Norðri - 13.11.1911, Blaðsíða 3

NR. 46
NORÐRI.
153
fjölgaði í landssveitum og verð á landi
hækkaði alt að 70°(o. Um 1870 tóku
mjólkurverksmiðjurnar til starfa, en við
það óx mjög rófnarækt og grasrækt, er
leiddi af fjölgun kúa og ' mjólkurmark-
aðinum.
Garðrækt hefir aukist stórum á síðari
árum, bændur nota mikið afgarðávöxt-
um til matar með því sem þeir selja
þá í borgum og sjóþorpum, og nokkuð
er flutt af þeim út úr landinu.
Kornyrkja og kartöplurækt hefir auk-
ist og selja bændur mjög mikið af þeim
í borgum og í verksmiðjurnar.
Rað má sjá breytingu á landinu í
seinni tíð, stór svæði eru árlega tekin
til ræktunar bæði fyrir skóg og aðrar
jurtir. Skógræktin er ein af öflugustu at-
vinnugreinum landsins, því fyrir utan
allan trjávið, sem landið notar til bygg-
ingar, smíða og brennslu, er árlega út-
flutt timbur fyrir 50 miljónir króna.
Eg vil ekki þreyta lesendur á því að
fara út í einstök atriði jarðræktarinnar
hjá Norðmönnum, enda gefst mönn-
um kostur á að kynna sér þau bæði
í gegnum Ræktunarfélag Norðurlands
Og með fleiru móti.
(Framh.)
Niðurjöfnunarnefnd
Akureyrar er byrjuð að jafna niður
útsvörunum, í nefndinni sitja 7 menn,
þeir Davíð Sigurðsson, Einar Gunnars-
son, Guðfinna Antonsdóttir, Júlíus Sig-
urðsson, Lárus Thorarensen, Sigmund-
ur Sigurðsson og Sigtryggur JónsSon.
Nefndin á að jafna niður 17955 kr.
og «r það á annað hundrað krónur
meira en í fyrra. Pegar þess er gætt að
eitt eða fleiri útgerðarfyrirtæki hafa hætt
hér í bænum, sem báru um 1000 kr.,
og fólkið í bænum hefir ekki fjölgað
svo teljandi er, og engir efnamenn flutzt
í bæinn, er það Ijóst að útsvör sumra
hljóta eitthvað að hækka frá því í fyrra,
og mun sú hækkun aðallega lenda á
verzlunum og þeim, sem hafa sæmilega
Til matgjörðar og bökunar.
10 aur.
10 -
10 -
15 -
Flórians eggjaduft . .
— býtingsduft .
Vanille lyftiduft . .
Vanillestangir . . .
ýmiskonar krydd í bréfum.
Ávaxtalitur
gulur, rauður og grænn
glösum á 10, 15 og 25 aura.
Möndlur, Citron og
Vanilledropar
í glösum á 10, 15 og 30 aur
Kardemommudropar,
Hindberjadropar,
Kirseberjadropar
í glösum á 15 og 25 aur.
„Sápubúðin Oddeyri
Talsími 82.
Cacao.
Ekta, áreiðanlega óblandað,
hollenskt . . 1/í pd. á 40 aur.
Súkkat.
Bezta Livorno-súkkat J/4 pd. 20 —
Soya.
einkargóð í glösum á 25 og 30 —
((
launaðar fastar sýslanir. Búast má við,
að nú reyni með meiramóti á kunnug-
leik, rétt mat og sanngirni niðurjöfnun-
kom nú fyrir helgina með 70 föt af
steinolíu. Fer héðan á morgun beint
til Reykjavíkur.
2 Netakútar,
merktir: E G
arnefndarinnar á Akureyri.
Verksmiðjufélagið við Glerá
byrjaði fyrir alvöru í haust að vinna
dúkajfyrir fólkið og lita og laga sjöl og fl.
svo er kembing og spuni afgreiddur
eins og að undanförnu hefir verið gert
þegar verksmiðjan hefir starfað. Síðan
núverandi forstöðumaður hennar Norð-
maðurinn Bertelsen kom hingað fyrir
rúmu ári, hefir hann kappsamlega látið
vinna að því að endurbæta verksmiðj-
una, hús hennar og vatnsleiðslu, og
mun mikið af hinu nýtekna landssjóðs-
láni hafa gengið til þess. Pó mun for-
stöðumanni enn þykja vanta vefstóla og
fleiri áhöld. Verksmiðjan hefir fengið
orð fyrir að vinna trútt og vel síðan
Bertelsen tók við stjórn hennar; en
margir eru hræddir við að hinn lam-
andi barnasjúkdómur þessa fyrirtækis,
hafi þær afleiðingar. að landssjóður
verði enn að leggja nokkuð til svo
krakkinn geti dafnað eða náð þroska,
því fyrirtækið sé orðið ofdýrt eftir verð-
mæti eignanna.
• Norðlyset*
mótorskip danska steinolíufélagsins
Prófessor Agúst Bjarnason
hefir hlotið doktorsnafnbót fyrir rit-
gerð er hann varði við Kaupmanna-
hafnarháskóla nú nýlega.
Porleifur í Hólum.
náði kosningu hjá Austur-Skaftfellingum.
Munið eftir að
er ávalt byrg' að allskonar
m a t v æ 1 u m .
Nýt kjöt fæst daglega.
Tólg
Saltkjöt
Rúllupylsur
Spegipylsur
Kæfa
o. m. fl.
töpuðust austur undir landi hér á dög-
unum þegar ísinn var á pollinum.
Finnandi beðinn að skila í verzlun
Stefáns og Einars á Akureyri.
Hvítan hrút velurgan,l
an vantaði
undirritaðan af fjalli í haust. Eyrnamark:
Hamarskorið hægra, stúfrifað vinstra.
Brennimark : J. V. H. Hafi einhver orð-
ið var við hrút þennan í haust, er hann
vinsamlega beðinn að láta mig vita það.
Oddeyri 10. nóvemder 1911.
J. H. Havsteen.
Dndirskrifaður tekur að sér aðgerðir
á rafarmagnsleiðingum og setur
þær upp að nýju; ennfremur tek
eg að mér, að gera að öllu þvf,
sem að rafurmagnsleiðsluj lýtur, þar eð
eg er útlærður ,EIektriker‘ eftir nýj-
ustu tízku, og hefi fengist við það starf
í Noregi í 5 ár. — Sömuleiðis tek eg að
mér að útvega frá útlöndum hringing-
arverkfæri og rafurmagnsbatteri.
Mig er að hitta í Strandgötu Nr. 37.
Oddeyri. S. Sætran.
28
með öllu móti að halda samtalinu á lopti, en hvað mikið sem hann
reyndi til að fjörga hinn ungu stúlku, og þó hann sjálfur virtist vera
hinn ánægðasti yfir umtalsefninu, heppnaðist honum ekki að leiða at-
hygli hennar að því. Hún svaraði aðeins þegar hún komst ekki hjá því
með svo fáum orðum sem hún gat, og beygði sig síðan * dýpra og
dýpra yfir vinnu sína.
Mortensen, sem stöðugt hafði auga á greifanum og sá vandræða-
svipinn á dóttur sinni, hélt nú að hann biðlaði til hennar, svo nú tók
tcrtrygni hans aðra stefnu. Hann var sem sagt ekki einn af þeim mönn-
um, sem álíta það lán eða upphefð að eignast þann tengdason sem
aðeins gekkst fyrir peningum hans, þó hann væri af háum aðalsættum
og heimurinn áliti veg hans vaxa við það. Rvert á móti bar hann full-
komna óvild til alls þess, sem bar nafnið aðall, og áleit það mestu
hneisu fyrir sig ef dóttir hans endurgyldi ástarviðleitni greifans. Hann sá
líka vel að orsökin til þessarar ástleitni hans var ekkert annað en pen-
ingar hennar, og v»r því mjög órólegur yfir því, að Hermann gaf sig
svo mjög að dóttur hans.
*Það væri þó meira en lítið óhapp ef eg gaeti ekki með aðstoð
héraðsdómarans fullgert kaupsamningana á morgun til þess að losna
við þessa greifalegu sníkjugesti. Pessi slóði þarna skal þó aldrei fá dótt-
ur mína,<r hugsaði hann.
Um kvöldið reru allir gestirnir sér til skeratunar út á vatnið. Um
leið og Hermann hjálpaði stúlkunum upp í bátinn, sýndist Elinu hann
stinga pappírsblaði í hönd Selmu og hvísla einhverju að henni um
leið.
Elín var dauf og hugsi. Henni var stððugt í hug það sem faðir
hennar hafði sagt við hana, og lagði nú niður fyrir sér hvernig hún
ætt að fara. 011 þau lofs- og gamanyrði sem greifinn sagði við hana á
leiðinni flugu fram hjá eyrum hennar án þess að hún veitti þeim nokkra
eftirtekt.
i>Eg verð þegar í kvöld að tala við mömmu og láta hana vita
hvað mikið hún leggur í sölurnar,« hugsaði Elín með sjálfri sér.
Vrð kvöldverðinn heyrðl Elín að Selma sagði við greifann:
25
mælti Mortensen og sneri sér að Froberg, sem sat hinumegin í saln-
um.
»Hvern átt þú við?« spurði Froberg.
»Djöfulinn hann Hermann greifa. Leitar hann hylii Elínar eða
Selmu ?«
»Hvorugrar, held eg — eða ef til vill Iíka beggja.*
»Beggja? Hann ástsækir þó líklega aldrei konu mína?«
»Góði Mortensen, vertu nú ekki aftur vitlaus. Getur þú ekki í-
myndað þér að þessir ungu spjátrungar eigi bágt með að vera svo
með ungum og laglegum stúlkum, að þeir smjaðrt ekki dálítið fyrir
þeim, en sem í raun og veru er alveg meinlaust og meiningarlaust.«
»Meina þeir þá ekkert með orðum sínum, eða því eru þeir þá
að láta þau út úr sér?«
»Til þess að eiða tímanum sem þægilegast.*
»Og þú ætlar kannske að telja mér trú um að heiðarleg og trygg
kona hlusti á slík orð?«
• Pví ekki það? Eg get ekki séð neitt ósæmilegt í því, ekki sízt
þegar svo stendur á að konan er gift eldgömlu og tortryggnu karl-
skrifli.
Skipstjórinn gekk um gólf án þess að segja nokkurt orð. Alt i
einu staðnæmdist hann við gluggann.
»Froberg, komdu hingað,« kallaði hann fljótlega.
Hann lagði hendina á handlegg Frobergs og sagði:
»Taktu nú eftir svip greifans, og segðu mér svo hvað í honum liggur.*
Froberg virti hinn unga mann fyrir sér, þar sem hann gekk við
hlið Selmu, og svaraði síðan:
»Greifinn lítur út fyrir sð vera í dálítilli geðshræringu.«
»Ó! Pú gætir miklu frekar sagt að hann væri eins og sá sem
þjáist af hjartnæmri þrá, sem hann ekki getur svalað. En hver þeirra
vekur þá tilfinningu í hjarta hans?«
»Hann er sá eini sem getur sagt þér það, en að öllum líkindum
er það dóttir þín og væntanlegur auður hennar sem töfrar huga hans í
bráðina.*