Norðri - 13.09.1910, Side 3

NR. 34
NORÐRI
136
Trjáviður}*girðingastaurar
hvergi ódýrari en í verzlun
Snorra Jónssonar á Oddeyri.
t
eru hvergi betri né ódýrari en í
verzlun Snorra Jónssonar á Oddeyri.
Draum-vísur.
í vetur þegar harðindin stóðu hvað
hæst og vorar pólitísku öldur létu sem
hæst, var það eitt kvöld, að eg sat og
var að lesa í Njálu um brennuna, og
mig snarsyfjaði. Eg hallaði mér útaf
og óðara dreymdi mig, að húsdyrnar
hrukku upp og eg sæi ferlegann mann
og fasmikinn standa fyrir mér með glott
á grön og reidda öxi. Eg þóttist vita
að þar var Skarphéðinn kominn. Hann
þagði og starði á mig, en eg þóttist
liggja agndofa og hvergi mega hreyfa
legg eða lið. Þá þótti mér hann kveða
stökur nökkvar, seint og hægt og eins
og góðir kvæðamenn gera. Við það
fanst mér eg vitkast og óttinn minka
svo eg vildi nema vísurnar. Það tókst
mér fyrst, en bráðum fór alt í rugling,
og syndist mér maðurinn vera orðinn
að Eyjólfi gamla sauðamanni, sem var
lengi fjármaður á Fossi hjá afa mínum.
Fyrstu vísurnar þrjár mundi eg orð-
réttar þegar eg vaknaði, en hinar þrjár
eða fjórar mundi eg einungis hrafl úr.
F*ær sem «Skarphéðinn« kvað voru
svona:
»Bálin skæð við Bergþórshvel,
bóndans ræða svæfði vel:
Engann hræði harðlynd Hel,
hennar œði er stundar-él.
Garðarsey með fum og fát,
fors og reiging, dul og stát,
ertu eigi ein á bát —
öllu megin fyrirsát?
Býrð ei undir Bergþórshól,
byrgð þín sund, og hnígin sól?
Blika hundrað banatól,
brennur grund og húsaskjól.«
. Loftur í Leyningi.
Af Eskifirði 2, sept.
Þorskaflinn er góður nú sem stendur
3 — 6 skpd. á mótorbáta og eigi lengra
að sækja en út hjá Seley. Smábátar hafa
fiskað vel á Reyðarfirði í sumar, nokkr-
ir með 2 mönnum búnir að fá fyrir 1400
kr. á skip. Grasspretta var hér rýr og
nýting hin versta, svo margir eru í vand-
ræðum með hey. Á flestum fjörðum
hér eystra er talið að góður hagur verði
alment á mótorbáta í ár.
Fiskiskipin
þau fáu fiskiskip sem hafa stundað
færafiski hér fyrir Norðurlandi hafa
veitt vel og eru nýlega komin inn með
góðan afla.
Staka
til athugunar hr. G. Sv. Sbr. grein hans í
»G.horni.«
Pegar alt var orðið rótt
og andans rénuð kveisa.
innlimunar iðrasótt
aftur fór að geisa.
(M. E.)
Brúkuð íslenzk frírr.erki
kaupir
Eggert Stefánsson.
Herbergi til leigu
fyrir einhleypa menn og fjölskyldur.
Vísað á í prentsmiðjunni á Oddeyri.
Fjármark.
Hér með auglýsist að fjármark mitt
er: hvatt hægra, sneitt framan og gagn-
bitað vinstra.
Jón Bjarnarson Valadal
Tjörnnesi Suður-Þingeyjarsýslu.
Mótorkúttarinn
.,BR0DRENE”
21 ,79 tons, er til sölu á Siglufirði með
herpinót eða án hennar. Skipið er einung-
is fárra ára, með kraftgóðum mótor.
Ágætlega lagað til síldar eða þorsk-
veiða. Lysthafendur snúi sér til
Bakkevíks
á Siglufirði.
Forskriv selv Deres Klædevarcr
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse, Enhver
kan faa tilsendt portofrit mod Efterkrav 4
Mtr, 130 Ctm, bredt, sort, blaat, brun, grön
og graa egtefarvet finulds Klæde til en ele-
gant, solidKjole eller Spadsereraðt for kun
10 Kr. (2,50 pr. Mtr). eller 3'U metr. 135
Ctm. bredt sort, mörkeblaa og graanistret
moderne Stof til en solid og smuk Herre-
klædning for kun 14 Kr. 50 til Ö Er var-
erne ikke efter önstke tages de til bage,
Aarhus Klædevæven, Aarhus Damnark.
Góð — hrein
Steinolfuföt
kaupir undirritaður móti peningum og
vörum og í reikninga. Ennfren ur
fernis og mótorolíuföt.
J. V. Havsteen,
Oddeyri.
Nýtt smjör,
hænuegg,
dilka »g
dilkakjöt
K A U P I R
hæzta verði verzlun
J. V. Havsteens Oddeyri.
Norðra skuldir.
í Ringeyjarsýslu að undanskildum þeim,
sem eru í Grýtubakka og Svalbarðs-
strandarhreppum eiga að borgast hið
bráðasta til Péturs alþingismanns |óns-
sonar á Gautlöndum, sem fengið hefir
umboð til að innheimta skuldirnar.
Y-I-N-D-L-Á-R og
M-U-N-N-T-O-B-A-K
ódýrast í stórsölu hjá
Carli F. Schiöth.
16
Ó, hve samvizkan kvaldi mig. Eg hugsaði með mér: «Fall-
byssan er hlaðin, kveikt á kveikiþræðinum — nú kemur það.
Gestarnir fóru að hvíslast á; það leit helzt út fyrir, að syst-
ur mínar vildu skríða inn í ofninn, til að fela sig. F*á var dyra-
bjöllunni alt í einu hringt. Pað fór að koma hreyfing á veizlu-
gestina; en þetta var þá ekki nema eitthvert spjald, sem Betty
kom með, inn til systra minna. En þær urðu allar saman eins
og blóðstykki í framan, þegar þær sáu, hvað þetta var. Pað
var svo sem engin «afsökum;« það var bara ljósmynd, sem
átti að vera niðri í kommóðuskúffunni hennar Sús. Dyrabjallan
hljómaði aftur — aftur kom mynd. Ja — sú sjón!
Tuttugu sinnum var bjöllunni hringt og tuttugu sinnum
kom mynd.
Loks komu tveir yngispiltarnir, sem boðnir voru. — Eg vissi
undir eins, hvernig á því stóð. Á myndunum þeirra stóð: «Ó,
þú yndislegi Brown!« og: «Svo fjörugur og fríður!» og þessi
seinni var þar að auki bókhaldari í skóverksmiðju.
Nú var farið að dansa «Lanciars« og voru hafðir f dansin-
um þrír karlmann — fleiri voru ekki til — og fimm stúlkur.
Jómfrú Hopkins skríkti nærri því einlægt; systur mínar grétu.
Kvöldmaturinn var ágætur en veizlufólkið var hvorki glatt né á-
nægt — það vissi eg manna bezt. Mér leið ekki betur en það,
að eg varð að hætta við að borða, þegar eg var búinn að fá
eggjamauk á diskinn minn fimm sinnum.
«Ef eg vissi hver hefði gjört þetta,« heyrði eg Sús segja
við Moore læknir »þá skyldi eg svei mér hefna þess! Pað er
illa og svívirðilega gjört! Peir eru náttúrlega alveg æfir við
okkur. Við getum aldrei bætt fyrir það aftur. Máske líka, að
við neyðumst til að flytja okkur í burtu héðan; eg þori ekki
að láta sjá mig á götunni framar. Ó, bara, að eg vissi hver
hefði gjört það.«
«Kannske hann Pétur litli geti gefið einhverja upplýsingu
um það,« sagði læknirinn, og hvesti á mig augun.
13
lofaði því, og svo settust þær niður við að semja litsa yfir boðs-
gestina. Allar voru þær önnum kafnar eins og hunangsflugur og
þær sögðu að eg væri góður drengur, því að eg var ofur spak-
ur og sat þar á stól hjá þeim og hlustaði á, en satt að segja,
var eg orðinn kúguppgefinn af öllum hlaupunum. En allt í einu
var dyrabjöllunni hringt — og það var — hérna þér að segja —
hún Betsy föðursystir mín, sem býr í Hoppertown og sem heim-
sækir okkur tvisvar á ári. Systur mínar urðu alveg æfar. Pví
að þær vissu náttúrlega, að Betsy myndi tefja eina viku, og svo
myndi hún verða í veizlunni líka. Sil skældi sig alla í framan,
þegar hún heyrði, að það væri Betsy.
»En að kerlingarrægsnið skyldi nú endilega þurfa að rek-
ast hingað núna,« sagði hún, »hún kemur líka æfinlega, er sízt
skyldi.«
»Hún náttúrlega verður hér, þangað til veizlan er um garð
gengin,« sagði Bess, þegar hún heyrði umhana;og svo náttúr-
lega fer hún í græna kjólinn sinn og gulu smykkjuna og setur
upp afskræmislegu fjólubláu bómullarhanzkana sína.«
«Hún náttúrlega gjörir hreinustu veizluspjöll,« sagði Sús.
Eg held að Betsy föðursystir sé rík, en hún er orðin svo
gamaldags, að eg gæti vel trúað því, ef einhver segði mér það,
að hún hefði verið í félagi við dýrin, þegar þau komu vagg-
andi tvö og tvö, út úr örkinni hans Nóa; en Betzy kemur æf-
inlega ein sömul, því að hún er eldgömul piparmey.
Pegar eg heyrði þær segjast vona, að hún færi fyrir veizl-
una, þá vonaði eg það líka Og þér að segja, kæra dagbók,
þá sló samvizkan mig í hvert skipti, sem mér duttu myndirnar
í hug. Ó, það er voðalegt að hafa vonda samvizku; hún sligar
manninn eins og þriggja vætta bjarg. Eg vildi að eg hefði
aldrei gjört það, en það er skeð, og eg ásetti mér, að bæta
brotin gegn systrum mínum á annan hátt. Pegar búið var að
drekka teið, togaði eg Betsy út í fordyri með mér og sagði: