Höfuðstaðurinn - 26.01.1917, Blaðsíða 4

HÖFUÐSTAÐURINN
Frh. frá 1. síöu.
V
stoöaöi þó ekki. Var báturinn kom-
inn um 60 mílur suöur og út af
Jökli, og hugðu skiþverjar sér litla
lífsvon, en bjuggust við því aö bát-
urinn mundi sökkva áður langt um
liði, en þá bar þar að brezkan
botnvörpung, sem hjálpaöi þeim.
Lét hann sér ekki uægja að
bjarga skipshöfm'nni, heldur bjarg-
aði jafnvel bátnum líka, þótt veður
væri hvast og sjór úfinn. Var það
drengilega gert og væri vert að
það væri þakkað að verðleikum.
Veiðarfæri misti báturinn öll.
Ljósleysi
f bænum kvarta menn yfir all-
mikið nú um þessar mundir og er
það ef til vill ekki að ástæðulausu
að dimt er yfir bænum á kvöldin,
með því aö gasstöðin mun tæplega
vera nógu stór fyrir bæími. En
um þetta ætluðum vér nú ekki að
fást að þessu sinni, það þarf ekki
að vera svo vítavert. Hitt er öiiu
minni ástæða til að fyrirgefa að
Ijóslaust skuli vera við bæjarbryggj-
una nótt eftir nótt. Þar þyrfti þó
að vera Ijós og það lengur en til
kl. 11 eöa 12, vegna þess að oft
þurfa menn að koma þar að Iandi
þótt seint sé, og með því að fleiti
eru sjómenn en Reykvíkingar og
fleiri hér á höfninni en kunnugir
menn, þá getur myrkrið þarna orð-
ið all bagalegt, þar sem hamrar
hafnargerðarinnar eru á allar hliðar,
og hættulegir mjög ef ilt er í sjó-
inn.
Piano
óskast til leigu f góð húsakynni.
Fyrir fram borgun ef óskað er.
Hjólhestar
sem eiga að gljá-lakkérasf, eru menn beðnir um að
koma með f þessum mánuði.
HjólliestaYerksmiðjan Fálkinn Laugaveg z*.
Hýir kaupendur
HÖFHDSTAÐAHINS
fá gefins það sem eftir er þessa mánaðar
og allan kaupbætirinn sem lofaður er.

Stór jörð til sölu
ásamt hlunnindum laxveiði og
fleiru. A.v.á.
ij^jl T1 kaupendur »Höfuðstaðarins«, sem ekki fá blaðið með
* skilum, eru beðnir að gera viðvart á afgreiðslunni, svo
hægt sé að bæta úr því. — Sími 575.
2)aaste\k
heidur Nýji dansskólinn fyrir nemendur sína Saugardaginn
27. janúar 1917 kl. 9 e. h. Báruhúsinu.
Orkester-musjk
Aögöngumiða má vitja í
Liilu Búðina.
TIL
HAFNARFJARÐAR
fara bifreiðarnar nr. 2 og nr. 16 fra SÖLUTURNINUM alla
daga kl. 10, 2 og 6 og úr Hafnarfirði frá
AUÐUNMI NÍELSSYNI kl. 11, 3 og 7.
Mr Fastar áætfunarferðir. ~gM|
Síml f Reykjavík 444 og í Hafnarfirðf 27.
Farmiðar seidlr á báðum stöðvunum.
Jón Oiafsson. Magnús Bjarnason.
45
Litla stúlkan fór nú að gráta og Elfsa kom
þegar inn til að sækja hana.
— Er þetta ekki fallegt barn? spuröi frúin
mann sinn.
— Smábörn eru öll hvert ööru lík.
— En hún hefir óvenjulega falleg augu.
— Þau eru dökk. — Það var sannarlega
óvænt gjöf, sem þú fékst, Georgina mfn, hélt
greifinn áfram, eftir nokkra þögn. En eitt verð
eg að segja þér, vina mín, eg vil ekki aö þú
hafir hana hér i húsinu, heldur að þú komir
henni fyrir hér í grendinni, hjá einhverrí góðri
kerlingu og þá getur þú litið inn til hennar,
þegar þú ert á ferð og tækifæri er til.
— En það get eg ekki for svarað, að
bregðast þannig trausti vesalings móöurinnar,
óhamingjusömn, sem felur mér að ala barniö
upp sjálf. Nei, Gabríel, þú mátt ekki banna
mér að hafa litlu stúlkuna hér hjá mér. Fái
eg það ekki, Iætur samvizkan mig aldrei í friði.
Elísa hugsar um hana og hugsaöu þér, hvað
það verður skemtilegt fyrir Axel litla, þegar
hún stækkar, þú sást hve glaður hann varð,
annars er hann svo einn og þaö á ekki við
hann.
— Ætlarðu að ala hana upp, að sið heldri
manna?
46
Nei, ef þú vilt það ekki, en eg vil ekki
heldur ala hana upp sem vinnukind. Það
hefir heldur ekki verið ætlun móöurinnar, þú
sérð það glögt, bæði á fötum barnsins og
bréfinu, sem móöirin hefir skrifað, að hún er
af góðu bergi brotin og vel að sér, þótt nú
sé hún svívirt og framtlð hennar eyðilögð og
hún verði að lifa í angist og niðurlægingu.
Hún líður víst nóg samt, vegna hrösunar
sinnar.
— Æ, Oeorgina, þú ættir ekki að fara svona
mildum orðum, um slíkar mæður. Þú mund-
ir segja annað, ef þú þektir stúlkurnar í Stock-
hólmi. Annars hvorki get eg né vil, neitað
þér um að taka barnið að þér, en eg bið þig,
Georgina, að reyna ekki til að ala hana upp,
sem væri hún af okkar bergi brotin. Það
væri betur, að þig iðraði aldrei auðtrygni þinnar
og mannúðar. Slík miskunarverk eru vanalega
launuö með vanþakklæti.
— Ó, nei; Gabriel, það, sem maöur gerir
af góðu hjarta, getur mann aldrei iðrað, þótt
svo geti fariö að það kosti tár.
Augu frúarinnar flutu í tárum, er hún Ieit
upp á mann sinn, og hún þrýsti hönd hans
innilega, og greifinn bar hönd hennar að vör-
47
um sér, ef til vill meira af kurteisi, en af kær-
leika. *
— Nú, Jakob, hvað segir þú um þennan
sorgarleik, hér úti í Skerjagarðsfásinninu? spurði
nú greifinn, hlæjandí, frænda sinn, sem hafði
verið þðgull áheyrandi og áhorfandi, að þess-
ari heimiiisdeilu.
— Að náðug frænka mín, Georgina, hefir
í þessu, sera ðllu ööru, breytt eftir hinum góðu
og göfugu tilfinningum sfnurn, svaraði Jakob,
og augu hans lýsfu þvf, að hann hafði fylgt
með áhuga því sem fram hafði farið í salnum.
Það er ekki vert að geta um brélið, út í
frá, sagði greifinn við konu sína. Hinar náð-
ugu frænkur vorar hafa nóg samt til að gæða
sér á og þeim, er þær heiðra með samveru
sinni og málæöi.
VII.
— Ó, hefði eg fengið að sjá bréfið og
skírnarvottorðið, tautaði hinn ungi liðsforingi,
Jakob greifi, er hann gekk út úr salnum og
rakleitt upp til EIísu, til aö skoöa barnið
nánar, og reyna að fá meiri upplýsingar og