Norðri - 23.03.1912, Síða 3

Nr. 8
NORÐRI.
27
eina, svo fljótt sem því verður við
komið.«
Samkv. tiil. frá Ræktunarfél. tilnefndi
sýslunefnarmann Kristján E. Kristjáns-
son búfræðing á Hellu til þess að skoða
og mæla jarðabætur búnaðarfélaganna í
Eyjafjarðarsýslu sem eru í búnaðarsam-
bandinu, næsta sumar.
Sýslunefndin kaus Jón Guðlaugsson
búfr. í Hvammi til þess að skoða og
mæla jarðabætur þeirra búnaðarfélaga í
sýslunni, sem ekki eru í búnaðarsam-
bandinu.
Tilslökun.
Eg heyri að sá fallni höfðingi á Tjörn-
um vilji ekki láta kenna latínuna sína
við eina tjörn, og er það ekki nema
hugulsemi við hann að kenna hana við
fleiri en einn forarpyttinn í landareign
hans og kalla hana rjarnalatínu, og bið
eg menn að gera það, enda var það
ætlun mín í fyrstu þótt r-ið slæddist inn
í ógáti. Pá er þessi höfðingi að réttlæta
það, að hafa í haust talað við marga
kjósendur fyrir utan vegg með því að
gefa í skyn, að hann hafi eigi fengið
annarsstaðar áheyrn, með þessu gefur
hann í skyn, að bændur hafi litt boð-
ið honum til stofu á yfirreiðum hans
Sumum kann nú að þykja þettaJlýsaDlít-
illi kurteisi, en bændum er vorkun,fsem
margir eru einyrkjar, þótt þeir í anna-
tíma séu eigi að leiða í stofu hvern
óboðinn Iabbakút, sem ríður heim á þá
meðmælalaust, til að biðja þá að kjósa
sig í vandasama stöðu, sem þeir hafa
ekki minsta traust á manninum til, það
virðist fullmikið af þeim heimtað að
hlusta á sjálfhælni og bakbit slíkra manna
fyrir utan vegg, enda er sagt að stutt
hafi stundum orðið um kveðjur hjá
bændum, og þeir sjálfir gefið förumanni
í skyn, að fundi væri slitið.
Mér er sagt að Tjarnahöfðinginn ætli
í mál við útg. Norðra fyrir það sem eg
var að punta (dekorere mun það heita
evrópisku) hann nm daginn. Ojæja, má
ske héraðsprófasturinn geti eitthvað lag-
Nýr útsaumaður
KOIMOÐUDÚKUR
Aðalfundur
hefir tapast úr þvotti við prentsmiðju-
húsið á Oddeyri. Finnandi skyli hon-
um þangað gegn ríflegum fundarlaun-
um.
Gefins og að
Kaupfélags Eyfirðínga
verður haldinn í þinghúsi 0ngulsstaðahrepps við
Pverá laugardaginn 11, maí næstkomandi og byrjar
klukkan 11 f. h.
kostnaðarlausu
sendum vér hina stóru verðskrá vora nr. 24
með 3000 myndum, yfir húsáhöjd, verk-
færi, stálvörur, vopn, hljóðfæri, Ieður-
vörur, úrfestar, brjóstnálar, silfurvörur,
reykjarpípur o. fl. ,
Að panta og láta senda sér með posti
þær vörur sem maður þarfnast, er langhent-
ugast Lítið yfir verðskrána, og ef þér finn-
ið þar nokkuð, sem þér þurfið á að halda
þá skrifið það á bréfspjaldið sem fylgir verð-
skránni og sendið til vor. Ef þér verðið a-
nægðir með vörurnar, þegar þær koma, þa
hafið þér þær, en ef yður líka þær ekki þa
búið vel um þær aftur og sendið um hæl
til vor.
Skrifið eftir verðskránni,
Félagsstjórnin.
Nautgripi
kaupir Kjötbúðin á fæti og eftir niðurlagi eins og
að undanförnu.
Semjið sem fyrst.
hún verður þásend yður kostnaðarlaust.
Importören A/s.
Köbenhavn K.
að á honum slássið, svo það fari betur,
það skyldi gleðja mig, en kybbið læt
eg bíða, þar til búið er að koma þessu
vel fyrir sem komið er.
Heimastjórnarmaður.
Verðlag
gegn peningum á nokkrum vörum á
Akureyri ódýrast:
Rúgur
Rúgmjöl
Klofnar baunir
Bankabygg
Hveiti gott
Do. lakara
19 au. kilo.
20 - -
30--------
26 - -
32 - -
26 - -
Biðjið um {egundírncir
i Sóley” „Ingólfur" „HehlcTeða jsöfold1’
Smjörlihið fœ$Y einungi^ frd:
Ofto Mönsted h/f.
Kuupmnnnohöfn ogRrósvxm yta
i Dcmmörku.
Hafragrjón marin Kaffi 30 180 Saltkjöt 50 au. kilo.
Sykur (heilir kassar) 64 — — Tólg 76 - -
Kol 32 kr. ton. Taða 8 - -
Smjör 140 au. kilo. Starhey 6 - -
Nautakjöt 60 Nýmjólk 16 - lit.
Góð kýr
með mikilli mjólk óskast keypt 14. maí
í vor.
Útgefandi Norðra vísar á.
68
blendingur af hvítum og svörtum foreldrumj, sem hefur farið hingað
til þess að gleyma að forfeður hennar hafi verið þrælar.«
Hann hugsaði sér Stefaníu með flatt nef, þykkar varir, hrukkótta í
andliti, dökkann hörundslit, gráhærða og tanlausa. Pví nær sem greifinn
færðist Kongsberg, því hægra fór hann. Bæði var það, að hann kveið
fyrir að sjá aftur feðraeign sína, og svo málaði hann Stefaníu svo hræði-
lega fyrir hugskotssjónum sínum, að honum bauð við að sjá hana, og
fanst líka tign sinni misboðið með slíkri heimsókn.
Stefanía sat á legubekk í gestasalnum á móti gluggadyrum, sem
lágu út í garðinn. Til hægri handar við hana stóð borð, sem hún
hafði lagt á vinnu sínna. Stefanía sat þannig, að hún sneri bakinu að
dyrunum, sem hún ætlaðist til að Hermann kæmi inn um, en hagaði
þó svo til, að hún gat séð hann í spegli, sem hékk móti dyrunum, um
Ieið og hann kom inn.
Hún var klædd svörtum silkikjól, bryddum svörtum blúndum
um háls og ermar. Háls hennar, sem var hvítur sem nýfallin mjöll,
sýndist ennþá fegurri fyrir hina skörpu litbreytingu. Hárið var vafið
smekklega og tilgerðarlaust upp í hnakkann. Augun voru dauf eins og
hún hefði grátið, en engu að síður hlaut hver að játa, sem sá hana
sitja þarna með augun á speglinum, með jiennan alvarlega og tignar-
Iega svip, sem virtist hvíla yfir hinu viðkvæma og blíða andliti hennar,
að hún væri beinlínis fögur kona,
í fordyrinu, sem lá út að garðinum, var Jana Smith, núverandi
ráðskona á Kongsberg, að setja ofaní við eldabuskuna fyrir matartil-
búninginn.
Jana Smith var lá vexti og digur, heldur ólagleg í andliti en svip-
urinn góðlegur. Klæði hennar voru skreytt mörgum fögrum litum, og
húan, sem hún hafði á höfðinu, var lögð rauðum og grænum böndum.
Ef Jana Smith hefði átt að klæðast ein- eða tvílitum búningi, hefði henni
þótt lífið óbærilegt.
Rétt í því að hliðið var opnað, og Hermann greifi kom inn í
garðinn, var Jana að skúta stúlkuna, á svo góðri sænsku sem hún
gat, fyrir að hún kynni ekki að búa til grjónagraut, svo hann væri
65
»Það er rétt sem hún segir, að ættardjásn er ekki hægt að selja
eða farga til annara.«
»En þau eru nú þegar seld.«
»En það var mikil yfirsjón, Harmann.*
*Kæra Helfríð! þú veizt ekki hvað þú segir.« Hermann strauk
hendinni um ennið og hélt svo áfram:
»t*ú veizt vel að erindisreki hennar keypti Kongsberg með þeim
skilmálum, að það væri fengið henni í hendur eins og það stæði.
Hefði eg ekki selt það, þá hefðu lánardrotnar mínir látið selja það við
uppboð, og þá hefði það ekki einusinni hrokkið fyrir skuldina, og við
staðið sem reittar rjúpur á eftir. En til alhar hamingju heppnaðist mér
með þessu móti að borga skuldir mínar og fá þessa litlu upphæð
fram yfir, sem forða fyrir þig og mömmu.«
»Og hvað ætlar þú nú að gera?* spurði Helfríð og Ieit með-
aumkunarlega á bróður sinn.
»Auðvitað verð eg að kaupa þessa muni, sem hún álítur óseljandj,*
sagði greifinn og stundi við.
Hún virti bróður sinn fyrir sér. Hún vissi að þessi kaup mundu
kosta hann mikið. Þegar þau voru komin á hæð, sem lá milli Kongs-
bergs og Ákaness, settist Helfríð niður og Hermann fleygði sér við hlið
hennar, tók ofan hattinn og lofaði vindinum að leika um hina Ijósu
lokka sína.
»Hermann!« sagði Helfríð blíðlega, og strauk hendinni um enni
bróður síns. Eg sé það á þér að þú hefur einhverjar áhyggjur.«
sÞað er satt Helfríð, eg hefi áhyggjur og þær ekkert þægilegar
Ef þú aðeins skildir hvað það væri, að vera ungur maður á bezta aldri
og verða svo að eyða þeim dögum æfi sinnar í algert iðjuleysi. Eg,
síðasti ættliður Rómarhjartaættarinnar, lifi hér og eyði þeim peningum,
sem varla eru nægir þér og mömmu til framfærzlu. Og þó tek eg mér
ekkert fyrir hendur .... ekkert . . sem getur stuðlað að sjálfstæði
mínu og aflað mér nauðsynja minna.«
»Greifa Rómarhjarta sæmir ekki að vinna fyrir brauði sínu. Fyrir
honum er enginn anuar vegur opinn, en að ganga í þjónustu konungs,