Ingólfur - 25.09.1904, Qupperneq 3

[25. sept. 1904.]
INGOLFUR.
159
Bftir Svarfaðardal og inn á Akureiri. E>aðan
alla leið norðr i Skálavík og útáTjörnes.
Svo fór hann Sprengisand aftur suður. —
Hann lét vel ifir ferðalaginu. Ætlum vér
að ferð þessi hafi mikla þíðingu firirjarð-
fræði íslands.
Frá útlöudum.
Kaupmannahöín 10 sept. 1904.
Ófriðurinu. Enn þá mikil tíðindi frá
Asíu. Siðustu daga ágústmánaðar og
firstu daga þ. m. var hað höfuðorusta milli
Japansmanna og Rússa við Liaojang í
Mandsjúriu. Yar þar saman kominn
meginher hvorra tveggjn. Höfðu Rússar
Liaojang á valdi sínu en Japansmenn sóttu
að. í firstu sigruðust Rússar á smáflokk
einum Japönskum og náðu nokkrum biss-
um. Eu skjótt sótti að meginher Japans
manna og stóðust Rússar þá ekki. Fiótti
brast í hægra filkingararmi og í mið-
filkingum hersins. Leit svo út um hríð
sem Rússar irðu kvíaðir í Liaojang, því
Kuroki gamli, sigurvegarinn frá Jalúbar-
daganum, var kominn í veginn firir þá
norður á við. Kuropatkin, foringi Rússa
hafði auðsjáanlega um tvent að velja;
annaðhvort að haldast við í Liaojang og
láta taka sig sem mús í gildru, eða leita
norður á við tíl Mukden og brjótast gegn
um herfilkiugar Japansmanna. Kuropat-
kin valdi hinn síðari kost, sem og var
hermannlegra og eftir síðustu fregnum
að dæma, hefur honum tekist að brjóta
herkví Japansmanna og komist fram hjá
þeim. En ógurlegt manntjón hefur hann
beðið. Hann ætlar sér að komast alla
leið norður til Charbin og Infa þar vetr-
arsetu. En líklegt er að hann verði að
berjast við Japansmenn áður. Japansmenn
eru nefnilega stöðugt í hælunum á hon-
um og gjöra honum hinn mesta óskunda.
Þótt hersveítir Japansmanna féu þreittar
telja menn líklegt að Kuropatkin konist
ekkí lengra en til Tíling, nokkru norðar
en Mukden, bardagalaust.
Japansmeiin hafa sent horlið til eiar-
innar Sakalin, er mun auðtekin, og þá
mun borgin Vladivostock hætt komin.
Við Arthurshöfn er alt við sama. ímsir
bardagar hafa verið háðir og margt fallið
af hvorum tveggja. Telja menn þó iíkur
til að kastalinn standist ekki mörg áhlaup
enn þá.
Samkvæmt samningum Japansmanna
við Kóreubúa, hafa Japansmenn skipað
japanskan mann til aðstoðar í fjármálefn-
um Koreu og amerískan mann til aðstoð-
ar í politík.
Stöðugt er talað um útboð meðal Rússa
og enn þá einu sinni hefur heirst að
Eistrasaltsflotinn ætti að búast til Aust-
urálfu ferðar.
Japsnsmenn hafa pantað ósköpin öll af
stálþinnum til herskipasmíða.
Sem steudur litur svo út sem ófriður
þessi verði langvinnur.
Þískaland. Tíðindum þikir sæta að
krónprinsinn hefur sér konu festa. Hún
heitir Sesilía og er sistir þeirra hertogans
í Meklemborg og konu Kristjáns Dana-
prics.
Frakkland. Svo lítur út sem stjórninni
sé fuli alvara með að aðskilja ríki og
kirkju, en enn þá hefur þó frumvarpið
ekki verið borið upp. Hótanir páfans al-
veg þíðingarlausar.
Rússland. Fursti einn að nafni Svia-
topal-Mirski í Vilna or nú skipaður inn-
anríkisráðherra í stað Pleve, er mirtur
var. Svo lítur út sem menn gjöri sér
góðar vonir um Sviatopal-Mirski.
Þanmörk. Gustaf Esmann skáldið er
látinn. Stúlka ein að nafni Karen
Hammerich cand. phil. og stud. med. varð
honum að bana. Þau höfðu þekst nokkur
ár og mun Karen hafa skilið svo sem
Esmann hafi lofað sér eiginorði en
bins vegar þótt efning loforðsins dragast
of lengi. Mælt var og að Esmann hefði
í biggju að giftast aftur konu sinni frá-
skilinni. En hvernig sem alt þefta hef-
ur verið, heimsótti Karen Esraann sunnu-
dagiun 4 sept. að morgni og skaut hann
á nærfötunum og sjálfa sig þegar eftir.
Svona fór það ástaræfintíri. Er hinn
mestí skað' að Esmann, því hann var
skáld gott.
Enn um skólann.
Það er flestum óskiljanlegt með öllu,
hveriiig stendur á því að ráðgjafinn skildi
geta látið sér detta í hug að ná í Jóhann-
es firir ifirkennara.
Það er ekki eingöngu flokksfilgi, það
er blátt áfram heimska og hugsunarleisi,
sem er aðalorsökin. Líklega hefur ein-
hver kunningi ráðgjafans bent honum á
Jóhannes, ráðgjafinu gripið það hugsun-
arlaust og haldið að það væri þjóðráð.
Auðvitað hefir hann (H. H.) ekki getað
vitað að Jóhannes mindi hæfur til þessa
starfa. Hann hefir aldrei gert nokkurn
skapaðan hlut, sem vakið hefir alment
athigli manna á honum sem firirmindar
kennara eða stjórnanda. Hann er sið-
prúður og heiðarlegur maður eins og,
sem betur fer, fjöldi manna er.
Það lítur næstum út firir, að ráðgj.
hafi ætlast til bess að hann irði firir-
rennari einhvers vinar ráðgj. sjálfs —
nokkurskonar Jóhannes skírari — hróp-
andi rödd.........—
Það er svo sem auðvitað að hann hef-
ir ekki þekkingu til þess að vera ifir-
kennari — það hefði þá átt að vera
pei'sónan sjálf sem hjálpaði en því mið-
ur er það ekki heldur.
Þessum manni er skindilega lift af
uáðarörmum ráðgj. uppifir alla kennara
lærða skólans. Þeir eru allir slík lítil-
menni í samanburði við þenna að margra
ára svo tugum skiftir kensla þeirra við
skólann auk háskólaprófa í kenslugrein-
um þeirra er ekkert í samanburði við
Jóhannes!
Mikil er viska ráðgj.! Mikil er mann-
þekkingin!
Dásamleg er urahiggjan firir velferð
skólans!
Hvernig verður nú farið að til þess
að geta fengið eitthvað til að gera handa
þessum dæmalausa manni?
Það verður að taka kenslugreinar af
reindum vel mentuðum kennurum, visa
þeim frá skólanum, af því að það eru
sumar af þeim greinum sem hann getur
aðnafuinu kent t. d. guðfræði. Hana kendi
Haraldur Níelsson. Q.
Höfuðborgin.
Nú er Reikjavíkurhöfn enn alþakin
skipum. Er það allvegleg sjón að kvöldi
dags. Þá er sem þar só annar bær á
floti og Ijós við ljós. Því að fiskiflot-
inn er nú kominn aftur að landi og hef-
ur dregið gull úr græði sollnum. Þó
eru 6 skip ókomin enn. Hæstur afli
hefur verið 116 þúsund en lægstur undir
50 þús. um allan tímann. — Ráða menn
nú skipum sínum til hlunns og þikir
gott að hafa land undir fæti, þá er haust-
vindarnir fara að leika lausum hala.
Á mánudaginn var fór svo mikill
sægur manna til grafreits, sem eigí eru
dæmi til. Þá voru jörðuð 12 lík þeirra
manna er diuknuðu á Patreksfirði. Hlut-
tekning var mjög almenn, því að öllum
þótti atburðurinn sorglegur. Frændlið
og kunningjar 12 manna er og hinn
mesti fjöldi. Og er þessir 12 ungu menn
voru orpnir moldu þá þótti það öllum
hinn mesti sjónarsviftir og þó einkum
þeim. er verið höfðu á sama skipi. Hafa
tveir þeirra sent fólögum sínum þessa
Kveðju
til sjómanna þeirra er drukknuöu á Patreks-
flröi.
Svipul er sjómansins ævi,
sviplega holskeflan rís,
hart er oss hlutað á sævi,
háskinn er farmönnum vís.
Firir þvi bindum vér fastari trigð,
fallandi hafið að er okkar bigð.
Hugstæður harmur vor er,
helfregn um djúpið er fer.
Þungt er það, þrettán í einu
þrekmenn í haföldu skaut!
Karlmenska kom ekki að neinu
kaldri á helfarar braut.
Nú skal i hug vorum búa ikkur bigð
blómskreitta þakklátri minning og trigð,
vökva’ hana söknuður sár,
sorgin og lifanda tár.
Általað er það hér í bænum að ráð-
herrann ætli að velja firir konungkjörna
þingmenn þá Júlíus amtmann Havsteen,
Davíð í Stöðlakoti, Jón Ólafsson, Árna
Nikulásson, Sigfús Eimundsson og Þórð
gamla, sem kendur er við Glasgow. Er