Lögrétta - 10.07.1912, Page 4

138
LÖGRJETTA
Frá því að Wellmann reyndi að fljága yfir Atlantshafið, sem mis-
tókst, eins og menn muna, hefur Austurríkismaðurinn Bruckner með mikl-
um áhuga búið sig undir að fara þá för. Loftskip er bygt til hennar, sem
lveitir „Suchard" og hefur það verið í tilraunasiglingum nú um tíma í Jo-
hannisthal nálægt Berlin. En ætlunin er, að leggja á stað í vesturförina
frá eynni Teneriffa vestan við Afríkustrendur áður langt um líður. Þetta
loftskip á að fara fast niður við hafflöt og á stöðugt að hrísla vatni yfir
gasbelginn til þess að vinna þar á móti áhrifum sólargeislanna. Loftskipið
hefur tvær skrúfur með iio hesta afli. Hjer á myndinni sjest farþegabát-
urinn og tekur hann 5 menn. Hann er svo útbúinn, að hann getur
verið vjelarbátur á vatni og á þannig að geta haldið áfram ferðinni, þótt
loftsiglingatækin bili.
Til kynning.
Að þar lil gefnu lilefni er það alvárlega brýnt fyrir
ölhnn hlntaðeigendum, jgfnt hjúum sem ln'isbændum, að
öll ógreidd gjöld lil bæjarsjóðs svo sem:
Aukaútsvör, lóðargjöld,
vatnsskattur, innlagningarkostnaður,
sótaragjöld, barnaskólagjöld,
erfðafestugjöld o. s. frv.
verða eftir lögákveðinn tíma frá gjalddaga telcin !<»«>-
tsxlii fx kostnað gjaldanda, án sjerstakrar til-
kynningar til hvers.
Gjalddagi hvers gjalds um sig er tiltekinn á gjalda-
seðlunum.
Bæjargjaldkerinn.
Mildar birgðir af
allskonar TIM B RI
hefur h|f Timbur- og
kolaversl. „Reykjavík11.
Með því að /jelagid hefur gjört samning við norskl
gufuskipafjelag, sem sendir skip til Spánar og Miðjarð-
arhafsins, geta menn nú sent jisk i pökkum með „Floru“
frá íslandi með einu og sama hlidsluskirteini alla leið
lil Miðjarðarhafs-hafnanna.
Nánari upplgsingar veitir
Nic. Bjarnason.
Biðjið um legundimar
„Sóley’ „Ingóífur” Mchia”cóq Jísafold'
Smjðrlihið fœ$Y einungi$ fra :
Offo Monsted h/f.
Kaupmnnnohöfn ogRrósum
i Danmörku.
Sirius Consum Súkkulaði
ei* áreidanlega nr. X.
Gfœtið yðar fyrir eftirlíkingum.
Brjej frá sveitamanni.
Góði vinl —Jeg lofaði þjer um dag-
inn, þegar jeg var staddur í Reykja-
vík, að jeg skyldi skrifa þjer fáeinar
línur, þegar jeg kæmi heim til mín,
um það, hvernig mjer hefði nú litist
á höfuðstaðinn ykkar.
Og áður en endurminningarnar
dofna og eyðast ætla jeg nú að stinga
niður penna.
Það fyrsta, sem mjer þótti ein-
kennilegt, þegar þangað kom, var
tungumálið, sem talað var.
Báturinn, sem jeg fór á í land úr
skipinu, lenti við bæjarbryggjuna.
Þar kom til mín unglingur, vjeksjer
að mjer hvatskeytislega, og án þess
að heilsa mjer spurði hann mig, hvar
jeg ætlaði að „búa“.
Jeg svaraði honum ofur-rólega, að
mjer hefði ekki komið til hugar að
byrja búskap í Reykjavík, og ætlaði
mjer að hokra áfram á jarðarskikan-
um mínum.
Hann varð einhvernveginn undir-
furðulegur á svipinn, þegar hann
heyrði þetta, — rjett eins og honum
kæmi það afarilla, eða það væru
einhver vonbrigði fyrir hann.
Því næst spurði hann mig, hvort
hann ætti ekki að „transportera vað-
sekkinn minn og pakkanellikkurnar
þangað, sem jeg altso ætlaði að sofa“.
„Hvað áttu við, piltur minn?" spurði
jeg hægt og gætilega.
„Jeg sagði altso, að jeg skyldi
transportera kollíin yðar þangað, sem
þjer búið. Jeg get lánað hjólatík
hjerna í bíslaginu hjá honum Jóni
altso".
Mjer fór ekki að verða um sel.
„Hjólatík í bíslaginu", átjegeftir.
„Já“, sagði hann, „það er altso
altaf hægt að fá þar hjólatík, en ekki
samt gratís".
„Hafið þið tíkur til áburðar hjer í
höfuðstaðnum"? spurði jeg steinhissa.
Nú var það hann, sem ekki skildi j
mig.
„Tíkur til áburðar —, áburðar á
hvað?“
„Jeg meinti það ekki. Jeg meinti,
hvort þið flyttuð farangur manna á
tíkum hjerna í bænum".
„Bevares! Já, altso á hjólatíkum,
eins og jeg er búinn að segja. Og
nú fer jeg og nappa mjer eina til að
transportera góssið yðar".
Svo hljóp hann á stað.
Jeg starði á eftir honum og var
að velta því fyrir mjer, hvort mig
væri að dreyma einhvern skringileg-
an draum, eða hvort þetta væri í
raun og veru málfæri þeirra Reyk-
víkinga.
En alt í einu varð mjer litið við
og sá jeg þá koma tiplandi niður
götuna tvær manneskjumyndir, sem
jeg þóttist vita, að vera mundu ung-
ar Reykjavíkurdömur, þó ekki væri
hægt, eftir útlitinu að dæma, að
segja, hvort þær væru ekki fremur
frá Kína eða Suður-Afríku heldur en
íslenskar. Báðar voru þær berar nið- ;
ur á brjóst að framan, herðablöð að j
aftan og upp undir olnboga. Á
höfðinu báru þær strákörfu á hvolfi,
svipaða skyrdaili í laginu, og var
raðað utan á hana, á barma, botn
og hliðar, fuglafjöðrum, vængjum,
blómstrum og marglitum böndum,—
alveg eins og maður sjei á myndun-
um af villimönnunum í Afríku, í ferða-
bókinni hans Stanley’s. Það vantaði
ekki annað en koparhring í nefið á
þeim til þess að líkingin væri full-
komin. Pilsin þeirra voru svo þröng
að neðan, að göngulagið varð svip-
aðast því, sem tíðkast hjá tömdum
gæsum. Fölleitar voru þær í fram-
an og þreytulegar, augun sljó og
limaburðurinn daufgerður og letilegur.
„A rjóðum kinnum rósir fölna
í Reykjavíkur nætur-blæ“,
segir skáldið.
Þær voru að hjala hver við aðra,
blessaðar dúfurnar, en ekki var það
mitt meðfæri að komast að efninu í
samræðunni, og heyrði jeg þó hvert
orð, sem þær sögðu. En orðfærið
var svo skringilegur grautur úr ýms-
um tungumálum, meira og minnaaf-
bökuðum, að jeg gafst upp við að
reyna að ráða nokkuð í, hvað það
var, sem þær voru að masa um.
Nú heyrði jeg skrölt mikið og
undirgang og sá þá hvar hinn nýi
kunningi minn kom, dragandi „hjóla-
tíkina" svonefndu, og var nú tölu-
verður asi á honum.
„Nú get je altso transporterað heila
mojeð þangað, sem þjer ætlið að
búa", byrjaði hann. „Hvar var það
nú aftur, sem þjer ætlið að búa?"
„Jeg er nú ókunnugar gistihúsun-
um hjerna" svaraði jeg.
„Javel", svaraði hann og setti upp
spekingssvip, „Við köllum nú hótell-
in bara hótell. Á Hótel ísland fær
maður kost og lóssí, en ekkert sprútt,
en á hótel Reykjavík fær maður
bæði kost og lóssí og hvað sem
maður vill af sprútti, en ekki gratís
náttúrlígvís. Sumir lóssera á Sig-
ríðarstöðum, sumir í Kastalanum og
á gömlu Reykjavík . . . .".
' „Hættu nú að lesa", sagði jeg.
„Fylgdu mjer til einhvers góðs gisti-
húss. Annað heimta jeg ekki".
Jeg ætla nú ekki að orðlengja
þetta meira, en aðeins bæta því við,
að þegar á gistihúsið kom, var ekki
gisting þar fáanleg. Drósin, sem
mætti mjer, sagðist ekki „standa á
pinna fyrir donsum o’n úr sveit á
kúskinnsskóm, og — — —"•
Þegar hjer var komið ræðunni,
skautst hálffullur „hvítbrystingur"
slagandi aftan að henni, tók utanum
hana og hlemmdi kossi á ber herða-
blöð hennar, svo small í. Hún sner-
ist á hæli brosandi út undir eyru,
og sparkaði um leið í hurðina með
fætinum, svo hún skall aftur rjett við
nefið á mjer.
Það var nú einmitt í þessum Svif-
unum, sem þú, af tilviijun, komst
gangandi eftir strætinu, hittir mig
og varst svo gestrisinn að taka mig
heim til þín og hýsa mig meðan jeg
var í Vík.
Blesi.
2-3 herbergja ibnð,
ásamt eldhúsi og aðgang að þvotta-
húsi, óskast 1. október, sem næst
miðbænum. Upplýsingar í Bankastr. 6.
s&unéur í „€&ram“
verður haldinn í Goodtemplara-
húsinu næstk. laugardag (13.
júlí) kl. 872 e. h.
Iiandsbókavöröur
Jóii Jakobsson talar.
Afhygli karlmanaanna
leiðist að því, að við sendum til
allra 3V4 mtr. 135 cmtr. breitt, svart,
dökkblátt og grádröfnótt nýtýsku
fínullarefni í falleg og sterk föt fyrir
aðeins 14 kr. 50 au. Fataefnið send-
ist burðargjaldsfrítt með eftirkröfu,
og má skila því aftur, ef það er
ekki að óskum.
Thybo Mölles Klædefabrik,
Köbenhavn.
TvÖ herbergi fyrir einhleypa (með
eða án húsgagna) eru til leigu nú
þegar í Bergstaðastræti 3.
H|f Völurjdur
selur ódýrust húsgögn
og hefur venjulega fyrirliggjandi:
Kommóður, Borð, Buffet, Servanta,
Fataskápa, Rúmstæði, Bókahillur lit-
aðar, Bókaskápa úr cik og mahogni,
Ferðakoffort,
Eldhúströppur, sem breyta má í stól,
Skrifborð með skúffum og skápum,
Búrskápa o. fl.
Ofangreindir munir fást ósamsettir,
ef óskað er.
Allskonar önnur húsgögn eru smíð-
úð úr öllum algengum viðartegund-
um, eftir pöntum.
Ennfremur eru til fyrirliggjandi:
Hni’ðir, mjög vandaðar, kvistlakkað-
ar og grunnmálaðar ef óskað er, stærð:
30 X i°úr i1/*, kontrakílkdar
3'Y'Xi'Y- 1V’ -
3yXi°4"— 1 Vs
3°5"Xi°5"— i1/’
3°6"X i°6"— i‘/= —
3°8"X i°8"— i‘/» —
Útidyrahurðir:
3o 4"X2° úr 2" með kflstöðmn
3° 6"X2° — 2" —
3° 8"X2°— 2" — —
3°I2"X2°— 2" — —
Okahurðir, venjulegar.
Talsvert af hurðum af ýmsum öðr-
um stærðum en að ófan eru greindar
eru einnig til fyrirliggjandi. Sömu-
leiðis eru ávalt til:
Gerikti, Gólflistar, Loftlistar,
Kílstöð og ýmsar aðrar teg. af listum.
Allskonar karmaefni.
Rúmfætur, Rúmstólpar, Borðfætur,
Kommóðufætur, Stigastólpar,
Pilárar ýmiskonar.
Margskonar rennismíðar eru til
fyrir hendi og allskonar pantanir í
þeirri grein fást fljótt og vel af hendi
leystar.
Komið og skoðið
það, sem er fyrirliggjandi í verk-
smiðju fjelagsins við
Klappapstíg.
Cocolith,
sem er best innanhúss í stað panels
og þolir vatn og eld,
útvegar með verksmiðjuverði að
viðbættu flutningsgjaldi
G. E. J. Guðmundsson
bryggiusm. í Reykjavík.
Aðalumboðsmaður fyrir sölu
á Cocolith til íslands
Innilegasta hjartans þakklæti votta jeg öll-
um þeim, er hluttekningu sýndu mjer við frá-
fall mannsins míns, Ásgríms Magnússonar, og
heiðruðu jarðarför hans með návist sinni.
Reykjavík 8. júli 1912.
Hólmfríður Þorláksdóttir.
Oddur Gíslason
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Lanfásveg 22.
Venjul. heima kl. 11—12 og 4—5.
kpingar]ÉiBii fæst:
Táinn kaðnll (verk).
Fljettingur (í sila o. íl).
Eikarhagldir.
Orf og hríflisköft.
I. júlí 1912.
8. P.
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthusstræti 17. Venjulega heima kl. 10—11
og 4—5. Talsimi 16.
sem skulda fyrir blaðíð,
einkum þeir, sem skulda
fyrir fleiri árganga, eru á-
mintir um að borga. Inn-
heimtumaður er Arinbj. Svein-
bjarnarson bókbindari, Lauga-
veg 41, Reykjavík.
Auglgsingum í „Lög-
rjettu“ tekur ritstjóriim við
eða prentsmiðjan.