Norðri - 18.11.1909, Side 3

NR. 46
NORÐRI
183
Sfmfréttir til Norðra.
Sambandsmálið í danska
þinginu.
Schack kapteinn. sem eitt sinn
var yfirmaður á . varðskipinu
»Heklu« hér við land, en nú er
fólksþingismaður í Danmörku,
gerði þar nýlega svohljóðandi
fyrirspurn til forsætisráðherrans:
Hvað líður íslenzka sambands-
málinu? og spurði ennfremur,
hvort stjórnin ætlaði ekki að
leggja það fyrir danska þingið.
Forsætisráðherra svaraði fáu,
en kvaðst vona, að allir stjórn-
málaflokkar yrðu samtaka í því,
að' fara ekki lengra í því máli,
en þegar hefir verið gert.
Einnig urðu þar umræður um
íslen^ka viðskiptaráðunautinn.
Lýsti utanríkisáðherra því yfir,
að hann ætlaði að leita samn-
inga við Islandsráðherra um starfs-
svið hans.
Stjórnarskiftin í Danmörku.
Aðalástæðan til þeirra var sú,
að hægrimenn í þinginu, er fylgt
höfðu Neergaard, gáfu í skyn,
að Holstein Ledreborg hefði
leitað samkomulags við sig. Hann
komst síðan á snoðir um þetta,
og lýsti því yfir, að það væri
ósatt, en þó munu einhverjir af
flokksmönnum hans hafa leitað
samkomulags við hægrimenn.
Fór svo að lokum, að hægrimenn
ætluðu að taka þessi ummæli
aftur. En eftir þetta fóra þeir
að leita samkomulags við jafn-
aðarmenn og róttæka vinstri-
menn um vantraustsyfirlýsingu
til stjórnarinnar. Hægrimenn
vildu í fyrstu aðeins gefa Hol-
stein vantraustsyfirlýsingu, en
sú tillag-a var feld og ennfremur
önnur frá jafnaðarmönnum. Að
lokum var samþykt vantrausts-
yfirlýsing til allrar stjórnarinnar.
er róttækir vinstrimenn fluttu.
Nyhólm, dómsstjóri í hæsta-
rétti, hefir látið af starfa sínum;
eftirmaður hans verður Niels
Lassen dr. jur.
Orsökin til þessa mun vera sú, að Ny-
holm hefir eigi viljað standa í stappi
því, sem verða mun út af Albertímál-
unum fyrir ríkisrétti.
Talið er víst, að hægrimenn
komist til valda í Noregi.
✓
A Grikklandi hafa verið ó-
eirðir miklar nú um hríð, og
hafa þær mest sprottið af
mótblæstri gegn konungsættinni.
En sagt er að stórveldin muni
skerast í leikinn, og sporna við
því að konungsættin verði að
fata frá völdum.
Sainsöngvar Sveinbjörns Sveinbjörns-
sonar tónskálds í Kaupmannahöfn í f.
m. tókust vel. Lögin þóttu yfirleitt fall-
eg, einkum lagið «Ó, guð vors lands.»
Pétur Jónsson stúdent söng þar ein-
söngva og hlaut lof mikið. Ameríski
sendiherrann í Kaupmannahöfn hefir
fengið hann til að syngja fyrir gesti sína
í vetur.
Skáldið Olaf Hansen hefir þýtt ' Ofur-
efli» á dönsku.
Frá Reykjavík
Oullbrúðkaup Melstedshjónanna stóð
13. þ. m.; stúdentafélagið sendi þeim
heillaósk, en Steingr. Thorsteinsson flutti
kvæði. Kvennaskólinn gekk skrúðgöngu
heim til þeirra.
Heilsuhælið er nú komið undir þak.
samsæti í fyrradag í tilefni af því.
Hinir nýju strandbátar Thorefélagsins
eiga að heita «Austri« og »Vestri«, sá
þriðji verður »Perwie«.
Adrepa.
í síðasta blaði Norðurlands birtist
ennþá löng ritstjórnargrein um Thore-
samninginn, A þetta sennilega að vera
vörn gegn því, er rttað hefir verið í
þetta blað um sama efni.
Pessi Norðurlandsgrein er þannig úr
garði gerð, að hún er engra svara verð.
Ef fylgifiskar þess blaðs eru eigi svo
skilningsgóðir og skynsamir menn, að
að þeir sannfærist um það við lestur
greinarinnar sjálfrar, að hún sé einn
einn hinn viðbjóðslegasti eg vitlausasti
þvættingur, sem unt er að rita um al-
varlegt mál, þá er algerlega árangurs-
laust, að -gera frekari tilraun til þess að
opna augu þeirra. Rá hljóta augu þeirra
að vera þannig haldin, að þeir þekkja
engan greinarmuti sannleika og lýgi, vits
og vitleysu.
Aumingja Sigurður Hjörleifsson. Nú
er hann svo langt leiddur, að jafnvel
ákveðnustu andstæðingum er farið að
þykjanóg um. Rað skal fúsiega játað, að
það er eigi vegna hans sjálfs, heldur
vegna þjóðarinnar og þó eirikum þeirra
kjósenda Akureyrarkaupstaðar, er greiddu
honum atkvæði sitt við síðustu kosn-
ingar. Ef hann væri á sinni réttu hyllu
í lífinu, þá þyrfti engum að ofbjóða fram-
ferði hans. Pá væri það jafnvel gleði-
Iegt sjálfs hans vegna, hversu ánægður
hann er með sjálfan sig og upp með
sér yfir sálarástandi sínu. Pá skifti það
litlu, þótt það daglega komi í Ijós hvað
hann er og hver hann er. En af því
að hann er alþingismaður og ritstjóri
væri æskilegt að reynt yrði að hafa ein-
hvern hemil á honum, ef nokkurt hóf
á að verða á þeirri skömm og háðung,
er hann gerir þjóðinni og þó einkum
kjördæmi sínu.
Látum oss breyta eftir boðum heil-
agrar ritningar. Fyrirgefum Sigurði Hjör-
leifssyni ef hann veit ekki hvað hann
gerir og launum honum að maklegleik-
um ef hann veit það.—
Norðurlands-sannleikur.
Síðasta blað Norðurlands segir látna
húsfreyju Sigrúnu Jörundardóttur, konu
Odds skipstjóra Sigurðssonar i Hrísey. —
Kona þessi lifir ennþá, sem betur fer,
við dágóða heilsu.—
Sennilega hefir Norðurland ekki fluít
þessi ósannindi gegn betri vitund og
lætur sér því að líkindum nægja að
segja þau einusinni.
Fiskiafli
er allgóður hér úti í fjarðarmynninu
altaf þegar gefur á sjó. .
Gjaldþrot.
Gunnar Helgason útvegsmaður í Hrísey
hefir framselt búeitttil jgjaldþrotaskifta.
Tíðarfar
hefir verið allgott hér norðan lands,
síðustu vikuna. Er nú snjólítið hér í
Eyjafirði og víðast hvar góð jörð.
Vígslubiskupar
eru kosnir: á Suðurlandi Valdemar
Briem með 66 atkv. af 82. Næstur
honum að atkvæðafjölda, var Jón Helga-
son lektormeðl2 atkv. Norðanlands:
Séra Geir Sæmundsson með 16 atkv.
af 36. Næstir honum voru sr. Björn
Jónsson í Miklabæ, sr. Stefán Jónsson á
Auðkúlu og séra Jónas Jónasson frá
Hrafnagili með 4 atkv. hver. Séra Árni
Jónsson á Skútustöðum fékk 3 atkv.
> Egill«
er á Seyðisfirði í dag. Fer þaðan í
nótt.
„Hver er þar?“
Fyrirburður á Engiandi.
Maður, sem ritar undir: „Prestur l
ensku kirkjunni," sendi nýlcga blaðinu
Light fytgjandi sögu:
Eg vil leyfa mér að skýra yðar heiðr-
aða blaði frá kynlegum fyrirburði, sem
gert hefur aftur og aftur vart við sig í
húsi mínu og eg get ekki efast um,
þótt eg hafi lítið sem ekkert séð í þá
átt sjálfur.
Fyrst fóru að heyrast högg á hurð-
irnar á svefnherbergjunum, þrjú, stund-
um lítil, en stundum heil slög. Pau virt-
ust oftast koma fremur frá herbergjum,
sem enginn svaf í, heldur en utan úr
ganginum. Pessa hefir orðið vart ann-
að veifið síðan fyrir þremur árum. Frá
þessu hefur móðir mín sagt mér, þjón-
ustustúlkurnar, kona mín og eins heldri-
maður einn, sem hjá okkur dvaldi, þeg-
ar stúlkurnar voru ekki heima; bjó þá
sá maður einn í heilli herbergja röð við
ganginn, þar sem hann svaf. Sjálfur hefi
eg aldrei heyrt þessi högg, en vitnin
get eg ekki rengt. I júlí 1907 urðu ný
og meiri brögð að þessu. Eina nóttina
eftir miðnætti hrökk eg upp við að
kona mín kallaði: »Hver ert þú?« Eg
stökk á fætur, í því æpti kona mín:
Kveiktu á eldspítu!» (náttlampinn hafði
sloknað) og lýstu undir rúmið, það er
maður í herberginu.« Eg gerði það í
snatri, skimaði hálfflemtraður um her-
bergið og þokaði mér þangað sem lá
hlaðin smábyssa, er eg hafði til var-
úðar.
Svo kveykti eg á lampanum og lýsti
undir rúmið, en engin sál var í her-
berginu nema við, ng dyrnar læstar.
Hún sagði mér, að hún hefði vaknað
við það að sængurklæðunum var lyft
upp ofan að henni og kipt úr höndum
hennar; síðan greip einhver hönd aðra
hennar og þreifaði um fingurna eins
og eftir hringnum, Hún vildi kalla, en
loks kom hún upp orðunum: «Hver
ert þú ?» og þau orð heyrði eg; þá
kvaðst hún hafa gripið fastíhend-
i n a á svipnum í því hún var að sleppa
hennar, en hendin fanst henni hjaðna
undan takinu, þótt hún hefði sýnst heit
og náttúrleg góða stund. Um þennan
atburð fanst okkur töluvert um tíma, en
eg lét helzt í liós að það hefði verið
martröð (nightm are) og smásaman gleymd-
um við því.
156
tengdaföður sínum. Öll sú hepni sem hafði fylgt hon-
um bæði upp á síðkastið og’þetta kvöld, gerði hann
miklu örari en það sem hann hafði drukkið. Pess
vegna hafði hann þetta eina í huga: Pau skulu nú
fá að sjá það —öll saman.
Pað var alveg eins og hann væri orðinn allur
annar maður, sem ekki ætti rót sína að reka til hinna
gætnu bænda, í huga sínum sá hann aðeins björtu
hliðina: bankastjórann, hina vaxandi virðingu hinna,
hans góðu peninga, Júlíu sjálfa, og vinsemd hennar.
- Pau skyldu fá að sjá það öll saman! — Þá
kom hann alt í einu auga á húsbóndann, sem stóð
við skrifstofudyrnar og var að tala við With konsúl
og nokkra aðra.
Törres stansaði eitt augnablik ósjálfrátt, þegar hann
sá þennan mann, sem á svo einkennilegan hátt var
orðinn óvinur hans frá því þeir hittust í fyrsta sinn.
En hann færði sig þó nær til að þess að grípa hent-
ugt tækifæri og tala við Kröger inni á skrifstofunni;
dyrnar höfðu verið opnaðar til þess að hleypa út
reyk.
Pað var kallað á konsúl With til spilsborðs
síns, og hópurinn tvístraðist, húsbóndinn fór inn
á skrifstofu til þess að sækja vindla.
Törres fór itln á eftir. Pað hafði ekki verið kveikt
153
Eftir dansinn var Törres órólegur og taugaóstyrk-
ur, og vildi ekki sleppa henni. Hún sagðist mega
til að fara fram í eldhúsið til Soffíu frænku. Hann
vildi fylgja henni, og hún gat ekki losnað við
hann, hann fylgdi henni gegnum herbergi eldra
kvenfólksins — fast að eldhússdyrunum, hún hló
ennþá, en var þó hálfhrædd við hann.
»Sjáið þér nú til, hérna skiljum við!« sagði hún
og rétti honum hendina.
»En — en við erum þó á sama máli?« — gat
hann loksins stunið upp.
»Já já!« kallaði Júlía hlæjandi um leið og hún
hvarf út í eldhúsið. Törres leitaði frú Steiner uppi
og fann hana í litla herberginu, og — frá sér num-
inn af haniingju sinni sagði hann við hana.
»Hugsið þér yður! hún hélt að það væruð þér!»
Frúin skildi við hvað hann átti og leit á hann
með augnaráði,sem Törres var of æstur til að skilja,
en nú var mælirinn fullur; hún viidi losa sig við þetta
ruddamenni.
«Sögðuð þér ekki áðan, að þér vilduð fylgja
mínum ráðum?«
«Hef eg ekki gjört það?» — og hugsið yður —«
Hún tók fram í. «En þorið þér framvegis? »
»Eg þori alt mögulegt,» svaraði hann.