Ingólfur - 28.10.1906, Blaðsíða 1

ÍNGÓLFUR.
IY. ÁR.
lleykjavík, sunnudaginn 28. okt, 1906.
46. blað.
lEiELgÍIlIl er í efa um það, að hollara og notalegra sé að vera þur
og hlýr á fótunum en hið gagnstæða;; — en ef þér eigið ilt með það í haustrigning-
unum og haustrosunum, þá skuluð þér reyna
skófatnaðinn í Eilmioi
og munuð þér brátt komast að raun um, að hann lekur ekki, að hann er hlýr, hald-
góður og snotur og framúrskarandi ódýr.
Mikið úrval af nýjum birgðum.
Alt af smíðuð gÖtUStlgVél og allur annar skófatnaður á vinnustofunni
og hvergi fljótar afgreitt viðgerðir á slitnum skófatnaði.
Um mánaðamótin koma miklar birgðir af
Samkepnin lifi!
Nú kom siminn sér vel.
Með Kong Inge 29. þ. m. fáum við — frá stærsta húsi í þeirri grein — feikn-
in öll af nýjum, áhrifamiklum, cuorant lifandi myndum, sem sýndar eru u m g a m a
1 e y t i y f i r allan hinn mentaða heim. — Framvegis munum við og síma eftir
beztu nýjum myndnm, til að geta fullnægt okkar afarmörgu áhorfendum og sívaxandi
aðsókn. Sýningarnar fara fram í Báruhúsinu, sem bezt hentar fyrir sýningar af
öllum húsum bæjarins. — Raflýsing — Musik frábær — Solosöngvar Herolds o. fl.
heimsfrægra söhgvara, áður óþekt hér. — Allir hluthafar félagsins eru íslendingar,
þar af leiðandi: Engir peningar út úr landinu. ísi. Lifandimyndafél.
Til fánans.
Ris þú unga íslands merki
upp með þúsund radda brag.
Tengdu’ i oss að einu verki
anda, kraft og hjartalag.
Ris þú íslands stóri, sterki
stofn með nýjan frœgðardag.
Hvort skal nokkur banna og bjóða
börnum frjálsum þessa lands
og til vorra œttarslóða
augum lita rœningjans?
Fylkjum oss í flokki þjóða.
Fram, að lögum guðs og manns.
Gœtum hólmans. Vofi valur
viðskygn yfir storð og hlé.
Enginn fjörður, enginn dalur
auga hauksins gleymdur sé.
Vakið, vakið, hrund og halur,
heilög geymið íslands vé.
Storma og ánauð stóðst vor andi
stöðugur sem hamraberg.
Breytinganna straum hann standi
sterkur, nýr á gömlum merg.
Heimur skal hér lita í landi
lifna risa fyrir dverg.
Skin þú, fáni, eynni yfir
eins og mjöll i fjallahlíð.
Fangamarkið fast þú skrifir
fólks í hjartað ár og sið.
Munist hvar sem landinn lifir
litir þinir alla tíð.
Hvert eitt landsins fley, sem flýtur,
fáni vor, þig beri hátt.
Hvert þess barn, sem Ijósið litur,
lífgar vonir sem þú átt.
Hvert þess líf, sem þver og þrýtur,
þínum hjúp þú vefja mátt.
Meðan sumarsólir brœða
svellin vetra um engi og tún
skal vor ást til Islands glœða
afl vort undir krossins rún,
djúp sem blámi himinhœða,
hrein sem jökultindsins brún.
Smw a&encdifatteon.
Fáuinn og konungslieimsóknin.
Það gæti hugsast að einhverjum kynni
að virðast svo í fljótu bragði, sem fáninn
íslenzki ætti miður vel við samhliða rík-
isfánanum danska, á mannfundum og sam-
sætum við konungskomuna að sumri.
Menn kunna að segja sem svo, að það sé
óheppilegt að nota slíkt tækifæri til þess
að sýna þjóðarvilja vorn í þessu efni, og
að skyldur vorar um gestrisni og kurteisi
geti ekki samrýmst við hreyfing fánamáls-
ins meðan konungur er hér.
Það er gott að slá varnagla við þess-
um hugleiðingum þegar í stað. Því fer
svo fjarri að neinn geti álitið það ókurt-
eisi eða skort á smekkvísi heimamanns,
þótt hann fagni gesti sínum svo að hann
sýni sjálfum sér fullkomna virðing um
leið; án alls efa mun það gleðja konung
vorn mjög þá er hann kemur hingað að
sjá oss sem líkasta sjálfum oss og eink-
um mun allt, sem ber vitni um hið sér-
staka eða einkennilegasta í þjóðerni voru
auka ánægju hans. Ríki Danakonungs
minkar ekki, heldur vex, í augum allra
mannaðra manna við hvert merki sjálf-
stæðis vors og sjálfsvirðingar.
Þess ber líka að gæta að hér er ekki
um neina nýung að ræða er geti á nokk-
urn hátt sært vorn göfga gest eða fylgd
hans. Eins og allir vita hafa íslending-
ar þegar um langan tíma haft hug á því
að koma sér upp alíslenzkum fána, og út
um allt land og víða í Danmörku er fálka-
fáninn allt til þessa dreginn upp við hvert
tækifæri sem er, sem þjóðernismerki vort.
Og þó að þeir menn er komu upp fálka-
merkinu fyrst litu ekki réttum augum á
það, hvernig verzlunarfáni siðaðrar þjóð-
ar á Norðurlöndum ætti helzt að vera, þá
kemur það ekki voru efni við hér. Aðal-
atriðið er það að Danir og íslendingar
hafa í kyrrþey komið sér saman um, að
það væri móðgunarlaust með öllu þó að vér
hefðum sérstakan fána fyrir oss, þar sem
lagaleyfi þarf ekki til.
Breytingin á mynd fánans getur ekki
sært neinn þann er ekki lét sig móðga
af fálka-fánanum. Er rétt að minnast
þess hér, að íslenzki fáninn var stöðugt
hafður samhliða danska fánanum í veizlu-
sölum þar sem alþingismenn sátu með
Dönum í utanför sinni. En það álítum
við þó rétt að hraða þessu máli svo sem
verða má, ekki síður fyrir það, þótt von
sé þessara gesta frá Danmörku, því að ó-
beppilegt væri mjög ef svo liti út sem
vér notuðum þetta tækifæri til þess að
koma fánanum fyrst á framfæri. Þaðgæti
auðveldlega misskilist og þótt bera vitni
um miður góðan smekk frá vorri hálfu.
Æskilegt væri einnig að Danir fengju
að vita það alment sem fyrst, hver rek-
spölur er kominn á fánamálið hér heima;