Norðri - 27.10.1908, Page 4

168
NORÐRl.
NR. 42
Dansk-islenskt verzl.félag Hreilllæti
Inn- og útflutningur. Umboðsverzlun.
Vér sendum hverjum sem óskar verðskrá yfir allskonar vörur, eftir því sem um er
beðið, og allar skýringai. Allar íslenzkar afurðir teknar í umboðssölu. Fyrirframgreiðsia
Séð, um vátryggingu á sjó.
Albert B. Cohn & Carl G. Moritz.
Teiegramadr.: Vincohn. St. Annæplads 10 Köbenhavn
Otto Mönsteds
danska smjörlfki
er bezt.
Den norske Fiskegarnsfabrik
CHRISTIANIA
leiðir athygli manna að sínum nafnfrægu síldarnótum og hringnótum (Snurpenoter)
Umboðsmaður fyrir ísland og Færeyjar
Lauritz Jensen Enghaveplads 11 Köbenhavn.
h|f Norskt fslenzkt verzlunarfélag
Innflutnings- útflutnings- og umboðssala.
Stavanger.
Félagið mælir með: heyi, kartöflum, tilbúnum smábátum o. fl.
Einkasaia við ísland og Færeyjar fyrir
Mansa ölgerðarhús, Bergen
Aðalumboð fyrir SUNDE & HANSEN, Bergen, á allskonar fiskveiðaáhöldum
- - - AALESUNDS SMJÖRVERKSMIÐJA.
- - - BJÖRSVIKR MYLLU, Bergen.
- — — JOHS. LUNDE,.Kristjaníu; allskonar skinnavörur.
Félagið tekur við allskonar íslenzkum afurðum í fastan reikning og umboðs-
öllu. Sumt borgað fyrirfram. Séð um sjóvátryggingu.
Areiðanleg viðskifti og fljót reikningsskil.
Ingim. Einarsson — Frans von Germeien.
Telegramadr.: Kompagniet
er fegurst skraut á hverju heimili.
„S U N B E A M” sápuduftið hreinsar alt mögulegt: fatnað,
** húsgögn, málma, borð, gólf og bekki.
Einnig má búa til úr því ágæta grænsápu. Pakkinn kostar aðeins 8 aura og
EDINBORG.
_________L_________________________
hottakomirnar
þurfa að reyna BLEGVATNIÐ og KVILLAYABÖRKINN, sem fæst í
EDINBORG.
BIÐJIÐ kaupmann yðar um
Edelstein, O/sen & Cot
beztu og ódyrustu
Cylinderoliu
Vélaolíu,
Cunstvélafeiti,
Purkunartvist.
Kardólineum,
Tjöru o. fl. o. fl.
Mótorolíu
sarsöituð síicna*
til manneldis og gripafóðurs
fæst fyrst um sinn hjá
Otto Tulinius.
Prentsmiðja Björns Jónssonar.
,Norðri( kemur^út á hverjum þriðjudegi
52 blöð um árið. Árgangurinn kostar 3 kr.
innanlands en 4 kr. erlendis; í Ameríku einn
og hálfan dollar. Ojalddagi er fyrir 1. júlí
ár hvert. Uppsögn sé bundin við árganga-
mót og er ógild nema hún sé skrifleg og
afhent ritstjóra fyrir 1. seft. ár hvert.
Auglýsinga kosta eina krónu fyrir hvern
þumi. dálkslengdar og tvöfalt meira á fyrstu
síðu. Með samningi við ritstjóra geta menn
sem auglýsa mikið fengið mjögmi’kinn afslátí.
-98- 99
og aftur til þess að leita útgöngu. Loks- við stefndum, og gnauð vindsins breiddi
ins fundum við þrep þau er lágu nið- yfir allan þann hávaða, sem við gjörð-
ur í dalinn. Við hentust þau niður svo um á flótta okkar, og sem annars myndi
hart sem okkur var mögulegt og áttum hafa komið upp um okkur.
á hættu að hálsbrotna þá og þegar. Við hentumst þannig áfram í daln-
Okkur svimaði svo mikið, að það var um meira en klukkustund, án þess að
með naumindum að við gátnm staðið, gæta þess nokkuð hvert við stefndum,
en þegar við loksins komumst alla leið og án þess að gæta nokkurs annars
niður, fundum við þar á verði sterk- en þess, að sem allra lengst yrði mi11 -
legan munk og dyrnar ramlega lokaðar. um okkar og þeirra sem eltu okkur
Við réðumst á hann samstundis, hann Loks var eg uppgefinn og kastaði mér
sló til mín með digra stafnum sem lémagna til jarðar. Nikola nam strax
hann hann hélt á, en eg vék mér und- staðar, horfði ransóknaraugum alt í kring
an högginu og var búinn að ná tökum um sig og settist svo við hlið mér.
á hotium áður en hann gæti reitt til »Nú jæja það var þá þetta; heim-
höggs aítur. Eg náði öðrum handleggn sóknin okkar í hið mikla klaustur í Thi-
um lausum, og gaf honum eitt högg bet» sagði hann og bar álíka hratt á
með öllu því afli sem eg áttitil. Hann eins og hann væri í flýti að kveðjagóð-
féll flatur á múrgólfið og hreyfði sig an kunningja.
ekki þar á eftir. «Haldið þér að við séum slopnir
Nikola beygði sig ytir hann til þess frá þeim?« spurði eg og horfði ótta-
að fullvissa sig um að hannværi áreið- sleginn niður um dalinn, sem við ný-
anlega meðvitundarlaus. Svp gaí hann lega höfðum hlaupið yfir.
mér merki um að fá sér lykilinn. Við «Nei, engan veginn,» svaraði hann
opnuðum svo dyrnar og fórum út, og «Gætið þess að við erum enn staddir
lokuðum þeim svo vandlega á eftir í snarbröttum brekkum og við erum
okkur að utanverðu, og skunduðum naurnast komnir meira en mílu vegar
svo hart sem við gátum niður dalinn. frá klaustrinu. Við verðum að halda
mjög gætilega áfram í næstu tvær vikur;
halda kyrru fyrir meðan bjart er, en
XVII. KAPÍTULI. staulast áfram þegar dimt er orðið, og
nota þá hverja mínútu.»
Flóttinn. Við sátum báðir þegjandi nokkrastund.
Eg var önnum kafinn að ná andan-
Eins og við höfum áður sagt tókum um aftur, en Nikola var að koma fyrir
við til fótanna um leið og við kom- hlutum þeim sem hann hafði náð í
umst út fyrir hliðið, og hröðuðum okk- klaustrinu — hér og hvar á skrokk
ur sem mest máttum í burtu frá klaustr- sínum.
inu. Eg fyrir mitt leyti var svo sæll Eigum við þá að léggja á stað aft-
með sjálfum mér að vera sloppinn frá ur?» spurði eg, þegar mér faust eg vera
þessu dauðans hýbýli, og að fá að anda orðinn svo hress, að eg gæti haldið á-
aftur að mér hinu hreina lofti drottins fram. «Eg óska þess sannarlega ekki,
vors, að mér fanst eg myndi geta hlaupið að ganga í greipar þeirra, það get eg
látlaust tugi ára. Til allrar lukku var fulívissað yður um. í hvaða átt eig-
nóttin þreifandi dimm og svalur gustur um við nú að stefna?»
blés um okkur. Myrkrið hindraði þá, «Beint áfram« svaraði hann og stökk
sem leituðu okkar, að sjá í hvaða átt á fætur: við verðum að sjá, hvert helrt
þessi vegur niðri í dalnum leiðir okkur. dvelja eitt ár eða svo í Kyrlatu, ensku
Pví það væri óðs manns æði að reyna sveitarþorpi. og að því búnu er eg
að klifra upp hamrana.» þess viss. að þér verðið búnir til hvers
An frekari málalenginga lögðum við sem vera skal. Eg hefði gaman af að
aftur af stað og stönznðum ekki fyr, vita hvað þér fenguð að heyra æfintýri
en við höfðum að minsta kosti gengið eitt, sem fyrir mig kom fyrir sex árum
eina mílu. Um þetta leyti var dögun síðan. Þetta er ekkert í samauburði
og það var hin kaldasta, dimmasta og við það í það skifti var eg alveg upp-
ömurlegasta morgunstund, sem eg hefi tekinn af því að reyna að uppgötva.«
lifað. Mér fellur illa að þúrfa að viður-
Meðan skuggarnir smáhurfu, og birt- kenna, að eg get als ekki skyrt frá hvað
an nálgaðist, kyrði smám saman en þó þetta merkilega var, því að eg datt út
heyrðist ömurlegt ýlfur í klettunum og af steinsofandi og vaknaði ekki fyr en
stráunum svo öll glaðværð var manni þrem tímum síðar.
horfin samstundis. Hálfum tíma síðar Pegar eg vaknaði, var enn glaða sól-
var sólaruppkoma og um leið bauð Nik- skyn. Blíðalogn varkomið og dagurinn
ola að stanza. jafn stiltur og yndislegur, eins ognóttin
«Við verðum að fela okkur einhver- in hafði verið ofsafengin og rosaleg.
staðar,» byrjaði hann «og halda svo Eg litaðist um eftir Nikola, en mér til
áfram, þegar dimmir. Reynið að finna mestu furðu var hann horfinn þaðan
einhvern stað, þar sem ólíklegt er að sem hann sat, þegar eg sofnaði og ég
menn finni okkur.» sá þegar, að hann var ekki innan okk-
Tímakorn leit svo út, að ekkert slíkt ar múra.
skýli væri að finna, en þó fundum við Eg var orðinn hræddur um að eitt-
loks eitthvað í þá áttina. Pað var upp hvað ilt hefði komið fyrir hann og var
á hæð einni og var þar nokkurt afdrep í þann veginn að fara af stað til að leita
milli um stórra hellna, er risu á rönd hans, þegar hann kom alt í einu og
Við reittum það sem við gátum af grasi læddist hægt millum klettana til mín.
til þess að hlúa að okkur og reyndum Eg var rétt í þann veginn að láta í Ijósi
yfir höfuðað gera okkur vistina þarna sem gleði mína, þegar hann benti mér að
þægilegasta í þessum knngumstæðum. halda mér saman og í sama bili var
Þetta var nú raunar ekki vel heppileg hann kominn til mín.
íbúð en þá var það öllu verra, að við «Verið svo kyrrir, sem þér getið,«
höfðum alls ekkert að eta og vorum hvíslaði hann að mér «þeir eru á hæl-
farnir að finna sárt til hungurs. um okkar.«
«Ef það skyldi liggja fyrir okkur að »Hvað eru þeir komnir nærri okkur?»
komast aftur til siðaðra landa,« sagði spurði eg.
Nikola þegar »ið höfðum setið nokkra «Peir eru hér um bil hundrað fet
stund »býst eg við að þetta tilfelli nái héðan,» svaraði hann og laut áfram til
sætinu í hugsun yðar, sem höfuðatriði þess að hlusta.
alls þess, sem fyrir yður hefir borið. Augnabliki síðar heyrði eg sjálfur til
«Eg óska þess alls ekki að neitt því þeirra þar sem þeir komu eftir dalnum
líkt komi aftur fyrir mig. Pessi ferð hefir til vinstri handar. Rödd þeirra heyrði
meira en fullnægt löngun minni til eg greinilega og af því dró eg þá á-
æfintýra,» svaraði eg í mestu hreinskilni. lyktun, að þeir gætu ekki verið meira
«Já, það getur nú verið, en bíðið en 100 álnir frá okkur.
þér bara þar tll þér eruð búinn að Nú kom spurningin: