Lögrétta - 05.10.1910, Blaðsíða 4

190
L 0 G R'J E T TA.
fyrir fullorðna og börn, vetrar-
jakkar og
Yfirfrakkar
af öllum stærðum, nýkomið, og
selst óvanalega ódýrt.
Stíurla Jónsson.
Eggept Claessen
yflrrjettarmálaflutnlngsmaður.
Pósthússtræti 17. Venjulega heima kl. 10—I.
og 4—5. Talslmi 16.
cTunóur i „dram"
verður næstk. laugardag á venjuleg-
um stað og tíma (í Templarahúsinu
kl. 8V2 síðdegis).
Silkitau,
margar tegundir, einnig
silkiplýss,
nýkomið.
Sturla Jónsson.
Éfíeypis íœfínisfíjáíp
Veitum við undirritaðir í læknaskól-
anum á þriðjudögum og föstudögum
kl. 12—I.
Guðm. Björnsson. Guðm. Magnússon.
Yerslun Sturlu Jónssonar.
Lítið brákaðar bækur fyrir 4.
bekk Kvennaskólans, til sölu með
afslætti á Suðurgötu n.
TAKIÐ EFTIR!
Karlmannafataverslun Th. Thorsteinssons fi Co.
gefur mönnum enn á ný kost á að fá sjer alföt fyrir svo Ik
að segja ekkert verð.
Því þessa viku selur verslunin Karlmanna*
klæönaði, er kostuðu
áður 15,50, nú aðeins fyrir 9,50
— 30,00 — — — 18,00 o. s. frv.
Regnkápur ljómandi fallegar, nýtískusnið og
iitur, fyrir aðeins 11 kr.
Landsins stærsta Vetrarfrakka-úrval
hefur verslun
Zh. Jhorsteinsson & Co.
18 f t. ‘k nué r* ‘n.é ■

0TT0 HBNSTED
danska
smjörlihi erbesh.
p'.
r Biðjið um \equr\á\rr\ar
„Sóley** „Inyótfur" „HeKla”eða Jsafold'

<ís
Ömjörlikið fœ$Y e\nung\$ fra : j. . %
Ofío Mönsfed * J
Kaupmannahöfn og/fro^um
i danmörku. X&
BARNASOKKAR
eru nú komnir í afarstóru úrvali.
Uarnakysur og Ilúfur, ljómandi fallegar,
Iiífstykki frá 0,95. Slifsi, svört og mislitfrá 2,00.
Svört Svuututau, frá 1,35 í svuntuua.
Millipil* frá 1,20. Svartar Silkisvuntur frá 5,50.
Ilöfuðisjöl, margar tegundir. Dagfreyjufeau 0,40.
Tvíbr. Tvisittau, i svuntuua ®,S5.
■Ivit Rúmtepiii frá 1,80. Ilörlök 1,90.
Ilvítar Kekkjuvoöir 1,20.
Brauns verslun „Hainliory^.
Aöalstrseti 0. Talsími 41.
Prentsmiðjan Gutenberg.
F ataef ni,
og1 alt annað, sem að iðn minni
lýtur, fjekk jeg með s|s Xong ijelga.
Ludvig Andersen,
Kirkjustræti 10.
Stór
ÚTSALA
A
ALNAVORU
og fleiru.
hs
Sturla Jónsson.
nr
Næstu daga selur
Sláturfjelag Suðurlands
Saudakjöt úr Skajtártungn, Síðu og
Qrunamannahreppi.
30 , 31
Visindamaðurinn, vinur okkar, varð',
vel við þessari óskorun, tók blöð sín
upp úr vasanum og l^s alte söguna
upp aftur alveg eips og daginn áður.
Barón Hinrik hlustaði á söguna með
hinni mestu athygli, en gat á stundum
ekki stilt sig um að taka fram í og
láta undrun sína í ljósi.
»Það lítur næstum svo út«, sagði
hann, »sem jeg hafi komist að þess-
um arfi fyrir hefndir einar. Jeg hef
Ijieyrt getið um þennan hund, frá þvi
^r jeg var barn að aldri. Sagan geng-
ijir mann írá manni í ætt minni, en
mjer hefur aldrei komið til hugar fyrri
að taka nokkurt mark á henni. Dauði
frænda míns — nei, jeg botna ekki
vitund í þessu; Þetta er alt i þoku
fyrir mjer. Og þjer segist ekki geta
skorið úr, hvorum meira komi málið
við til úrlausnar, lögreglumönnunum
eða prestinum?«
»Rjett er það hjá yður«.
»0g þá er þetta brjef, sem mjer var
sent í gistihöllina með mínu nafni á-
skrifuðu. Mun það að líkindum ekki
standa í sambandi við söguna?«
»Það lítur svo út sem einhverjum
sje kunnugra en okkur um það, sem
fram fer úti á heiðinni«, sagði doktor
Mortimer.
»0g að þessum »einhverjum« sje
ekki svo mjög í nöp við yður, úr því
að hann varar yður við hættunni«.
»Hugsast gæti að sá hinn sami mað-
urinn vilji fá mig í fjarlægð hjeðan af
einhverjum orsökum«.
»Vel getur það verið«, sagði Holm-
es. ».Teg þakka yður mikillega fýrir,-
doktor Mortimer, að þjér hafið rakið
þetta mál svo vel fyrir mjer. Það er
á marga vega mjög merkilegt. En nú
er að ráða fram úr þeim vandræðum
fyrst, herra barón, hvort hættandi sje
á fyrir yður að fara til Baskerville-
hallarinnar og setjast þar að«.
»Hvers vegna skyldi jeg ekki gera
það ?«
»Það getur orðið yður hættulegt«.
»Eigið þjer við að hættan kunni að >
stafa frá þessari ættarfylgju eða írá>
einhverjum menskum manni?«
»Þarna er beint það atriðið, sem við
þurfum að leita skýringar á«.
»Fari þá sem fara vill. Jeg er al-
ráðinn í því, sem jeg ætla að gera.
Það er enginn djöfull til í víti, herra
Holmes, og sá maður er ekki til á
jarðríki, sem geti aftrað mjer frá að
snúa heim aftur til ættaróðals míns.
Þetta er fullnaðarsvarið frá minni
hálfu«.
Barón Hinrik ljet síga brýrnar og
stokkroðnaði, meðan á ræðunni stóð.
Það var bersýnilegt, að bráðlyndi Bask-
erville-ættarinnar var ekki úr erfðum
gengið hjá þessum síðasta afkomanda
hennar.
»En jeg hef þó ekki«, bætti liann
við, »haft nógu nægan tíma enn til að
hugsa vel um alt það, sem þjer hafið
látið mig vita. Það er annað en gam-
an að taka fastan ásetning fyrirvara-
laust. Jeg vildi feginn fá tíma og
næði til að hugsa um alt þetta betur
með sjálfum mjer. Sjáum nú til.
Klukkan er hálfgengin tólf. Jeg fer
beina leið hjeðan í gistihöllina. Viljið
þjer og Watson vinur yðar koma heim
til min og borða hjá mjer klukkan
tvö? Þá vona jeg að hafa skoðað
huga minn og geta sagt ykkur, hvað
jeg ræð af fyrir víst.
»Getið þjer komið þá, Watson?«
»Já. Jeg á mjög hægt með það«.
»Þjer getið þá átt von á okkur.
Viljið þjer annars ekki að jeg sendi
boð eftir ökuvagni?«
»Nei, þess gerist engin þörf. Jeg vil
heldur fara fótgangandi. Þessi saga
hefur komið einhverri ókyrð yfir mig«.
»Jeg skal glaður koma með yður«,
sagði doktor Mortimer.
»Já, skemtilegra er það. Þá hitt-
umst við aptur klukkan tvö. í guðs
friði! Hittumst heilir aftur!«
Við heyrðum fótatök þeirra ofan
riðið og að útidyrunum var lokið upp
og skelt í lás aftur. 1 sama vetíangi
varð Holmes eins og annar maður.
Áður draup ekki af honum og ekki
var annað á honumjjað sjá en áhyggju-
svip og þunglyndi, en nú var hann
alt í einu orðinn hýr og glaðvær á
svipinn og ljek við hvern sinn fingur.
»Hraðið yður, Watson, gripið þjer
hattinn og smeygið skónum íljótt upp
ó yður! Við megum ekki láta nokk-
urt augnablik líða til ónýtis«.
Hann stökk inn í hliðarherbergið
og kom að vörmu spori aftur í yfir-
höfn. Við hlupum ofan riðið og út á
götuna. Doktor Mortimer og barón
Hinrik sóust ennþá álengdar all-langan
spöl á undan okkar og gengu í áttina
til Öxnafurðustrætisins.
*Á jeg að hlaupa á eftir þeim og
biðja þá að staldra við eftir okkur?«
»Nei, um fram alt ekki, Watson
góður. Jeg er harðánægður með sam-
fylgd yðar, ef þjer gerið yður mína að
góðu. Það var annars rjett að teygja
úr sjer. Veðrið er ákjósanlegt þennan
morgun«.
Hann gekk liðugt, þangað til er við
vórum nærri búnir að ná þeim. Þá
hægðum við á okkur og ljetum altaf
kippkorn vera á milli okkar og þeirra
ofan Öxnafurðustrætið og ofan í Re-
gentsstræti. Eitt skifti nóniu þeir staðar
og fóru að skoða einhverja sýnismuni
í glugga. Holmes fór þegar eins að.
Alt í einu heyrði jeg hann kalla á-
nægjulega og ósjálfrátt upp yfir sig og
einblína stöðugt á eitthvað. Jeg íór
að skimast um í sömu áttina og jeg
sá hann gera, og kom þá auga á mann
einn í vagni, sem ók í hægðum sínum
ofan eftir götunni. Jeg hafði áður sjeð
sama vagninn lialda kyrru fyrir hinum
megin götunnai’.
»Þarna er maðurinn okkar, Watson!
Komið þjer hingað. Við skulum að
minsta kosti horfa vel á hann, þó að
við getum ekki gert meira í þetta
skiftið«.
Jeg kom auga á andlit mannsins
um leið og hann leit út um vagn-
gluggann. Hann hatði þykt skegg og
svart og snör augu, sem hann hvesti
á okkur. Hann opnaði undir eins
vagnd}'rnar lítið eitt og sagði eitthvað