Höfuðstaðurinn - 16.11.1916, Blaðsíða 4

HÖFUÐSTAÐURINN
Manilla-kaðall og
Netagarn,
af fleiri stærðum,
kom með e.s. Hólum.
Verðið er lægra en kaðall hefir veiið seldur hér í haust.
Pantendur beðnir að vitja um pantir sínar Söni {^1 St
♦
Nokkuð óselt af lfnum enn.
Ásg Gr. Gkmnlaugsson & Co.
Ausiursfræli
þeirri hliö hefir ríki keisarans enn-
þá verið örugt, það var varið þar
af hlutleysi Rúmeníu. Sennilega
verða þeir að taka varalið frá meg-
inhernum í Volhyniu og vér vitum
allir vel að Brusiloff má engann
mann missa. Þá gæti Kiew orðið
hætt. Það er því bersýnilegt hve
heimskulegt það var af Rússum að
leyfa Rúmenum að koma fram á
leiksvið ófriðarins. Aðeins sigur-
vinningar af hendi Rúmena gátu
réttlætt þetta. En það að þeir lúti
í lægra haldi, eins og nú er komið
á daginn, gerir útlitið ískyggiiegt
fyrir Rússland.
Sókn Sarniti er ómögulegt að
taka alvarlega. Radoslawow, sem er
sérstaklega gætinn maður hefir full-
yrt að Monastir sé óvinnandi. AIIs
konar sjúkdómar þjá þann bland-
aöa her sem þessi franski hershöfð-
ingi ræður fyrir. Um nokkra hjálp
frá Grikkjum er nú ekki lengur að
ræða. Konungurinn hefir á«veðið
lagst á móti því, hann hefir sagt
að hanu vilji heldur missa hásætis-
ins, en að vita til þess að Grikk-
land sæti sömu örlögum sem Serbía
og Rúmenía. Og allur betri hluti
hersins er konunginum trúr.
Eins og sá er um hermál ritar í
eitt af leiðandi blöðum Hollend-
inga kemst að orði: Upp á síö-
kastið hefír útlit ófriðarins breyzt
til muna til hins betra fyrir mið-
veldin.« Það eru augljós sannindi.
Þetta tvenf, o: að sókn Frakka og
Breta mistókst og að Rúmenar
köstuðu sér inn í ófriðinn, fyilir
mjög metaskálarnar með vonum um
sigurvinningar til handa miðveld-
unum.
SkóYiðgerð
verður fratnvegis u n n i n
alla virka daga
Bergstaðastíg 31.
(Vinnustofa Árna Árnasonar).
Afar vönduð og fljót afgrelðsla.
Penedikt Ifetilbjarnarson
skósmiður.
Unnusta hermannsins.
Norsk saga.
—o— Frh.
— Nei, hvað ertu að segja. Það
hefir gott af því, hyskið það arna.
Það er sannariega skemtilegt að
sjá framan í snjáldrið á honum
Hálfdáni. — En segðu mér nokk-
uð, hvað hefir frést um bróður-
soninn, sem fór til Svíþjóðar? —
Hefir þú ekki neitt hugsað fyrir
honum ?
— Vertu róleg, eg gleymi engu,
svaraöi Hólmkvist. Þegar pilturinn
fór, var hann trúiofaður stúlku hér,
sem honum þótti heldur betur
vænt um, en Jenseti söðlasmiður,
hefir tekið að sér að koma henni
í kynni við annan mann hér heima.
Svo þegar varðliðinn keraur heim,
fær hann ekkert annað eu langt
nef.
Rússinn stakk höfðinu inn úr
gættinni og kallaði á Hólmkvist.
Hann fór þegar.
— Þekkir þú hann? spuröi Rúss-
inn og benti út á götuna, þarsem
þeir stóðu saman, Hálfdán og
doktor Jordan.
— Það er doktor Jordan. Hon-
um hefír orðið tíögöngult hingað
nú síðustu dagana.
— Er þá sonur Ebbesens veikur?
— Ekki veit eg neitt um það.
— Hm. urraði Rússinn, það var
einkennilegt, að einmitt þessi mað-
ur skyldi vera að gæða mér á
brennivíni hér um kvöldið.
— Það er óhugsandi, það hlýt-
ur að vera einhver misskilningur.
— Nei, síður en svo, það er
sami maöurinn.
— Það er einkennilegt að hann
skuli vera að flækjast á krám, taut-
aöi Hólmkvist. Talaði hann nokk-
uð við þig ?
— Já, hann spurði heilmikiö
eftir þér.
— Eftir mér? spurði Hólmkvist
skelkaður. Hvernig gat honum
komiö til hugar að spyrja eftir
mér. Eg þekki manninn hreint
ekki neitt.
Rússinn skýrði nú nákvæmlega
frá öllu, sem þeirra hafði f milli
tarið,
— Hver ...............«... öskr-
aöi Hólmkvist, bálreiður, og þú
varst svo vitlaus að segja honum
frá Ijósmyndinni.
— Eg hélt að það gæti ekkert
sakað.
— Jú, það getur sakað mikið,
hann hefir líklega verið að egna
fyrir þig, og þú hefir runnið á
agniö, án þess að hugsa nokkuð
um hvað þú gerðir.
— Eg held það hafi engin gildra
verið.
— Þú ert heimskur, Andteas.
Til hvers helduröu að doktorinn
hafi boðið þér inn í drykkjustofu,
og hvaða gaman ætli aö hann hefði
getað haft af að spjalia um Ijós-
mynd af mér, hefði hann ekki ver-
ið að leggja fyrir okkur snörur og
það kænlega. Þú getur hengt þig
upp á það að hér býr eitthvað
undir.
— Skyldi það geta verið ?
Bókbandsvinimstofa
Jónasar og Björns
er á Laugaveg 4.
— Þessi doklor er slunginn ná-
ungi og þar að auki mikill vin
Hálfdánar og þeirra feðga. Eg
segi þér satt, Andreas, þú mátt
gæta þín vel fyrir honum, og láta
hann ekki ginna þig á brennivíni.
Það gæti gert stryk í reikninginn
hjá okkur.
Það lítur helzt út fyrir að þig
langi til að komast í fangelsið f
Vaxhólmi.
— Þér er alveg óhætt að treysta
mér, eg skal spjara mig fyrir hon-
um sagði Rússinn auðmjúkur, ann-
ars er víst enginn hér í bænum,
sem þekkir mig.
— Ekki skaltu treysta því um
of. Eg fyrir mitt leyti treysti eng-
um hér í bænum, öörum en konu
minni og þér. Eg er ætíð vara-
samur mjög og læt engan fá minstu
átyllu gegn mér, svo framarlega
sem þú gloprar engu út úr þér.
Það væri dáindislaglegt, ef Jordan
festi hendur í hári okkar. Þá er
hætt við að við yrðum að hverfa
á brott í snatri.
— Vertu óhræddur, Hólmkvist,
svaraði Rússinn með leiftrandi aug-
um. Ef eg verð var viö nokkuð
grunsamt, þá er ekki annaö en að
Hann dró upp Iftinn tígulkníf
og hreyföi hendina, eins og hann
ætlaði að reka mann í gegn.
— Ojá, tautaði Hólmkvist, en
það megum við ekki gera, fyr en
öll önnur sund eru lokuð.
131 skipi SÖKt.
»Gula Tidend* getur þess, að
frá 1.—23. október hafi verið sökt
18 norskum eimskipum, 22,375
smálestir að tali, og stríðsvátrygg-
ing hali verið 15 milj, og 35 þús.
krónur. Frá því ófriðurinn hófst og
til þess dags, hafi verið sökt 131
eimskipi, hafi þau öll veriö trygð
fyrir 86l/t milj. króna samtals. Því
er ekki ótrúlegt að vátryggingafé-
lögin hækki gjöldin.
KAlfPSKAPUR
Draumur Jóns Jóhanns-
sonar fæst í Bókabúðinni á Lauga-
veg 4.
J. Ófeigss.: Kenslubók í þýsku
kaupir Bókabúðin á Lvg. 4.
Hjólhestur í ágætu standi til
sölu. A. v. á.
fiBBB9BBB9B9B9B9BBBEHEBB99B9BHB99BSS
Danskur matreiðsiumaður ósk-
ar eftir atvinnu við matartilbún-
ing hér í bænum.
Uppl. á Hverfisgötu 32.
Nýprentaö:
EO'N'IE
eftir M. (jíslason.
Kvæði, sem allir ættu
að eiga.
Oœtið að því: Upplagið er lítið.
Bókin kostar að eins 1 kr.
Fæst hjá bóksölunum og útgef.
Brynj, Magnússon
Útgefandi Þ. Þ. Clementz
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz. 1916.