Njörður - 03.11.1917, Qupperneq 2

126
NJÖRÐUR.
X^eiðbeiningar
við kosningar til bæjarstjórnar.
Kosningin fer fram eftir listum A og B. Kjörstjómin fær Ixverj-
um kjósanda kjörseðil, þar sem prentað er með skýru letri: nA-listinn“
nB-listinn“, og þar neðan undir nöfn fulltrúaefnanna.
Kjósandi gengur inn í kjörherbergið og gjörir X á kjörseðilinn
framan við bókstafinn á þeim lista, er hann vill kjósa.
Þegar búið er að kjósa A-listann á kjörseðillinn að líta þannig út:
Kjörs við bæjarstjórnarkosning X -A.-listirin seðill á Isafirði 5. nóv. 1917. B-listinn
Jónas Tómasson Jóhann Þorsteinsson
Munið að gjöra X framan við bókstafinn, en ekki við nafn full-
trúaefnanna.
Krossið við: A-iistann.
í stríðinu er gagnsókn oft talin
besta og öruggasta vörnin.
Nytsamlegar framkvæmdir i þarf-
ir bæjarins eru langvissustu ogbestu
bjargráðin.
Þ>ær eru meira en atvinnubót í
svip, augnabliks hjálp í þröng.
í>ær eru jafnframt áfangi á fram-
faraskeiði bæjarins.
Bæj arstj órnarkosningin.
Mottó: Jafnan vinnur fólskur
fyrsta leik.
Aukakosning sú, sem fram fór
25. f. m. er fyrst í röð þrennra
kosninga til bæjarstjórnar í haust
og vetur. Næst kemur önnur auka-
kosning á mánudaginn kemur, 5.
þ. m. og síðan aðalkosningin eftir
Nýárið.
Ekki verður sagt að fallega sé
á stað farið.
Hinn nýkjörni bæjarstjóri Guðm.
Bergsson, er kannske, eins og fólk-
ið segir: „ekki svo bölvaður1", og
víst hafa stallbræður hans völ verri
manna.
Hann hefur mörg undanfarin ár
verið meinlitið skrapatól þeirra á
málfundum og ekki unnið sór ó-
þokka almennings fram að þe=«u.
Yar éngin von á skárri fugli úr
hrafnseggi heimastjórnarmanna hér
í bænum, enda þótti sumum þeirra
skömm til koma.
En það mega þeir eiga, að þéir
fylgdu honum af kappi án undan-
skots og tómlætis.
Þeir fengu líka í þetta sinn
uppörfun mikla frá náttúrunnar
hendi, þvi kjördaginn var einhver
sá mesti Nástrandarbilur, sem hér
getur komið.
Brugðust þeir karlmannlega við
slíkri bendingu og unnu eins og
berserkir og „feiluðu sér ekki að
neinu“.
Spyrntu þeir sínum manni inn
í bæjarstjórnina og þykjast garpar
að meiri, fyrir bragðið. —
Sjálfstæðismenn voru að þessu
sinni heldur andvara litlir.
Má þeim það að nokkru til vork-
unar virðast. Þeir höfðu sett þann
mann á sinn lista, sem kunnur er
að dugnaði, drengskap og vand-
virkni í öllu, sem hann hefur feng-
ist við.
Án yfirlætis og metnaðar hefur
hann með söngkenslu sinni árum
saman unnið bænum bæði gagn
og sóma; flokki sinum hefur hann
jafnan sýnt fullan trúnað, án þess
að ætlast til umbunar, og meir
lagt stund á að vinna honum gagn
og sórna, heldur en að skvaldra á
málfundum eða trana sór fram á
annan hátt.
Var því sjálfsagt, að flokksmenn
hans hofðu fylgt honum sem einn
maður, enda munu flestir hafa bú-
ist við þvi og tnargir þess vegna
hugsað sem svo: nÞað gerir ekk-
ert tíl þótt éfj V(. rklci að fara út
í þetta illviður; Jónas hlýtur að
komast að samtu.
Það er garnla sagan, menn ætla
öðrum að gjöra það sem gjöra
þarf, en sjálfum sór láta þeir nægja,
að vilja vel.
Þeir vilja fá því rétta framgengt
án fyrirhafnar og umbrota, nálega
af sjálfu sór.
Þetta fæst einstöku sinnum, en
sjaldgæft er það.
Hitt er fult svo títt, að berjast
þarf fast fyrir því, sem til nokk-
urs er nýtt.
Nú höfum vér fengið snoppung
þann, er duga ætti í bráðina, svo
ekki létum vór oss annað sinn
henda þá skömm, að hafa nógan
liðsafla góðra manna, en nenna
ekki að neyta hans til sigurs.
Af andstæðingum vorum getum
vér lært samheldni og hvatleik við
kosningar.
Tökum þetta upp eftir þeira, en
enga háttu þeirra aðra.
Guðsþjúnusta,
til minningar um Siðaskiftin,
var haldin hór i kirkjunni 31. í.
m. kl. 5 e. h.
Þann dag voru liðin 400 ár sið-
an Lúter reis opinberlega gegn
páfadómi, og festi upp greinar sín-
ar á hallarkirkjunni í Wittenberg.
Slíkar guðsþjónustur voru haldn-
ar um alt land, og þar, sem prest-
ar hafa fleiri kirkjum að þjóna,
verða þær fluttar næstu messudaga.
Gott var á þessa að hlíða.
Á morgun heldur presturinn
samskonar guðsþjónustu út í Bol-
ungnvík.
Lúters land.
Þú kappa land, siðbótaland.
Spekinnar land, Melanctons land.
Kants land, skyldunnar land.
Bismarks land, brinvarið land.
Eg heilsa þér.
Flóðbilgjur Rómaveldis brotn-
uðu á stofnum frumskóga þinna.
Ur lyndum þinum streymdi nýtt
líf í æðar úrkynjaðra þjóða.
Á þínum brjóstum brotnaði
þrumufleygur páfastólsins og frá
þínu hjarta tendraðist líf í „dal
dauðra beina“.
Ég þakka þór.
Þrjátíu ára píslarvætti þoldir
þú; sálir og samviskur leystir þú
úr læðing; listir og vísindi drapst
þú úr dróma.
, Ég þakka þér.
Börnum þínum safnaðir þú sam-
an; kendir þeim að rækja skyld-
unnar boð.
Guð blessi þig.
Um ókomnar aldanna raðir, blessi
drottinn þig og „varðveiti þigu.
31. okt. 1917.
Guðm. Guðm.