Ingólfur - 13.12.1914, Blaðsíða 4

196
INSÖLFUR
vöru eingöngu gegnum Þýzkaland. Nú
má renna grun í að dagur og vika líði,
áður en Þjóðverjar fari að aælaat eftir
emkum tímaritum og dreifa þeim með-
al hlutlausra þjóða. Hins vegar er al-
kunnugt, að bókarerzlaair hér eiga létt
með að fá bækur, hvaðan úr löndum
sem er. Það hlýtur því að vera að
kenna atorkuleysi landsbókavarðar, að
Reykvíkingar fara, líklega árum saman,
á mis við þær bækur, sem einna mest
þykja verðar i safninu.
Oestur.
Bezt kaup á allri
Vefnaðarvöru
«1 Jólanna
Skrifstofustjóri Eimskipafélags ís-
lands er ráðinn Sigurður Ouðmundsson
afgreiðslumaður Thorefélagsins.
Við starfi Sigurðar fyrir Thorefélagið
tekur aftur Ólafur Benjamínsson, er
verið hefir hjá „Miljónarfélaginu" í
Khöfn.
L&AdstjarMA.
Sælgætis- og tóbaksverzlun.
Hótel ísland.
Sími: 389.
veröa eins og fyrr hjá
Verzlunin Björn Kristjánsson.
Nú er búið að opna
JÓUBASARINN
jSveinn Björnsson
yfirréttarmálaflutningsmaöur
Hafnarstraati
Eirikur Einarsson
yfirdómslðgmaðnr,
Laugaveg 18A. Talsími 433
Flytur mál fyrir undirrétti og yfirdómi.
Annast kaup og sölu fasteigna.
Venjulega heima kl. 12—1 og 4—5 e. h.
Á annari stjörnu.
Frh.
Og vísindin vestrænn, þar sem bezfc var
vönduð undirataðan, og alt rakið
sem nákvæmast saman, víaindin, aem
satt að segja hafa lifað við fátækt og
hálfgerða lítilavirðing, jafnvel þar sem
bezt hefir verið á jörðu hér, urðu svo
afleitlega næraýn, og mistu alvegakiln-
inga á uppruna'þeirra hugmynda sem
fornaldirnar gerðn sér um öflagri og
fnllkomnari verur, er nefndir voru guð-
ir og „dæmónar“ eða vættir.
Eu nú hafði einhver guðlegur vitr-
ingur verið að skoðaat um á hnöttuuum
sem eru svo nálægt hinum „yztu myrkr-
um“, að hætta er á að þeir hverfi í
þau, hætta á að skynuguatu verurnar
þar, nái þó ekki því vitatigi og velvild-
ar, aem þarf til að ná aambandi við
guðina, það líf sem hefir sigrað dauðann
og halda svo áfram til réttrar fnllkomn-
unar, heidur snúi framaókninni avo til
helvízku, að lífið líði þar nndir lok, eftir
hryllilegri aldir, en orð ná til ennþá.1 *)
Nú hafði guðinn fundið, að loka var
svo komið, að jafnvel hjá þesaum akyn-
litluog akammlífu’verum, mundigetaunn-
iat aá skilningur, sem þarf til að breyta
stefnunni eindregið frá helvítis-áttinni.
Hann hafði fuudið það sem margir
„á himnum", einsog eg ræð af því sem
fyrir mig bar síðar, bjugguat ekki við
að finna á þeim hnetti, og aízt í þvi
landi eða þeim maani. Hinn gnðlegi
vitringur, hafði þrátt fyrir þá þoku
rangra hugmynda, aem nmhverfia var,
og þrátt fyrir þá örðugleika sem atöfuða
af ófullkomieika mannains ajálfa, fundið
heila, sem hann sá að mundi geta náð
1) Tilgáta sú sem hér er sagt frá mun ef
til vili þykja býsna ólíkleg, en eg get ekki
fundið neinu, sem jafnvel komi beim við eigin
atbuganir og annara.
hjá Jóni Björnssyni & Co. Bankastr. 8.
Mikió af hentugum og ödýrum varningi.
Komið og sannfærist.
Símnefni Talsími 450
Agency Reykjavík.
H. Gunnlögssou & P. Stefánsson.
Umboðsverzlun.
Lœkjartorg 1.
Ryekjavík, Iceland
til skilniuga á ýmau því sem þarf að
vita fyrst, til þe*a að mannkyn þeaaar-
ar jarðar, aem þegar er farið að visua
þar aem bezt hefir gróið þegar vænleg-
ar horfði, geti komizt á réfta leið.
3.
Ea á þessum tímum muu hugsandi
mönnum sízt geta komið til hugar, að
verið sé á réttri leið, þegar bezt ajást
ávextirnir af því, að þúaundutn ára aam-
an, hafa í mannfélögunum hinir óvitr-
ari magnast meir. Bezti grundvöllur und-
ir velgengni og vinsældir, var ekki að
vilja öðrum vel, og hafa þá hæfileika
sem þurfti til að fiuna þau sannindi,
og kenna þær aðferðir aem urðu og
gátu orðið til að bæta hag miljónanna,
heldur ýmislegt annað. Framúrskarandi
snild og vit vildi oft leiða heldur til
þeas, að ólánahættara’ yrði þeim aem
áttu. Menn höfðu ekki vilja eða vit á
að vera þeim aamtaka, aem vildu þeim
bezt. Og þesa vegna er það meat, aem
bresta saman nú, þegar margir bjuggnsfc
ekki við aliku, ‘únhverjir þeir mestu
heimikuboðar, aem risið hafa í sögu
mannkyaaiua. Og hætt við, að slíkt aé
ekki í aíðaata ainai hér í Evrópn, verði
ekki mikil breyting á til batnaðar um
hngaunarhátt. í atyrjöldnm kemur ljós-
ast fram, hversu rangt hefir atefnt verið,
jafnvel i menningarmestn þjóðfélögun-
um, hverau miaskilið frá rótum.
Ea þegar menu fara að ajá, hvað
viunast muni með því að verasamhuga
og rétthuga, þá verður friðurinn ekki
íramar undirbúuingur undir atríð. Þá
muu þessi furðulegi heimur, óeudanlega
furðulegur, opnaat 'sjónum hins undr-
andi mannkyaa. Og ekki mun, þó að
friður veröi, akorta íæri á að æfa kraft-
ana og aýna hngrekki. Og sízt mun
þurfa að láta sér leiðast vegna frétta-
Ieyaia, þegar útsýn varður avo víða um
heima, sem kostur er jafnvel hér af
Gísli S veinsson
yfirdómslögmaður.
Skrifstofutími ll1/,—1 og 4—5.
Mlðstraeti 10. Talsími 34.
jörðn. En löagun eftir að frétta atór-
tíðindi, á meir en lítinn þátt í þeirri
háskalegu helvízku, sem þessi ófiiður
er. Það kemur í hug á þesaum dögum,
þegar mörg þjóð er þjáð eina og Ey-
vindur kvað, að þjóð, þýjuð, er einmitt
sama aem þjáð (þjá f. þýja).
4.
Þegar eg eitt kvöld í októbermánuði
1910, var kominn að Kleppi og lokað-
ur þar inni aem óður og vitskertur, var
eg ekki í betra akapi en ástæður voru
ti). Örvænting held eg megi nefna þá
tilfinning. Eu þó varð eg þeas var, að
í áitandi mínu var einiog einhver straum-
ur utanað, einhver aðakotatilfinning;
nokknrn þátt í örvænting minni átti
aú hugaun, að nú mnndi þvi ekki verða
trúað sem eg aegði, það muadi alt verða
álitið brjálaemi. Þetta var því undar-
legra sem mér kom alla ekki til hngar
að segja neitfc, og fanst alls ekki sem
eg mundi hafa nokknrn boðskap að
flytja. Það var eitthvað annað. En
vitneskja hins mikla vitringa nm hvað
verða mundi, kom þannig fram i með-
vitund minni, sem hugboð, og tilfinning
sú sem því fylgdi.
Seint um sumarið, áður en eg var
farinn að fá nokkurt óráð, hafði eg sagt
við einn frænda minn, að mér fyndiat
aem eg gæti gert einhverja nppgötvun,
aem hefði áhrif á hag alls mannkyns-
ina; aumarið hafði verið svo frjósamt
að nýjnm athugunum og hugsunum,
mér hafði aukiat avo skilningur á jarð-
fræði l-ilands og öðru, að mér fanat
sem andi minn mundi geta orðið þass
megnugur aem eg sagði. Eg hefi seinna
haldið að einnig þetta kunni að hafa
verið nokkurskonar hugboð, líkt og mér
kom i hug einuaiuni á skólaárum mín-
um, og hafði eg þó held eg, manna minat
ajálfsálit, að eg mundi einhverntíma
finna eitthvað mjög merkilegt i jarðfræði
ImboðiTðrslia.
Ó. G, Eyjólfsson & Co.,
Reykjavík — Rotterdam.
Islenzkar vörar teknar til umboðsaölu-
Útlendar vörur pantaðar fyrir kaup
menn og verzlunarfélög.
Qott verð. — Vandaður varningur.
Stórt lýnishornasafn.
H. Benediktsson
Reykjavík.
Sími 284 Símnefni: Geysir
— 8
Ritstjóri: Benedikt Svelnsson.
Félagaprentsmið j an.
íalands. Er það og aannast að segja
að eg hefi þar margt merkilegt fundið,
og sumt, sem engir jarðfræðingar hafa
áttað aig á ennþá. Og uppi á einhverju
fjalli akrifaði eg í nokkurakonarjgáska í
• dagbókmína 1910: „jafnvelíjarðfræðiís-
landa or eg avo langt á undao (að fiana
ýmsan sannleik átti eg við), að menn
eygja mig ekki.“ Þó að það sé akemti-
legt stundnm að nema fyratur lönd, og
vinna stóran sigur án þ8ss að særa
nokkurn, þá getur í alíkum ferðum ver-
ið æði eyðilegt og einmanalegt, og má
þá hafa annað einaog þetta sem egrit-
aði, sér til gamans.
Mönnum þykir líka akemtilegt, að sjá
það eftir mikla vitmenn látna, að fá-
tæklegar ytri áatæður hafa ekki getað
kúgað anda þeirra til fulls, eða vilt þá
á sjálfum sér. En miður vinsælt hefir
slikt viljað reyaaat, hafi það komið fram
að mönnnnnm lifandi. Sumir kunna
ekki við það, að hinir vitrari Iúti ekki,
jafnvel í akoðanum aínum, hinum heimsk-
ari. Og aumir halda, að með alíku aé
verið að niðra þeim. Og er það ekki
lítill misskilningnr. Eu þó er það satt
að ef vér þiggjum eigi sannleik, sem
einhver hefir faudið, öllum til góða, þá
niðrum vér sjálfum o a. Ef vér skilj-
um nógu vel hvaða þýðinga samtök
hafa, þá kemur slíkt ekki fyrir.
Framh.
Helgi Pjeturss.