Norðri - 11.11.1909, Blaðsíða 3

NR. 35
NORÐRI
179
Nýkomið í SCHIÖTHS verzlun
margar tegundir af osti svosem: Sveitzerostur 0.75, Roccefort 1.50
Eidamer 0.70, Gouda 0.75, og 0.65, Rjómaostur 0.60, Mysuostur
0.25 og 0.28, Appetitostur og fl. tegundir, sultutau í punds dós-
um, ótal tegundir 0,35, mikið af niðursoðnu, saft og öðru góðgæti
ennfremur allskonar krydd t. d. petersille, karry, sinnep 3 tegundir.
vanillestangir og dropar, citron og möndludropar, möndlur, sukkat,
eggjapulver, gerpulver, buddingpulver, matarlitur, rauður og grænn,
súpujurtir pakkinná 0.45., kardemommur, muskatblom, línsterkja.o. fl.
Nægar byrgðir af nauðsynjavöru.
Kramvara öll seld með miklum afslætti mót borgun út ihönd;
það boxgar sig að lita inn, ef menn hafa peninga, ogþurfa eitt-
hvað að kaupa.
\Virðingarfyllst.
Carl F. Schiöth.
Hús til sölu á Siglufiríi.
á ágætum stað. Stærð 14 -f 11 ál. Hár kjallari
með verzlunarbúð, skrifstofu og'geymsluklefa; uppi
5 herbergi og eldhús.
Afarlágt verð. Afargóðir borgunarskilmálar.
Semja má við Helga kaupm. Hafliðason á Siglu-
firði eða yfirréttarmálafœrslumann Björn Líndal á
Akureyri, fyrir 1. febrúar næstkomandi.
„Leikfélag Akureyrar11
hélt aðalfuud sinn hér í leikhúsinu
24, f. m. Voru þar lagðir fram reikn-
ingar félagsins endurskoðaðir og skýrsla
frá leikstjóra Télagsins um starfsemi þess
síðastliðið ár. í aðgöngueyri hafði ver-
ið greitt að leikum félagsins uin 900 kr.
samtals, en allmiklu hafði verið kostað
til aðgerðar á leiktjöldum, og kostnað-
ur annar verið mikill við leikina, svo
lítið var eftir í sjóði að þeim upphæð-
um öllum greiddum, auk þóknunar,
lítiIsháttar þó, er nokkrum leikendum
var greidd.
Ressir leikir voru sýndir:
<• Lavender« leikur í 3 þáttum eftir A.
W. Pinero, sýndur sex sinnum, »Ærsla-
drósin« (úrfrönsku) tvisar sinnum, «Peg-
ar endirinn er góður- (úr frönsku) einu
sinni og »Slúðrið« (P. Jónsson) einu
sinni. Auk þess hafði félagið forgöngu
að kvöldskemtunum með söng og upp-
lestri og aðstoðuðu félagið þeir Geir
Sæmundsson prófastur, læknarnir Stein-
grímur Mattíasson og Valdemar Steffen-
sen og skáldið Matth. Jochumsson.
Stjórn félagsins var endurkosin: Gísli
J. Ólafsson, Eggert Stefánsson og Ant-
on Jónsson, en hann baðst undan endur-
kosingu og var þá kosinn í hans stað
Rögnvaldur Snorrason verzlunarstjóri.
Varastjórn ívar Helgason, Anton Jóns-
son og Jóhann H. Havsteen. Leikstjóri
endurkosinn Guðmundur Guðlaugsson.
Endurskoðendur Fr. Kristjánsson og Jón
Stefánsson (endurkosnir.)
Samþykt var að hefja nú starfsemi
félagsins þetta leik-ár mcð því að reyna
að sýna leikinn «Gísli Súrsson.« Síðast-
liðið ár keypti félagið leiktjöld í þann
leik, eftir hinn fræga leiktjaldamálara
Dana, Carl Lund. Er mörgum forvitni
á að sjá þau á leiksviði, því þau eru
orðrómuð mjög.
Fundurinn gerði að heiðursmeðlim-
um félagsins þá Guðl. Guðmundsson
bæjarfógeta og skáldið Matth. Jochums-
son.
Félagið hafði gert sér vísa von um
styrk úr landssjóð þetta ár, hafði haft
meðmæli til þess frá bæjarstjórn Akur-
eyrar ásamt fyrirheiti (á fundi 26. jan.
síðastl.) um styrk úr bæjarsjóði, ef það
fengi landsjóðstyrkinn. Alþingismað-
ur Akureyrar (Sigurður Hjörleifsson)hafði
og lofað að styðjaþað eftir mætti.en ekki
sýna þingtíðindin að hann hafi mætt
málfæri sitt á tilraunum við það. Sig-
urður hefir verið meðlimur félagsins
undanfarið, en sendi nú úrsögn á að-
alfund og kom því ekki sjálfur, var því
ekki hægt að spyrja hann hvort Björn
hefði bannað honum að halda loforð
sín um þetta, svo hann hefði orðið að
þegja þess vegna. Pykir háttsemi Sig-
urðar sem alþingismanns vera kynlegt í
þessu máli sem fleirum, en fæstir vita
hvað veldur.
Eg óska Leikfélaginu alls góðs, og
vona að það dafni og þróist á næsta
áriekkiminna en síðastaár.Paðhefir mörg-
um góðumogóþreyttum liðskröftum á að
skipasvoástæðaertilaðvænta góðs afþví;
ættu og bæjarbúar að styðja það eftir
föngum, því góðir og vel sýndir leikir
eru holl og auðgandi skemtun. S.
Pjóðskáldið Matth. Jochumsson
er 74 ára í dag. í tilefni af því blakta
fánar á stöngum um bæinn.
- «Norðri« óskar hinu aldraða þjóð-
skáldi langra og farsælla lífdaga.
Nýr doktor.
Ólafur Dan Daníelsson hefir unnið
doktorsnafnbót í starðfræði. Kom hann
heim til Reykjavíkur með ,Sterling‘ í dag.
Bretska félagiö.
—«»—
Eitthvert hið frægasta vísindafélag í
heimi þykir hið Bretska vísinJaíélag.
Aðalstöð þess er í Lundúnum, en árs-
fundir þess eru stundum haldnir ann-
arstaðar í helstu borgum ríkisins. í sum-
ar mætti stjórn þess í Winnipeg, hinni
nýju höfuðborg efri-Kanada. Par bjuggu
ein 200 manna árið 1870, en nú 150
þúsundir, enda er þar nú mest hveiti-
verzlunarborg í heimi.
A fundi hins nefnda félags hélt for-
seti þess, sr. J. J. Tompson, mjög merka
tölu um framtíð rafsegulaflsins. Hefir því
oft verið spáð, mælti hatin, að eyðast
mundi kol og annareldiviðarforði hnatt-
arins, og síðan ef til vill vatnið. »Menn
gleyma því,« mælti þessi frægi raffræð-
ingur,« að vér lifum ekki af eigin efn-
um eða þessa hnattar, er vér lifum á;
vér lifum hverja líðandi stund á því,
sem sólin' leggur af mörkum við oss.
Pað er hún, sem vér eigum að þakka
nótt og dag, sumar og uppskeru; og
það er hennar kraftur, sem liggur geymd-
ur handa oss í kolunum, í fossunum,
í fæðunni, sem vinnur í raun réttri öll
verk veraldarinnar. Hve feykilega mik-
in forða sólin veiti ossgetum vér skynj-
að ef vér athugum, að sólarhitinn, sem
jörðin fær á heiðríkum degi samsvarar,
að því er Langley hefir reiknað, hér um
bil 7000 hesta-afli á ekru hveri. Þó að
verkfræðingar vorir hafi ekki enn séð
sér fært að segja hvernig megi hagnýta
þetta feiknaafl, þá dettur mér alls ekki
í hug að efast um, að þeim muni tak-
ast það að lokum, svo að þegar kolin
eru búin og vatnsforðinn hrekkur ekki
til að fylla allar þarfir, þá eru meiri lík-
ur til að þar sé sá brunnur eða kraft-
ur, sem jafnt sem áður vinni þaðstarf,
sem nauðsyn krefur. En vera má, að
þegar sá tími kemur, verði aðal verkstöð-
var þjóðanna fluttarsuður á Sahara sand-
ana, svoog að verðmæti landaog staða fari
þá eftir því, hvar bezt verði að henda
og handsama geisla sólarinnar.«
Dr. Tompsou segir, að nýr endurfæð-
ingar tími hafi byrjað, síðan þeir Hux-
ley og Tyndale og aðrir svartsýnii vís-
indamenn rituðu. Alt horfir nú sem bezt
við, og hvergi skortur á nýjum táknum
og undrum, því nú sjá menn að óðara
en einn leyndardómur er Ijós, bólar á
öðrum eun stærri og dýrðlegri.—
Úr Vestur-Húnavatnssýsla.
í morgun áttum vér símtal við mann
þar vestra og sagði hann þar allgóða
tíð, en þó fremur umhleypingasama. í
Miðfirði hefir fé lítið verið gefið ennþá,
enda' er þar snjólítið og ágæt jörð.
Fiskiafli var góður á Miðfirði í haust
og var reitings afli síðast er róið var.
Óvenjulega margt fé var lagt inn í
Hvammstangaverzlanir í haust, og munu
skuldir manna yfirleitt hafa lækkað að
miklum mun, en fénaður þóvíðastjafn
margur og áður, eða fleiri.
Er almenn vellíðan þar um sveitir,—
Nýlátinn er Jóhann bóndi Ásmundsson
á Haugi í Miðfirði, aldraður maður.
Var hann fjörmaður hinn mesti, meðan
heilsan var bærileg. Synir hans, Skúli
og Ásmundur fóru til Ameríku fyrir
mörgum árum og eru þeir dugnaðar-
menn hinir mestu, einkum Ásmundur.
Kom hann hingað heim í kynnisför í
hittið fyrra,— Einnig er nýlega látin
Sesselja, ekkja Benedikts, erbjóá Bjargar-
stöðum f Miðfirði. Synir þeirra hjóna
eru þeir Jón bóndi á Aðalbóli og Svein-
björn bóndi á Bjargarstöðum, báðir
mestu efnis og uppgangs bændur.
Kaupendur Norðra,
sem hafa meira af 40. og 41. tölublaði
Norðra þessa árs, en þeir minst geta
komist af með, eru beðnir að gera blað-
inu þann greiða að endursenda þau
blöð hið allra bráðasta til afgreiðslunnar
í Brekkugötu 19.
M.J.
_r-,n- f— - — - -I — -I I— I—. I—Ir —— I — ■ — ■* • —— —- - — — -—I- — - — « — — — »
152
hvernig hjartað sló af eftirvæntingu þess, sem nú
átti að koma; en samt var honum ómögulegt að
finna neina byrjun.
Pað var Júlía sem byrjaði:
»Pér höfðuð skemtilegan fransdans?«
»0-já«
»Hún er töfrandi?«
«Frú Steiner? — o — hver hefir sinn smekk,»
sagði Törres og horfði alt í einu beint framan í
hana.
Júlía roðnaði ofurlítið, og færði sig ósjálfrátt til
hiiðar frá honum.
«Hún er hættuleg.»
»Ekki fyrir alla,« sagði Törres.
Júlía stóð upp og þau fóru að dansa aftur. Hún
mátti nærri því til með að hlæja, meðan hann færði
hana svo fimlega og öruggur: hún hafði haldið, að
Lúlla hefði veitt hann í sitt net — og það hélt Lúlla
víst líka! — og svo var það þó hún sjálf, sem alt
snerist um. Hann gekk þarna með bónorðið ávör-
unum; en það vildi Júlía ekki heyra, ekki með nokkru
móti — ekki enn þá, að minsta kosti. .
Árangurslaust reyndi Törres til að komast áfram,
en hún hélt aftur af honum og veik undan svo sam-
ræðan komst aldrei lengra en að smámunum.
149
hann þekti hann svona hálft um hálft: hvort hann
skemti sér vel? v
Púsund þakkir — ágætlega! svaraði Törres frá
sér numinn af þessari nýju virðingu og greip
hönd hans um leið, sem þó alls ekki var meiningin.
Yfirkennarinn hélt fljótlega burtu og varð á sömu
skoðun og Kröger, að skemtilegur piltur væri hann
ekki.
Á meðan Törres beið þannig eftir að dansa við
ungfrú Júlíu, sem hann var viss um að mundi gera
gagngerða breytingu á lífi hans — styrkti hann sig
á nokkrum glösum af hinu nafnfræga jóla-púnsi Gust-
avs Krögers, án þess að það stigi honum til höfuðs
ins á annan hátt en þann að gera hann bjartsýnrii og
draga ofurlítið úr varfærni hans, sem annars hafði svo
djúpar rætur.
Einn af vinum hans gerði hann kunnugan nýjan
prestinum.
«Við erum víst sveitungar hér um bil,» sagði
presturinn vingjarnlega. »faðir minn var hjáleigu-
bóndi, og nefndi sig eftir bænum — Opstad — þér
kannist við hann?»
«Nei,» svaraði Törres stuttlega; var nokkur tími
til að tala um Snörtevold?
Prestur var gætinn og hætti, en Törres tæmdi