Höfuðstaðurinn - 25.11.1916, Blaðsíða 3

HÖFUÐSTAÐURINN
HÖPUBSTAB DEIOT |
kemur út daglega, ýmist heilt ~
blað árdegis eða hálft blað árdeg-
is og hálft síðdegis eftir því sem
ástæður eru með fréttir og mikils-
verðandi nýjungar,
Kaupið
,*y.’óSu3^a5\tvti.
sem Agnar skáld segir. Hðf. er
það fullljóst, að bragurinn er held-
ur enginnj’ fægður gimsteinn.
Tilgangurinn með Bannlagabrag
var eingöngu sá, að leitast við að
festa mðnnnm í minni hlægilegan
og fáránlegan atburð, sem hér hefir
gerst í sambandi við vínbannslögin.
Þeim tilgangi mun og vera náð.
20. nóvbr. 1916.
G r j ó t p á 11.
Draumur Jóns Jóhanns-
sonar fæst í Bókabúðinni á Lauga-
veg 4.
í Bókabúðinn á Laugav. 4
fást gamlar og nýjar bækur með
20—50 prct. afslætti.
TUXHAM-mótora
selur
CLEMENTZ & CO. H|F
Pinghollsstræti 5. Reykjavík.
Skrifstofutími 10—2 og 5—7 Sími 575.
RK*Ktt*$££æHORsa»ææ$æææiiaH
HÖFTJBSTAÐHBIM g
hefir skrifsti fu og afgreiðslu í §
Þlnghnhsstræti 5.
Opin daglega frá 8—8.
Útgefandinn til viðtals 2-3 og 5-6. $
Ritstjórnar og afgr.-sími 575.
Prentsmiðjusími 27.
Pósthólf 285. 1
TIL
HAFNARFJARÐAR
fer blfreið kl. 11, 2 og 6 frá Söluturnlnum eins og
að undanförnu.
Afgrelðsla f Hafnarflrðl er flutt «11 AUÐUNS
NIELSSONAR.
Pantið far f sfma 444 f Reykjavfk og f Hafnar-
flrðl f sfma 27.
kosta 2 Vj eyrir orðið.
Skilist í prentsmiðjuna, Ingóifs-
stræti 2, sfmi 27, eða á afgr.
blaðsins f Þingholtsstræti 5,
sími 575.
Höfuðstaðurinn
kostar 6 5 a u r a um
mánuðinn, fyrir fasta
kaupendur. — Pantið
blaðið í síma 5 7 5
Bjarnason.
-----eða 2 7.-------
Höfuðstaðurinn
Gömul reiðhjól sem ny
•f þau eru gljábrend (ofnlakkeruð) hjá
reiðhjólaverksmiðjunni Pálkínn
Laugaveg 24,
mr Fyrista flokks vlnna. TEð
er bezta blaðlð.
Hvergi er betra að augiýsa en 1
» Hðfuðstaðnum «.
»Höfuðstaðurinn< flytur ails konar
fróöleik, kvæði og stökur, og tvær
sögur, hvora annari betri.
Kaupið þvi
Höfuðstaðinn.
Útgefandi Þ. Þ. Ciemenlz
Prentsmiðja Þ. Þ. Ciementz. 1916.
122
yður út úr sólskininu og fótum troða yður sem ill-
yrmi.
Svo mun það fara, þvf að þjóðir jarðarinnar eyða
hverjar öðrum og hatrið er einvalda yfir heiminum. En
þér viljið eigi láta gera yöur ónæði — byggið þá hreið-
ur yöar, hvílist og gleðjist í líki blekkingarinnar, þér
Ijóðaskáld. Elskið þar til að þér finnið hatrið í ástinni.
En leyfið mér að lyfta mér yfir sjónhverfinguna upp
í sanneðli hlutanna. Lifi hatrið, hinn glóaudi andar-
dráttur jaröarinnar. Sjáið þetta hjarta, ílát hins ljómandi
loga hatursins. Sá fari pílagrímsferð til hins loganda
Bertrams de Born, er læra vlll að hata. Fyrir framan það
altari koma hugrenningarnar í ljós og hendurnar grípa til
sverðsins«.
Og nú benti hann á logandi hjarta, er saumaö var
með gulli og purpura á vinslra barminn á svartri treyju
allþröngri, sem hann var í.
»Eg mundi hafa skýrt ððruvísi hjartað í treyju yðar*
svaraði konungur riddara, er lét bera mjög á bláum lit
sínum, — sennilega til hjartadrotningar hans. »Þér hafið
þó víst litið ástaraugum til kvenna, þótt ekki væri annað
en konungborinna. Fyrir skömmu fóruð þér norður um
haf til hinnar fornu ástvinu yðar, Elienor drotningar. —
Syngið nú fyrir oss hersöng þann, er þér sunguð í eyra
hinnar dygðugu konu Hinriks konungs í rökkrunum*.
»Slíkt verður eigi sagt eða sungið«, svaraði ofstop-
inn. »Eg hvíslaði að henni tveim orðum og tveim öðr-
um að hinum unga konungi Hinriki: Sæðinu er sáð og
mun verða blóðug uppskeran.
Eg sver það viö vængi Lucifers að eg mun flækja
123
Hinrik konung og sonu hans f bugðum höggorms, sem
er eitraðri en sá, er banaði Laokvon og sonum hans.
Eg mátti eigi af manninum líta, en nú hryllir mig
við, er hann sneri sér í áttina til klausturs þess, er við
ætluðum að ríða til, og teygði þangað armana sem til
kveðju.
Undrist eigi. Eg vissi um hvern hann var að hugsa.
»Því biðst maður fyrir, sem betur kann að hata en
eg«, mælti hann, »heill þér, félagi*.
Og hann drakk á hinn fjarlæga mann, er hann sá
með hugskotssjónum sínum, og rendi í botn.
»Þú kyrláti hægfara grafari, þú kvtlst eins og ffleist-
ari þinn og lætur deyða þig sem hann, þú hyggnr þig
þjóna kærlerkanum, en hatrið er sterkara og dauði þinn
er fordæming mannanna eins og dauöi meistara þíns!
Biskup, keppast skulum við um það, hvor okkar
megi sökkva Hinriki konungi dýpra niður í helvíti. Þar
vil eg hitta hann, stíga fæti mínum á háls honura og
hefja sigursöng svo aö veggir helvítis þenjist út og hinir
fordæmdu verði ; að tröllauknum risum, en þaö veröi að
engu, sem yfir því er!«
Hárin risu á höfði mér er eg heyrði þetta hryllilega
guölast, því að sakleysinu blæddi oss öllum til góðs og
sáluhjálpar. En þeir Provence búarnir voru vanir vantrúar
gáska og miklaðist þelta eigi, en þeir voru að leiða getum
um það, hver væri samhatari Bertrams.
Því næst snerist samtalið að undarlegum fyrirburði,
er nýlega hafði skelft íbúana í Arles. Á rómverska torg-
inu þar hafði fundizt meyjarhöfuð úr marmara með brostn-
um augum og beiskju dauðans um munninn. En er hár-
"0
3
KUtt*
on
5T
ox
s
U)
3
m
Ok
&
tc
*