Lögrétta - 16.02.1910, Page 4

LOGRJ ETl A.
38
i
Eftir samningi við Búnaðarfjelag
íslands veitir Sláturfjelag Suður-
lands nokkrum mönnum kenslu í
sláturstörfum í haust, 1910. Náms-
tíminn verður frá 15. sept. til 15.
nóv. Þó geta tveir nemendur fengið
3 mánaða kenslu, frá 1. sept. til 30.
nóv. Sláturfjelagið greiðir hverjum
nemanda 30 kr. á mánuði í fæðis-
peninga, en Búnaðarfjelagið náms-
styrk, 15 kr. á mánuði, og ferða-
styrk, 10—50 kr. Þeir verða látnir
ganga fyrir, sem ráðnir eru til slátur-
starfa framvegis eða fá styrk til
námsins annarstaðar að. Umsóknir
sjeu sendar Búnaðarfjelaginu fyrir
1. júlí og þess getið í umsóknunum,
ef óskað er 3 mánaða kenslu.
£eikfélag Reykjavikur:
Sínnaskífti
eftir
Stepnialt
verður leikið í Iðnaðar-
mannahúsinu
imtadas 17. Fek H. 8 sl.
Til lelgu 4 herbergi í húsi
Árna rakara.
Með »Botniu<( h. 15. þ.
m., fjekk jeg mjögmikið af
hinum
alþektu
ágætu,
ódýru
Munið að á þeim eruætíð
best kaup hjá
cJes SfrimsQn.
Sjómenn, sparið peninga!
Þar eð jeg nú í ár hef samið við verksmiðjuna um kaup á
r i n
(•
(
(
(
(
(
(
(
(
I
(
(
(
(
(
(
(
(
(
(
1000 sjðlötn
J
get jeg nú selt þau mikið ódýrar en áður, þrátt fyrir verðhaekkun.
Reynslan hefur sýnt, að betri olíuföt fást ekki en hjá mjer.
Komið, sjáið og dæmið!
lærföt, peysur og verKmannaföt er alþekt að best
og ódýrust eru í
Brauns versl. „Hamburg46,
A.öalsti*ÐBti 0.

Ledig Plads.
En flink yngre, ugift Mand, med en god Haandskrift og som regner
godt, kan faa Plads hos mig i Kobenhavn til Efteraaret. Den Vedkom-
mende maa have noje Kendskab til alle Slags Manufakturvarer, hvormed
der handles i en Forretning paa Island — ogsaa Stoffer til Herregarderobe
— og være saavel det danske som det islanske Sprog mægtig, saaledes at
han om Sommeren kan deltage i Ekspeditionen paa Island og vaere her om
Efteraaret og Vinteren. Begynelseslon 1500 Kr. Udforlig og snarlig Hcn-
vendelse paa Dansk og helst med Referencer til
Carl Hoepfner, Kvæsthusgade 5, Kðbenhavn.
i
Skautafjel. Reykjavlkur
heldur laugard. 19. febr., kl. 2 síðd., og sunnud. 20. febr., kl. 1 */a
síðd., kapphlaup um
„Brauns bikarinn“ og „Liverpools drykkjarhornið“
Laugard.: hraðhlaup yfir 5000 metra og „skylduæfingar" í lista-
hlaupinu. Sunnud.: hraðhlaup yfir 500 og 1500 metra og frjálsar
æfingar í listahlaupi.
Pátttakendur eru beðnir að skrifa sig á listann, sem liggur til
sýnis hjá hr. L. Möller, Brauns verslun, fyrir föstndagskröld kl. 8.
Tnngangur á laugard.: Eins og vant er.
-------- sunnud.: Fullorðnir 0,35, börn 0,15.
Fjelagsmenn hafa ókeypis aðgang, ef þeir sækja miða til hr. úrsm.
Bartels, Laugaveg 5, laugardagskvöld frá kl. 6•—8; annars verða
þeir að borga eins og aðrir (0,35), vegna þess, að eftirliti verður
ekki við komið.
Ef veður og færð hindra hlaupin, verður frestunin auglýst í
auglýsingakassa fjelagsins á húsi hr. S. Eymundssonar, horninu á
Lækjargötu og Austurstræti. Stjórnin.
yiðaljunður i „fram“
laugardag 19. febrúar, kl. 8V2
síðd. í Goodteraplarahúsinu.
Auglýsingum í „Lúg-
rjetlu“ tekur ritstjórinn við
eða prentsmiðjan.
Höfuðböl
til kaups eða ábúðar.
Höfuðbólið Miðlnts í Álftaneshreppi á Mýrum með
hjáleigunum Kotluói og SeltnLÓt*. 36,6
hundr. að dýrleika, eftir nýju mati, fæst til kaups eða
ábúðar í næstkomandi fardögum. Jörðinni fylg,ja 7 á-
sauðarkúgildi, stór og grasgefm tún, grasgefnar og greið-
íærar útheyisslægjur, út frá túninu; má heyja utantúns í
hverju meðalári yfir 1000 hesta og með litlum kostnaði
má með áveitu auka þær að stórum mun. Aðdrættir
allir eru mjög hægir, bæði á sjó og landi. Á jörðinni
er íbúðarhús úr timbri, alt klætt með pappa og járnvarið,
aðeins þriggja ára gamalt. Jörðin er mjög vel í sveit
komin og velmegun manna meðal.
Lysthafendur snúi sér til undirritaðs.
Reykjavík, 3. febrúar 1910.
Thor Jensen.
Kosning prests í 2. prestsembættið við dómkirkjuna
í Reykjavik fer fram Laugardaginn 26. þ. m. í barna-
skólabyggingu Reykjavíkurbæjar, og byrjar kl. 11. f. h.
Prófasturinn í Kjalarnessprófastsdæmi,
Görðum, 9. Febrúar 1910.
Jens Pálsson.
Prestskosningin
í annað preitembættið í Reykjavíkui* presiakalli.
Umsóknarbréfin og útdráttur úr þeim, og athuga-
semdum biskups, liggja frammi, kjósendum til sýnis, í
búð Einars Árnasonar, Aðalstræti 14,
frá ll.r—18 febrúar.
Sóknarnefndin.
Prentsmiðjan Gutenberg.
læti að þýða?« sagði ábótinn. »Ef þú
ert kirkjunnar þjónn, vinur minn, þá
væri rjettara af þjer að segja mjer,
hvernig jeg ætti að losna frá þessum
mönnum, en að standa hjer og láta
fiflalátum«.
»Jeg þekki ekki nema eina leið til
til þess, að þú losnir hjeðan, æruverði
faðir«, svaraði munkurinn. »Nú er
Andrjesarmessa hjer hjá okkur og við
erum að heimta inn tiundir okkar«.
»En þið heimtið ekki tíundir af
kirkjunni, bróðir góður«, sagði ábótinn.
»Jú, við tökum tíundir bæði af klerk-
um og leikmönnum«, svaraði munk-
urinn.
»Fáum er betur en mjer við káta
veiðimenn«, sagði ábótinn og reyndi
að vera vingjarnlegur í málrómi. »Jeg
hef töluvert fengist við veiðar sjálfur
og hef oft blásið í horn, svo að drunið
hefur í skóginum. — Þið megið ekki
vera of heimtufrekir við mig«.
»Fáið þið honum horn«, sagði for-
inginn. »Viðskulumreyna,hve vel hann
kann þá list, sem hann grobbar af«.
Ábótinn fjekk hornið og bljes, en
foringinn hristi höfuðið.
»Jeg læt það alt vera, hvernig þú
blæst, herra ábóti«, sagði hann, »en
með þvi kaupir þú þig ekki lausan.
Jeg hef nú líka komist að einu, þegar
jeg heyrði blástur þinn, og það bætir
ekki fyrir þjer. þvi þú ert einn af
þeim mönnum, sem skemma gömul,
engilsaxnesk hornalög með þessum
nýtisku rykkjum og hnykkjum úr
frönsku lögunum. Fyrir þetta hækkar
lausnargjald þitt um 50 krönur, herra
ábóti«.
»Það er ekki auðvelt að gera þjer
til geðs, eða fullnægja kröfum þínum«,
sagði ábótinn og hafði honum gramist
þetta síðasta. »En samt bið jeg þig,
að vera ekki of frekur við mig í fjár-
heimtunni. Úr því að ekki verður samt
hjá því komist, að jeg borgi einu sinni
djöflinum skatt, þá segðu mjer, hve
mikið þú heimtar fyrir að láta mig
lausan og lofa mjer því, að jeg komist
óáreittur af þínum mönnum til næsta
þorps?«
»Væri ekki rjettast, að láta ábótann
ákveða lausnargjald Gyðingsins og
Gyðinginn aftur lausnargjald ábótans?«
sagði undirforingi í flokknum og skaut
þvi til aðalforingjans.
»Svo vitlaus sem þú ert, þá er þó
þetta góð tillaga«, sagði foringinn.
»Komdu hingað, Gyðingur! Littu á
þennan mann. það er Ýmir ábóti frá
klaustrinu í Jörfa. Jeg er viss um, að
þú veist, hve miklar tekjur klaustrið
hefur. Segðu okkur nú, hve mikið
lausnargjald er sanngjarnt að heimta
af honum«.
»Enginn veit betur en þú, Gyðings-
hundur«, sagði ábótinn og leit á ísak,
»að klaustrið í Jörfa er enn i stórri
skuld fyrir messuklæði og ------«.
»Og fyrir kjallaravörurnar frá síð-
asta hausti«, sagði Gyðingurinn og
greip fram i. »En það er alt saman
ekki nema smámunir«.
»Ætlið þið, sem þykist vera kristn-
ir menn, að láta þennan vantrúaða
hund og níðing svivirða heilaga kirkju
í áheyrn ykkar að ósekju?« spurði
ábótinu.
»Eyðið ekki tímannm með ónýtu
hjali«, sagði foringin. »Segðu okkur
afdráttarlaust, ísak, hvað þú álítur
hann færan um að borga, án þess að
gengið sje of nærri honum«.
»Sex hundruð krónur tel jeg ábót-
ann vel geta borgað, án þess að hon-
um sje það tilfmnanlegt«, sagði ísak.
»Sex hundruð krónur«, hafði foring-
inn eftir honum með alvörusvip. »Ieg
er ánægður; þú hefur vel mælt, ísak.
Sex hundruð krónur. Það er dómur,
herra ábóti«.
»Dómur! — dómur!« kallaði útlaga-
flokkurinn alt í kring. »Salómon sjálf-
ur hefði ekki getað rjettara dæmt!«
»Þú hefur heyrt döm þinn, ábóti«,
mælli foringinn.
»Eruð þið alveg vitlausir.góðu menn?«
spurði áhótinn. »Hvar ætti jeg að fá
alt það fje?«
ísak gamli vildi koma sjer vel við
útlagana. »Ef ykkur svo sýnist«, sagði
hann«, þá get jeg sent til Jórvikur eft-
ir sex hundruð krónum af vissum pen-
ingum, sem jeg hef þar i geymslu, en
þá verður ábótinn að gefa mjer kvitt-
un fyrir borguninni«.
»Hana skal hann gefa þjer«, sagði
foringinn, »og svo borgar þú lausnar-
gjöldin bæði fyrir þig og hann«.
»Fyrir mig og hann«, sagði Gyðing-
urinn. »Jeg er gamall maður og fá-
tækur. Jeg kæmist á vonarvöl, ef jeg
ætti að borga, þó ekki væri meira en
50 krónur«.
»Um það skal ábótinn dæma«, svar-
aði foringinn. »Hvað segir þú um
þetta, Ýmir álióti? Hefur Gyðingur-
inn ráð á að borga hátt lausnargjald?«
»Já, það held jeg, að hann hafl ráð
á því«, sagði ábótinn. »Er ekki þetta
ísak frá .Tórvík, sem kunnugt er um,
að er stórrikur? Úr því að jeg er til
þess kvaddur, að verðleggja þennan
niðing, þá segi jeg ykkur hreinskilnis-
lega, að það væri rangt aí ykkur að
heimta af honum minna en eitt þús-
und krónur«.
»Það er dómur!« sagði foringinn.
»Dómur!— dómur!« æpti útlagaskar-
inn i kring. »Hann er kristinn og þvi
örlátari en Gyðingurinn«.
»Guð feðra minna varðveiti mig og
hjálpi mjer«, sagði ísak. »Þið níðist
á mjer. í gær var jeg sviftur einka-
barni minu, og nú í dag er jeg rænd-
ur lifsuppeldi mínu«.
»Þú hefur fyrir færri að sjá, úr þvi
að þú ert nú barnlaus«, sagði ábótinn.
»Þið vitið ekki, hve sárt jeg tek mjer
missi einkabarns míns«, sagði Gyðing-
urinn. »Hversu ríkur sem jeg væri,
gæfi jeg aleigu mína til þess að fá að
vita, hvort dóttir mín er á lífi og hvort
hún hefur komist úr klóm níðing-
anna«.
»Var ekki dóttir þín svarthærð, og
hafði hún ekki silfurbaldíraða andlits-
blæju?« sagði einn af skógarmönn-
unum.