19. júní - 01.01.1920, Side 6
54
1 9. JÚNÍ
þeir, sem ekki hafa ráð á að borga
húsaleigu fyrir stórt húsrúm, eða ekki
hafa tíma til að matbúa handa sér,
geta fengið sér mat. Á slíkum stöð-
um er venjulega um margar tegundir
að ræða, svo liver getur valið eftir
eigin geðþólta, bæði hvað legund og
stærð skamtsins snertir. Þetta hefir
mikla kosti fram yfir matsölustaði,
þar sem allir verða að borða það
sama, hvort sem þeim fellur það vel
eða illa, og allir verða að borga það
sama, hvort sem þeir borða mikið
eða lítið. »Caffiteria« kalla Ameríku-
menn matsöluhús, með sérstöku fyrir-
komulagi. Eg hefi oft óskað, að það
fyrirkomulag væri tekið upp á mat-
sölustöðum »heima«, og ælla því að
fara með ykkur inn í eitt slíkt hús.
Þegar vér komum inn í ganginn,
sjáum við að röð af konum og körl-
um stendur þar og smámjakast inn-
ar eftir. Við tökum okkur slað fyrir
aftan þann yzta. Að fáum mínútum
liðnum eru margir komnir fyrir aft-
an okkur og við höfum mjakast inn-
ar. Röðin er einföld og engin treðst
fram fyrir annan, það er einu sinni
ekki staðið svo þétt, að hver snerti
við öðrum. Uti við vegginn er hægt
að fá sér að drekka. Eg er þyrst og
fer út úr röðinni til að fá mér vatn.
Eg þarf ekki annað en styðja fingr-
inum á hnapp, þá streymir vatn upp
um mjóa pípu. Eg ber munninn að
bununni og drekk nægju mína. Varir
mínar snerta ekki við öðru en vatn-
inu, sem eg drekk, svo ekki er hælt
við neinni smitun. Pípan, sem drukk-
ið er úr, er í miðri lítilli skál, í hana
rennur það vatn, sem kernur upp og
er ekki drukkið og seyllar niður í
aðra pípu. Ungi maðurinn sem slóð
næst fyrir aftan mig, hélt auðu plássi
því, sem eg hafði í röðinni, svo eg
fór á sama stað, þegar eg hafði
drukkið.
Við dyr þær sem liggja inn í borð-
salinn, er veggtafla; á henni eru nöfn
þeirra rétta, sem matbúnir hafa verið
fyrir þessa máltíð og verð hvers
skamts. Við komum inn úr dyrun-
um. Pjáturbakka-bunki er á vinslri
hönd og áframhald af borðinu, sem
þeir standa á, er járnslá. Á liægri
hönd er borð, sem mjór gangur er á
milli þess og járnsláarinnar. Fyrir
innan borðið eru poltar og katlar af
ýmsum gerðum, fullir af ilmandi
réttum. Þeir standa á eldstóm svo
ekki kólni malurinn. Hvítklæddir
ungir menn standa við pottana og
útdeila malnum meðal fólksins. Við
tökum sinn bakkann hvert og hvíl-
um þá á járnslánni. Nú höfum við
mjakast svo Iangt, að ungu menn-
irnir líta á okkur spurnaraugum, sem
þýðir, »hvað þóknast ykkur«. Við
biðjum um skamt af hinu og þessu
og röðum því jafnóðum á bakkana.
Þegar nægilegt er komið, höldum við
áfram, þar til við komum að enda
borðsins, sem er með skeifulagi.
Bunki af pappírs-pentudúkum liggur
þar til afnota þeim sem vilja. Sá sem
stendur inst innau við borðið, hefir
það verk á hendi að reikna saman
verð malvælanna á bökkunum. í
annari hendi hefir hann klippur, í
hinni miða með prentuðum tölunum,
frá 5 upp í 100. Hann smellir klipp-
unum á þá tölu, sem sýnir, hvað