Höfuðstaðurinn - 26.01.1917, Blaðsíða 3

HÖVUÐSTAÐURINN
imKHHHKKRHRMRHlRffiKH
HKHS
C2
8
1 HÖFUBSTABimm
K kemur út daglega, ýmist heilt >3
Íblað árdegis eða hálft blað árdeg- jj®
is og hálft síðdegis eftir því sem K
® ástæður eru með fréttir og mikils- «
É verðandi nýjungar,

Duglegir drengir
óskast til að seija
llötfuðstaðinn
Stubbasirtz
— óvanalega gott og ódýrt —
^emaciuY.
i
! ,Eeiðhjólaverksmið]an
Eálkinn
hefir fengið símanúmer
6tð
Höfuðstaðurinn
kostar 6 0 a u r a um
mánuðinn, fyrir fasta
kaupendur. — Pantið
blaðið í síma 5 7 5
---eða 2 7.---
Kaupið
nýkomið tii
Krisiínar J. Hagbarð,
Laugaeg 24 C.
Liðsforíngi úr Alpaveiðiliðsdeildinni, er helsaerður. »Látið lúðra-
fl olkinn kotca og blása : »Sidi Brahim Match*, biður hann, og út frá
oiusíusöng þessnm sofnar hann svefninum langa.
Skorið neftóbak
vindlar alls konar, cigarettur og
alls konar sælgæti, hvergi betra en
hjá
Kristínu J. Hagbarð.
Bréf og samninga
vélritar
Maskinolia - Lagerolia
Cylinderolia
Sýnishorn látin ef um er beðiðl
H. I. S0
Q. M. Bjðrnsson
Kárastíg 11
(Kárastöðum).
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz. 1917.
Fólk
það, sem vantar atvinnu, yfir lengri
eða skemri tíma, ætti sem fyrst að
tala við
Kristfnu J. Hagbarð.

I KAUPSKAPUR 1
Hálftunna af KRYDDSÍLD til
sölu nú þegar. vegi 46. Uppl. á Lauga-
| TAPAS- -FUNDie. |
Vinnuskyrta prentsm. Þ. Þ. fundin. Vitjist í c.
FóSturdóttlrln 42
43
44
og tekur hana á arma sína, ef með þarf. En
eins og þú sérð, Gabríel miftn, vildi eg heldur
sýna þér litla gestinn sjálf, bætti greifafrúin
við og leit ásthýrum augum til manns sfns
Eg vonaðist eftir þvf, að þá yrði það kær-
komnari gestur, og eg hefi víst ekki vonað
árangurslaust.
Greifinn strauk þýðlega nm vanga konu
sinnar og sagði:
—En segðu mér, Georgina, hvernig liggur
í öllu þessu.
— Það skal eg gera, ef þú vilt hlýða á
sögu barnsins, eða þann hluta hennar, sem
mér er kunnur.
— Nú, jæja. Lát roig heyra þá, svaraði
greifinn og var nokkur þungi í röddinni.
Hallaði hann sér síðan aftur á bak í legu-
bekkinn og beið þess að kona hans tæki t?l
máls.
Greifafrúin sagði honum alt sem farið hafði
og hún vissi og oss er þegar kunnugt. Skýrði
hún frá því með innilegum og hjartnæmum
orðum.
— Hvernig hljóðar skírnarseðillinn ? spurði
greifinn.
Frúin rétti honum seðilinn, og hönd hennar
titraði um leíð.
— Skírnarseðillinn er frá Stokkhólmi, taut-
aði greifmn og varð þungur á brún. Senni-
legt er, að móðirin sé einhver æfintýrasnót.
Það er einstaklega þægilegt fyrir þær að kasta
öllum sínum áhyggjum upp á aðra og fleygja
í fyrsta herragarðsökumanninn sem þær hítta,
afkvæmi sínu. Það hefði vfst veriö sama, þótt
það hefði verið ökumaöurinn frá Schwerins
eða Rehbinders, eða hvaðan sem vera skyldi,
hún hefði troðið skríninu upp á hvein þeirra
sem hefði verið.
Greifinn var orðinn æstur í skapi.
— Ó, nei, góði Gabríel minn, andmælti
greifafrúin, og hreimfagra röddin hennar var
mýkri en nokkru sinni áður.
— Þú trúir því þá að Vfkingsholm hafi
verið valið með vilja ?
— Já, þú getur víst sjálfur gengið úr skugga
um það, ef þú lest þessar línur.
Frúin var orðin djarfari við mófstöðu manns
síns og virtist ætla að berjast til þrautar fyrir
málefni sínu.
Hún rétti honum nú bréfið. Hann tók við
því og Ieit á.
í sama bili var dyrunum brundið upp og
Axel litli, einkabarn þeirra hjónanna kom þjót-
andi inn og kallaði:
— Mamma, mamma, nú var gaman, reglu-
legt gaman. Stína ók mér og Eiríki, garðyrkju-
mannsins, alla leið niður garðbrekkuna, og
við fórum svo miklu harðara en------------
Drengurinn þagnaði skyndilega, þegar hann
sá barnið, en svo hrópaði hann:
— Hvar hefir mamma fengið þetta litla
barn? Og hann skoðaði nú barnið í kiók og
kring, þar sem það spriklaöi í kjöllu greifa-
frúarinnar. Mamma má ekki láta það í burtu
aftur. Eg vil fá litla systur.
— Mikið ruglar þú drengur minn, sagði
greifinn og biaut aftur saman bréfið og lagði
það á borðið.
Nú leit greifafrúin upp á mann sinn, en leit
þegar niður aftur og þerraði nú svitann af
andliti sonar síns, sem ekki var veruiega greifa-
legt. eftir öll ærslin.
— Nei, þú getur ekki vel gert annað, en
taka við barninu, Georgina, byrjaði greifinn
aftar eftir nokkra þögn og í vingjarnlegum
róm. Móðirin ákallar hina alkuiinu hjartagæzku
þína. Hún á auövitað heima í Söderköping,
hún hefði naumast farið að gera sér ferð þang-
aö frá Stokkhólmi, til að koma barninu til
þín. Hún hefði ekki heldur heyrt getið þar
um hjartagatzku Borgenskjölds, greifafrúar.