Lögrétta - 13.01.1915, Blaðsíða 2

10
LÖGRJETTA
LÖCRJETTA kemur út á hvcrjum mi3-
vikudegi og auk þess aukablöð við og við,
minst 60 blöð alls á ári. Verð: 4 kr. árg. á
lslandi, erlendis 5 kr. Gjalddagi 1. júlí.
skaparins, hlaut aS leiða til stríðs fyr
eSa síöar milli þeirra, sem lengst
hjeldu út, eSa þá til gjaldþrota á báSa
bóga.
Sú heilbrigSa hugmynd hefur kom-
ið fram, aS Evrópa ætti að mynda
eitt varnarsamband út á viS, en spara
sjer þann mikla kostnaS, sem í því
liggur, aS ríkin þar þurfi aS verjast
hvert gegn öSru. En sú hugmynd
mun eiga langt í land, því baráttan
milli þeirra nú er einmitt háS um yf-
irráSin út á við.
Skilningur fsafoldar.
Sæmdarauki
og leiðindaefni.
ísafold hefur gert sjer tíSræddara
um mig en aSra menn á síSustu tím-
um.
AuSvitaS væri mjer þaS sæmdar-
auki, ef jeg ætti þaS skiliS, aS ísa-
fold skuli þykja svo mikils vert um
mig, aS hún hættir aS ónotast viS
alla aSra stjórnmála-andstæSinga
sína, til þess aS geta variS sem mestu
af því rúmi og því mannviti, sem hún
a vald á, til þess aS ónotast viS mig.
Svo aS þaS er síSur en svo, aS jeg
sje nokkuS um þ a S aS kvarta.
En hitt þykir mjer leiSinlegt, aS
þaS er svo aS sjá, sem ísafold botni
ekkert í því, sem jeg hef um stjórn-
mál sagt, fyr nje síSar, í hennar dálk-
Um nje annarstaSar.
Peilumálin
breytast.
SíSasta Isafold heldur því fram, aS
einhver óferjandi torfæra sje milli
þess, sem jeg hef sagt 1912 um rík-
isráSsdeiluna, og þess, sem nú stend-
ur í Lögrjettu um þaS mál. Jeg geri
ekki ráS fyrir því, aS blaSiS sje aS
koma neinum misskilningi inn víss
vitandi, og fyrr því segi jeg ekki ann-
aS en þaS, aS þessi torfæra er ekk-
ert annaS en hugarburSur ísafoldar.
Milli þess, sem jeg sagSi 1912, og
þess, sem nú er veriS aS segja í Lög-
rjettu, er ekkert ósamræmi — enda
er nú veriS aS tala um alt annaS en
þá. Þeir eru naumast færir um aS
ieggja orS í belg, sem ekki sjá þaS.
Deilumálin hafa breytst.
Deiluefnið
1912.
Um hvaS var deilt 1912?
Líklegast er best aS taka þaS fyrst
fram, gleymnum mönnum til skiln-
ingsauka, aS e k k i var deilt um þaS,
aS taka sjermál vor út úr ríkisráSinu.
ÞaS er öllum kunnugt, sem nokkuS
vita um þetta mál, aS um þaS var
ekki deilt. En úr því aS ísafold er svo
ant um aS draga mitt nafn inn í þá
deilu, sem nú er háS, þá skal jeg taka
þaS fram, aS i grein, sem jeg ritaSi
í Politiken 1912 eftir tilmælum
Sj álf stæSisf lokks-st j órnarinnar, 1 j et
jeg þess berum orSum getiS, aS deil-
an væri e k k i um þaS.
Þá var deilan eingöngu um þaS,
hvort alþingi íslendinga ætti rjett á
því aS ráSa því sjálft, hvort þaS
ljeti ríkisráSsákvæSið standa í stjórn-
arskránni, eSa feldi þaS burt úr henni.
Um þ aS var deilan þá, og um
ekkert annaS.
Flestir eSa allir íslendingar litu svo
á, aS alþingi ætti þennan rjett. Jeg
geri ráS fyrir, aS flestir eSa allir
líti svo á enn. AS minsta kosfi geri
jeg þaS.
Málamiðlun.
En mátturinn er stundum minni en
rjetturinn.
Þessi skoSun íslendinga á rjetti al-
þingis í þessu efni mætti megnri mót-
spyrnu í Danmörk. SjálfstæSismenn-
irnir sjálfir þóttust sjá fram á þaS,
aS sú mótspyrna gæti orSiS því til
fyrirstöSu, aS vjer fengjum nauS-
synlegar umbætur á stjórnarskránni,
ef þessari skoSun vorri yrSi haldiS
til streitu. Og sennilega hafa þeir þá
litiS svo á, aS máliS væri tæplega svo
mikilsvert, aS leggjandi væri út af
því út í deilu, sem stöSvaSi önnur
eins nauSsynjamál vor eins og endur-
bætur stjórnarskrárinnar.
HvaS sem nú um þaS er, hvaS
skynsamlega eSa óskynsamlega sem
þeir kunna aS hafa hugsaS, þá er þaS
víst, að þ e i r byrjuSu á málamiSl-
uninni. Núverandi formaSur Sjálf-
stæSisflokksstjórnarinnar, Sk. Thor-
oddsen, hóf undanhaldiS. Og hann
fjekk alþingi til þess aS fylgja sjer.
MálamiSlunin var í því fólgin, eins
og allir vita, aS í staS ákvæSisins
um ríkisráSiS, skyldi koma ákvæSi
um þaS, aS konungur rjeSi því,
hvar íslandsmál yrSu fyrir honum
flutt.
ÞaS þarf engum blöSum um þaS aS
fletta, aS þetta var miSlun, og aS meS
þetta var komiS í miSlunar-skyni. Ef
þaS var ekki í því skyni gert, þá
var alls ekkert vit í því, þá var þaS
ekkert annaS en hringlandaleikur,
sem engin bót varS mælt.
Og alþingi gekk aS þessari miSlun
Skúla Thoroddsens, lagSi málið á
vald konungs, eftir aS konungur
hafSi ótvíræSlega yfir því lýst, aS
hann væri ófáanlegur til þess aS taka
sjermál Islands út úr ríkisráSinu, fyr
en breyting væri orSin á sambandi
íslands og Danmerkur.
Þó aS ísafold hafi bersýnilega
mikla tilhneiging til þess aS gera mik-
iS úr mjer, þá er jeg samt aS vona,
aS hún telji mig ekki bera neina á-
byrgS á þessu undanhaldi. Henni er
kunnugt um þaS, og jeg get sannaS
þaS, aS henni er kunnugt um þaS,
aS mjer þótti þessi málamiSlun
Skúla Thoroddsens hlægileg. Jeg
hefSi aldrei greitt atkvæSi meS
henni, ef jeg hefSi veriS á þingi.
Jeg vildi fara alt aSra leiS, leita
samninga um sambandsmáliS, og meS
þeim hætti fá þetta ríkisráSsþref út-
kijáS. En nærri því var ekki komandi
fyrir SjálfstæSismönnum. Þeir vildu
ekkert annaS en þennan undanslátt
sinn í deilunni út af ríkisráSsákvæS-
inu.
Deiluefnið
í fyrra.
í fyrra var um þaS deilt, hvort
þessa miSlunSjálfstæSismanna sjálfra
ætti aS marka aS nokkru eSa engu.
Konungur hafSi gengiS aS miSlun-
inni. Hann hafSi tjáS sig fúsan til
þess aS samþykkja stjórnarskrána
meS þessari breyting, sem Sk. Thor-
oddsen hafSi lagt til aS gerS yrSi, og
alþingi fallist á. Hann hafSi sett skil-
yrSi. En þaS skilyrSi hafSi hvaS eft-
ii annaS veriS boSaS, og enginn maS-
ur gat annan veg litiS á, en aS al-
þingi hefSi gengiS aS skilyrSinu.
Þegar fregnin um þetta skilyrSi —
Opna brjefiS frá 20. okt. 1913 —
kom hingaS heim, tjáSu SjálfstæSis-
menn sig ánægSa. Þá vissu þeir ekki
til þess aS neitt væri því til fyrir-
stöSu, aS stjórnarskrárbreytingin
næSi fram aS ganga — annaS en þaS,
aS andstæSingar þeirra mundu sitja
á svikráSum viS hana!
Þá fyrst, er Einar prófessor Arn-
órsson kom til skjalanna og hrærSi
í SjálfstæSisforingjunum, tóku þeir
þá stefnu aS ónýta stjórnarskrárbar-
áttuna meS nýju þrefi, og reyna aS
gera aS engu þá málamiSlun, sem
þeir höfSu sjálfir fundiS upp.
Um þaS var deilan í fyrra, hvort
SjálfstæSisforingjunum ætti aS líS-
ast þaS, aS fara svo meS þjóSina.
Deiluefnið nú.
Nú er deilan fyrst og fremst um
þaS, hvort SjálfstæSisforingjarnir
hafi látiS ráSherra sinn fara eftir
tilætlun síSasta alþingis.
HvaS sem reynt er aS villa mönn-
um sjónir nú, þá er jeg ekki í nein-
um vafa um þaS mál. Jeg tel mig
ekki hafa neinn rjett til þess aS
gera ráS fyrir því aS alþingi sje
skipaS fábjánum. Og þaS hefSi ver-
iS bjánaháttur af alþingi aS fella fyr-
irvara Jóns frá Hvanná, og orSa sinn
fyrirvara eins og þaS gerSi — ef þaS
hefSi ætlast til þess aS efni Opna
brjefsins frá 20. okt 1913 yrSi látiS
verSa stjórnarskránni aS falli. Jeg
skil ekki annaS en aS allir óhlutdræg-
ir menn líti á þaS mál eins og jeg, og
jeg v e i t aS margir þeirra gera þaS.
En nú er deilan um miklu meira.
Hún er um sæmd þjóSarinnar.
ÞjóSinni er fleygt út í óþyrmilega
deilu viS konunginn. Svo óþyrmileg
er sú deila frá íslenskri hálfu, aS
ráSherra vor neitar konungi um aS
bera upp fyrir honum helstu lög al-
þingis frá síSasta þingi og krefst
lausnar, fyrir þá sök, hvernig kon-
ungur hagi sjer. Og frá k o n u n g s
hálfu er deilan svo óþyrmileg, aS
hann neitar ráSherra um aS staSfesta
stjórnarráSstöfun, sem íslenskri þjóS
hafSi veriS heitin svo hátíSlega, sem
konungur getur nokkru heitiS.
Og eftir þennan árekstur, sem er
nokkurn veginn einstæSur í sögu allra
þjóSa — gerist ekkert. ÞjóSin er ekki
einu sinni spurS, hvernig hún líti á
þetta ástand. RáSh., sem beiSst hefur
lausnar, hugsar um ekkert annaS en
þaS, aS sitja nú sem fastast—þó aS
hann geti ekki flutt fyrir konungi lög
alþingis, og þó aS konungur neiti
aS standa viS loforS sín vegna fram-
komu ráSherrans!
Og meSan veriS er aS bera ráS sín
saman um þaS, hvernig eigi að fara
aS því aS láta ráSherra sitja sem fast-
ast eftir öll þessi ósköp, og meSan
veriS er aS svívirSa þá menn, sem
ekki sjá sjer fært aS ljúka lofsorSi
á alla þessa vitleysu og alla þessa
skömm, þá rignir þakklæti yfir ráS-
herra frá SjálfstæSismönnum fyrir
þaS, aS hann hafi lagt stöSu sína í
sölurnar fyrir ísland! ÞaS sje eitt-
hvaS annaS en fyrri ráSherrarnir.
Getur hjegóminn orSiS innantóm-
ari eSa hlægilegri en þetta?
Árangurslausar
ísafoldar-tilraunir.
ÞaS er ekki til neins fyrir ísafold
aS nota gegn mjer ummæli mín frá
1912, nje neinu öSru ári. Þau eiga
ekki viS þaS ástand, sem nú er. Þau
geta ekki átt viS. ÞaS, sem nú er aS
gerast, hefur aldrei hent þessa þjóS.
Og þaS er ekki heldur til neins fyr-
ir hana aS vera meS þaS, sem hún
er aS sletta öSru hvoru, aS hún og
hennar menn haldi fram í s 1 e n s k -
u m málstaS, en jeg d ö n s k u m.
Jeg er alveg eins góSur Islend-
ingur eins og Ólafur Björnsson og
Einar Arnórsson og SigurSur Egg-
erz. Og án þess aS jeg leggi nokkurn
dóm á þáS, hvernig IslendingseSliS
nýtur sín hjá þeim og þeirra vinum,
þá veit jeg þaS, aS þaS er íslendings-
eSliS í mjer, sem rís gegn því, sem
jeg er sannfærSur um, aS sje þjóS
minni skaSi og skömm.
Einar Hjörleifsson.
„Eindregiii samðr.
SíSan frjettirnar um afrek ráSherr-
ans í ríkisráSinu bárust hingaS, hefur
ísafold sífelt stagast á því, aS ráS-
herrann eigi skiliS „eindregna samúS“
allra góSra íslendinga fyrir fram-
komu sína þar. ÁstæSa blaSsins fyrir
því, aS hann eigi aS verSa slíkrar
„eindreginnar“ samúSar aSnjótandi,
er sú, aS hann hafi flutt konungi
rjettan vilja meiri hluta alþingis
(rjettara væri aS segja, miSstjórnar
SjálfstæSisflokksins, sem ritstjóri
ísafoldar mun vera einn í, eSa aS
minsta kosti var skeytunum beint til
hans). Eftir þessu hefur ráSherra
þannig, aS skoSun Ísafoldar sjálfrar,
ekki gert annaS en þaS, sem maSur
blátt áfram kallar: skyldu sína. ÞaS
getur nú alls ekki veriS meiningin
aS votta honum samúS fyrir slíkt; þá
væru þaS margir, sem slíkrar samúS-
ar ættu aS verSa aSnjótandi, því svo
er guSi fyrir þakkandi, aS þaS eru
fleiri en ráSherrann einn, sem gera
skyldu sína.
Þetta getur því ekki veriS ástæSan.
En þá er ekki nema um tvent aS
ræSa sem ástæSu til þessarar dæma-
lausu samúSar, annaShvort aS
flokkurinn hafi búist viS því aS ráS-
herra mundi svíkja þá og því orSiS
svona hrifinn, þegar þaS kom í ljós,
aS hann þorSi ekki aS gera neitt upp
á eigin hönd, þó honum „þætti þaS
leitt“, heldur varS aS sækja þaS upp
til ábyrgSarlausrar klíku í Reykja-
vík, hvaS hann mætti gera, er kon-
ungur hafSi fullkomlega uppfylt fyr-
irvarann, e S a þá aS þeim þykir hann
stinga í stúf viS fyrri ráSherra sína,
aS þeim hafi þótt þeir Björn Jóns-
son og Kristján Jónsson eigi hafa
veriS sem fastastir fyrir, og því orS-
iS svona hverft viS, er Sig. Eggerz
sýndi sig aS vera bjargföst hetja,
sem mótmælti og áskildi sjer allan
rjett, eins og hver einasti óvalinn
maSur kann aS láta bóka eftir
sjer.
Hvort flokkurinn hefur haft
nokkra ástæSu til þess aS tortryggja
ráSherrann, vitum vjer ekki. Hann
hefur altaf veriS talinn mjög ákafur
sjálfstæSismaSur, og jafnvel skilnaS-
armaSur. Og víst er þaS, aS ekki hef-
ur hann veriS eins hvikull í skoSun-
um sínum og sumir núverandi sjálf-
stæSismenn, sem sagt er aS hafi orS-
aS fyrirvarann meS þaS eitt fyrir
augum, aS hann yrSi SigurSi aS falli.
ÞaS sýnist því ekki sem þessi ástæSa
geti orSiS þess valdandi, aS „ein-
dregin samúS“ eigi aS falla ráSherra
í skaut.
Eftir er þá einungis sú ástæSan,
aS fyrri ráSherrar flokksins, og þá
einkum Björn Jónsson, hafi ekki ver-
iS sem sterkastir fyrir á svellinu og
því hafi fögnuSurinn orSiS svona af-
skaplega mikill yfir því, aS hafa nú
fengiS mann, sem ekki ljet þá dönsku
mokka sig. En ef svo er, þá virSist
þaS sitja hálfilla á Isafold aS halda
þessari mótsetningu fram.
Eftir þessu er þá mikill mannamun-
ur. Björn Jónsson „ kendi sig ekki
þann Þór, aS hann gæti skipaS dönsk-
um valdhöfum aS breyta skoSun
sinni aS því er ísland snerti“ og fjekk
„spark“ fyrir af Vog-Bjarna og öSr-
um sjálfstæSismönnum — en Sig.
Eggerz — ja, hann var nú reyndar
enginn Þór heldur. Hann gat heldur
ekki fengiS þá til aS breyta skoSun
sinni — en alt um þaS, hann á samt
skiliS „eindregna samúS“, aS minsta
kosti þangaS til hann, sá „funger-
andi“, er búinn aS veita kennaraem-
bættiS í grísku og latínu.
Z.
Strídið.
Símskeyti frá Central News í London.
6. janúar: Rússar unnu mikinn sig-
ur á Tyrkjum viS Ardahan og Sary-
kamysh, allur niundi herflokkur
þeirra gafst upp, tíunda herflokkinn
eltu Rússar. Austurríkismenn halda
áfram aS hörfa undan. París: Banda-
menn hafa unniS lítiS eitt á viS Nieu-
port og St. Georges og tekiS þorp
nálægt Osby í Elsass.
7. janúar: París: Frakkar hafa
unniS mikiS á í Woeure-fylki, og
hvergi veriS hraktir. Eru nú aSeins
4 km. fyrir vestan Alkirch. Petro-
grad: ÞjóSverjar hafa veriS hraktir
viS Sukha, 30 mílur fyrir vestan
Warsaw. Var þar fjöldi tekinn til
fanga. Annars alt óbreytt.
7. janúar: París: Bandamenn hafa
enn unniS á í kringum og nálægt
Altkirch. Petrograd: Sigur Rússa á
Tyrkjum var alger og reka Rússar
flóttann. Rússar eru á leiSinni úr
Bukovina inn í Transsylvaniu.
9. janúar: París: Bandamenn hafa
unniS á nálægt Lombard-Zyde og
nálæægt Rheims og norSur viS Sois-
son. Ennfr. hafa þeir tekiS efra Burn-
haupt í Elsass. Petrograd: Rússar
hafa tekiS Kimpoling í Bukovina og
eru komnir aS landamærum Ung-
verjalands. Austurríkismenn játa, aS
þeir hörfi undan í Karpatafjöllunum.
11. janúar. Bretar hafa svaraS and-
mælum Bandaríkjamanna vinsamlega
lofaS skýru og greinilegu svari síS-
ar. París: ÞjóSverjar hafa tekiS
Burnhaupt í Elsass aftur. Frakkar
hafa tekiS Perthes og unniS á kring-
um Beausejoin í Argonne. Petro-
grad: Nú er fremur sókn en vörn af
hendi Tyrkja viS Karangan í Kauka-
sus.
Tónleikar.
Á sunnudaginn 2. þ. m. höfSu þeir
Eggert og Þórarinn GuSmundssynir
stefnt til tónleika í dómkirkjunni i
annaS sinn; í fyrsta skiftiS 27. des.
Ljeku þeir sumt þaS sama sem í
fyrra skiftiS, en sumt nýtt. Þótti víst
öllum þaS hin besta skemtun, en þótt
jeg sæi ýmsa tónfróSa menn þar viS-
stadda, þá hef jeg ekki, mjer til mik-
illar undrunar, sjeS neinn þeirra taka
tónleikana til rækilegrar athugunar,
frekar en í fyrra sinniS. Má þar meS
sanni segja, aS „missæl er þjóSin",
því ekki kemur hingaS svo ómerki-
legur útlendur tónlistamaSur, aS öll
helstu „músik-autoritet“ þessa bæjar
hlaupi ekki upp til handa og fóta —
þau skrifa langa leiSara i blöSin,
fulla af hóli og sjerþekkingu, falla i
stafi yfir þeirri gæfu og heiSri, sem
Rvík hlotnist, og hefja yfirleitt hinn
inndælasta lofsöng og þakkargerS
bæSi fyrir og eftir messu. Og frá-
sagnir blaSann, um ferSir þessara
manna, eru eftir receptinu: „Lista-
maSurinn kom til Leith í gær! —
UndriS lagSi á staS frá Færeyjum í
morgun! — Hinn heimsfrægi snill-
ingur stígur í dag fæti á íslenska
jörS!“ — o. s. frv. o. s. frv. En ef
íslenskir snillingar láta til sín heyra,
þá er, þögn hjá þessum mönnum,
dauSaþögn. Ritstjórarnir aumkvast
yfir þá í nokkrum línum. BúiS. Eina
undantekningin er ef til vill gerð viS
Harald frá KallaSarnesi.
Datt mjer í hug, þótt jeg sje ó-
fróSur leikmaSur á þessu sviSi, aS
skrifa nokkrar línur til þess aS sýna,
aS almenningur tekur eftir og er
þakklátur fyrir þessa listanautn, hvaS
sem sjerfræSingunum líSur. —
Lögin virtust yfirleitt mjög vel val-
in. Þar var skrautleg fúga eftir Bach,
sem Eggert ljek af mikilli snild. En
einkum þótti mjer hann skara fram
úr í Allegro vivace í sónötu
Guilmants. ÞaS var neistarok og
norSurljósakvik á tónunum. Og jeg
og fleiri undruSust, hvílíkum hljóSum
hann náSi úr orgelinu. Af því, sem
þeir bræSur ljeku saman, má
fyrst nefna S.chumanns ógleyman-
lega DraumaóS, er hjá hverjum
manni vekur ljúfustu minningar, sem
hann á til. Og þaS mun óhætt aS
segja, aS Þórarinn spilaSi hann ekki
einungis á fiSlustrengina, heldur og
a hjartastrengi áheyrendanna. Hann
er ungur enn þá, en undrunarvert
vald hefur hann yfir fiSlunni og get-
ur seitt úr henni öll hugsanleg blæ-
brigSi tónanna og tilfinninganna. Því
r.æst Rómansa í G-dúr eftir Svend-
sen, sem ber hin bestu einkenni þessa
góSfræga tónskálds, og Rómansa í
A-dúr eftir Campagnoli, sem satt aS
segja ekki jafnst á viS hina aS djúp-
ýSgi og tilfinningaríki, en þar er sem
hinn sólheiSi himinn ítalíu hvelfist
yfir og hinar mjúku línur fjallanna
heyrist í tónunum. Þetta á nú raun-
ar viS mikiS af ítalskri tónlist. —
íslendingar ættu aS sýna, aS þeir
kunni aS meta þá afburSamenn, sem
þeir eiga, í hverri grein sem er. Og
þessir ungu, íslensku tónlistamenn
hafa notiS ágætrar kenslu, eru gæddir
rikulegum gáfum og eiga áreiSanlega
mikla framtíð fyrir höndum.
Jakob Jóh. Smári.
Árid 1914
til lantls og sjávar.
Veturinn frá nýjári var alt aS því i
meSallagi; þó lakari á VestfjörSum.
VoriS vont um alt land, hvíldarlaus
kuldatíS, og er þaS eitt hiS versta vor,
sem menn muna. AfleiSingar urSu
slæmar, fjárfellir víSa, einkum sunn-
anlands og vestanlands, og lamba-
dauSi mikill á þessu svæSi, og einnig
nokkur norSanlands, einkum í Húna-
vatnssýslu.
JörS greri afarseint. SumariS var
votviSrasamt á SuSurlandi og Vest-
urlandi. TöSur náSust þó víSast hvar
meS sæmilegri verkun, því meiri hluta
hundadaganna var þurkatíS. Úthey-
skapur var mjög rýr, sömuleiSis upp-
skera úr görSum. NorSanlands og
austan var sumariS gott, en nokkuS
stutt; heyskapur vel í meSallagi og
garSávextir sömuleiSis.
HaustiS var afarrigningasamt og
stormasamt sunnanlands og vestan.
VarS þar allmikiS úti af heyjum, og
jafnvel sumstaSar norSanlands líka.
VeSrátta var ágæt norSanlands og
austan, þegar á leiS haustiS.
AflabrögS voru yfirleytt góS á ár-
inu. Er þar þá einkum átt viS botn-
vörpungaveiSarnar. VetrarvertíS var
í fullkomnu meSallagi; vorvertíS aft-
ur á móti slitróttari, en þá er eink-
um fiskaS af botnvörpungunum aust-
ur viS Hvalbak. SumariS er altaf
dauSur tími fyrir botnvörpungana, en
þeir af þeim, sem til síldveiSa fóru,
fiskuSu óvenjulega vel. Þegar fara
átti aS fiska í ís aftur í ágústmán-
uSi, þá var stríSiS byrjaS. Sumir
botnvörpungarnir fóru þá eina ferS
til Englands meS afla, en sumir fóru
alls ekki. Einn fórst á þeim ferSum
á sprengidufli. Aftur hafa tveir fariS
aS mestu óslitiS meS afla til Englands
og einstöku hafa fariS ferS og ferS á
stangli.. Sala þar hefur veriS meS
besta móti, einkum síSan fór aS vetra.
Um tíma lágu margir af botnvörp-
ungunum um kyrt hjer, en síSan í
nóvember hafa flestir veriS á veiSum
og flestir þeirra saltaS aflann, og hafa
þeir aflaS vel, eftir því sem um er aS
gera á þeim tíma árs. Ef hindranirn-
ar af stríSinu hefSu ekki komiS fyrir
síSara hluta ársins, þá hefSi þetta ver-
iS eitt af bestu afla-árunum vegna
þess, aS fiskur er í óvanalega háu
verSi, bæSi saltfiskur og ísfiskur.
Á skúturnar var heldur rýr vetrar-
afli og voriS slæmt, en sumariS, eft-
ir Jónsmessu, gott, svo aS fyrir slcút-
urnar er áriS meSalár í heild.
Bátaafli var í góSu meSallagi sunn-
anlands, en rýr vestanlands. Um tíma
af sumrinu var ágætur bátaafli norS-
anlands.