Norðri - 18.03.1909, Blaðsíða 3

NR. U
NORÐRA.
43
ALBERT B. COHN.
inn- oo útflutningur af vínum og öðrum áfengum
DRYKKJUM OG VÍNVERZLUN.
SÉRSTAKLEGA: EFNARANSAKAÐ MADEIRA, SHERRY,
RAUÐ OG HVÍT PORTVÍN.
FORÐABÚR FYRIR ÚTFLUTNING ST. ANNEPLADS 10,
TOLLBÚÐIN , KÖBENHAVN.
SÍMNEFNI: VINCOHN.
Alþingi
Talsímafréttir til Norðra.
Reykjavík, 17. marz.
n • / i •• •
Fjarlogin
Framhald 1. umræðu fjárlaganna í
neðri deiid var í gær; nefndarálit þó
en eins hálfgert; breytingar tillögur voru
að eins kunnar orðnar við 1. til 12.
gr. Mjög litlar umræður urðu um mál-
ið.
Reykjavík 18. marz.
Breytingartillögum fjárlaganefndarinn-
ar við síðari hluta fjárlaganna var út-
býtt í gærkveldi, en þó óleiðréttum, svo
ekki er gott að átta sig á þeim. En
niðurstaðan er í aðalatriðunum sú, að
eftir tillögum nefndarinnar verða út-
gjöldin 48,000 kr. lægri en í stjórnar-
frumvarpinu. Liggur þessi mismunur
einkum í því, að nefndin hefir neitað
um styrk til að endurbyggja bænda-
skólana
Fjárlaganefndin (í n. d.) leggur til
að Einari Hjörleifsyni verði veittar 1200
kr. árlega: «Fyrir frábæra hæfileika til að
rita skáldsögur«.
Tilboð Tuliniusar
hefir samgöngumálanefndin til meðferðar
og kemur það ckki inn á þingfundi
fyr en við 3. umræðu fjárlaganna í
neðri deild.
«Lögrétta» hefir flutt 3 eða 4 grein-
ar um tilboðið. Telur mjög óráðlegt
að taka því. Greinum þessum hefir
Sveinn Björnsson yfirréttarmálaflutnings-
maður svarað í »ísafold,» og leitast liann
þar við að verja tilboðið og leggur því
liðsyrði.
Varabiskupsembættið.
Stjórnarfrumvarpið um stofnun vara-
biskups embættis, er talið líklegt að
verði samþykt með þeirri breytingu,
að varabiskuparnir verði tveir og iauna-
lausir.
Á morgun verður ákveðið í e. d.
hvert varaforsetar deildarinnar segi af
sér vegna utanfararinnar. Fari svo, að
þeir geri það, verður að líkindum 1.
varaforseti valinn úr flokki frumvarps-
manna.
Athugasemd,
Vegna bilunar á símanum hefir verið
nær ómögulegt að tala til Reykjavíkur
í dag og gær, þessvegna getur Norðri
ekki flutt ítarlegri þingfréttir að þessu
sinni.
Góðir gestir
Dr. Friðþjófur Nansen og skipstjóri
Roald Amundsen eru að láta búa út til
íslandsferðar stórt seglskip, sem Nansen
á og heitir «VesIemöy«. Af þessu er
það kunnugt orðið, að þessir tveir
frægu heimskautafarar ætla strax og
vorar að leggja á stað í vísindalega
ransóknarferð til íslands.
(Politiken 23. febr.)
Fiskafli
allgóður hefir verið á Eskifirði,
um tíma.
Sighvatur Bjarsson. bankastjóri
fór héðan með »Prospero« til ísafjarð-
ar, til þess að líta eftir útibúi íslands-
banka þar. Lítið hefir þótt rætast úr
peningavandræðunum hér við komu hans.
Tíðarfar hefir verið óstöðugt nokkra
undflnfarna daga. —
Rocambole o. fl.
Eg er ekki vanur að kaupa eða lesa
»rómana»ruslið, sem hinir og aðrir eru
nú á tfmum að þýða og gefa út á ís-
lenzku (ef íslenzku skyldi kalla málið á
því), en af sérstökum ástæðum keypti
eg 1. hefti af «Rocambole» af einum
bóksöluflækingnum, sem kom hér í vetur.
Rita eg svo línur þessar til viðvörunar
þeim, sem ekki hafa enn glæpst á að
kaupa bókarhrak |.»etta. Eg vil sem
minst fást við að lýsa bókinni, því eg
treysti mér ekki til að níða hana sem
vert er, en í stuttu máli sagt, er hún
sú versta bók, sem eg hefi augum litið.
Hún á víst að heita skáldsaga, en eins
og hún kemur fyrir í þýðingunni, er
hún ekki annað en samhengislaust safn
af frásögum um svívirðiiegustu svik og
glæpi. — Margar frásagnirnar sýnilega
helber lýgi.
F*eir menn sem fást við að þýða og
gefa út Rocambole og sh'kar sögur
svo sem «Dreyfus« «Njósnarann« o. fl.
o. fl, vinna eigi að eins óþarft verk,
heldur einnig skaðlegt íslenzkri alþýðu
á margan hátt; Og svo »þorpararnir»,
sem teknir eru upp á því að hafa ofan
af fyrir sér yfir veturinu með því að
bera skræður þessar út um sveitir, og
narra fáfróða alþýðu til að eyða sínum
fáu aurum* fyrir slíkt. — Hvaða lög ná
yfir þá? eru þeir bóksalar eða hreint
og beint flækingar? Hið síðara þykir
mér líklegra.
Eg var fyrst að hugsa um að brenna
Rocambole, er eg hafði Iesið hann, en
síðan datt mér í hug að láta hann liggja
fyrir framan bókaskápinn minn, og grípa
svo til hans til að löðrunga með hon-
um hér eftir þá bóksöluflækinga, sem
hér kunna að koma framvegis með ann-
að eins góðgæti á boðstólum.
Ritað í flýti 20. febr. 1909.
Björn J óhannsson.
Sýslufundur Eyjafjarðarsýslu var
haldinn hér á Akureyri dagana 7.—13.
þ. m.
Nánar getið í næsta blaði.
Skipaferðir
»Próspero« kom hingað 12. þ. tn., fór
daginn eftir vestur um land til Rvíkur. —
Farþegar hingað: Frú Houeland og Páll
Stefánsson agent.
»Egill» kom hingað 16. þ. m., fór áleið-
is til útlanda diginn eftir. »Vesta« kom
16. þ. m.; fer á morgun vestur um land til
Rvíkur:
Frá Þingeyingum.
Kafli úr prívatbréfi 2. þ. m.
Óhug allmiklum hefirslegið á almenn-
ing hér síðan fréttir fóru að berast af
þinginu og það næstum í báðum flokk-
um, að eins örfáir þeirra æstustu og
einsýnustu hrósa happi yfir öskudags-
ráðherranum og öllum gerðum flokks
síns, en þeir eru fáir, sém betur fer,
sem svo eru sneiddir dómgreind, á-
byrgðartilfinningu og allri gætni.
Pað er annars einkennilegt grín for-
laganna, að það skuli vera á 100 ára
afmæli Jörundar hundadagakonungs,
sem við fáum þennan öskudagsráðherra
og væri vert að benda á það í blöð-
unum.
Saga Jörundar sýnír napurlega hve
máttvana vér erum sem þjóð slitnir úr
eðlilegum tengslum. Pví virðast menn
hafa gleymt. Máske verða þessir viðburð-
ir til að rifja upp þann lærdóm, sem
fólginn er í sögu Jörundar. Máske gefst
Porsteini Erlingssyni færi á að yrkja
kvæði um öskudagsráðherrann samskon-
ar og það, er hann orti um Jörund.
Stjórnmálavizka öskudagsráðherrans og
flokksmanna hans mun mega leggja til
jafns við stjórnvizku Jörundar og fylgi-
fiska hans, og mjög sennilegt er að ár-
angurinn verði svipaður.
Pað er raunalegt, að þjóð vor skuli þurfa
að fá slíka árekstra til að hegða sér skap-
lega innanum siðaðar þjóðir, þurfa að
verða hvað eftir annað að athlægi til
þess að geta rankað við sér, og skilið
sjálfa sig og sína köllun í heiminum.
Nýtt
í bókaverzlun Kr. Guðmundssonar
Oddeyri.
Landafræði eftir Karl Finnbogason
íslandssaga eftir B. Melsteð
Sumargjöf 4. ár
»Ekki veldur sáer varir» eftir Bjarna
frá Vogi o. fl. o. fl.
Þórður Gunnarsson
kaupmaður í Höfða fórhéðan til Reykja-
víkur, með «Prospcro.»
Sambandsfundur Kaupfélaganna.
Sigurður bóndi Jónsson í Yzta-Felli
og Jón Jónsson í Ærlækjarseli eru hér
á ferð með «Vésta» og ætla til Reykja-
víkur á Sambandsfund Kaupfélaganna,
er byrja á 1. apríl. Héðan fara á fund
þennan þeir Hallgrímur Kristinsson kaup-
félagsstjóri, Stefán bóndi Jónsson á
Munka-Pverá og Bergsteinn bóndi Kol-
beinsson á Kaupangi; einnig frá kaupfé-
lagi Svalbarðseyrar, Helgi Laxdal í Tungu
og Sigurður hreppstjóri Sigurðsson á
Halldórsstöðum.
Kaupfélag Fljótsdæla
er staðið hefir fyrir mjög miklum
verzlunarviðskiftum í allmörg ár hættir
nú starfsemi sinni og liggur við gjald-
þrotum að sögn.
Dr. Valtýr Guðmundsson
var hér áferð með «Prospero». Höfð-
um vér tal af honum og bar hann sig
allvel eftir ósigurinn í Seyðisfirði. Ætl-
ar hann að verða forsetunum samferða
til Hafnar, með »Sterling 21. þ. m,—
Senniiegt þykiross, að hann muni enn
þá eigi með öllu af baki dottinn, hvað
af skipti af íslenzkri pólitík snerti.
24
gæti skapað nýtt líf í bænum, og hafið hann til frjáls-
legri hugsunarháttar og óþvingaðra félagslífs,
Fyrir þessu hafði hann barist yfir tuttugu ár, og
beðið hvern ósigur á fætur öðrum, þangað til að
hanti sjálfur og hugrekkið var orðið lamað, og dag-
legu áhyggjurnar höfðu gjört líf hans svo beiskju-
blandið, að hann og hinn beiski smábær voru farn-
ir að eiga nokkurnvegin vel saman.
Pvf konan hans hafði verið af óblönduðu kyni
bæjarins, hún hafði alist upp sem auðugs manns
dóttir, og fest djúpar rætur í hinum gagnsýrðajarð-
vegi. Með guðrækilegri stillingu setti hún sig upp á
móti öllu hjá manninum, sem bar nokkurn keim af
glaðværð eða nýmóðins menningu, Pessi hægláta
vera, sem Gustav Kröger hafði trúlofast, hafði aðeins
einu sinni á æfinni orðið þreklítil, það var þegar
hún varð ástfangin í hinum veraldlega og laglega
skrifstofufulltrúa, En undir eins og hún hafði náð
í hann, gerði hún alt sem í hennar valdi stóð til
yfirbóta og reyndi með öllu móti að fá hann til
að fylgja sér. Sambúðin gekk því nokkuð skrikkjótt
framan af. Pangað til síðar, að það endaði með því,
að húsbóndintt fór í klúbbinn og í veizlur, en frúin
sat heima og hlúði að sálu sinni, og sínum marg-
vfslega HteyBklelkn.
21
Fíni maðurinn hélt áfram að skoða langa dreng-
inn, — mest til þess að skemta stúlkunum.
Hvað heitið þér? spurði hann og setti á sig
gleraugu.
«Törres Snörtevold.«
Unga stúlkan fékk svo mikla hláturkviðu, að hún
varð að fara út í horn, og þurka sér um nefið á
vasaklútnum sínum. Pað er hljómfagurt nafn, sagði
fíni maðurinn, og í hvaða deild langar yður helzt
til að vinna?
Pað skyldi Törres ekki, en hann svaraði samt:
Eg vil selja.
Selja —já, það er nú vandinn, sagði fíni maður-
inn hálfgert við sig.
Pér getið beðið hér dálítið. —
Herra Anton Jessen var yfirmaður verzlunarinnar
og stýrði henni fyrir hönd frú Knudsen; menn voru
að stinga saman nefjum um um það, að þau mundu
verða hjón. Hann gekk upp tvö eða þrjú tröppustig,
sem lágu inn á skriístofuna, þar sem frú Knudsen
sat sjálf við skrifborðið, eins og hún hafði gert síð-
an hún misti manninrt. Herra Jessen bað hana að
koma fram í búðina, til þess að skoða ungan mann
sem þar væri, þau þyrftu að fá sér búðardreng.
Frd Knudsen kdm ffam ög gaf gætur að Tðrres,