Gjallarhorn


Gjallarhorn - 02.05.1905, Blaðsíða 2

Gjallarhorn - 02.05.1905, Blaðsíða 2
54 GJALLABHOttN. 14. bl. stólpar ákafiega þykkir og þunglama- ]egir. |>egar inn í hana er komið er eins og maður sé kominn inn í hamra, hálf dimt og draugalegt. Gluggarnir eru útrósaðir svo þeir bera litla birtu, — sagt er að ómögulegt sé að fá rúðngler af sömu tegund nú ^ dögum, og sé sú glergjörð fyrir löngu týnd. A hæðinni í miðjum bænum er hár turn, þaðan er víðsýni mikið yfir allan bæinn og á haf út þar eru menn á verði dag og nótt, til þess að sjá ef bruni kemur upp í bænum eða ef skip sigla að landi, yfir höfuð ef einhver hætta er á ferðum. Talsfmi liggur úr turninum þangað sem nokkrir menn úr slökviliðinu eru altaf til taks með slökkvivélarnar ef á þarf að halda. Flestir bæjarbúar eru meira og minna kunnugir íslandi. og fjöldi af mönnum hafa komið til landsins, um 30 íslendingar eru hér búsettir. Turnvörðurinn sem sýndi mér og öðrum landa turninn, sem eg gat um, var að heyra ekki vel fróður um landið, og spurði hann okkur: „Hvernig er það annars með Island er það sérstakt land eða hefir það sína eigin konsúla"? f>ó karlinn virtist ekki fróður í landafræði, hafði hann þó hugmynd um hvað klukkan sló í konsulsmálinu. Viðvíkjandi þvi eru allír karlmenn æðri og lægri á einu máli, að þeir eigi ekki að slaka til við Svíann. Övíst er enn samt hvernig pað mál lyktar, en stríð verður ekki út af því, eftir því sem fróðir menn seeja. Frá stríðiiiu. f>essa daga er eg hefi dvalið hér í bænum. hefi eg dálítið fylgst með viðvíkjandi þeim stórviðburðum er gjörst hafa á ófriðarstöðvum Itússa og .Tapana, og virðist nú fokið í öll skjól fyrir Rússum, kreppir að þeim meir og meir á allar hliðar. f>að sem þó er átakanlegast af öllu •er ástandið sem hinar litlu leyfar af 'her Rússa er nú í, eftir allar þær hörmungar sem á undan eru gengnar. Vristir gjörsamlega þrotnar og aðbún- aður enginn. Yfirhershöfðingi þ-eirra Kuropatkin, var settur áf embættinu og kallaður heim af stjórninni og átti hann að skila af sér reikningunum, og er nú á leiðinni með þá, þeir eru sem næst á þessa leið: Fyrir mánuði síðan eða á undan ósigrinum við Mukden, var tala hermannanna 330000, af þeim er nú aðeins eftir 170000 sem eiga að heita vopnfærir. {>ess utan vara- lið 50000 í alt 240000. M er talið að stríðið muni kosta Rússa 18 miljónir yfir vikuna og engir peningar til. Frakkar sem lengst hafa hjálpað þeim eru nú alveg frá að lána þeim lengur. Lánið frá þeim er orðið um 27 milliarða en í hverjum milliarð eru 1000 milliónir kr., svo það er orðin álitleg upphœð. Út-séð er um það að ekki rætast diguryrði Kuropatkins, þar sem hann spáði því í upphafi þessa ófriðar, að vissan dag er hann tiltók mundi hann skrifa undir friðarskilmálana 1 Tokio, það er höfuðstaður Japana. En Golíat ætlaði líka að vinna Davíð* en hvernig fór. Japanar eru búnir að taka svo marga til fanga af Rússum, að þeir eru alveg i vandræðum með að sjá þeim fyrir húsnæði og öðru sem þeir með þurfa, svo það er hætt við að þeir týni tölunni áður en þeir verða sendir heim. A meðan eg er að skrifa þetta kom sú fregn að Kuropatkin sé snú- inn aftur au&tur til vígstöðvanna, hafi ekki fundið sig mann til þess að sjá ættjörðina eftir þessi illu erindis- lok, og hafi sókt um að verða sveitar- foringi, og óskað helzt að láta lifið á vígvellinum með öðrum löndum og afplána þannig fyrir sínar mörgu yfirsjónir á herförinnni. J>að er sagt að hann sé orðinn mjög niðurbeygð- ur maður, og lítt þekkjanlegur fyrir sama mann og áður. ltússar og Japanar óska nú i ein- um anda að fá frið, er haldið að hans sé ekki langt. að bíða, væri betur að svo væri. J. ./. Bonjfjörð. Reykjadal, sumardaginn fyrsta, 1905. Mér datt í hug, að óska „Gjallar- horni“ „(Tleðiiegs sumars“ með því að senda því fáar linurúr sveitinni minni. J>egar ég las í „Austra" fréttabréf Guðmundar Hjaltasonar, um „Æsku- félög Korðmanna“ datt mér í hug, aðalt væri i smærri stíl hjá íslend- inguni. Og enda þó svipaðar hreif- ingar séu til, þá er þeirra sjaldan getið að nokkru. það er víst að æsku eða unglingafélög hafa verið og eru til hjá oss, og gert meira gagn en raargur hyggur. Hvaðgömul þessi félög eru. veit ég ekki með vissu. J>að fyrsta unglingafélag, sem eg heyrði getið um, var i Mývatns- sveit, þá voru þeir unglingar Jón i Múla, Pétur Gauti og Jón Stefáns- son (J>orgils gjallandi i og þóttu þá brátt koma í ljós hœfileikar þeirra, er síðar hafa gert þá nafnkunna. Eg þekkti unglingafélag í Eyja- firði, þegar synir Jónsá Muukaþverá voru lieima (Jakob og Jón sem nú eru í Araeriku.) Félag þetta lagði áherslu á að ineðlmiir sínir ,æfðu sig í að rita og tala skipulega, söng og ýrasar iþróttir; sömuleiðis gekkst það fyrir vín- og tóbaks- bindindi. J>á var eiunig stofnaður „Styrktarsjóður,, fyrir Öngulstaða- hrepp sem nú mun vera orðinn nokkuð á annað þúsund kr. |>etta er alt verk uuglingafélagsins. Líka var eg kunnugur unglingafélagi í Reykjadal, það hefir að vísu hafst minna að, en tiigangur þess var hinn sami. Framkvæmdirnar urðu minni, mest vegna húslcysis, því hér hefir ekki verið til hús, fyrir sam- komur fyr en næstliðið vor, að bygt var þinghús fyrir hreppinn Tirohurhús tvflyft með kjallara, 16 x 12 ál. J>að hefir líka komið þegar i ljós að nauðsyn var á svona húsi, því það hafa þegar verið haldnir ýmsir fundir í því, bæði alvarlegir og gamanfundir. Ekki er það að vísu í frásögu færandi þó danzsamkomur séu haldnar, en hitt er frásöguvert að unglingarnir hafa þegar haldið marga glímufundi I húsinu, og æft ýmsar íþróttir fl. þatta er því lofsverðara, sem að glímur eru ein af voruin fornu iþróttum, og flestir munu sammála um að hreinasta unnn sé að sjá vel glímt. Halldör Gunnlögsson læknir, hefir í 31. tölubl. „Gjh.“ f. á. bont á hvað leikfimi og í- þróttir væru þýðingarraiklar Og nauðsynlegar. hann komst þanniS að orði: „Kostir leikfiminnar eru þessir helztir: Hún œfir og styrkir þrótt og þol, rekur í burtu deyfð og drunga, gerir vaxtarlag og lima burði fegurra". J>essa grein ættu allir að kunna, ogbr>yta eftir. Jón Sigfússon á Halldórsstöðum hefir stýrt þessum glímuæfingum i vetur enda eru þeir bræður, Sigurður og hann. einhverjir 4 raestu glímumenn hér fyrir norðan. og áhugasamir fyrir því sem glætt gæti fjör og á. huga þeirra ungu. Jón hefir lika haldið margar söngæfingar í vetur með unglingum hér í daluum. Nú er sú skoðuu að ryðja sér til rúms, að auknar skemtanir i sveitunum mundi hefta fólksstrauminn burtu, anda eru þessar samkomur að vinna almennings hylii. J>ó eru það sérstaklega tvær samkomnr sem eg vil minnast á. Hinar svokölluðu „Slæuhátíðir' sem farið er uð tíðk- ast nú orðið, að halda i sveitunum á haustin, hafa uunið mikla bylli. Munu Mývetningar hafa byrjað á því og befir lukkast vel, samkom- urnar hafa verið fjölmennar og fjörugar, með söng ræðuhöldum og ýmsum skemtunum. Enda kunna Mývetningar að gera fundi sína skemtilega. |>essir fundir hafa einnig verið haldnir í Reykjadal nokkrum sinn- um, og nú í haust slegið saraan við vígslu þinghússins, voru þar um 250 manns samankomnir, er það hér tulið mikið fjölmenni, og sýnir að fólkið hefir trú á samkomunum, og álítur viðeigandi að þakka fyrir uppskeruna og „blóta„ móti vetri. Hin samkoman var haldin hér 1. febr. þ. á. af nokkrum rosknum og ráðnum greindum og gætnura bændum og konum þeirra, fáeinum ungum skemtimönnum og nokkrura hoiðursgestum utansveitar. Sam- koman öll var mjög hátiðleg, mef söng og ræðuhöldura, enda dróg enginn sig f hlé, sá er aukið gat á gleðina, og mun hún hafa haft þau áhrif á alla er þar voru, að þeir munu trauðta gleyma 1. febr. næsta ár, né þeim breytingum er sá dag- ur færði oss fyrir rúmu ári síðan. J. 0. Seyðisfirði 1. apríl 1905. Mikill hugur er í mönuum hér að koma sér upp motorbátum og heyrst hefur að alt að 20 motorbátar eigi að ganga hér á firðinum. Helst- ir eru það kauppmenn, sem báta þessa eiga og hyggja margir gott til, sérstak- leg þó vinnu líðurinn.sem án efa fær atvinnu við fiskiverkun hér í bæn- um, meira en veriðhefir undanfarið Vér sem viljum Seyðisfirði vel og þykir væntum hann erum glaðir yfir auknum framförura sem betur má fara. Og yfir bættum sjávarútveg hafa allir ástæðu til að gleðjast. J>ann 29. f. m. fylgdum vér bæjar- búar o. fl. ritstjóra Skafta Jósefssyni til grafar. Við það tœkifæri voru samankomnir, mér er óhætt að segja allir bæjarmennn, sera á einhvern hátt ekki voru forfatlaðir. Aldrei, siðan Otto sál. Wathne varjarðsung- inn hefir farið hór fram fjölmennari jarðarför en þessi. Mannfjöldinn og hluttekning hans er bezti og Ijós- asti vottur þess að liér átti, ekki einungis bærinn, heldur og öll hin íslenzka þjóð, á bak að sjá góðum dreng, vin og leiðtoga. -r*— Miiiinskaði varð 22. marz við ísafjarðardjúp. Fórst þar bátur í fiskiróðri með 6 mönnum. Formaðurinn hét Beni- dikt Vagn Sveinsson og átti liann hálfan bátinn, en hinn helfminginn Skúli kaupmaður Thoroddsen á Bessa- stöðum. SNJÓFLÓÐ varð tveim mönnum að bana á J> órdalsheiði 5. apríl. peir hétu Gunnar og Guðjón Sigurðssynir. HVAMMUR í Dalaprófastsdæmi er laust til um- sóknar. Metinn kr: 1357.62. Um- sóknarfrestur til 25. maí næstk. og brauðið veitt frá fardögum. GUDM. EGGERZ cand.juris er settur málafærzlumaður við yfirnéttinn. HERMANN JÓNASSON alþm. á pingeyrum hefir fengið veitingu fyrir ráðsmannsstarfinu við Laugarnesspítala frá 14. maí næstk. I KJÖRI um Stokkseyri eru séra Helgi Arna- son I Ólafsvik, séra Páll Steppensen á Melgraseyri og cand. Gísli Skúla- son. FJÓUA BOTNVEltPINGA tók »Hekla» nú fyrir skönimu við

x

Gjallarhorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gjallarhorn
https://timarit.is/publication/186

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.