Lögrétta - 26.05.1920, Blaðsíða 3

LÖGRJBYTA
S
ir, aö lárviöarskáldiö enska, Robert
Bridges, kæmist svo aö oröi í „The
Athenæum" fyrir skömmu, aö hún
sæist nú á skrifboröi hvers einasta
mentaðs Englendings. —- Þess má
geta, að veröið á henni er að eins 6
shilling.
Á þessa orðabók vildi jeg leyfa
mjer aö benda enskulesandi mönn-
um. Jeg veit þaö af reynslunni, aö
þegar bent er á góöar bækur, þá eru
það nærri ótrúlega margir, sem færa
sier þær bendingar í nyt. T. d. munu
rú fáar útlendar kenslubækur seljast
hjer jafn mikið og Manual of Eng-
lish eftir Marshall og Schaap, sem
bent var á í Lögrjettu fyrir eitthvað
tveim árum.
Bók þeirra Fowlersbræðra „The
King’s English“ er ekki byrjenda-
bók, en hún er ómetanleg handbók
öllum enskukennurum og hverjum
sem af alúð leggur sig eftir enskri
tungu. Því miður mun hún lítt þekt
hier á landi enn þá. Hún er til í
tveim útgáfum, stærri og minni, og
man jeg eklíi hvort stærri útgáfan
,kostar 6 sh. eöa 7 sh. 6 d. Minni
útgáfan kostar 2 sh. 6 d., en hún er
vitanlega ekki annað en skólabók.
Þá má enn minna á bók, sem varla
mun vanta í bókasafn nokkurs rnent-
aös Englendings, en þaö er „Roget’s
'l hesaurus of English Words and
Phrases“. Sú bók á ekki sinn líka á
nokkru máli, og háfa þó a. m. k. bæði
Frakkar og Þjóðverjar reynt að líkja
eftir henni.
Sn. J.
Úti um heim
Bandaríki Austurlanda.
Fyrir nokkrum vikum var getið um
jiaö hj'er í blaðinu, aö íjöldi þjóða í
Asíu og Norður-Afríku væri að
mynda innbyröis bandalag, sem nefnt
væri Bandaríki Austurlanda. 1 útlend-
um blööum er sagt, aö fulltrúar frá
Egiftalandi, Indlandi, Kóreu og fleiri
ííkjum í Austurálfu, sem sendir voru
á friöarráöstefnuna rniklu í París í
vor, sem' leiö, en fengu þar ekki á-
heyrn, hafi lagt drögin til myndunar
Jiessa bandálags í París í júní 1919.
Síðan hafi foringjar hinna þjóðlegu
hreyfinga í fyrnefndum löndum ásamt
Marokkó, Túnis, Sýrlandi, Palestínu,
Parsíu, Armeníu, Arabíu, Georgíu og
fleiri Kákasusríkjanna gengið í
lrandalagið, en ásko.ranir um þaö sjeu
sendar til Tripolis,Tyrkjalanda í Asíu,
Afghanistan og Mesópotamíu. í lög-
um þessa bandalags er mælt svo fyr-
ir, að markmið þess skuli vera að#
efla bræðralag milli þjóðanna og
vinna að sjálfstæði Austurlanda án
vopnanotkunar. Hreyfingin sje ekki
bundin við Múhamedstrú, heldur við
Austurlönd. í stjórn sambandsins eru
bæöi kristnir menn, Múhámedstrúar-
menn og Búddatrúarmenn. Lögin ætl-
ast til, að öll trúarbrögð sjeu jafn-
rjetthá innan bandalagsins, og það er
reynt sem mest aö stýra fram hjá
missætti út af þeim málum. Ráðgert
cr, að bráðum verði haldinn fyrsti
fulltrúafundur þessa bandalagls, en
þaö er ekki látið uppi, hvar hann
eigi að haldast. Á honum verður rætt
uppkast þaö til sambandslaga, sem
úf hefur verið sent meðal allra þeirra
þióða, sem upp eru taldar hjer á und-
an. Eftír einum af forvígismönnun-
tim er það háft, aö þeir ætli aö koma
! framkvæmd hugmynd Wilsons um
þjóðabandalag og sjálfsákvörðunar-
rjett þjóðanna, og er svo aö heyra,
sem þeim virðist lítið ætla að verða
úr þvt máli hjá þeim, sem yfirtökin
hafa haft á ráðstefnu bandamanna i
Evrópu. Þessi sami maöur segir, að
forsprakkar bandalagsins hafi þegar
mikið fje til umráða,-til þess að vinna
fyrir máli sínu. Hann segir, að þeir
standi í eng-u sambandi við rússnesku
bolsjevíkana, enda vilji þeir ekkert
með vopnum vinna, heldur ætli þeir
að reyna að sýna heiminum, að það,
sem þetta banadlag fer fram á, sje
reist á. svo sterkum sanngirniskröf-
um, að hver, sem móti því rísi, rísi
tim leið móti hinum eðlilegustu og
sjálfsögðustu mannrjettindum ]tess-
ara þjóða.
Síðustu frjettir.
Um viðureignina mílli Pólverja og
Russa et nú sagt í síðustu símfregn-
'Un, að þolsjevíkaherinn sæki fram,
en Pólverjar láti utidan síga. Suður í
Kákasus fara áhrif bolsjevíka vax-
andi. Georgíuríkið er nú sagt á þeirra
valdi, og einnig, að Ármenía hafi
íengið vernd þeirra. Tyrkjaforingj-
arnir í Litlu-Asíu-löndunum hafa
gert bandalag við þá, og fregn frá
19. þ. m. segir, að bolsjevíkar hafi
haldið með her.inn í Persíu og mót-
mæli þar yfirráöum Englen'dinga.
Um Síberíu er sagt í fregnskeyti frá
23. þ. m., að bolsjevikastjórnin hafi
viðurkent Síberíu frjálst lýðveldi og
eigi það sjálft að semja um takmörk
s'n austur á bóginn við Japana.
Nitti hefur aftur myndað ráða-
neyti í ítalíu.
I írlandi eru sífeldar viðsjár og ó-
eirðir. Fregm frá 25. þ. m. segir, að
írskir járnbrautarþjónar neiti að
ílytja hergagna-sendingar stjórnar-
innar. Utanríkisráðherra Bandaríkj-
anna hefur lýst yfir, að afstaða þeirra
sie sú, að þau geti viðurkent írlánd
íýðveldi.
Á aðalfund þjóðabandalagsins, sem
nú er fyrir höndum, í Lundúnum, eiga
að koma fulltrúar frá 37 þjóðum. Þar
á m. a. að skipa nefnd til þess að
iíta eftir afvopnun þjóðanna.
Þingið í Mexikó hefur valið A.
Huerta ríkisforseta, segir í símfregn
frá í dag. Þar er líka sagt, að Wilson
forseti hafi beðið um samþykki
Bandarikjaþingsins til þessaðBanda-
ríkin taki að sjer umsjón með Ar-
meníu, en það var þeim ætlað á frið-
arþinginu í París.
Tilkynning •
frá
móttökunefnd austurrísku barnanna.
í síðastliðnum janúar taldi nefndin
það vist, að tilboð hennar um töku á
100 austurrískum börnum með á-
kveðnum skilmálum, væri þegið, enda
tjekk hún 22. janúar síðastl. svohljóð-
aiidi símskeyti frá stjórnarráðsskrif-
stofunni i Höfn, er var milligöngu-
1 naður i samningunum: „Vínarbörn-
in konta hingað síðari hluta febrúar.
Drátturinn stafár meðal annars af
crfiðleikum við berkla- og Wasser-
manns-rannsókn.“
SíSan hefur nefndin ekkert fengið
um málið frá Wien, og að eins
< itt brjef frá formanni Plafnarnefnd-
arinnar, dags. 5. rnarts þ. á., er tjáir
aö þar hafi þeir engar fregnir fengi^
um börnin, þrátt fyrir ítrekuð lof-
orð. En nú hefur nefndin hjer fengið
s'mskeyti frá stjórnarráðsskrifstof-
unni i Kaupmannahöfn, dags. 21. þ.
m., er hljóðar svo: „Österrigske
delegerede for Anbringelse (af) nöd-
lidende Börn meddeler (at) religiöse
og andre Grunde er Hindringer for
paatænkt varig Anbringelse (af)-
mindre Österrigske Börn (i) Island“,
eða á íslensku: „Austurrísk nefnd,
sett til að að koma fyrir nauðlíðandi
börnúm, skýrir frá, að trúarbragða-
legar og aörar tálmanir sjeu því til
fyrirstöðu, að utigum austurrískum
börnum verði komið fyrir á íslandi
lil stöðugrar dvalaf eins og hugsað
hefur verið.“
Þannig eru allir þeir mörgu og
góðu menii, sem af mannkærleika
hafa boðist til að taka austurrísk
börn, leystir frá tilboðum þeirra. En
jafnframt er sú málaleitun komin
frá Vín hingað í áðurnefndu sím-
skeyti, að við tækjum 30—50 drengi,
r4—-í8 ára, til 3 eða 4 mánaða sum-
ardvalar, en um þetta hefur nefridin
(,nn enga ákvörðun getað tekið.
- Reykjavík 22. maí 1920.
Kristján Jónsson
form. nefndarinnar.
Eftirmæli.
Sigurrós Þórðardóttir, kenslukona.
Hún var fædd að Stóra-Fjarðar-
horni í Kollafirði, innan Stranda-
sýslu, 8. júli 1876. Var hún dóttir
merkishjóna, er bjugg-u þar, Þórðar
bónda Sigurðsonar og konu hans
Sigríðar Jónsdóttur, og er hún enn
a bfi. Þeim hjónum varð 19 barna
ruðið, 0g lifa 10 þeirra enn, og eru
oll mannvænleg. — Sigurrós hneigð-
ist snemma til bókar. Las hún bækttr
þær, sem hútt náði í heima. Þótti
hún oft vita betur um bækur heim-
ílisins en hvað bafnintt leið, sem hún
átti að gæta. Hún nam það fljótt, sem
hún átti aö kost á. Barnafræðsla var
^ þá ekki eins fullkomin alment eins
og nú er hún. En nokkurrar fræðslu
naut Sigurrós undir fermingu. Þegar
Sigurrós var komin undir tvítugt og
vel farin að vinna fyrir sjer, gekk húri
! Kvennaskóla Reykjavikur. En
kvennaskólanámi lauk hún við
kvennaskólann á Blönduósi. Síðar
stundaði hún nárri við kennaraskólann
íijer í Reykjavik. En eftir það sigldi
húri til Englands og Danmerkur, og
stundaði þar nám. Sigurrós var einatt
að læra, meðan henni entist starfs-
Jirek. Og hún miðlaöi líka öðrum af
íróðleik sínurn.
Fyrst kendi hún bæði bornum og
fullorðnum heima í hjeraði. Eftir það
\arð hún kenslukona við Blönduós-
skóla og um eitt skeið forstöðukona
hans.
Sigurrós var jafnan heilsutæp. En
íyrir nokkurum árum kendi hún
meins þess, sent nú varð henni að
ijörtjóni, 2. f. m. Er meiriið var ný-
lega farið að gera vart við sig, kom
hún hingað til Reykjavíkur, til þess
að leita sjer lækninga. Dvaldi hún
hjer undir læknishöndunt kring urn
tveggja ára skeið. Átti hún þá að
kjósa rnilli heljar og örkumla, en kaus
þá frentur lirni en líf. Tímabil það,
tem hún dvaldi þá hjer, var henni
erfitt á marga lund.
Síðastliðið haust hvarf hún norð
ur, með dauðann og vonina í hjarta.
Tók hún við kenslustörfum við
Blönduósskóla. En á öndverðu skóla-
áii fjell hún fyrir ofurborð. Kom hún
þá hingað sttðtir, til þess að deyja.
Frú Jóhanna Jósafatsdóttir og'
maður hennar, Ingvar Pálsson, kaup-
maöur við Hverfisgötu 49 hjer í. bæn-
um tóku á móti henni. Það var sann-
kallað kærleiksverk — eins og á stóð.
Þetta vandalausa heimili reyndist
Sigurrós eins og hún hefði verið einn
meðlimur fjölskyldunnar. Og enginn
1)3 r eins drengilega hita og þunga
dagsins“ með hennr, og þetta ágæta
heintili, meðan hún lá banaleguna.
Sómakonari, Kristín Jónsdóttir, móð-
ir frúaririnar, annaðist Sigurrós sál.
og bar umhyggju fyrir henni, eins og
slnu eigin barni. Fjölmargir vinir Sig-
urrósar reyndust henni prýöilega í
öllum. hennar þrautum og stórfeldu
veikindum. En fremstir stóðu Hún-
vetnirigar ttm fjárframlög. Skóla-
stjórn Blönduósskóla hafði forust-
una, en nemendur skólans og aðrir
siuddu forgöngumennina. Var skemt-
un haldin á Blönduósi, og ágóðirin
sendur til Sigurrósar. En svo höfð-
inglyndir voi;u nokkrir Húnvetnirig-
ar, að þeir greiddu 50—100 kr. fyrir
aðgöngumiða sína.
Sigatrrós var fórnfús kona. Gaf hún
um megn og vann sjer um megn, en
leyndi sínum eigin þrautum, rneðan
kostur var. Ekki hafði hún af miklu
að taka, þótt hún gæfi, en viljinn var
góður. Þrisvar misti Sigurrós aleigu
sina, ýmist í eldsvoða eöa sjó, en
„slíka smámuni“ tók hún sjer ekki
nærri. Hún var skarpgáfuð kona og
vel ment. Hún var dul i skapi og stilti
vel stórlyndi. I vinahópi var hún
skemtin, orðheppiri og djarfyrt. Hún
var há og grönn á að sjá, skarpleit í
andliti, látlaus i framkomu og sómdí
sjer hvervetna. Kenslustarf sitt rækti
Sigurrós með dugnaði og stakri sarn-
viskusemi. Er það dórnur þeirra, sem
yfir hana voru settir og eins hinna,
sem kerislunnar nutu. Hún var sem
fædd til að fræða aðra. Löngun henn-
ar stóð til að vinna hjer enn gagn.
Og þótt henni þætti hart að missa
aiveg heilsuria á besta skeiði, þá rnælti
hún ekki æðru.
Hallgr. Jónsson.
Fijettir.
Dagsetning á þessu tbl. á að vcra
27. maí.
Tíðin. Nú er loks komin vorveðr-
atta og jörð farin að grænka lítið eitt
hjer á láglendinu. En víða er enn
mikill snjór upp til dala, og hálendi
alt enn hvítt. Fjenaðarhöld eru yfir-
leitt furöanlega góð, að því sem sagt
er, eftir svo langvinnan vetur. Á Snæ-
íellsnesi hefur heyleysi sorfið mjög
að. Sagt er að Einar Gunriarsson áð-
ur ristj., sem i fyrra fór að búa þar
vestra, hafi verið svo heybirgur, að
hann ljet frá sjer 100 hesta heys.
Aflabrögð. Botnvörpungarnir eru
nú farnir að veiða austur við Hval-
bak. •— í Vestmannaeyjum hefur
afli verið svo mikill' að undanförnu,
að aldrei hefur eins verið áður. Eirin
vjelbátur þar, sá aflahæsti, er sagð-
ur hafa fengið um 800 skp. Mokáfli
hefur einnig .verið við Snæfellsnes
og menn fengið hærri hluti við Stapa
en dæmi eru til áður.
Helgi Valtýsson kennari kom hirig-
sð ásamt fjölskyldu sinni, í morgun,
með norska skipinu „Kora“.
Slys á Dýrafirði. I gær druknaði
Jens kaupmaður Guðmundsson á
I'ingeyri i Dýrafirði. Hann var að
AÍtja um net, einn á báti, skamt frá
landi og datt fyrir borð.
Jón biskup Vídalín. Nú í surnar eru
200 ár liðiri frá dauða hans, og eru
prestar landsins að safna samskotum
hjá öllum almenningi til þess að hon-
um verði reist minnismerki. Mun það
vera ætlunin, að það verði líkt og
minriismerki Hallgríms Pjetursson-
ar við dómkirkjudyrriar hjer, og þá
að likindum sett hinumegin dyr-
anna. Biskup hefur nú fyrir nokkru
sent próföstum brjef, sem þeir út-
býta síðan meðal allra presta á land-
inu, og er þar í áskorun um gjafir til
minriismerkisins. Einhver lítill sjóð-
ur er til áður, sem verja á til þessa,
stofnaður af Páli heitnum Melsted
sagnfræðingi. Brjef biskups var les-
iö hjer upp við guðsþjónustu í dóm-
kirkjunni á sumardaginn fyrsta, og
söfnuðust við það tækifæri liðugar
300 krónur. Ári efa hefur síðar safn-
ast miklu meira hjer í bænum. Og
sjálfsagt má telja, að hvervetna um
iand fái þetta mál góðar undirtektir.
— Til orða hefur komið, að gefa
Vídalínspostillu út á ný á þessu
minningjrári, en líklega getur ekki
úr því orðið.
Konungskoman. Stjórnarráðið he'f-
ur skipað þriggja manna nefnd til
þess að sjá um viðbúnað til móttöku
konungshjónanna hjer í sumar: Guð-
jón Samúelssori byggingameistara,
G. Zoega vegnmálastjóra og Harald
Arnason kaupmann.
Hæstirjettur. í gær hófst J)ar fyrst
munnleg málfærsla sarnkv. hinum
nýju reglum þar um. Fyrir lá saka-
rnál gegn manni hjer í bænum, Jóh.
Kr. Jóhannessyni, sem yfirrjettur
liafði áður dæmt í eri stjórnarráðið
skotið til hæstarjettar, eftir ósk á-
kæröa. Eggert Claessen var skipaður
sækjandi, en Sveinn Björnsson verj-
andi og fluttu þeir báðir langar ræð-
ur fyrir rjettinum. Dómur fjell svo
i dag og var yfirrjettardómuriim
staðfestur: 5 X 5 daga farigelsi við
vatn og brauð.
Sigurður Jónsson fyrv. ráðherra
íór ásamt fjölskyldu sinni með
„Sterling“ um daginn áleiðis norður
aö Ytstafelli. í haust kemur hann
hirigað aftur til þess að halda áfram
störfum í yfirmatsnefndinni.
L. H. Bjarnason hæstarjettardóm-
ari er nú a@ hætta kenslu við háskól-
ann. Lærisveinar haris færðu honum
18. þ. m. að gjöf útskorinn vindla-
kassa úr mahogni, ejtir Stefán Ei-
ríksson, fallegan grip, og afhenti hr.
Þorkell Blaridon hann með nokkrum
ávarpsorðum.
Nationaltidende og Jón Dúason.
Menn munu minnast þess, er Morgun-'
blaðið flutti seint í febrúar þýðingu
á viðtali danska stórblaðsins Nation-
íötidende við Jóri Dúason, um Græn-
xandsmál. Margir urðu til þess að
undrast orð Jóns, er þar voru tilfærð,
og áttu surnir bágt með að trúa, að
íjett væri farið með, en undruðust
því meir, að Jón skyldi ekki hafa
mótmælt tafarlaust i Nationaltidende
cða ööru dönsku blaði. Þannig lá þó
í-þessu, að Morg-unblaðinu láðist að
geta þess, að Jóri svaraði tafarlaust í
Nationaltidende með athugasemdum
bæði við það, sem eftir honum var
haft og viö grein Snæbjarnar gegn
horium. Munu menn hjer bráðum eiga
kost á að sjá, í nákvæmri þýðingu
frá Jóni, viðtalið og blaðagreinar þær,
tr það vakti i Nationaltidende, auk
svars til Morgunbl^ðsins. Hefur þetta
clregist svo, vegna þess, að Jón sá
ekki það, sem Mgbl. flutti um málið,
fyr en seinast í apríl. Blaðið hafði,
sem vænta mátti, ekki sent Jóni árás-
ímar á hann. Illugi.
Vestur-íslendingar fá 1. verðlaun
í Olympiuleikunum. ísl. hockeyleik-
tlokkurinn, sem áður hefur verið
sagt frá hjer i blaðinu, að Kanada-
menn sendu í vor til þess að keppa í
Antwerpen, vann þar 1. verðlaun
með héiðri og sóma. Sjö þjóðir keptu
í þessum leik. Unnu Kanada-íslend-
ingar Bandaríkjamenn með 2 mörk-
um móti engu, Svia með 12 á móti
1 og Tjekkóslóvaka með 15 á móti
engu, en Svisslendingar, Frakkar og
Belgar voru sigraðir af hinum, sem
nefndir eru, svo að Kanada-íslend-
mgarnir keptu ekki við þá. — Einn
maðurinn úr þessum flokki, Frank
Frederickson, er kominn hingað
heim. Hann er æfður flugmaður og
verður hjer við flug í sumar, tekur
við þar sem C. Faber hætti í fyrra.
—- Guðrn. Sigurjónssori glímumað-
ur, var með hockeyleikflokknum í
Antwerpen, nuddlæknir hans, en fór
þaðan með knattspyrnuflokki til Sví-
þióðar.
Samsæti var Frank Fredrickson
baldið hjer í gærkvöld. Þaðan var
sigurvegurunum í hockeyleiknum
sent svohljóðandi símskeyti: „ís-
lenskir íþróttamenn sem halda Frank
Fredrickson samsæti í dag, senda fje-
lögum hans bestu heillaóskir með
þökk fyrir afrekið i Antwerpen."
Til Steingríms læknis Matthíasson-
ar. „Það er ekki von að drengurinn
skilji þetta, því þetta er ekki rjett
svona,“ sagði amma þín Þóra Ein-
arsdóttir, fyrir 48 árum síðan, þá
stödd á Stað á Reykjanesi — þegar
vinnukona þar bar upp fyrir mjer
gátuna, sem þú tilfærir í grein þinni
í 13. tbl. Lögr. þ. á., og í mjer stóð
láðningin, því hún orðaði hana
svona: „Sat jeg og át, og át af mjer,
át það jeg á sat og át af því.“ Hvern-
ig er hún þá?“ segir vinnukonan.
„Hún er svona: Sat jeg og át, og
etið var af mjer. Át það jeg á sat, og
etið var af því.“ — Lærði jeg gát-
una þá svona, og skildi hana, tel jeg
hana og á hinn fyrra veg torskilda,
og tungumjúkleik vorurn vansæmd
að, en þrefalt gull þann veg, er
amma þin vildi vera látá, því þar fer
saman gott mál, haglega hlaðin gáta,
og svo alíslenskt og þjóðlegt yrkis-
efni, að hver myndhöggvari og mál-
afi væri fullsæmdur af að nota það.
Mjer sárnar því ávalt, er jeg sje
eða heyri gátu þessa á annan veg eri
amma þín mælti hana, og mest þó,
bá er jeg sá að þú óvænt og óvart
gerðist til að andmæla smekkvísi
ömmu þinnar, því vel mentum og
þjóðkunnum rithöfundum er öðrum
fremur sá vandi að höndum hlaðinn,
að láta ekkert tækifæri sjer úr greip-
um ganga, til að fága tungu vora og
það sem þjóðlegt er. Það skal ját-
að, að fornar heimildir eru rjettháar,
en sje tungu vorri misboðið þar,
missa þær rjett sinn, en tungan eign-
ast hann. Þetta kann að þykja smá-
vægilegt atriði, en þó vil jeg biðja
þig, og aðra góða menn, að halda
fram hjer eftir orðfæri ömmu þinn-
ar á umræddri gátu.
Frændi þinn af „Fomum stöðvum".
Pistill úr Strandsýslu (norðan-
verðri). Jeg hef ekki.að jafnaði skrif-
að í blöð, og býst ekki við, þó jeg
leggi orð í belg, að það hafi mikið
gildi þó málið horfi svo við frá mínu
siónarmiði að nauðsyn væri á að það
væri tekið til alvarlegrar íhugunar.
Það væri sorglegt að heyra nú á
20. öldinni, að rnenri dæu af hungri, að
cins af því, að ekki hefði verið hugs-
að um að láta hjeruðunum hjálp i
tje meðari matvara fæst í landinu.
Núna fyrir stuttu leit hjer út fyrir
siíkt tilfelli, því kaupstaðirnir voru
alveg orðnir matvörulattsir, og þá
var það ráð tekið, að senda menn yfir
langa og erfiða heiði, til ísafjarðar,
ci ske kynni, að þar væri hægt að
■á mat, en þegar þangað kom, gátu
þessir menn að eins fengið um 50 tn,
nat og nokkur hundruð pd. sykur,
en þá var nú eftir að fá bát að flytja
þetta. Hann fjekst loksins, og kost-
aði sú ferð 1000 kr„ og verður það
með fleiru að leggjast á þessa litlu
vöru; en meðan mennirnir voru á ísa-
firði, kom hafísinn og fylti alla firði,
og leit ekki út fyrir annað, en að
allír, bæði menn og skepnur, mættu
deyja drotni sírium, en þá fór ísinn,
til allrar hamingju svo frá, að bátur-
inn 'komst nokkurn veginn á áfanga-
stað, en þó- ekki alveg; varð því að
setja vöruna á land þar sem hægast
-;ar, eri þó æðispöl frá kaupstaðnum,
111 örlítið að eins komst báturinn með
inn þangað. Varð því að fá menn og
sleða til að koma vörunni i kaupstað-
i-in, og sag-t er, að hver maður hafi
kostað 1 kr. um kl.tímann, svo að
, það verður að leggja þann kostnað