Njörður - 02.09.1916, Blaðsíða 2

103
NJÖRÐUR.
Sandfokið í Ooiungavík.
Allir þeir, sem komið hafa til
Bolungavíkur hafa tekið eftir fok-
sandinum þar innan við þorpið.
Mikill hluti graslendisins í daln-
um kominn í auðn og hættan sjá-
anleg, að sandurinn færist heim í
þorpið. Þetta hafa menn fyrir
löngu séð og þe3svegna var það,
að skógræktarstjórinn lét afgirða
sandfokssvæðið fyrir þremnr árum.
Siðan það var gert hefir gróður-
inn mátt sín meir en uppblástur-
inn og útlit er fyrir, að þarna geti
aftur orðið grösugt land, ef gróð-
urinn fær að dafna í i^æði, varinn
fyrir ágangi af skepnum. En á
þessu vilja verða nokkrir misbrestir.
Girðingin hefir bilað sjávar meg-
in vegna brims og á parti með-
fram ósnum vegna jakaburðar.
Þetta verður nú lagfært næstu
daga, girðingin verður færð lítið
eitt inn á við þar sem henni er
mest hætta búin; á öðrum stöðum
var hún lagfærð í vor sem leið, þar
sem bilanir voru.
Formaður Búnaðarsambands
estfjarða óskaði, að það yrði at-
hugað hvort ekki mætti með vatns-
veitingu flýta fyrir gróðrinum en
það reynist ekki gerlegt. Eina
leiðin til að hefta sandfokið og
græða þetta land pr sú, að friða
það algerlega fyrir beit, en flýta
mætti fyrir gróðrinum með því að
aka þangi og þara á sandana þar
sem gróðurinn er lítill eða enginn.
Gróðurinn er þegar orðinn svo
mikill, viðsvegar um sandfokssvæð-
ið, að þarna verður slægjuland inn-
an fárra ára ef girðingunni verð-
ur haldið við í góðu lagi. Til
þess að það geti lánast verða Bol-
víkingar að láta sér skiljast, að
þessi sandgræðsla er eitt af vel-
ferðarmálum þorpsins. Graslend-
ið má ekki minka, það er ekki svo
mikið, heldur verður að reyna að
auka það eftir föngum. Aukið gras
gefur meiri mjólk og meiri vellíð-
an. Landið verður byggilegra og
blómlegra.
Maður sér það á ýmsu og veit
það vel, að Bolvikingum þykir
ir vænt um sveitina sína, og þeir
láta það vonandi meðal annars sjást
á því, að þeim þyki vænt um þá
viðleitni, sem gerð er til að græða
þau sár, er ægisandurinn veldur,
einkum þar sem þetta er rétt við
handarjaðarinn á þeim.
Einur Ilelyason.
Ófriðurinn.
i *
Undanfarna tvo mánuði hefir
verið barist af miklum móði á öll-
um aðal-vígstöðvunum. Banda-
menn sóttu víðast hvar á og, eftir
fréttum þeirra að dæma, virðast
þeir hafa unnið nokkuð. Fóru
um tíma miklar sögur af hernaði
Rússa í Galisíu, en svo er að sjá
sem þeim sækist seinna siðan á
leið.
Itölum vinnst nokkuð áoghyggj-
ast nú að taka borgina Tríest, en
hún mun verða varin af kappi.
Sendu Þjóðverjar Austurriki liðs-
auka á þeim slóðum, en ítalir sögðu
þjóðverjum stríð á hendur.
Orustur hafa einnig verið háðar
suður á Balkan, en tiðindi þaðan
mjög óljós.
Rúmenía er komin í ófriðinn og
Grikkjum verður lilutleysið tor-
veldara eftir því sem stríðið liarðn-
ar þar suður frá; hafa þeir lengi
réynt að stýra milli skers og báru;
tekist það fremur vonum hingað
til.
Ekki lítur út fyrir, að úr skeri
með mönnum á þessu hausti, og
þá er engum unt að sjá, hvað þriðja
ófriðarárið felur í skauti sínu, en
eftir því sem stríðið lengist aukast
alskonar erviðleikar i verslun og
siglingum.
Skjótt hefir sól
brugðið sumri.
(Aðsont.)
Nú fiýgur það hér um bygðina,
eftir að Kristinn Guðlaugsson er
Jéttvægur fundinn, að síra Sigurð-
ur muni nú yfirgefa fjór-rónu fleyt-
una ísfirskn, og þreyta að ná þing-
sæti Skúla sál. Thoroddsens. Mun
gaDga út frá því, að við Norður-
ísfirðingar munum við fráfall Skúla
hafa skift skoðun á málum þeim,
sem flokkana hefir greint á um,
heldur en hitt, að hann líti svo á
að okkur sé alt boðlegt í þeim
efnurn.
Það er kunnugra en frá þurfi að
segja, að löngu voru leiðir þeirra
sira Sigurðar og Skúia sái. skildar
fullum skilnaði í þÍDgmálum.
Nú virðist til þess ætlast, að
sýslubúar sæmi Sigurð með því að
ieiða haun i tignarsæti hins látna.
Eða á þetta að vera minnisvarðinn,
sem ísfirðingar reisa Skúla?
Skúli S. Thoroddsen mun og
freista að ná þingsæti föður síns,
ef ekki ífrir eigin verðleika, þá
sem erfðafé.
Norður-ísfirðingar þurfa að at-
huga þetta, og vera samhuga og
snarráðir um það, hvernig þessu
ber að taka.
Húsnæðisskortur.
Fyrir svo sem tveimur árum eða
þremur var rúmt hér í bænum;
fólki fór þá Leldur fækkandi og
útlit var á, að fremur mundi kippa
úr vexti bæjarins um sinn.
Nú er breyting á orðÍD. Síld-
veiðin í fyrra og í sumar, ásamt
fjöigun hinna stærri báta, beinir
fólks straumnum hingað aftur. Er
nú þegar rnikill skortur á húsnæði
og mun verða þvi ineir sem lengra
kemur fram á haustið.
íbúðarhúsum fjölgar ekki nema
um eitt þetta ár, því alt bygging-
ar efni er komið í svo hátt verð,
að menn kinoka sór við að byggja
meðan unt er að komast hjá þvi.
Hugir framkvæmdarmanna hafa
mest stefnt að báta kaupurn og
veiðiskap, en ekki til húsabygg-
inga.
Hús eru byrjuð að hækka í verði,
og munu líklega halda því áfram
á komandi árum. Þá fer húsa-
leiga einnig hækkandi.
Bæjarstjórnin þarf strax á kom-
anda vori að byggja, svo hún hafi
húsum að ráða, nógum handa þurfa
mönnum kaupstaðarins og nokkr-
um fjölskildum að auki.
Það er mjög áríðandi, að ekki
standi húsrúmsleysi í vegi fyrir
fjölgun bæjarbúa.
Sá er margur, sem bæði er gagn-
legur borgari og öruggur að greiða
húsaleigu, þótt honum sé alveg
ókleyft að byggja. Slíkir menn
verða ófúsari að flytja hingað og
geta líka neyðst til að hverfa héð-
an, ef húsnæði vantar.
Meðan efn-amenn og þeir, er
lánstraust hafa, ekki snúa sér
að húsabyggingum, verður bæjar-
stjórnin að gjöra það, sem henni
er unt til að draga úr húsaskort-
inum. Þetta getur hún ekki með
öðru betur, en ríða sjálf á vaðið
með að byggja.
Með aðstoð hagsýnna húsasmiða
gæfist þá færi á að reyna, hvern-
ig hús skal helst byggja svo góð
verði ibúðar og varanleg.
Þá mundi lika að sjálfsögðu
verða bygt úr steinsteypu, vand-
aðri eftir bestu föngum.