Frækorn - 15.01.1911, Qupperneq 4

4
F R ÆK O R N
flokki manna, sem hann talar um,
er harrn segir:
»Margir á þessum síðustutímum
rangfæra kenningu Krists, hinn dýrð-
lega náðarboðskap hans.«
Því höfum vér bent á hið helsta
í þessu litla villuriti.
Guð gefi, að mcnn sæu santileika
guðs orðs og viriu að vettugi hé-
giljur manna!
ÁRIÐ.
Það er engin tilviljun, að kristnir
menn telja árin eftir fæðingu Krists.
Tímareikningur manna hefir sem
sé verið, og er sumstaðar enn, mið-
aður við annað en hana.
Gyðingar telja tímareikning sinn
frá sköpun heimsins og er þeirra
ár því nú 5672, með því þeim
teljast 3761 ár fyrir Krist, en þar
eð þeir ekki trúa á Krist sem hinn
sanna Messías, þá telja þeir tímann
enn frá sköpuninni, alveg eins og
þeir gerðu jyrir Krists komu íheim-
inn.
Múhamedstrúarmenn telja tímann
frá flótta Múhameds frá Mekka til
Medína í Arabtu og nieð því sá
viðburður gerðist árið 622 e. Kr.,
þá er yfirstandandi ár þeirra talið
1289.
Búddatrúarmenn telja tímann frá
dauða Búdda, sem átti sér stað 543
f. K. Þetta ár er því árið 2454
hjá þeim.
Kínverjar telja frá upphafi rikis
síns, 2697 f. Kr., og er því ártal
þeirra nú 4608.
Grikkir töldu tímann frá sigri
Koröbos’ í kappleikjum þeim, sem
nefndir voru Olympíuleikar. Korö-
bos vann sigur sinn árið 776 f. Kr
En þessi tímareikningur er nú ekk;
lengur viðhafður.
Rómverjar töldu tímann frá bygg-
ingu Rómaborgar, árið 753 f. Kr.
Bæði tímareikningur Grikkja og
Römverja urðu að lúta í lægrahaldi
fyrir tímatali kristindómsins.
Eins og Júlíanus hinn fráfallni
(keisari í Róm frá 361 363 e. Kr.),
reyndi að afnetna kristindóminn, var
mikið stríð háð á Frakklandi í lok
18. aldar, og meðal annars, sem þá
var tekið til bragðs, má nefna til-
raunina til þess að aftaka kristileg-
an tímareikning. í stað hins kristna
tímatals skyldi nú viðhafa tímareikn-
ing miðaðan við stofnun hins franska
lýðveldis, 22. sept. 1792. En það
fór með þá tilraun eins og aðrar,
sem gerðar voru gegn kristindóm-
inum: 1. jan. 1806 var hinn nýi
tímareikningur afnuminn, og Frakkar
hafa síðan eins og allaraðrar þjóðir
Norðurálfunnartaliðtímann að kristn-
um sið.
BÆNAVIKAN.
Bænavika hins Evangelíska Banda-
lags var í ár frá 1.—7. jan. Dag-
legarsamkomur voru haldnaraftveim-
ur trúflokkum, heimatrúboðsmönn-
um og s. d. adventistum.
Samkomur heimatrúboðsmanna
voru haldnar í húsi K. F. IJ. M.
kl. 8 síðdegis undir stjórn kand.
S. Á. Gíslasonar. Aðsókn mun
minni en í fyrra.
S. d. adventistar, er nú semstendur,
eru án samkomu'núss, eftir brunann
í fyrra, hafa í vetur leigt samkomu-
húsið Sílóam við Bergstaðastræti
fyrir opinberar samkomur á laugar-
dögum (hvíldardögum) og sunnu-
dögum.
Söfnuðurinn fór fram á að fá
þennan sal leigðan hvern eftirmið-
dag kl. 5 í bænavikunni, þar eð
húsið væri þá alls ekki notað, en
eigandinn vildi ekki láta það eftir,
svo það virtist ómögulegt að halda
samkomur vegna húss-leysis. Þá
sýndi hr bankagjaldkeri Halldórjóns-
son, sem umráðamaður goodternpl-
arahússins, söfnuðinum þann mikla
velvilja að leyfa honum að halda
bænavikusamkomurnar þar, að heita
má endurgjaldslausí, og á hann
og félagið þökk skilið fyrir það.
Talsvert margir sóttu samkom-
urnar, og var það einróma álit allra,
að þær voru til mikillar blessunar.
Forstöðumaður safnaðarins, D.
Östlund, stjórnaði samkomunum, og
töluðu auk hans, margir á þeim.
Um hluttökuí bænavikunni annars-
staðar á latidinu heiir enn ekkert
frézt. ___________
K-~!íí£!)j'£>&=z}
B Ó K MENTI R
Jólabókin. II. útg. Árni Jóhannsson og
TheódórÁrnason. Bókaverzl.Ouðm.
Qamalíelssonar.
Það þótti vel til fallið, þegar
byrjað var 1909 að gefa út hefti í
Jólabók. Þá var efnið þýtt úr öðr
um málum. Nú, er 2. heftið kem-_
ur, er mest alt efnið frumsamið, og
eftir ágæta höfunda íslenzka.
Fyrst er í þessu liefti kvæði eftir
Guðm. Guðmundsson; þá jólasaga
eftir Þórhall Bjarnason biskup; enn
fremur sagnakafli eftir Selmu Lagerlöf
(þýddur); kvæði eftir Vald. Briem:
Barn (þýtt); Jól í stórborg, eftir
Guðm. Magnússon, og að lokum
Jólaminningar, kvæði eftir Matth.
Jochumsson.
Jólabókin hefir fengið og fær
sjálfsagt framvegis góðar viðtökur,
enda á hún það fyllilega skilið.
>INGÓLFS -HETJURNAR.
Þeir halda, að komi heiilatíð
og hættur allar dvíni,
ef menn svíkja land og lýð
Og Iifa á brennivíni.
X.— Templar.