Alþýðublaðið - 13.07.1963, Síða 12

°°o<éWj
íC* WlW iv v
«iAo:'" SKr; •«<
fW *iWIC«S
oi-íur «. aOZ&uH
8UT TriEY MAVE V R?c>: -rtfc v... .
NOT LGFT TKE HÍÍ.L-J AIKð^APf; r:E • !
TOP! I PWP Nifi' l TUKNv; A6AIN 1 !
7A;<t=N AWAY /.v/ j'-TAKG 5ÖVZP. ■ J
fofclÍEiíf tr. yp 9 ! 'ljf^ÆÍ/t+y ________________________________________________________________
7f*-» TNH CLP-Afo' NLr
'ON 7U0 Hiarop/
_.«\N< N£>
*:^ V Há rr'ln» -^vO
r »_í> i VVP fHðt
y .-„ti:?*,* .-,wn -ax>w-
*YA*4. A\f.
,:•»• vA^í y"
J CANYON — AN
CON5UELO
%s.
NfiVEfc PIP I PKEAM
I ‘.VUiJi.p EE -MAPPy
73 ftC MV SIíTk? ALOME
0>i aN Í5Í.AN3 W!TH
a-v,A AAAM.'
AMOiíiJ
Frh. úr OPNU.
horfa eflir barninu sír.u til að
vemda það í lífi og dauða.
Þess vegna svara ég ninni tmgu
móður þannig: Segðu barninu
þínu. að guð sé kærleikur, — og
gerðu því það skiljanlegt með
því að segja því sögurnar af kær-
leika Jesú — og láttu barnið finna
þinn elgínn kærle'ka um leið og þú
kennir því að biðja til guðs.
Jakob Jónsson.
:■ F S N L A¥
lCNDUR FYRIR löngu bjó veiðimaður að nafni
Finlay, ásamt systur s.nni nyrzt í Skotlandi.
Finlay fór á veiðar á hverjum degi og eltist þá
við jfádýr eða fjallahéra. Áður en hann fór á-veið-
ar, þa sagði hann systur sinni ævin'lega, að opna
aldrei gluggann á norðurhlið húss þeirra, og enn
fr>er£mf bað hann hana að gæta þess vandlega, að
eMvrínn slokknaði aldrei.
Handan fjallanna, sem bærinn þeirra systkin-
amja stóð undir, var hellir fullur af tröllum. —
Þessi hellir var hátt uppi á fjalli, og þar var sí-
felklur snjór og kuldi. Tröllin elskuðu napran
nörðanvindinn. Þau bar hratt yfir, þegar þau
hcfðu 'vindinn í bakið, og ef það var eitthvað, sem
þeiin var illa við, þá var það arinn, þar sem eld-
ur brann glatt. Slyngast allra tröllanna var aldin
•skessa, sem hét Cailleach. Langt var um liðið
síðan tröllin höfðu látið á sér kræla í manna-
byggðum. Enginn dirfðist að koma nálægt helli
þéirra. Sagt var, að í hellinum væru geymd firn
allskyns fjársjóða og töfragripa.
Systir hans Finlays var heldur grunnhyggin
stdlka. Hún hafði aldrei séð tröll, og hún trúði
eldý- nema því, sem hún sá með eigin augiun,
st^kan sú. Hún fór þess vegna oft út úr bænum
þeirra, og hirti þá ekki um að skara í eldinn og
© PIB
yortfHRGIW

MOCO
Heimsókn í...
BARNASAGA:
Framh. úr opnu
góS. Ég var aðallega að skoða
eldfjöll, jökla og jöklamyndanir."
„Svo kynnti ég mér náttúru-
gripasöínin og þátt þeirra í al-
mennu pedagogisku uppeldi. Þar
er mikil áherzla lögð á að velja
úr sýr ingagripi. Þeir leggja
mikla áherzlu á að nota nýtízku
sýningartæki og skipta oft um
sýningar, því að söfn eiga allt-
af á hættu aS staðna."
„Telur þú slíkar k'ynningaferð-
ir vera nauðsynlcgar?"
„Já, tvímælalaust. Framvind-
an er svo hröð í heiminum, að
þær eru alveg nauðsynlegar til
þess að maður staðni ekki og
fylgist vel með. Úr raunvísind-
um er ekki hægt að vinna nema
með samvinnu við erlendar stofn
anir. Þessi ferðalög auka mjög
möguleikana fyrir samvinnu, því
að persónuleg kynni eru alltaf
sterkust.“
„Hva:r telur þú íslendinga
standa í sambandi við vísindin?"
„Almenningsmenntun á sviði
rnunvísinda er hlutfallslegra
lægri hér en í flestum löndum
og í kjölfar þess fara alls konar
hjátrú og hindurvitni. Hér veð
i ur ailt í lófalestri og stjömuspá-
dómum.“
„Hefur þú myndað þér ein-
hverjar nýjar skoðanir eftir
þriggja mánaða dvöi erlendis á
starfi þínu hér heima. Að vísu
bíða mörg verkefni úrlausnar, en
hefur ferðin ekki opnað augu
þín á einhverju sérstöku?“
„í Ameríku er mikið lagt upp
úr þjóðgörðum, þar sem náttúran
fær að vera sem mest ósnortin
og dýrin látin lifa eðljlegu lífi.
Vissulega eru skógarnir grisj-
aðir. svo að auðveldara verði að
komast í gegnum þá en hin
frjálsa náttúra er látin haldast
eftir því sem mögulegt er. Með
því að borgirnar stækka eykst
nauðsynin fyrir slíkum görðum.
Menn f afa gott af og vilja njóta
ósnorti mar náttúrufegurðar, þar
sem vélamenning er að komast
í hásætið. Við íslendingar þurf
um að fara að afmarka slík
svæði, bar sem sérkenni íslenzka
gróðursins fái að nióta sín. Amer
íkanar byrjuðu mjög snemma ó
því. Eftir nokkra áratugi getur
það verið of seint. Það hefur líka
mikla Jiýðingu fyrir ísland, sem
ferðamannaland að hafa sérsvæði
undir náttúruvernd þar sem al-
mennirgi er veittur aðgangur
undir iiæfilegu eftirliti."
Persónuleg
vandamál
Heimskingjarnir
þessurn verkfærum potaði það í botn tjarnarinn-
ar, sem .ætti það lífið að leysa.
Ungi maðurinn spurði hvað þarna væri eigin-
lega á seyði? «
— Á seyði? át nærstaddur maður upp eftir hon-
um. — Tunglið dottið í tjörnina og við náum því
ekki upp, hvérmg sem við reynum.
Nú fór ungi maðurinn að skellihlæja einu sinni
enn, og hann sagði fóikinu, að þarna sæi það bara
spegilmynd mánans, og bað það um að líta til
himins. Það ljáði orðum hans ekki eyru, en snéri
sér þess í stað að honum og skammaði hann, og
þá átti hann ekki annars úrkosta en að hraða sér
á brott.
Nú sjáið þið, að hann hitti ekki bara 3 heimsk-
ingja> heldur heilan hóp af þeim, sem voru mikið
heimskari, en fólkið, sem hann yfirgefið heima.
Þess vegna snéri hann aftur heim á leið og giftist
bóndadótturinni, og lifðu þau hamingjuríku lífi æ
síðan.
ENDIR
ftJHJLL!

3Z7Z
SMDfiSTÖBIH
! Sætúni 4 - Simi 16-2-27
I Bíllian er smurSur fijútt og vel.
! 6eljum aUar tegtmdir af smurolín.
Við getum ekki lengur treyst gömlu grát stöðugt fylgzt með þeim.
konunni. Ef við næðum þeirri yngri, mund- — Hver f járinn. Þarna kcmur banda-
um við þar hafa aðra gísl. Komið með ríska flugvélin aftur. Felið ykkur í snar-
hana lifandi. Ameríkaninn mundi bara hasti.
verða okkur til trafala. — Þau eru í fel- — Sjáðu Murcia. Þarna liggja tvær
um, en eru enn uppi á hæðinni. Eg hefi manneskjur í rjóðri efst á hæðinni. Þau
veifa. Þetta eru Consuela og Stál ofursti.
Við skulum kasta niður lítilli talstöð. Aldr-
ei hélt ég, að ég yrði svo hamingjusam-
ur, að sjá systur mína eina á eyju ineð karl-
manni.
12 13- júlí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ