Lögrétta - 20.01.1920, Síða 3

LÖGRJETTA
3
ins-víng’arður, þar sem skaparinn
hefur gróðursett hin margvislegu
þjóða-trje, ekki til þess aS þau skyldu
standa þar hvert á sínu svæSi og
gera jörSina arSlausa, heldur til þess
aS bera guSi ávöxt — dýrSlegan á-
vöxt og samboSinn hinurn mikla vín-
garSseiganda.
En þaS sem hjer á heima um þjóSa-
tielögin sem heild, á ekki síSur héima
vm einstaklinga hvers þjóSfjelags,
já hvers þess mannlegs fjelags, sem
gróSursett hefur veriS í þessunr
sama drottins-víngárSi, og þaS þess
l.eldur, sem þrif fjelaganna eru öll
ávalt undir því komiS hversu fje-
lagseinstaklingarnir gæta skyldu
sinnar, hvort þeir láta sjer þaS lynda
aS vera ófrjósöm fíkjutrje í aldin-
garSi drottins eSa þeir kosta kapps
um aS bera ávöxt guSi til dýrSar og
fjelaginu til heilla.
Og nú er vjer stöndum á þröskuldi
áramótanna er svo sem vjer sjeum
alveg sjerstaklega hvattir til sjálfs -
prófunar hvaS þetta snertir, hvort
' ier höfurn boriS ávöxt, sem skylt er.
ÞaS er svo sem augu víngarSseigand-
ans mikla hvili þá alveg sjerstaklega
á oss leitandi og rannsakandi hvort:
hjá oss sje nokkurn ávöxt aS finna
cSa hvort þaS sje hinn raunalegi
sannleiki um oss .aS vjer stöndum
þar ekki til annars en þess eins, aS
gera jörSina arSlausa. GuS gefi oss
þá náS til þess, aS þessi stutta stund,
sem vjer dveljum hjer í húsi hans ti!
þess aS fagna nýja árinu, mætti verSa
oss ávaxtarsöm stund til sjálfspróf -
unar í þessu tilliti áSur en vjer hefj-
um göngu vora á óþektum brautum
þcss og mætti festa oss þann sann-
ieika í huga aS vjer samkvæmt á-
kvörSun vorri erum aldintrje í vín-
garSi drottins.
I.
Vjer erum öll aldintrje í vingarSi
drottins, og vjer erum þaS fyrst og
fremst sem limir hins íslenska þjóS-
tielags.
Þótt hiS islenska þjóSfjelag sje
flestum eSa öllum þjóSfjelögum
ininna, þá er þaS alt eins fyrir þvl
aldintrje i víngarSi drottins, hinum
mikla mannfjelags-vingarSi. Og þótt
]>aS sje öllum þjóSfjelögum rninna
og vegna allrar áSstöSu sinnar
skemra á veg komiS í flestunr grein-
um, þá er ekki síSur aS því gætt af
vingarSseigandanum mikla, hvort
þar sje um ávaxtasamt ’aldin-
trje aS ræSa eSa um trje, sem ekki
er lengur aldinbært. En þess ber því
fremur aS gæta sem hiS litla íslenska
] jóSfjelag hefur ekki veriS gróSur
sett í sínum kalda reit af einhverri
tilviljun einni saman, heldur sam-
kværnt sjerstöku vísdónrs ráSi .guSs.
Þegar drottinn kom því svo fyrir,
aS þetta land skyldi um ókunnar ald-
ir verSa heimkynni þessa sjerstaka
1'jóSflokks, þá gerSi hann þaS af þvi
aS hann sá honum þaS hentíst aS
aia hjer aldur sinn og framkvæma
hjer sitt sjerstaka ætlunarverk í þess-
urn heirni. Því aS vegna sjerstaks
ætlunarverks var þjóS vorri úthlut-
r.our verkahringur á þessu .landi,
fjarri hinum fjölförnustu þjóSvegum
menningarþjóSanna. Því er síst aS
neita, aS ]>etta hefur orSiS til þess, aS
vier urSum í margri grein eftirbátar
annara þjóSa og urSum aS fara ýmiss
á mis, þess er til lífsins þæginda telst.
Ifn hinu má þó ekki gleynla aS fyrir
dvöl vora úti hjer hefur oss veriS
h’íft viS ýmsu því, er varS sem svipa
á bak annara þjöSa. • Drottins hönd
lagSist aS vísu einatt þungt á oss,
en þaS var agandi hönd þess sem
elskaSi og vildi oss vel, þaS lýsfi sjer
ávalt jafnframt í ]>ví hvernig liann
'eyndist oss vörn og skjól — hvernig
bann vakti yfir oss og gætti vor og
lRyf*i ekki, aS vjer liSum undir. lok
•sem ÞjóS. En á öllu því mátti sjá, aS
Drottinn hafSi sinn ákveSna tilgang
meö oss, 0g Var meS öllu þessu aS
þroska oss 0g gera oss hæfari til aS
'nnna ætlunarverk vort i vingarSi
mannfjelagsins. Og einmitt fyrir þaS
er saga voriar fámennu og fátækv
þjóSar svo óvenju lærdómsrík. fyrir
hvern þann sent kynnir sjer pana
rækilega, 0g um lei'ö nppbygg;]ef.
iyrir þaS, hversu hún sýnir oss „mátt
i veikleikanunr." Vjer erum vafa-
laust enn fjarri takmarki voru. LeiS-
in hefur einatt veriS svo torsótt. Má
'afalaust um oss segja, aS „þaS sje
enn þa ekki orSis bert hvaS vjer
Uiunum ver'Sa.‘‘
En hjer mætti þó spyrja : HefSum
vjer ekki sem þjóS getaS veriS komn-
ir lengra en vjer erum komnir? Um
]>aS er jeg ekki í neinum vafa. En
því veldur þaS eitt, aS vjer íslend-
ingar sem þjóSareinstaklingar höf-
im því miSur altof oft og altof al-
ment gleymt aldintrjes-ákvörSun
vorri í hinum íslenska drottins-vín-
garSi. Hinn mikli vingaröseigandi
hefur á liSnum tímum altof oft leit-
aS ávaxta hjá oss árangurslaust. En
af því aS þaS er ávalt „unun hans aS
\ era miskunnsamur", hefur hann
líka veriS umburSarlyndur viS oss
og leyft oss óverSugum aS standa ó-
upprættum í náSarakri sínum. Vegna
miskunnandi biSlundar drottins höf-
nm vjer þá líka fengiS aS líta ljós
] essa nýársdags upprenna, en ekki
vegna verka vorra — ekki vegna
skyldurækni vorrar, — ekki vegna
hlýSni vorrar viS vilja skaparans
Því aS um oss alla verSur þaS sann-
í.it sagt, aS vjer á liSnum tíma höf-
t:m reynst ónýtir þjónar, — marg-
falt ónýtari en vjer hefSum þurft aS
reynast, ef ekki hefSu deilur og
flokkadrættir, úlfúS og ósamlyndi,
singirni og sjálfsþótti fengiS aS
verSa í margri grein áberandi þjóS-
areinkenni vo#rt.
En þaS er ekki vort aS dæma um
hSna tímann meS hans brestum.
Dómurijin er hjer sem annarstaSar
Drottiná. Vort er aS læra af liSna
timanum meS hverjum hætti oss beri
aS ganga á móti ókomna tímanum
eí ske mætti, aS vjer á honum reynd-
umst ávaxtarsamari aldintrje í hinum
íslenska Drottins-víngarði. Og þess
gerist ]dví meiri nauSsyn sem tímarn-
ir eru vondir og alvöruskýin grúfa
hvervetna yfir sjóndeildarhring vor-
um. ÞaS erurn vjer, sem nú lifum, er
eigum aS búa ókomna tímanufn, niSj-
um vorum, sem eftir oss koma, í hag-
inn. Því svo er lögmál lífsins aS hver
kynslóSin uppsker ávalt þaS sem hin
næsta á undan sáSi. ÞaS erum vjer,
sem nú lifum, er eigum aS byggja
upp landiS fyrir ákomna tímann, og
okomni tíminn á heimtingu á því, aS
vjer gerum þaS dyggilega. AS öSr-
um kosti fáum vjer þungan dóm
niSja vorra. En hvernig má þaS ske,
; S vjer uppliyggjum svo aS ti.l bless-x
unar verSi ekki aS eins fyrir sjálfa
oss heldur og fyrir niSja vora? ÞaS
verSur aS eins mei$ þeim hætti, aS
hver maSur geri skyldu sína sem lim-
ur ]ijóSfjelagsins, á því svæSi, þar
sem liann hefur veriS gróSursettur,
— - aS hver maSur vinni sín köllun-
arvérk í þjóSfjelaginu svo sem fyrir
augliti drottins, svo sem sá er veit,
aS hann á reikningsskap aS lúka allra
gjörSa sirina, notkunar punda sinna
og hæfileika, sem guS gaf honum,
hvo.rt sem hann telst hátt settur eSa
lágt í mannelgu fjelagi. Því aS þaS
skiftir svo ótrúlega litlu hvaS vjer
crum í þjóSfjelaginu eSa hver köll-
unarstaSa vor er. Hitt er og verSur
ávalt hiS rnikla höfuSatriSi hvernig
vjer stöndum í stöSu vorri, hver sem
hún er, hvernig vjer förurn meS pund
vor og hvort vjer berum ávöxt eSa
berum hann ekki. En þaS er vist, aS
hinn mikli vingarSseigandi leitar
aldrei árangurslaust ávaxta hjá þeim,
. sf,m vinna öll sín störf meS reikn-
ingsskapardaginn fyrir augum, og í
öllu rækja skyldustörf sín svo sem
fyrir augliti drottins.
Mætti þaS verSa sameiginleg viö-
lcitni vor allra á þessu nýbyrjaSa ári 1
Mætti þaS veröa daglegt innihald
bæna vorra, aS verSa ávaxtarsönr
aldintrje í víngarSi þjóSfjelags vors!
Þá viSleitni mundi guS áreiSanlega
b.'essa og ]>á bæn mundi hann áreiS-
anlega heyra. En jafnfrarrtt rnundi
bjóSfjelag vort áreiSanlega uppskera
] á blessun, sem er skilyrSi fyrir öll-
um sönnum tilgangi þess og fram-
förum, — þá blessun sem vjer af
hjarta óskum ættjörSu vorri til handa
á komandi tímum. Vilji hver maSur
gera skyldu sína eftir þeim mætti,
sem guS gefur honum og meS þeirri
ósjerplægni, er lítur fyrst á hag ann-
tra — vorn almenna þjóSarhag, þá
;etum vjer ókvíSnir gengiS móti ó-
'-omna tímanum, fulltrúa þess, aS
vj er göngum fram mót gæfuhag fyr-
ii land vort eg þjóS. Og hver er sá,
sem ekki óski þess af öllu hjarta?
(NiSurl.)
Jón Arason. Lögr. getur bætt því
V1S greinina hjer í blaSinu, um'„Menn
->g mentir“, aS Kl. Jónsson fyrv. land-
ntari, sem er fróSur ma'Sur í sögu
htndsins, hefur sagt henni, aS Jón
Arason biskup muni vera fæddur
1474 og sje því 10 árum eldri en hann
•r talinn í fyrri tíma sögnum. Gæti þá
skekkjan auSveldlega veriS inn kom-
in fyrir misritun, einu x-i veriS ofauk
lö í því heimildarriti, sem alment var
fariS eftir. Hefur Jón biskup þá veriS
76 ára, er hann var tekinn af lífi, en
ekki 66 ára, eins og áSur hefur veriS
haldiS. En þrátt fyrir þaS, aS benda
megi á villur í riti hr. P. E. Ól„ telur
Lögr. þaS mjög góSa bók og viSur-
kenningar verSa.
Frjettir.
Heiðursgjöf til Poestions. SíSastt
haust sendu nokkrir vinir dr. Poes-
tions, hirSráSs og bókavarðar í Vín-
arborg, honum heiSursgjöf nokkra,
rúmar 2000 kr., í virSingar og þakk-
lætisskyni fyrir starf hans í þágu ís-
lenskra bokmenta. í brjefi, er nijer
undirrituSum hefur nýskeS borist frá
honum, biður hann mig aS flytja
þessum vinum sínum lcveSju sina og
hakklæti og lætur þá ósk í ljósi, aS
hann gæti enn einu sinni komiS til
íslands. — Dr. Poestion hefur, eins
og kunnugt er, samiö ítarleg rit um
uýíslenskar bókmentir, snúiS fjölda
íslenskra ljóSa á þýsku og veriS hinn
ótrauðasti aS breiöa út þekkingu um.
ísland og íslenskar bókmentir meSal
þýskumælandi þjóSa. Lætur hann nú
af embætti á þessu ári sökum aldurs-
takmarks samkvæmt nýjum lögum
samþyktum á þingi Austurrikis-
manna og hygst hann þaS sem eftir
cr æfinnar aS helga starf sitt íslensk-
um bókmentum. A, J.
Aflabrögð eru nú i besta lagi frá
útgerSarstöðvunum hjer suöur meS
flóanum.
Haraldur Sigurðsson pianóleikari,
írá KaldaSarnesi, er nú setstur aS í
Lhöfn og hefur fengiS Þar kennara-
stöðu viS söiiglistaskólann.
Duusverslun í Keflavík er seld Al-
%
hert Petersen, sem lengi hefur verið
d verslunarskrifstofu Duus í Khöfn,
en sagt, aS í fjelagi meS honum sjeu
cinhvérjfr íslendingar.
Stgr. Mattliíasson læknir kom úr
ferS um Noröurlönd og Þýskaland
meS íslandi í siöastl. viku, en hjelt
hjeðan heim til Akureyrar með þýska
skipinu „Dione“ og hafSi hjer því
litla dvöl. Mun síöar segja eitthvaS
trá ferS sinni hjer i blaöinu.
Ljósmæðrataxti. Frá nýári er lög-
boöinn taxti ljósmæSra þessi: Minsta
þóknun fyrir aS taka á móti barni
7 kr. og 2 kr. 50 au. fvrir hvern dag,
sem ljósmóSir dvelur hjá konunni,
nema þann dag, sem barnið fæðist.
1 kr. fyrir hverja vitjun í kaupstaS
cða kauptúni þar sem ljósmóSir býr.
Vífilstaðahælið. MeSlag meS sjúk-
lmgum þar hækkar frá 1. n. m„ verS-
ur á sambýlisstofum 3 kr. á dag i
síaS 2 nú, á tvímenningsstofum 4 kr.
i stað 2,50 nú, og á einbýlisstofum
5 kr. i staS 3 riú.
Settur læknir á Eskifirði, meðan
Sig. H. Kvaran situr á þingi, er Jón
Penediktsson stud. med.
Frk. Kristín Thoroddsen hjúkrun-
arkona, dóttir Skúla sál. Thorodd-
sens alþm„ er ráSin til spitala í Val-
pariso í Chile og mun fara þangaS í
vetur, segir Mrg.bl.
Strand. Útlendur botnvörpungur
strandaði i nótt eoa gærkvöld á
GerSahólma hjer suður i flóanum.
Menn voru allir úti í skipinu í morg-
un,-og Geir fór þá suður i björgunar-
erindum.
Rafmagnsstöð við Elliðaárnar. Nú
cr tekiS til viS vmnu aS því aö koma
þar upp rafmagnsstöS handa Reykja-
vikurbæ, hjá Ártúnum. Þrír verk-
fræðingar eru viS ]>aS: B. Christen-
sen, danskur maSur, GuSm. Hlíödal
og Steingr. Jónsson. Ef vel gengur,
cr sagt, aö stöðin geti tekiS til starfa
fyrir næstu jól.
Fisksala í Englandi. Nýlega seldi
botnvörpungurinn Belgaum þar farm
fyrir nokkuS á 8. þús. pnd. sterl.,
og er þaS hæsta verS, sem fengist
hefur fyrir skipsfarm af físki hjeSan.
Nýlega seldi Jón forseti farm sinn
i Englandi fyrir 3400 pund sterl.,
Ethel fyrir 2720 og Vínland fyrir
4500 pund sterl.
Jörðin Reykjarhóll
í Fljótum, 15,2 hndr., er til sölu og laus til ábúðar frá næstu fardögum
Upplýsingar gefur
Páll Ingvarsson, versl. „Arnarstapi“, Reykjavík.
Hittist einnig í síma 699.
Árni Jóhannsson, áður bankaútbús-
stióri á EskifirSi, er nú oröinn starfs-
ínaöur í íslandsbanka.
Páll Bjarnason lögfr. frá Steinnesi
er frá nýári orSinn fulltrúi bæjarfó-
getans hjer.
Leikfjel. Rvíkur sýnir nú leikinn
„SigurSur Braa“, eftir norska skáldiS
Johan Bojer, sem ýmsar bækur hafa
\eriS þýddar eftir á íslensku á siS-
nstu árum.
Landsbankinn. Pjetur Jónsson al-
þingism. hefur sagt af sjer endur-
skoSunarstarfinu þar, en GuSjón GuS-
laugsson hefur veriS skipaSur í þaS
ti! bráðabrigöa af stjórnarráSinu.
Trúlofuð eru Loftur Loftsson kaup-
maöur og útg.maSur og frk Ingveld-
ur Ólafsdóttir læknis í Þjórsártúni
Kolaverslunin frjáls. VerslunarráSi
íslands var tilkynt af stjórnarráöinu
12. þ. m„ aS verslun meS kol væri upp
irá því gefin frjáls. Nokkrar birgöir
mun ])ó landsstjórnin eiga enn, en
ráSgert, aS þaS taki kaupmenn nokk-
urn tíma, aS ná samböndum og fá vör-
vna hingaS.
Frá Ameríku er nýkominn heim
hingaS Jónas H. Jónsson, trjesmiSur,
eítir nokkurra ára dvöl vestan hafs
Úr Borgarfjarðarsýslu er skrifaS
31. des.: ,’,Heilsa og líöan fólks hjer
yíirleitt góS. TíSin líka góö í vetur
iramundir jól, oftast þurviSri, en
stundum nokkur frost, ekki farið aö
gefa fje fram til dala fyr en rjett
tyrir jólin og kom þaS sjer vel, því
hey voru meS minsta móti eftir sum-
aríS hjer fram til dala. Engjar í sum-
ar meS allra snegsta móti. Sumir, sem
hafa veitt því eftirtekt, hvað þeir eru
vanir aS fá af hverju engjastykki,
töldu sig i sumar hafa fengiS helm-
ingi minna af þeim en í meSalári. Þar
aö auki vofu engjarnar blautar svo
aS það gekk ákaflega seint aS ná
heyjunum. Rjett fyrir jólin gerSi dá-
litinn rosa, kom þá dálítill snjór og
liver skemda-blotinn eftir annan sem
spilti svo högum, aS nú er lítið um
haga fram til dala og fremst í döl-
unum haglaust. Nú er aftur komiS
þurviSri óg nokkuS mikiS frost. —
Ekki uröu menn hjer sem ánægðast-
ir meS þaS, hvernig kosningarnar
fóru í sumum kjördæmunum, almenn
óánægja yfir því aS Jón Magnússon
skyldi ekki ná kosningu í Reykjavík,
telja menn þaS tap fyrir landiS og
tcinkun fyrir lcjördæmiS. Líka búast
bændur viS því, aS landbúnaðurinn
græSi ekki á því aS missa SigurS
ráöanaut frá þingstörfunum.‘‘
S.-Þingeyjarsýslu 20. des. '19. Öll-
um hugsandi mönnum hjer í sýslu
biöskrar þingkosningin i Rvík aS því
leyti sem snertir fall Jóns Magnús-
sonar fyrir þessum Möller. Þeir sem
lesiS hafa „Vísi“, en reyndar eru þeir
fáir hjer um slóöir, vita ekki til, aö
sá maður hafi lagt til Þjóðmála ann-
aö en helber ósannindi. Hann hefur,
svo sem lesa má, helst rausaS um
landsverslunina og fariö þar meS
staðlausa stafi. ViS þaS mál ætla jeg
ekki aS eltast, en drepa á aSalher-
ferðir hans, sem eru gegn kjötsölu
útflutningsnefndar og hrossasölu.
KjötsöluvaSalinn hefur Jón Þorláks-
son rekið ofan í Möller meö þeirri
rökfimi og oröfærni, sem hann er
alkunnur að. Til viöbótar orSum Jóns
skal jeg geta þess, aS við Þingeying-
ar tókum gilda skýrslu útflutnings-
nefndar um kjötsöluna í fyrra, eftir
margfaldan lestur. Og þó aS Möll-
er kynni aS veifa hala sínum aS okk-
ur meS því urri, aS okkur bresti vií
til að sjá sannindi Jiessa máls, þá
mun honum ekki endast vel aS etja
kappi til þrautar viS alla Þingeyinga
i vitsmunum. Nærri má geta, hvort
jingmaður okkar hefSi verið látinn
gagnsóknarlaus um þingmenskuna
hier í sýslu, ef á honum hefðu fund-
ist sakir i kjötsölumálinu svo mikið
sem þar var í húfi fjárhagslega fyrit
]>etta fjárræktarhjeraS. — Um hesta-
1 söluna er ÞaS aS segja, sem Visir
geröi sig gleiðan yfir, aS þar fór
blaðið meS svo hártogaða vitleysu á-
samt Þórarni Tuliniusi, aS fádæmum
sætti, þegar um algáða menn er þó
aö ræSa. Jafnvel MorgunblaSiS tók
] ar í öfugan streng viS Kobba og
Túlla, og mátti þó ætla; að þaS blaS
ljeti þá kumpána aS minsta kosti ó-
v'tta. — Annars var tvöfeldni Morg-
unblaSsins i kosningabardaga Rvikur
alveg meistaraleg. ÞaS hvatti til aö
kiósa „annaS hvort Jón Magnússon
cöa Jakob Möller‘‘ — eins og þetta
væru jafningjar. Jú, Jón var talinn
„nýtur þingmaSur" — maðurinn, sem
róiS hefur undir sæmd þjóðarinnar
gegnum brotsjóa dýrtíSar og styrj-
aldar svo vel, aS 100 Túliniusar og
1000 Möllers-Kokkar mundu ekki
hafa svo vel gert, þó aS þeim hefði
veriö trúað til þess. En Þ á var þó
ísland ekki svo heillum horfiS, sem
betur fór. Þórarinn komst snemma á
svörtu töflu bandamanna, og þaöan
munu hestarnir aldrei fá gneggjaö
hann að eilifu. — Viö hjerna Þing-
< vingarnir aumkvum Reykjavík fyr-
ir kosninguna í Jiaust, að þvi leyti
sem kosning Jakobs gildir, og víst
] arf 1000 ára steypiregn til þess aS
þvo óviröinguna af höfuðstaðnum.
Þessi kosning ásamt falli Jóns Magn
ussonar setur kolsvartan blett á sög-
u.na um aldur og æfi — okkar sjálf-
stæðissögu. ÞjóSin öll á þaS skiliS
fvrir þessa dauSasynd aS fara i —
skammarkrókinn. G.
Kvennablaðið. Útg. og ritstj. þess,
frú Briet BjarnhjeSinsdóttir, skýrir
frá því í síðasta tbl„ sem út hefur
komiS, og er síSasta tbl. árg. 1919, aS
hún treysti sjer ekki til að halda út-
gáfunni áfram. BlaSiö hefur nú kom-
ið út í 25 ár, og allan þann tíma hefur
fiú Bríet staSiS einna fremst í flokki
islenskra kvenna í baráttunni fyrir
s>:jórnmálarjettindum þeirra, sem nú
1 iks eru til fulls ferigin, eöa jafnrjetti
v:S karlmennina. íslenska kvenÞjóðin
á þvi frú Bríetu og KvennablaSinu,
sem veriS hefur hjer helsta málgagn
kvenfrelsiskrafanna um langan tima,
mikiS aS þakka, og þaS er ekki nema
cölilegt, er frú Bríet segir í kveSju-
grein til kaupenda blaSsins, aS þaS
sje meS „dálítiS einkennilegum til-
fmningum, sem hún sendi frá sjer
þetta síSasta tbl.“. Hún lítur yfir þaS,
sem áunnist hefur, og segir síSan:
, AS öllu þessu yfirveguðu, mundi nú
ým'sum sýnast aS ekki þyrfti lengur
i sjerstökum kvenrjettindablöðum aS
halda. En þaS er ekki ætíS miklu
hægra að gæta fengins fjár, en afla
þess. Til þess aS varöveita þessi rjett-
indi, og auka þau meö öSrum nýjum,
Þarf vakandi áhuga kvenna, samtök
og sterkan fjelagsskap. Þær verSa aS
finna til hver meS annari, þótt nokkr-
um þeirra líSi vel, má engin þola aS
öSrum þeirra sje misboðiS eða sjeu
beittar ranglæti. Þær vitrustu og
síerkustu eiga aS taka upp hanskann
fyrir þær, sem eru minni máttar. Og
þessi samvinna veröur aS bindast
saman meS blööum, ritgerSum, fyrir-
lestrum og fundum. En því verSa
konurnar sjálfar aS ráða, hvernig þær
haga sjer í þeirri samvinnu. — ÞaS
verSur nú hlutverk yngri kynslóSar-
innar, að taka upp þaS sem eftir er
r.f kvenrjettindamálunum, og koma
þcssu öllu í þaS horf, sem vakiS hefur
fyrir oss eldri konunum. ViS höfum
viljaS, aS konurnar hefðu bæSi rjett
og skyldu til að vinna 'meS karlmönn-
1 m á öllum sviöum þjóðfjelagsins,
meS sömu skilyrSum og Þeir í öllum
greinum. Og viS höfum trúaS því, aS
þaB mundi bæta þjóöfjelagsskipunina.
AS ]iá yrSi uppeldi barnanna betui
vandaS en nú er. AS almenn hluttaka
kvenna í fátækramálum mundi hafa
meiri nákvæmni og mannúS í för meS
s-ier, og aS þátttaka þeira í löggjöf
og landsmálum, mundi hafa siðbæt-
andi áhrif, þegar þær sjálfar færu aS
skilja hvilík ábyrgð fylgir öllum rjett-
indum, og aS þaS er hvorki fyrir sak-
ir almenningsálits eða virSinga, sem
t ö framþróun og þroska kvenna, og
þar meS allra komandi kynslóða skal
\inna, heldur verSur þaS sú skylda,
sem hver góð og hugsandi kona ekki
getur undan skorast."