Frækorn - 01.05.1912, Blaðsíða 4

28
F R Æ K O R N
ESaktal.
Safnaðarfjelag nokkurt iifði í ein-
ingtí og kærleika. Var guði lil
dýrðar og vann að eflingu guðs
rikis.
Köiska var þetta mjög á móti
skapi.
Hann iangaði fyrir hvern mun til
þess að koma þar að sundrungu og
iiivilja, hatri og flokkadrætti.
Hann héit þá ráðstefnu með öli-
um árum sínum. Lýsti fyrir þeim
verkinu sem hann vildi fá unnið,
og lofaði þeim iaunum fyrir að
koma sundrungu og hatri að í
söfnuðinum.
Og þeir lofuðu að vinna dyggi-
lega að þessu.
Að nokkrum tíma liðnum voru
þeir ailir kallaðiraftur á fund myrkra-
höfðingjans.
En einn eftir einn af þeim iýsti
því yfir, að samheldnin og kær-
leikurinn í söfnuðinum væri svo
mikil, að þar væri ekki hægt að
kveikja ófrið og hatur.
Köiski reiddist mjög yfir þessum
tíðindum. En ekkert varð við því
gjört.
Hann fór þá að hugsa um það,
hvort hann gæti ekki fengið sér
einhverja aðstoð í mannheimi, úr
því að árar hans allir gáfust upp
við hlutverkið.
Og nokkru síðar mætti hann
manni nokkrum, sem var honum
nokkuð innanhandar. Hann hét
Mörður og var Marðarson.
Hann hitti hann við kirkjugarðs-
hliðið og ávarpaði hann undir eins:
»Góðan daginn, Mörður!«
»Góðan daginn, herra minn,« svar-
aöi Mörður.
Þá segir Köiskí: »Heyrðu.
Getur þú ekki gert svolítið fyrir
Je& hef lengi viljað koma
óeining og illum hug inn í söfn-
uðinn í Bræðraborg. En ekki
tekist enn þá. Viljir þú hjálpa mér
iofa eg þér að launum fallegum
skóm«.
»Eg skal reyna«, sagði Mörður.
»Gott, þá mætumst við hér aftur
eftir 7 vikna tíma.«
Merði Marðarsyni heppnaðist vel
hlutverk sitt. Það, sem ofverk var
árum Belsibubs, tókst honum.
Hann byrjaði með að segja sögur
um framkomu safnaðarmanna til
ýmsra af hinum lítilsigldustu með-
limum safnaðarins. Taldi þeim trú
um ýmiskonar vont athæfi manna.
Og þótt hann segði þessar sögur
í trúnaði, þá bárust þær furðaniega
vel út, og altaf versnuðu þær í með-
ferðinni, svo nð bestu menn urðu
verstu illmenni í augum annara.
Ófriðurinn óx með hverjumdegi.
Altaf voru einhverjar sálir svo hreinar
í eigin áliti, að þær gátu kastað
steinum á aðra, og þessi »heilaga
vandlætingarsemi* óx aðsamaskapi
og úlfbúðin oghatriðí söfnuðinum.
Mörður hafði gert það, sem Kölski
fól lionum á hendur.
Kölski og Mörður hittust á til-
teknum tíma við kirkjugarðshliðið.
Mörður stóð fyrir innan og Kölski
stöð fyrir utan.
»Góðrn daginn, höfðingi«, sagði
Mörður. »Eg hef gert það sem þú
baðst mig um. Hefurðu tekið eftir
söfnuðinum í Bræðraborg? Ástandið
þar er orðið eins og þú vilt, eða
hvað?«
»Jú, það er ágætt, og eg er líka
með skóna handa þér,« sagði Kölski.
En einhvernveginn var hann á að
líta eins og nann væri hræddur við
Mörð.
Hann tók eftir þessu, um Ieið
og Kölski rétti honum skóna og
teygði höndina langt út til þess að
vera sem fjærstur honum.
»Ertu hræddur viðmig,höfðingi?*
»Já,« sagði Kölski. »Árar mínir
hafa reynt að gera það, sem þú
hefur gert. Þeim mistóskt. Þér
tókst það. Þú hlýtur að vera verri
en þeir og hœttulegur maður.
V. N.
»Við kirkju.«
Það er einkennnilegt að lesa N.
Kbl. 15. þ. m. Það flytur nokkra
greinarstúfa eftir dr. Helga Péturss,
og í þeim er þessi spaugilegi kafli um
barnaskír^
»Eitt ungbarn var þarna við kirkju,
sem skírt var eftir messu. Þessi
ungi ónefndi maður virtist vera vel
ánægður yfir að lifa. Veðrið var
gott og hanrr hafði ef til vill feng-
ið meira af góðu lofti þann daginn
en hann var vanur. En þeirri ánægju
var nú lokið, þegar vatnið kom í
kollinn, og þá var farið að gráta.
Egverðað sega einsog er, mér virð-
ist undarlegt að hugsa til þess,
aðannað eins Ijúfmenni einsog síra
Kjartan er, skyldi vera að græta ung-
barn að þarflausu, og það í Jesú
nafni. Egskrifa þetta nú með hálf-
um huga; eg veit ekki hvað hugirnir
eru frjálsir; eg veit ekki nema slík
mannúð gagnvart ungbörnum, sem
farið er fram & með orðum mínum,
muni hneyksla einhvern góðan mann,
þar sem skfrnin er annarsvegar,
t. a. m. einhverngóðan prest; en þá
vildi eg helst ekki hafa á móti mér.
Eg vil biðja menn að reyna að hug-
leiða, hvort Kristur mundi hafa vilj-
að græta ungbörn eða láta græta þau
í sínu nafni; og hvort ekki mundi
í þeim efnum mega taka til greina
orðin um bókstafinn og andann.
Og eg vil líka minna á önnur orð,