Frækorn - 01.08.1913, Síða 3

F R Æ K O R in
51
ur drottins ekki komið á óvart, því
alt líf þeirra er hjartfólgin elska til
frelsarans og eftirvænting um að
sjá hann bráðum, því fyr, því bet-
ur; þau eru ávalt viðbúin. Slíkt
líf er hið sælufylsta, sem til er á
þessari jörð, hver sem annars ytri
kjör kunna að vera.
Guðs hásæti er á himnutn. Jesús
settist til hægri handar guðlegri há-
tign á hæðum, eftir að hann hafði
hreinsað oss af vorum syndum með
sínu blóði. Hann fór að tilbúa
oss stað ; svo lofaði hann að koma
og taka oss til sín, svo að vjer
sjeum þar sem hann er. Af þessu
virðist vera ljóst, að þegar Jesús
kemur, þá tekur hann guðs börn
með sjer til himins, til bústaða
föðursins, bæði þau, sem hjer hafa
dáið í trú guðs sonar, og þau, sem
verða lifandi á jörðu, þegar hann
kemur. Þau lifa og ríkja með Kristi
um þúsund ár. Þá mun Jesús og
þeir, sem ríkja með honum, halda
dóm yfir hinum óguðlegu og yfir
hinum föllnu englum, því Páll skrifar
til Korintumanna: »Eðurvitið þjer
ekki, að hínir heilögu munu heim-
inn dæma? Vitið þjer ekki, að vjer
munum englana dæma?« 1. Kor.
6, 2—3. »Og voru þeir dauðu
dæmdir eftir þeirra varkum, sem
skrifuð voru í bókunum.« Opb.
20, 12.
»En eins og dagar Nóa voru, eins
mun tilkoma mannsins sonar verða,
því eins og menn fyrir flóðið hjeldu
sig vel að mat og drykk, kariar og
konur giftust, alt til þess dags, er Nói
gekk í örkina, og vissu ekki fyr af,
en flóðið kom og tók þá alla, eins
mun og verða tilkoma mannsins
mannsins sonar. Tveir munu þá á
akri verða, annar mun tekinn verða,
hinn eftir skilinn. Tvær konur
munu þá mala í kvernhúsi, önnur
þeirra mun verða tekin, hin eftir
skilin. Verið því vakandi, því pjer
vitið ekki, nær herra yðar muni
koma. Verið því viðbúnir, því
mannsins sonur mun koma, þegar
þjer síst ætlið.« Matt. 24, 37.-42.,
44.
Þeir sem eftir verða skildir og
lifandi verða ájötðunni, þegarjesús
kemur til að samansafna þeim trú-
uðu, þeir munu farast í hinum sjö
síðustu plágum, eða fyrir sverði,
hungri og drepsóttum. (Sjá Opb. 16.
kap.) Þannig verða þeir óguðlegu
eyðilagðir á jörðunni. Þegar þeir
eru allir dauðir, þá rætist það, sem
guðs orð segir fyrir munn sinna spá-
manna: »Sjá! dagur drottins kemur,
hinn hræðilegi dagur heiftarinnar og
hinnar brennandi reiði, til að gera
landið a auðn og afmá þá afbrota-
menn, sem í því búa. Því himin-
tunglin og stjörnuflokkarnir missa
birtu sína; sólin er myrk í uppgöngu
sinni og tunglið iætur ei Ijós sitt
skína.« Es. 13, 9. 10. 11.
»jeg lít á jörðina, sjá, hún er f
eyði og tóm, og til himins, og tkk-
ert Ijós er á honum. Jeg lít til
fjallanna, og sjá, þau bifast, og
allar hæðir rugga. Jeg litast um, og
sjá, þar er enginn maður, og allir
fuglar himinsins eru burt fældir.«
Jer. A, 23—25.
»Jeg vil taka alt gjörsamlega burt
úr landinu, segir drottinn. Jeg vil
taka burt menn og skepnur, jeg vil
taka. burt fugla himinsins og fiska
sjávarins, hneykslanirnar ásamt með
þeim óguðlegu; jeg vil afmá menn-
ina í landinu. Hinn mikli dagur
drotlins er nálægur; nálægur er hann
og hraðar sjer mjög; sárlegt kvein
skal heyrast á þeim degi drottins, þá
skal jafnvel kappinn æpa.« Sef. 1,
1. 2. 14.
Þannig verður jörðin í eyði um
þúsund ár; guðs börn komin til
himins, en þeir óguðlegu eyðilagð-
ir; þá hefur satan engan til að tæla
og afvegaleiða; hann verður bund-
inn með keðju viðburðanna í þessi
þúsund ár, ef svo mætti að orði
kveða; nú starfar hann af miklum
móð, því hann veit, að hann hefur
nauman tíma. Hann leitast nú af
alefli við að telja mönnum trú um
að það sje nóg til frelsunar að játa
trú á Jesúm án þess að gjöra vilja
guðs,'án þess að hlýða hans heilögu
boðum, þó Jesús segi berlega, að
þeir einir komi í himnaríki, sem
gjörði vilia síns himnsska föður, og
»þangað til himinn og jörð forgangi
mun ekki hinn minsti bókstafur eða
tilill lögmálsins líða undir lok, uns
því öllu sje fullnægt.«
Þegar guð bannaði vorum fyrstu
foreldrum að eta af skilningstrjenu,
sagði hann, að ef þau ætu af því
nrundu þau vissulega deya. Satan
tókst að tæla þau til að trúa sjer
betur er hann sagði: »Engan veg-
inn munuð þið deya, heldur munuð
þið verða eins og guð,« o. s. frv.
Honum tekst því miður enn í dag
að fá fjöldann af fólki til að trúa
því, að guð meini ekki það, sem
hann segir, að guð taki það ekki
svo alvarlega, hvort maður hlýði
boðum hans eða fylgi nrannasetn-
ingum. Hann tælir menn til að
óttast fyrir mönnum, til að elska
heiminn og láta allar óskir og á-
hyggjur snúast um hið jarðneska,
tælir þá til að vantreysta kærleika
og umhyggju vors himneska föður.
Það er óskiljanlegt, hve mikið hon-
um tekst í þessu tilliti, þar sem guð
hefur opinberað rjettlæti sitt og kær-
Ieika í því að gefa soninn til að
deyja fyrir vora yfirtroðslu á hans
heilaga lögmáli og sýndi með því
að lögmálið gat ekki raskast. Guð
#
t