Höfuðstaðurinn - 20.03.1917, Blaðsíða 2

HÖVUBSTABUIINN
Frá ófriðnum,
Hestskrokkur, sem sprengikúla hefir þeytt upp í tré.
Þaö hefir verið sagt og ekki að
orsakalausu, og ófriðurinn sem nd
geysar hér í álfu og víða um heim
sé sá ógurlegasti, sem háður hefir
verið og miklu ógurlegri, en nokk-
urn fyrirfram gat grunað að hann
yrði. Víst er um það, að hér
heima hafði menn ekki órað fyrir
þvf að hér væru slíkar ógnir á
ferðinni, sem raun er á orðin. Á
síðustu timum erum vér samt
farnir að fá nasasjón af því, hvernig
Öllu er varið, og eigum vér þar að
þakka, að bæði höfum vér fengið
fregnir frá mönnum, sem séð hafa
og heyrt, og auk þess höfum vér
stundum átt kost á að sjá myndi?
af því sern við hefir borið. Sem
beíur fer, hafa sárafáir íslendingar
með eigin augum séð ógnir hern-
aðarins og vonandi verður það ekki
hlutskifti margra.
Eitt af því, sem áhrifamest er
bæði til sóknar og varnar eru
stórskotatækin. Enda verða menn
hér þess oft varir af fregnum
frá ófriðariöndunum að mest er
vandað til stórskotatækjanna og
og vænlegust þykja þau til sig-
urvinninga. Enda er fátt sem
stenzt ötluga stórskotahríð. Rjúfa
sprengikúlurnar skotgrafirnar svo
að þar stendur ekki steinn yfir
steini, mennirnir limlestast fyrir
sprengikúlnabrotunum eða öðru,
jafnvel tætast i sundur, grafirnar
og göngin falla saman og urða
þá sem í þeim eru, sumstaðar
koma fram gjótur og gígir,
annars siaðar hólar og hæðir.
Myndin, sem hér er sýnd,
segír ekki margt, en lýsir því
fleiru. Kúlan sem gerði þelta
að verkum, hefir komið niður
fyrir aftan skotgrafirnar, hesiur
hefir verið þar nærri sem hún
kom niður, þegar húu sprakk,
hefir hún fyrst umrótað jörö-
inni og varpað hátt í loft upp
öl!u sem nærri var og þrátt fyrir
það þótt hesturinn hafi ekki
veiið nein léttavara, hefir spreng-
ingin kastað honum hátt í loft
upp, á leiöinni niður hefirhann
svo hitt fyrir tréð þar sem hann
nú hangir í, kippkorn frá þeim
staö þar sem sprengikúlan sprakk.
Bannlestur
Arna Pálssonar
ór fram í Bárunni í gær-
kveldi að viðstöddum fjö'da
fóiks. Fyrir.'esturinn sem var
skæð árás á banniögin, var vel
tluttur og meiii skemtun að
hlusta á haítn en að bann
væri bfcint sánnfærand'. Málið
auðvitað orðið svo rætt, að
erfitt er að koma rneð ný og
sláardi rök allra síst á móti
bannstcfnunni. — Aðalmergur
fyrirlestursins var þessi alkumia
staðhæting andbanninga að
bannið væri frelsisskerðing
sem þjóðarviljinn væri mótfall-
inn. — Kom Á. P. með ýmsar
hnittilegar athugasemdir um
þjóðarviljann sem bannmenn
geta í sjálfu sér skrifað undir,
því að þœr breyta ekkert af-
stöðu til málsius. —
í ráun og veru er þjóðar-
vilji í málum sem liggja undir
deilum, venjulega reikull lengi
vei, en bann myndast smátt
og smátt og óafvitandi.— Og
bannmenn eru í engum efa
um það á hvaða sveif þjóðin
mundi snúast, ef sú hætta yrði
alt I einu sýnilega yfirvofandi
að andhanningar næðu tök-
um.
Annars munu nóg tækifæri gef-
ast til að athuga nánar efni þessa
fyrirlesturs. H.
Odýrar brúkaðar bœkur, innlend-
ar og erlendar, af ýnnsu tagi,
fást jafnan í Bókabúðinní á Lauga-
veg 4.