Frækorn - 15.01.1911, Blaðsíða 6

6
því, að eitthvað ílt er gjört. E.i
guð liefir í Kristi sjálfur komið tii
vor og' ber böl vort með oss og
fyrir oss. Þetta er guðdómlegur
föðurkærleikur.
(E. ... Lifsbilder.)
BRÉFTIL HIMINS.
Til póststofunnar í Oautaborg
kom riýlega bréf með þessari árit-
un og efni:
. »Til guðs föður á himnum.
»Kæri guð.
»Þú verður að hjálpa okkur,
»börnum þínum, svo við fáum svo-
»1 tið til matar. Mamma er dáin,
»og við erum svo smá, að við
»getum ekkert unnið inn.
»Eg vona, að bæn mín verði
»heyrð fyrir sakir Jesú Krists.
»Anna O . . . . «
Póststjórnin sendi bréfið til eins
af prestum bæjarins; hann opnaði
bréfið og sendi það fátækrastjórn-
inni; en hún lét rannnsaka málið
og komst að þeirri niðurstöðu, að
satt og rétt væri sagt frá í bréfinu.
í bréfinu var sagt frá, hvar börnin
áttu heima, og þá er fátækrafulltrú-
inn kom þangað, fékk hann að vita,
áð móðirin var löngu dáin, en fað-
irinn hafði lengi verið veikur.
Barnið, sem skrifaði, var 9 ára
gömul stúlka. Hún átti tvo bræður
sér yngri. Neyðin hafði leitt hana
til að skrifa.
Von hennar varð ekki til skammar.
Faðirinn var lagður inn á sjúkra-
hús borgarinnar, og börnin voru
tekin á gott heimili.
Það hefði verið skemtilegra, ef
presturinn hefði skift sér meir af
málinu en raun varð á. Það hefði
átt betur við.
Kr. T

HEILBRIGÐISBÁLKUR
F R Æ l< O R N
MIKILL MISMUN'JR.
»Ó, guð, — ef guð er til —,
miskunna þú sálu minni —, cf eg
hef sál,« sagði guðsafneitarínn Tom
Paine.
»Eg er að taka skref út í myrkr-
ið«, sagði heimspekingurinn Hobbes,
þá er hann var að deyja.
»Líf mitt hefir ekki verið annað
en mæða og sorg. Eg get ekki
með sanni sagt, að eg á minni 75
ára æfi hafi haft svo mikið sem 4
vikna ánægju,« sagði heimspeking-
urinn og skáldjöfurinn Goethe.
Þannig tala menn, sem ekk' hafa
ineðtekið Jesúm Krist sem sitt líf
og Ijós.
Öðruvísi er þeirra vitnisburður,
sem hafa lært að þekkja og trúa á
guðs kærleika í Jesú Kristi.
Píslarvotturinn Bradford sagði,
daginn áður en hann átti að verða
brendur á báli:
»Eg þakka guði! Lengi hef eg
beðið dauðans, og hann kemur ekki
yfir mig að óvörum. Eg trúi því,
að guð muni gera mig verðugan
að deyja.«
Heiðingjatrúboðinn Ziegenbalg
sagði á dánarbeði sínum:
»Hve bjart er það fyrir augum
mér! Það er eins og sólin lýsi inn
í augun mín.«
Eftirfylgjandi orð sagði hinn mikli
heiðingjapostuli, þá er erfiðleikar lífs-
ins umkringdu hann:
»Eg hef nóga huggun og yfir-
gnæfanlega gleði í öllutn þrenging-
um mínum.«
Og þessi orð mælti hann, unt
leið og hann horfði út yfir dauð-
uns djúp:
»Að öðru leyti er handa ntér af-
síðis lögð kóróna réttlætisins, sem
drottinn, sá hinn réttláti dómari,
mun gefa mér á þeim (ákveðna) degi,
en ekki einungis mér, heldur og
öllum, sem þráð hafatilkomu hans.«
— Lesari, hverer þíri eftirvænting?
HVAJ EIGUM VÉR AÐ BORÐA?
Sambland af ýmsum næringarefn-
um er nefnt næringarmeðal.
Það er undantekning, að við
neytum næringarmeðalanna í því
ástandi, sem við fáum þau frá
náttúrunni; venjulega lögum við
þau, til þess að gera þau bragðbetri
og auðmeltanlegri.
í góðri og hollri fæðu verða ekki
að eins að vera nægileg næringar-
efni, heldur verða þau líka að vera
hæfilega blönduð, ekki of mikið og
ekki of lítið af hverju einstöku þeirra.
I engu af okkar náttúrlegu, ólög-
uðu næringarmeðulum eru hin ein-
stöku efni þannig blönduð, að full-
orðnum manni nægir það eitt. (afn-
vel mjóikin, sem er góð 'fæða fyrir
smábörn, er ekki heppileg næring
eingöngu fyrir hraustan vinnandi
mann. í henni er nóg af eggja-
hvítuefnum, en ekki af fitu og sterkju;
eigi maðurinn að fá eftir þörf sinrú
af þessum 2 efnum, verður hann að
neyta svo mikillar mjólkur, að lík-
ami hans fær meiri eggjahvítu, en
hann hefur þörf á.
Enn fremur verður næringarefn-
unum að vera svo fyrir komið í
fæðunni, að meltingarfærin geti leyst
þau upp og gert þau fljótandi. Því
nrá það ekki eiga sér stað, að utan
um neitt af mat okkar séu óupp-
Ieysanlegar umbúðir, sem ekkert kemst
gegn um.
Venjulega er líka bætt í matinn
efnum, sem miða reyndar ekki bein-
Iínis til þess, að halda líkamanum
við og endurnýja hann, og eru því
ekki næringarefni, en þau gera mat-
inn einkennilega bragðgóðan eða
gera þægilegan ilm af honum. Þar
til telst ýmislegt krydd, sem talið er