Ingólfur - 17.11.1907, Qupperneq 3

INGOLFUR
383
Minnisvaröi
Jónasar Hallgrímssonar
var afhjúpaður í gærdag, á aldarafmæli
þjóðmæringains.
Athöfuin byrjaði kl. 2 síðdegi*. Þá
hóf stúdentafélagið skrúðgöngu sína frá
Thomsensskála eftir Lækjargötu og upp
á tún Guðm. Björnssonar, þarsemlíkn-
eskið er sett til bráðabyrgða. Fáni ís-
lands var borinn fyrir fylking stúdenta.
Þá gengu skólapiltar í skrúðgöngn á
hátíðarsviðið og höfðu marga fána. Loks
kom fylking Ungmennafélagsins og
blöktu véin víða yfir flokki þeirra
skipuðu þessar fylkingar svæðið á tvc
vegu við líkneskið, en múgurog marg-
menni streymdi að úr öllum áttum svo
að fullskipað varð alt sviðið umhverfis
og næstu götur langa vegu frá. Hefir
ekki þvílíkt fjölmenni saman komið sið-
an á afmælishátíð Jóns Sigurðssonar 17.
jíní í vor.
Þegar menn höíðu skipað sér um-
hverfis líkneskið var sungið kvæði, er
Jón Ólafsson hafði orkt en lagið setti
Árni Thorsteinsson og stýrði hann
söngnum.
Því næst stóð fram Bjarni Jónsson
frá Vogi og hóf hann afhjúpunar-ræð-
una. Bauð hann formanni Stúdentafél-
agsins, að aíhjúpa líkneskið og gerði
hann það og mælti nokkur orð um leið;
en formaður Ungmennafélagsins (Jakób
Óskar Lárusson) lagði lárviðarsveig nm
höfuð líkneskinu. Hélt Bjarni svo fram
tölu sinni. Yar hún hin snjallasta, en
því er ekki hér meira frá henni sagt,
að hún mun koma út næstu daga.
Þegar Bjarni lauk máli sínu, var
sungið kvæði eftir Þorstein Brlingsson.
Hafði Sigfús Einarsson sett lagið og
stýrði söngnum. Loks mælti formaður
stúdentafélagsins hárri röddu: „Lifi
minning Jönasar Hallgrbnssonar! og
var tekið undir það með ferföldu fagn-
aðarópi.
Því næst raufst mannþröngin og gengu
fylkingarnar sama veg á brott. Söng
stúdentafélagið nokkur þjóðlög við
Thomsens-skála áður menn skildust.
Um miðaftan hélt stúdentafélagið
blysför mikla og þótti takast mæta
vel.
Síðar um kveldið hélt félagið sam-
komu fjölmenna í salnum mikla á
„Hótel Reykjavík“. — Aðra samkomu
hélt Ungmennafélagið í Bárubúð og
iðnaðarmenn hina þriðju í Iðnaðar-
mannahúsinu. Vóru margar ræður
fluttar í öllum þessum samkvæmum,
kvæði sungin og að öllu hinn bezti
mannfagnaður.
Akreyringar höfðu einnig samkomu
um kvöldið til minningar um Jónas.
Bæjarstjc
irnarkosningarnar,
»em fram eiga að fara hér í Vík
nýárinu, eru nú mjög á dagskrá bæjar-
manna. Starfa félögin að því hvert í
kapp við annað, að undirbúa kosning-
arnar og eru sum þegar farin að semja
kjörlista. Iðnaðarmannafélagið samþykti
á síðasta [,fundi sínum tillögu þá, er
hér fer á eftir:
„Fundurinn samþykkir að bjóða
eftirtöldum félögum bæjarins samvinnu
við næstu bæjaistjórnarkosningu —
„Dagsbrún11, „Goodtemplarafélaginu“,
„Öldunni“, „Bárunni," „Trésmíðafé-
laginu“, „Verzlunarmannafélaginu",
„Kaupmannafélaginu“, „Kvenfélag-
inu“, „Kvennréttindafélaginu", „Stúd-
entafélaginu“, „Framfarafólaginu“, og
„Preirtarafélaginu“ — á þann hátt,
að hvert félag kjósi þrjá menn, en
„Goodtemplarafélagið“ þó einn mann
fyrir hverja stúku, og semji þessir
kosnu menn kosningarlista, er legg-
ist fyrir félögin til breytinga eða sam-
þyktar. Séu síðan listarnir endur-
sendir nefndinni og semji hún þá
kosningarlista, er boðnir skulu öllum
meðlimum félaganna“.
Félagið óskar þessari orðsending svar-
að fyrir 18. þessa mánaðar.
Hull fundið aftur!
Silfur og: fleiri rnálmar.
Nú berst hver gullsagan af annari
um bæinn, og sögurnar eru jafnharðan
staðfeitar með vísindalegum rannsóknum,
svo að á þær verða engar brigður born-
ar. Sýnishorn af málmsoranum hafa
farið í hreinsunareldinn hjá þremur
rannsóknurum, Ásgeiri Torfasyni, Birni
kaupm. Kristjánssyni og Erlendi gull-
smið Magnússyni. Og gullkornin hafa
komið skír og hrein úr eldinum eins og
sálir réttlátra.
Ingólfur gat síðast um það, að gull
hefði fundist í tveimur sýnishornum.
Síðan hefir það fundist í öðrum tveim
sem tekin vóru neðar úr holunni, ann-
að úr 133—135 feta dýpi, hitt enn þá
neðar. Nafarraufin er nú rúml. 150
feta djúp.
Silfur reyndist í einu sýnishorninu
ásamt gulli og hefir það ekki fundist
fyrr í Vatnsmýrarnámunni.
Zink hefir og fundist eigi alllítið,
eins og áður hefir verið frá sagt. Auk
þess fundust með vissu ýmsir fleiri
málmar í hitt eð fyrra, þegar fyrst var
grafið. Helztir þeirra vóru: mangan,
eir. og járn.
Enn þá liggnr órannsakaður mestur
bluti þess er náðst hefir upp úr hol-
unni og þótt það verði alt rannsakað
sem bezt, þá er óvíst að nægileg vissa
fáist fyrir því, hvort málmnámið svari
kosnaði. Um það verður trauðla full-
yrt fyrr en göng hafa verið brotin nið-
ur að hýbýlum Frosta og Fjalars, því
að þá fyrst má ganga úr skugga um
það, hve mikla fjársjóðu þeir geyma í
fórum sínum.
Það væri mikilsvert að vita, hverjar
vonir „gullnefndin" (forstöðunefnd gull-
leitarinnar) gerir sér um þetta efni.
Leikur mörgum forvitniáað vita, hvort
Sigfús gamli hefir nú „góðfúslega" tek-
við hlutum sinum aftur, þeim er hann
vildi ekki viö taka á dögunum áður
en gullið fanst.
Um þetta vildu margir hluthafar fá
skýr svör sem fyrst frá nefninni. Vilja
þeir hafa þetta „á því hreina“, því að
þeim er lítið um það gefið að nefndar-
menn leiti gullsins lengur upp á þeirra
kostnað en láti sjálfir liggja á milli
hluta hvort þeir taka að sér hlutina
sem eftir vóru, þegar hætt var að selja
almenningi í fyrra. Hluthafarnir spyrja
í einu hljóði:
„Hvaðlíður hlutunum hans Sigfúsar?u
Til leigu
beztu herbergi með og án húsgagna á
skemtilegum og rólegum stað. Upplýs-
ingar á Stýrimannastig 12.
Fyrirlestur.
í Betel sunnudaginn 17, nóvember kl
61/,, síðdegis Eíni:
Tímahil í hinu spádóinlega orði. sem
sncrta tíma cndirsins.
Allir velkomnir. Aðgangur ókeypis.
David Östlund,
Klæðsölubúð
Guðm. Sigurðssonar
Selur ódýrast
liér í hæ föt og fataefni, hálslín og slaufur, vetrarhúfur
o. fl. sem að fatnaði lýtur.
Gleymið þvi ekki
að lang-bezt kaup á liúsgögnmn er lijá
Jónatau Þorsteinssyni
Skoðið og þið munuð sannfærast.
i sápuverzluninni 1 Austurstræti 6
til þess að rýma fyrir nýjum vörum, verður dagana frá
16—33. þ. m. Selt mcð
10—25°|0 afslætti:
Allskonar Handsápur, Brilliante, Parfume o. m. fl.
Útsalan verður aðeins
eina viltii.
Sterking á liálslíni (franskt línstrok),
— einnig menn í þjónustu —
tökum við undirritaðar.
Miðstræti 6.
hús Stefáns skósmiðs Gunnarssonar
Valgerður Einarsdóttir. Steinunn Söebech.
L i 1 j a.
IÁlja mín kæra,
Ijóðin mín vil ég þér einni fœra.
Eg elska svo bládjúpu augun þín
og eilífa hreinleikan sem þar skín
og himinn þ'ins sakleysis livítan sem hreinasta
lín.
Ástin mín eina,
einasta bót hinna þyngstu meina,
eg sökkvi mér niÖ’r í söngum þeim
af sœlunnar lind teigar andi minn
í hljómleikum þinum og hluttekning Ijúfasta
finn.
Einar P. Jónsson.
Dómarinn.
Þú dœmir djarft og liart
og dæmir lielzt til margt,
en þér er reyndar fariö eins og fiestum,
% dag viö dómstólinn
þú dœmdir bróöur þinn
og ert þó sjálfur búinn sómu brestum.
Einar P. JónssoD.
Erlend símskeyti
til Ingólfs frá R. B.
Iihöfn. °',1 kl. 5 sd.
Frakkland og England hafa numið
úr gildi nóvembersáttmálunn, að því er
til Noregs kemur. Utanríkisráðgjafinn
norski heflr eftir það undirskrif nýjan
sáttmála við sendiherra Þýzkalands,
Englands, Frakklands og Rússlands um
landeignarhelgi Noregs.
Kosningum á fulltrúaþingið í Pét-
ursborg er hér um bil lokið. Hið nýja
(þriðja) þing verðnr mjög stjórnsinnað.
Kköfn. ’/j.j
Englandsbanki hefir hækkað vexti,
upp í 7 af hundraði.
Peningadýrleikinnhefir valdið mörgu
alvarlegu verzlunarhruni og verksmiðja
í Svíþjóð.
1 Ameríku virðist vandræðakreppan
vera búin að nokkru leyti.
Kapella Gustaf Adolfs í Liitsen var
vígð í gær með miklurn hátíðabrigðum.
Samþykt hefir verið í Þórshöfn (Fær-
eyjum) með 440 atkv. gegn 20, að
banna þar sölu og veiting áfengra
drykkja.
NóvembersáUraálinn, sem hér er á minst,
var gerður 25. nóv. 1855 milli Svíu konungs
og Norðmanna annars vegar, en Breta og
Frakka liins vegar, í ófriði þeirra vesturrikj-
anna við Rússa (Krimstriðinu). Konungur
skuldbatt sig þar að sleppa ekki við Rússa
nokkurri þúfu af landeign sinni, hvorki I
landaskiftum né aðra leið, né heldur gras-
nytjum né fiskiveiðum né öðrum réttindum á
sjó eða landi. Þar í móti liétu vesturríkin
Svíuin og Norðmönnum liði síuu, ef Rússar
gerðu tilkall til einhverra slíkra réttinda eða
gengju á þeirra lilut.
Nokkur vafi lék á þvi, hvort sáttmúli
þessi vmri enn í gildi eftir skilnaðinn með
Svíum og Norðmönnum. En nú hafa Norð-
menn leyst þann vanda svo, sem hraðskeyt-
ið hermir: sagt sundur sáttmálanum, en gert
nýjan sáttmúla jafngóðan ekki einungis við
veslurrikin, heldur einuig bæði Þýskaland og
Rússland. (íf.)