Lögrétta - 19.06.1909, Qupperneq 4

124
L0GRJETTA,
Ejörfmidur |
verður haldinn laugardaginn 26. jnní, kl. 12 á hádegi, í
barnaskólahúsinu til þess að kjósa endurskoðendur bæj-
arreikninga til 6 ára. Sjá nánar á götuauglýsingum.
Borgarstjóri Reykjavíkur, 17. júní 1909.
Páll Einarsson.
í aprílblaðinu er mynd af Kristjáni
Jónssyni dómstjóra; grein um 300
ára afmæli enska skáldsins Miltons,
eftir Matth. Jochumson; kvæði eftir
Valtam; bókafregnir; 2 myndirafÁstu
Árnadóttur málara, grein um'hana og
þýðingar af ummælum um hana úr
þýskum blöðum; niðurlag af ferða-
kvæðaflokki Sig. Vilhjálmssonar, 5
kvæði; 3 kvæði eftir Sigurjón Frið-
jónsson; mynd af bæ á Rauðasandi
með grein eftir Magnús Gíslason ljós-
myndara.
í maíblaðinu er mynd af Lárusi H.
Bjarnason lagaskólastjóra; kvæði eftir
H. Drachmann, þýtt af Ág. Bj.; kvæði
eftirsíra GuðlaugGuðmundsson; mynd
af steinbogabrúnni nýju á Fnjóská;
mynd af Sigurði Eiríkssyni regluboða;
mynd af Þorsteini heitnum Þorkels-
syni sálmaskáldi og grein um hann
ettir síra St. Kristinsson; grein um
lagaskólann; 3 kvæði eftir Sig. Vil-
hjálmsson og bókafregnir.
Sterling kom frá útlöndum nú í vik-
unni og með henni um 50 farþegar,
útlendingar margir, danskir, enskir
og þýskir, 6 ísl. stúdentar frá Khöfn:
J. Hafstein, Ól. Pjetursson, P. Sig-
urðsson, G. Ólafsson, H. Hjartarson,
P. Jónsson. Enn fremur frú C. Jónas-
sen amtmannsekkja, frú Elísabet Þor-
kelsson, frk. Sigríður Björnsdóttir (ráð-
herra), M. Hjaltested úrsm., o. m. fl,
auk þeirra, sem taldir eru í síðasta
biaði.
Heimspekispróf tóku f presta-
skólanum síðastl. miðvikudag: Árni
Gíslason (dáv. -í-), Árni Helgason
(dáv. -j—), Jakob Ó. Lárusson (dáv.
-f-), Jón Sigtryggsson (dáv.), Sigurð-
ur Jóhannesson (ág.
Árnarnir eru læknaskólamenn, Jak-
ob og Sigurður prestaskólamenn, en
Jón á lagaskólanum,
Mislingarnir ekki hættulausir.
Þjóðólfur segir í gær, að einn af
þeim, sem taka áttu próf á presta-
skólanum, Sigurður Sigurðsson frá
Vigur, hafi orðið að hætta við það
vegna mislingaveiki, er hann fjekk
daginn, sem próf byrjaði.
U. Thomsen konsúll er nýlega
kominn, eftir dvöl erlendis í vetur,
og verður hjer í sumar. Áður hann
kom hingað dvaldi hann um tíma í
Færeyjum.
Versl. ,Xaupangur‘,
Lindargötu 41. Talsími 244.
Baðlyf,
betri en áður hafa þekst hjer, selur
versl. .Kaupangur afar-
ódýrt.
I»pjú liepbergi og eidhús
óskast til leigu frá i. okt. næstk.
Tilboð, merkt „íbúð", sendist „Lög-
rjettu" fyrir 25. þ. m.
< Marg'arinið ►
4 besta ►
^ fæst hjá £
< JES ZIMSEN. ►
^aralður Jtielsson,
annar presturí Reykjavíkurprestakalli,
Vesturgötu 22. Talsimi 69.
Heima kl. 9—10 f. h. og 4—5 e. h.
Forngripasafniö
verður sýnt hvern virkan dag kl.
11—1 frá 15. júní til 15. sept-
ember. [32
Safnahúsið, 8. júnf 1909.
Mattliías Þóröarson.
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17. Venjulega heima kl. 10—II
og 4—5. Talslmi 16.
1
af ýmsum tegundum, UtaiihÚSS-
pappi, Ljáblöð, Urýiii,
fæst í versluninni
,cJíaupangur1.
er
er
= „Sfrofífíur*4 =
heiti á nýrri teg-imdL áf SMJÖRLÍKI,
stendur öllu öðru smjörlíki framar.
Verðið er fádæma lágt,
sem á öllu öðru í
Reykjavíkur, ívrir 1898, liggur al-
menningi til sýnis á bæjarþingstof-
unni næstn 14 daga.
Borgarstjóri Reykjavíkur,
18. júní 1909.
Páll Pinarssoii.
Salt-þorsk,
Upsa og ailskonar TPOS er
hægt að fá með góðu verði í versl.
,Kaupangur‘.
Talsími 43.
„LIVERP00L
Talsími 43.
í»orslcur Langa
Up s 1 Sveitamenn! Bestu kaupin á SALTFISKI gerið þjer hjá JES ZIMSEN. Ýsa
Jlllir sjötmnn
viðnrkenna, að aldrei er góð tieita of háu verði
keypt, og allii- vita þeir, að hvergi er beitusíld betur
vönduð en í íshúsi
hjr p. 3. Thorsteinsson 2 Co.,
en ef til vill vita þeir ekki allir, að þar er hún hka ódýrust.
■•“ Þelta þurfa menn að muna nú um Jönsmessuna.
nv
111.111- 01 mnm m
hefur talsvert af ýmiskonar TTiinlii-i. Sjerstak-
lega mikið af hefluðum við.
Nýr timburfarmur væntanlegur þessa dagana.
sem Búnaðarfjelagið ræður til
umferðakenslu í hússtjórn og mat-
reiðslu sunnanlands eða vestan
næsta vetur, vill það greiða 60 kr. í
kaup á mánuði auk fæðis. Um-
sóknir um starfið sjeu sendar fje-
laginu fyrir 15. ágúst.
Búnaðarfjelag íslands,
10. júní 1909.
cfiogi dírynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Bankastræti 14.
llelma kl. 1*—1 og; 4Va—51/*-
Skilvinðu-olía,
Sinjörnalt og Smjörpappír
er selt afar-ódýrt í versl.
„%Jiaupanguru.
Brúkuð íslensk frímerki ka ij ir
Inger Östlund, Austurstræti 17.
Auglýsingum í J og~
rjeilu“ tekur ritstjórinn við
eða prentsmiðjan.
Prentsmiðjan Gutenberg.
% 73
ar. þegar riddarinn hafði unnið þetta
tvent, virtist letin aftur íá vald yfir
honum. En mjög dáðust menn að
þessari framgöngu, og það þvi fremur,
sem enginn hafði búist við öðru eins
af honum. Hann fjekk dynjandi fagn-
aðaróp, en reið hægt og látlaust aftur
til baka, í norðurenda leiksviðsins, og
ljet Arflaus riddara einan um viður-
eignina við Brján. En nú var hún
orðin auðveldarien áður. Hestur Brjáns
var sár, eins og áður segir, og hafði
eigi lítið mist af blóði, svo að honum
veittist þunglega, að standast hvassar
árásir frá Árflausi riddara. Endirinn
varð sá, að Brjánn fjell, en hafði fest
annan fótinn í ístaðinu og gat ekki
losað sig. Arílaus riddari hljóp strax
af baki, veifaði sverðinu yfir hötði
mótstöðumanns síns og bað hann gef-
ast upp. En Jóhann prins var nú við-
kvæmari en hann hafði áður verið, er
illa stóð á fyrir arflausa riddaranum,
og varpaði staf sínum til jarðar, til
þess að losa Brján við þá auðmýkt,
að játa sig sigraðan. Með þessu var
leiknum lokið.
Riddarasveinarnir þustu nú inn á
leiksviðið til þess að hjálpa þeim ridd-
urum, sem þar voru enn sárir, eða
hjálpar þurftu, því alt til þessa hafði
verið lífsháski fyrir þá að koma inn
þangað. Þeir, sem sárir voru eða
lemstraðir, voru bornir til tjaldanna
kringum leiksviðið, eða þá heim til
Ásbæjar eða þorpanna í kring.
Svo Iauk hinum fræga burtreiðaleik
við Ásbæ, og er meira at honum látið
en ílestum öðrum samskonar Íeikjum
frá þeim tímum.
Nú átti Jóhann prins að nefna þann
riddara, er hesi hefði gengið fram
þennan dag, og dómur hans var sá,
að þann heiður ætti riddarinn, sem
áhorfendurnir höfðu skírt »svarta slæp-
ingjann«. Aðrir mæltu móti þvi, sem
prinsinn sagði, og hjeldu því fram,
að Arflaus riddari væri sigurvegarinn,
því hann hefði sigrað sex menn og að
lokum velt foringja hins flokksins úr
söðlinum og jarðvarpað honum. En
Jóhann prins hjelt fast við úrskurð
sinn og færði til þá ástæðu, að Arf-
laus riddari og flokkur hans hefðu
orðið undir í leiknum, ef svarti ridd-
arinn hefði eigi komið honum til hjálp-
ar, þegar mest á reið; sagði þvi, að
verðlaunin væru rjett dæmd honum.
En þegar tilkynna átti svarta riddar-
anum, hvern heiður hann hefði hlot-
ið, var hann hvergi að finna. Hann
hafði riðið burt frá leiksviðinu undir
eins og bardaganum var lokið, og
nokkrir af áhorfendunum báru það,
að þeir hefðu sjeð hann ríða inn í
einn skógarstiginn; hefði hann reynd-
ar riðið hægt, en mundi nú samt kom-
inn svo langt, að ekki væri fljótgert að
ná honum. Tvívegis var blásið í lúðra
og kallararnir látnir hrópa upp áskor-
un til svarta riddarans, að koma fram.
En það var til einskis. Varð þá að
dæma öðrum verðlaunin, og í þetta
sinn hafði Jóhann prins engin undan-
brögð, en dæmdi þau Arílausi riddara.
LeikvöllurinH löði'aði í hléði. Til
megin. Umsjónarmennirnir fóru út af
leiksviðinu og Vilhjálmur Vífill hróp-
aði með hárri rödd: »Fram nú!« í
því kvað við bumbusláttur; riddararnir
í fremri röðununi ljetu burtstangirnar
falla, settu sporana í hestana, þeystu
fram frá háðum hliðum og mættust á
miðju sviði. Heyrðust dynkirnir, brest-
irnir og brakið langur leiðir, er fylk-
ingunum laust saman. Aftari fylking-
arnar riðu hægt fram á eftir, til þess
að veita lið þeim sem voru illa stadd-
ir af samflokksmönnunum og gera út
af við þá aí mótllokksmönnunum, sem
tæpt stóðu.
Ekki var hægt að átta sig á því undir
eins, hvernig leikurinn hafði farið, því
dimt rykský huldi leiksviðið í fyrstu.
Áhorfendurnir biðu þess með mikilli
óþreyju, að það liði frá, og stóð þó
ekki á þeirri bið lengur en svo sem
eina mínútu. Sást þá, að hjer um bil
helmingur allra riddaranna, sem íram
höfðu þeyst, var fallinn. Sumir lágu
flatir, og leit helst út fyrir, að þeir
mundu aldrei framar rísa á fætur, en
aðrir voru komnir á fætur og börðust
af kappi við þá menn af mótstöðu-
flokknum, sem eins stóð á fyrir. M-arg-
ir höfðu fengið sár, svo að þeir voru
óvígir, og reyndu þeir að dragast burt
af leiksviðinu, sumir með þungar blóð-
rásir. Flestar burtstangirnar voru brotn-
ar, og þeir, sem enn sátu á hestunum,
riðust á með brugðnum sverðum, eins
og um lif og dauða væri að teíla.
En nú jókst gauragangurinn á leik-
sviðinu að miklum mign við það, að
aftari raðirnar þeystu fram. Flokks-
menn Brjáns frá Bósagiljum hrópuðu:
»Fyrir musterið! Fyrir musterið!«, en
hinn flokkurinn hrópaði: »Arflaus!
Arflaus!«, og hafði hann valið fyrir
heróp einkunnarorðin á skildi for-
ingja síns.
Nú var barist með miklum ákafa,
og barst leikurinn ýmist að norður-
enda eða suðurenda leiksviðsins, allt
eftir þvi, hvor flokknrinn mátti sín
betur í það og það skiftið. Allskonar
þljóð og óp blönduðust saman: lúðra-
blástur, siguróp þeirra, sem unnu, og
stunur, kvein og neyðaróp þeirra, sem
veltust hjálparlausir fyrir fótum hest-
anna. Hertygi riddaranna voru nú
öll ötuð blóði og ryki, og sverðin og
stríðsaxirnar buldu á hjálmum og
brynjum. Hjálmskúfarnir voru högnir
af hjálmunum og flögruðu lausir i loft-
inu eins og snjóflygsur. Alt skraut
var horfið úr leiknum og öll viðhöfn.
Þar var nú ekkert annað að sjá en
hrottaskap og aumleik, sem virðast
má að helst hefði átt að vekja ýmist
viðbjóð eða meðaumkvun.
En svo mikið er vald vanans, að
engir af áhorfendunum ljetu sjer bregða
við þetla, ekki einu sinni kvenfólk
lieldri stjettanna. Það horfði á leikinn
með hrolli í huga, en enginn var sá
áhorfandi, sem óskaði þó að leiknum
hætti að svo komnu, og enginn sneri
andliti undan, hvað sem fyrir kom á
leiksviðinu. Á einstöku stað sáust
fagrir ungmej'javangar blikna umstund,
og stöku siunum heyrðust lág andvörp,