Frækorn - 12.05.1911, Blaðsíða 2

42
FRÆ-KORN
»Eg get ekki kent barni mínu
neinar betri lexíur en þær, sem
eru í biblíunni.«
Thomas Henry Huxley,
heimsfrægur enskur náttúrufræð-
ur, segir:
»Eg hef ætíð viljað halda ver-
aldlegri mentun aðskildri fráguð-
fræði, en eg verð að játa, að eg
hef ekki síður tekið það alvar-
lega að finna út, hvernig hin trú-
arbragðalega tilfinning, sem er
hin eiginlega undirstaða siðferðis-
legrar barna hegðunar, geti haldist
við án bibiíunnar í hinum nú-
verandi skoðanaóskapnaði og
skoðunumí þessum efnum.«
Frh.
HVAÐ Á ÉG AÐ GJÖRA?
(Kafli úr ræðu eftir dr. theol. T. de
Witt Talmage í Brooklyn. Kb.)
Hér inni eru hundraðir sálna, sem
segja: »Ég vil verða kristinn —-
hvað á ég að gjöra?« Ýmsir eru
þess hugar, að gangan sé löng og
ströng. Fyrst þurfi lengi að gráta
syndir sínar, margar andvökunætur,
vikur og mánuði. Fyrirgefningin
frá drotni komi svo í stríðslokin í
launaskyni. Þetta er ekkert fagnað-
arerindi. Drengurinn sezt í neðsta
bekk skólans, færist upp á hverju
ári og færsvo að lokum vitnisburðar-
bréf sitt. í skóla Krists er þetta alt
á annan veg. Sálin fær vitnisburðar-
bréfið um leið og hún kemur í
skólann, og bréfið er ritað með
blóði Krists. Táraföllin frelsa þig
ekki. Andvökunæturnar frelsa þig
ekki. Dauðastríðið frelsar þig ekki.
Ekkert frelsar þig nema hið eina,
að þú veitir Jesú viðtöku. Það er
fyrsta stigið, það er annað stigið,
það er þriðja stigið, það er efsta
stigið. Nú kannt þú að spyrja mig,
við hvað ég eigi með þessum orðum
að veita Jesú viðtöku. Eg á við
það, að þú trúir á hann. — Þú
berð fult traust til bezta vinar þíns,
til verzlunarfélaga þíns. Ég er svo
sem ekki að fara fram á neitt ógjör-
legt. Þú treystir vini þínum og fé-
laga. Berðu sama traust ti! Jesú!
Sé jarðneskur vinur þinn maklegur
trausts og trúnaðar, skyldi þá Jesús
Kristur eigi vera það miklu fremur,
hann sem píndist og dó þér til endur-
lausnar. Jú vissulega!
»En hvernig á eg að öðlast slíka
trú?«, kantu að spyrja. Þú verður
að trúa orðum drottins. Þú verður
að biðja um aðstoð heilags anda
til þess. Margurkannnú að segja:
»Eg biðst fyrir, kvöld og morgna,
en ég fæ enga bænheyrslu*. Biðst
þú fyrir? Kann vel að vera að þú
lesir bænir þínar. Eg skal segja
þér, hvað það er að biðjast fyrir-
Þú ert farþegi á skipi. Niðamyrkur
er á og mannskaðaveður. Stefnið
brotnar úr skipinu og það sekkur.
Þú berst á skipsflaki lengi nætur.
í dögun kemur bátur úr landi til
að bjarga þeim, sem af hafa komist.
En það virðist, sem enginn í bátn-
um sjái þigáþínu flaki. Lífið fjarar
út, og þú finnur, að það erúti um
þig, hafir þú ekki mátt til að gjöra
vartviðþig. Þúæpir: »Líttu hingað
hjálp, hjálp«. Þetta er bæn. — Þú
finnur, aðþúert glataður, ef drottinn
færir eigi hjálp. Hefir þú nokkru
sinni beðizt fyrir á þá leið? Hefir
þú nokkru sinni tekið á öllum kröft-
um sálar þinnar til að hrópa á
yrirgefning ogsáluhjálp? Hafir þú
eigi gjört það, þá hefir þú eigi beðið.
— Margir eru hér staddir, sem vilja
vera kristnir, en þeir hafa aldrei
beðið.
Eg vil bæta því við, að þú verður
að rannsaka ritninguna, eins og um
líf þitt væri að tefla. Biblían er
gömul bók. Sumir yðar ætla, ef til
vill, að hún sé úrelt, en það segi
eg þér, vinur minn, að viljir þú
rata leiðina til himins, verður þú
að rannsaka þá bók. Biblíuna má
lesa með tvennu móti. Það er skiln-
ingslestur til fróðleiks og skemtunar
og hjartalestur til sáluhjálpar. Þú
dettur ofan á skáldlega lýsingu í
biblíunni, og Iest hana alveg eins
og þegarþúertað lesa kvæði Tenny-
sons. En þar kemur, að á sælli
stundu vitjar heilagur andi hjarta
þíns. Þú flettir upp biblíunni. Það
er eins og hvíslað sé aðsáluþinni:
»Nú áttu umtvennt að kjósa, himna-
ríki og helvíti«. Þá ferð þú fyrst
að lesa, og lest af allri þinni sálu.
Þú finnur, að fáir þú eigi við lestúr
þessarar bókar fyrirgefning og ljós,
þá veitist þér það aldrei.
Hugsum ossgamlan kaptein, sem
ekki hefir ásjókomiðí20 ár. Hann
þarf ekki Iengur að halda á korti og
kompás, barnabarnið hans hefir fengið
hvorttveggja til að leika sér að á
gólfinu og gamli maðurinn horfir
á. En frá þessum mununi hvarflar
hugur hans til fyrri ára; þá þurfti
hann þessara muna með og alt var
öðru vísi umleikis. Ofviðrið buldi
og ölduginin hvæstu banvænni froðu,
himininn svartmöttlaður brá leiftandi
sverði, hvaðanæfa ægði dauði og
tortíning. Þá las hann í dauðans
angist á kompásinn og kortið. Nú
er hvortveggja leikfang. Margur les
og þannig á hið dýrðlega landa-
bréf, biblíuna. Margt ber þar fagurt
fyrir augun: »Þarna sé eg kleti,
og þarna er viti, og þarna er gólf-
straumur guðs náðar«. En svo kem-
ur stundin, er ljós heilags anda leiftrar
inn í sálina. Þá kveður við önnur
rödd: »Eg verð strax, strax á þessu
augnabliki að finna, hvar ég er stadur*.
Sálin skelfur í storminum. Hvað
verður um mig? Ferst eg eða kemst
eg af? — Þá lesmaðurfyrst biblínna.