Ingólfur

Ataaseq assigiiaat ilaat

Ingólfur - 09.09.1906, Qupperneq 2

Ingólfur - 09.09.1906, Qupperneq 2
152 INGOLFUR. Nýtt landvarnarblað. Nú er „ Valurinn“ farinn að feoma út á ísafirði og er hann öflugt og eindregið landvarnarblað. Fjögur fyrstu blöðin eru komin hingað. Eru þau vel og rösklega rituð, fjölbreytt að efni og skemtileg og líkleg til þess að vinna „Valnum“ og málstað hans fylgi meðal almennings. Valurinn hefir þegar fengið byr undir báða vængi á Vesturlandi, enda er þorri Vestfirð- inga landvarnarmenn. Ber það augljóst vitni um efling og atorku flokks vors, að tvö ný landvarnarblöð hafa verið stofnuð á þessu ári. „Ingólfur“ býður „Valinn" velkominn og óskar honum góðs og mikils gengis í landinu. (jjafirnar. Þeir eru komnir heim, blessaðir karl- arnir og hafa skýrt frá árangrinum(l) að svo miklu leyti, sem þeir máttu. Allir fengu þeir axlabönd og hafa þau efalaust komið í góðar þarfir, því að auð- vitað hefir hinn gómsæti veizlukostur gert sitt — auk annars — til þess að slíta hnappagötunum á gömlu axlaböndunum. Danir hafa yfir höfuð sýnt mikla rausn og þarf engan að furða á því. Þeir vita það vel að Filippus hafði rétt að mæla þegar hann sagði, að vinna mætti hverja borg, sem hefði svo víð hlið, að gullklyfj- aður asni kæmist inn um þau. Hvað mun þá þegar þeir koma 35 klyfjaðir dýrindismunum og fögrum svífandi loforðum? Eg ætla ekki að út- lista þetta nánar, því að vonandi er enginn íslendingur svo heimskur að hann sjái ekki að hræðsla Dana við skilnaðarhreyf- inguna var undirrótin til fagnaðarins, og að loforðin eru að eins gefin til að tvístra oss og flækja rétt mál. Eg man ekki betur, en að þeir létu Alberti hafa orð fyr- ir sér og loforð þess manns ætti íslend- ingum að vera í svo fersku minni að þeir viti hér um bil, hve mikið er á þeim byggjandi. Það nægir vonandi að minna á „konungsboðskapinn“ sem svo var nefndur 1902 og efndirnar, sem urðu á honum. En það var nú ekki nm þetta, sem ég ætlaði að rita heldur um eina gjöfina, sem komið hefir til orða að gefa íslendingum. Gjöfin sem ég á við er myndin af Ing- ólfi Arnarsyni. Mig hefir furðað á undirtektum íslenzku blaðanna í því máli. Þau eru öll á einu máli um það að þetta sé fallega hngsað af Dönum og að góðvildin leyni sér ekki fremur í því en öðru. Þessi glapsýni blaðanna orsakast ef til vill af því, að komið hefir til orða, að Einar Jónsson geri myndina. En menn mega ekki láta þetta villa sig. Það væri þjóðarsmán ef vér létum Dani verða fyrsta til þess að reisa Ingólfi minnisvarða hér. Ingólfur nam hér land til þess að hann og niðjar hans gætu lifað hér sem frjálsir menn í frjálsn landi og ekkert myndi honum vera síður að skapi, en að þeir menn sem sölsuðu oss undir sig og not- uðu yfirráð sín til þess að níða úr oss dáð og drengskap, og auðga hörmangara sína á vorn kostnað, færu að reisa honum líkneskju. Hann myndi snúa sér i gröf sinni. Nei, engir nema vér Islendingar eigum að reisa lngblfi minnisvarða. Vér eigum sjálfir að leggja fram féð og láta Einar J'onsson spreita sig á því að gera hann svo úr garði, að oss sé sbmi að. Vonandi sjá Danir sjálfir að það væri „taktleysa“ af þeim að bjóða oss þessa gjöf. Auk þess er engin ástæða til þess fyrir Dani, að hafa mætur á Ingólfi né heldur að gera nokkuð til þess að halda minningu hans á lofti. Ingólfur fór ekki úr Noregi til þess að nema Dönum „hjálendu". Ingólfur hóf skilnaðarhreyfinguna. Mörlandi. Ýmislegt. Danska blaðið „Börsen“ skýrir frá þvi, að innanríksisráðgjafl Dana, Sigurd Berg, hafi stefnt til fundar ýmsum framfaramönn- um dönskum og 4—5 íslenzkum þingmönn- um, þar á meðal Hafstein ráðherra, (vér getum þess til, að hinir hafi verið Her- mann Jónasson, Jón Jakobsson, Tryggvi Gunnarsson, og Þórhallur) til að ráðgást um hvernig styðja ætti að því að Danir gætu með hjálp ríkisvaldsins orðið á und- an öðrum Evrópuþjóðum, til að hagnýta sér — með Islendingum sjálfum — auðs- uppsprettur landsins. Yar svo annar fund- ur saman-kallaður af hafnarstjórn Kaup- mannahafnar til framhalds ráðagjörðinni, og lyktaði sá fundur svo, að Þ. Tuliniusi var falið að semja tillögur um hvað gjöra skyldi. Yoru tillögur þessar búnar áður þingmenn fóru frá Khöfn, og áttu þeir að íhuga þær á leiðinni heim. Frek- ara hefir ekki heyrst um þessar tillög- ur og ekkert blaðanna hér hefir getað frætt almenning hér um, hvað í þeim felst. En stefnan í allri.viðleitninni er auðfund- in, sú að rígbinda allt við Kaupmannahöfn og Danmörku, sem aldrei hefir gefist vel nema með valdi og lagahöftum, eða með aðstoð ríkisvaldsins, eins og blaðið orðar það. — Þjóðólfur getur þess um daginn, að Christensen forsætisráðherra hafi talið van- kvæði ýms á því að ísland yrði tekið upp í titil konungs, og segir Þjóðólfur að á- stæður forsætisráðherrans hafi verið full- nægjandi. En ástæðurnar þegir Þjóðólfur um. Frá hans sjónarmiði er það líka nóg að forsætisráðherrann danski heldur þeim fram. Það er alt gott sem frá honum kemur. Vér hinir lítum öðru vísi á mál- ið. Vér viljum geta metið ástæðurnar sjálfir. Og hégóma-ástæður voru það, ef það var eitt borið fyrir, að Sljesvíkingum [9. sept. 1906]. myndi falla það illa, ef kliptur væri burtu titillinn hertogi í Sljesvík o. s. frv. sem konungur er ekki lengur. Því að hvers- vegna mætti ekki það halaglingur hald- ast eins áfram, fyrir það þótt íslandi væri skotið inn í titilinn á eftir Danmörkn: kon- ungur Danm. og Islands, hertogi o. s. frv.? Svíum hefir verið fremur kalt til Dana síðan Noregur sleit sambandinu við þá. Þeim þótti Danir þá draga taum Norð- manna full-freklega og vilja sýna sig þá nógu frjálslynda — á kogtnað Svía eða sambandsins. Sumum sænskum blöðum hefir því verið heldur skemmt nú, er skelkur greip Dani út af skilnaðarröddun- um á íslandi í vor og sumar og það fór að koma til þeirra kasta sjálfra að sýna í verkinu við íslendinga frjálslyndið, sem þeir áður töldu Svíum sjálfsagt að sýna Norðmönnum. Eitt blað Svía minnist á hátíðahöldin fyrir þingmennina íslenzku á þessa leið: „För islándarna ligger f. n. hela Ðanmark pá magen — af rádsla för en ny islándsk 7 júní.*u Og annað blað hendir gaman að því að danska blaðið Politiken hafi eftir þingmannahófið verið dauf í dálkinn yfir árangrinum og kann- ast við að alt stássið væri rétt skoðað „ett slags finare bondfángeri". ,Yerðlaunaglíma íslands4 hin fyrsta, var háð á Akureyri 21. f. m. svo sem frá var gkýrt í síðasta blaði. Var þar kept um silfurbeltið göða, sem „Grett- ir“ hefir ánafnað þeim, er fræknastur reynist glímumaður í landinu. Fundur þessi var háður í húsi hofgæð- inga þar í kaupstaðnum og dreif að nær 200 manna til þess að horfa á leikinn. En fangbrögð þreyttu 12 hinir vöskustu glímumenn úr Þingeyjarþingi ogEyjafirði. Akreyringar vóru þessir átta: Jóhann- es kaupmaður Jósepsson, sá er vann silfur- skjöldinn fyrir skömmu, Ólafur Valdimars- son (Davíðssonar kaupmanns frá Vopna- firði), Þorsteinn Þorsteinsson og Kristján Þorgilsson trésmiðir, Þórhallur Bjarnar- son og Jakob Kristjánsson prentarar og Páll Skúlason verzlunarmaður. En úr Þingeyjarþingi vóru þeir Emil Tómaggon frá Einarsstöðum í Reykjadal, Jón Björns- son (Ólafssonar frá Bustarfelli) verzlunar- maður í Húsavík og þeir bræður Sigfús- synir Jón og Sigurður sölustjóri í Húsa- vík. Glímumenn gengust að af miklu kappi og glímdu alllengi. Sigurður Sigfússon meiddist í handlegg og var þar með úr leiknum. Þótti Þingeyingum það illa, því að þar áttu þeir mest traust. — Loks stóðu þrír uppi: Ólafur Valdimarsson, Jóhannes Jógepsson og Emil Tómasson, en svo fóru leikar, að Ólafur varð hlutskarpast- *Nú skriður öll Darcmörk á, maganum fyrir íslendingum af ótta fyrir nýjum „7. júní á ís- landi“. (7. júni er skilnaðardagur Norðmanna við Svía).

x

Ingólfur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ingólfur
https://timarit.is/publication/189

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.