Norðurland - 14.03.1903, Side 3

hvergi kindur sínar. Var þá tekið til að
leita og eftir rúma viku var búið að finna
28 kindur, 11 af þeim dauðar. Talið var
líklegt að hinar hafi aliar farist.
í Höfðahverfi
hafa verið haldnir tveir fjölmennir fundir
í vetur, báðir á Grýtubakka. Á fyrri fund-
inum — sem eiginlega var bindindisfundur
— hélt einn af okkar áhugamestu bændum,
Þorsteinn á Svínárnesi, langan og efnisrík-
ann fyrirlestur, sem góður rómur var gerður
að. Seinna á þeim fundi fóru fram gagn-
legar umræður um efni það, er fyrirlesarinn
hafði tekið fyrir, og snerust þær umræður
að mestu um barnaskóla í þessari sveit.
Á seinni fundinum, sem nú er rétt ný-af-
staðinn (7. marz), fóru fram umræður um
barnaskóla, er endaði með því, að almenn
samskot voru hafin í þá átt. Urðu þau
samskotaloforð kr. 475.55, en af þeirri upp-
hæð voru þegar greiddar á fundinum kr.
79.30, er samstundis var lagt í sparisjóð
sveitarinnar. Hæst gaf einn maður 100 kr.;
aðrir 50—25—20 o. s. frv. Samskotin verða
væntanlega auglýst í >Norðurlandi«.
Það er áreiðanlegt, að skemtifundir sem
eitthvert gagn hafa í för með sér, eru
bráðnauðsynlegir í sveitunum; eitthvað
verður að gera til að halda fólkinu þar
kyrru; að öðrum kosti gleypa bæirnir sveit-
irnar, áður en þjóðin veit af.
— Þetta, sem hér er prentað á undan,
er >N1.« ritað úr Höfðahverfi 12. þ. m. I
sambandi við það getum vér eigi bundist
þess að benda á, hve ríkur framfaraáhug-
inn sýnilega er þar um slóðir. Þaðan kem-
ur sjúkraskýlis-hreyfingin og þar er lagt
fram mikið fé til þess fyrirtækis. Og nú
kemur barnaskóla-hreyfingin og miklu fé
tafarlaust lofað í því skyni að koma þeirri
hugmynd í framkvæmd. Slíkur hugur er
sæmd mikil fyrir sveitina.
Sýslufund
Eyjafjarðarsýslu er verið að halda þessa
dagana. >Norðurl.« mun síðar flytja ítarlega
skýrslu um fundinn, en verður að láta sér
nægja í þetta sinn að geta tveggja mála,
sem búið er að afgreiða.
Þjóðjarðasölumálið. Sýslunefndin var í
heild sinni eindregið hlynt því, að selja beri
leiguliðum ábýlisjarðir þeirra, þær, sem
landsjóðs eign eru.
Sýslunefndin telur hæfilegt verð á Reyk-
húsum (8,6 hndr.)- 1000 kr., Möðruvöllum
í Hörgárdal (74,5 hundr.) 9000 kr. Um jarð-
irnar í Svarfaðardal, sem lagðar hafa verið
fölur á, greinir nefndina mjög á við umboðs-
mann, sem metur hvert hundr. í þeim jörð-
um alt að 200 kr. Sýslunefndin telur það
óhæfilegt verð og metur jarðirnar sem hér
segir: Hrísa (15,6 hundr.) 1900 kr., Skálda-
læk (12,7 hundr.) 1600 kr., Syðragarðshorn
(20,6 hundr.) 2200 kr., Ytragarðshorn (12,7
hundr.) 1600 kr., Grund (26,8 hundr.) 2500
kr., Tjarnargarðshorn (17,7 hundr.) 1800 kr.
Ytraholt (i8,5hundr.) 2000 kr., Böggveis-
staði (37,5 hundr.) 8000 kr.
Kyennaskólamálið. Stjórnarnefnd kvenna-
skólans réð til þess að halda skólanum á-
fram sem sérstökum og bæta fyrirkomu-
lag hans á allan hátt. Óvíst taldi nefndin
að framvegis fengist leigt hið sama hús-
rúm og nú er leigt til skólahaldsins, enda
er það ónógt, og lagði því til, að bygt
yrði sérstakt kvennaskólahús, er ekki
mundi kosta yfir 12,000 kr. Sýslunefndin
vísaði málinu í heild sinni til skólanefnd-
arinnar, til bezta undirbúnings, annaðhvort
undir aukafund í júní í vor eða næsta
aðalfund.
Æfiminning.
20. febrúar 1903 lézt öldruð kona að
MöðruvöIIum í Hörgárdal, Guðrún Sigurð-
ardóttir að nafni. Hún fæddist að Heiði í
99
Gönguskörðum við Skagafjörð 2. septem-
ber 1831, og ólst upp hjá foreldrum sín-
um, Sigurði hreppstjóra Guðmundssyni,
þeim, er orti Varabálk, og Helgu Magnús-
dóttur, prests að Fagranesi. Þegar hún
var 23 ára giftist hún Stefáni Stefánssyni
frá Keflavík í Hegranesi, og bjuggu þau
hjón lengst búskapar síns, 28 ár, að Heiði,
en 6 ár annars staðar. Á þessu tímabili
eignuðust þau 7 börn, og dóu 4 í æsku,
en 3 lifa: Síra Sigurður í Vigur, Stefán
kennari að Möðruvöllum og Þorbjörg hús-
freyja, kona Björns hreppstjóra Jónssonar
að Veðramóti í Gönguskörðum. Eftir að
þau hjón hættu búskap, fóru þau að vist-
um að Möðruvöllum til Stefáns sonar síns.
Þar lifir Stefán, maður Guðrúnar, enn þá.
Guðrúni heitinni var við brugðið fyrir
dugnað á yngri árum hennar, og hún vann
mikið alla æfi sína, enda var hún mjög
vel verki farin. Hún var önnum kafin í
því að gæta bús og barna, eftir að hún
giftist, og það því fremur, sem oft var
gestkvæmt að Heiði, þótt ekki liggi sá
bær í aðalþjóðbraut. Seinna hluta æfi henn-
ar sótti á hana megn brjóstveiki, enda
átti hún ekki langt að sækja hana, því
að faðir hennar hafði andast úr brjóst-
veiki eftir langa legu og stranga.
Fullyrða má, að Guðrún hafi aldrei lif-
að þjáningarlausan dag 10 seinustu ár æfi
sinnar, og seinast varð brjóstveikin henni
að fjörlesti, en hún bar þjáningar sínar
með stakri þolinmæði og var lengstum á
fótum, þótt allir, sem höfðu kynni af henni,
sæju, að hún var alls ekki fótafær. Hún
var aldrei iðjulaus, þegar annars var kost
ur, og vann af veikum mætti fram undir
andlátið, að heita mátti, og það er iíklega
þetta starfsþrek eða þessi starfslöngun,
sem hélt lífinu í henni svo lengi Guðrún
heitin var greind kona, og þegar hún gat
á heilli sér tekið fyrir hósta og kvölum,
var hún skemtileg í tali, og fá voru þau
tíðindi, sem gerzt höfðu í Skagafirði, með-
an hún mundi til, sem hún kunni ekki frá
að segja, en annars var hún þur í spuna
við þá, sem voru henni ókunnir.
Börnum sínum var hún hin bezta móðir,
og henni var ávalt mjög sýnt um uppeldi
barna. Trygg var hún í lund og vinföst,
en allþung á bárunni, ef henni eða hennar
var gert verulega á móti skapi, og mein-
yrt gat hún verið, ef því var að skifta, en
þeir voru fáir er gerðu á hluta hennar,
því að hún ávann sér fljótt hylli þeirra,
sem kyntust henni nokkuð.
Þó að Guðrún heitin væri ekki þjóðkunn,
má fullyrða, að merk kona hafi látizt þar,
sem hún var, því að hún hafði unnið mikið
og vel um æfina, og dagfarsbetri og vand-
aðri konu getur ekki, en hún var. Jarðarför
hennar fór fram í gær að Möðruvöllum,
og fylgdi henni mikið fjölmenni til grafar.
Ó. D.
Hinn 26. desember dó úr lungnabólgu
bóndinn Bjarni Angrímsson á 65. aldursári
hjá lengdasyni sínum Sigurjóni Árnasyni í
Stóra-Dunhaga í Hörgárdal. Faðir hans var
síra Arngrímur Halldórsson á Bægisá, bróðir
síra Jóns Halldórssonar á Breiðabólstað í
Fljótshlíð afa síra Oeirs Sæmundssonar prests
á Akureyri. Móðir hans var Ouðrún Magnús-
dóttir, systir Oislaskólakennara Magnússonar
í Reykjavík og Sigurðar dannebrogsmanns
Magnússonar á Skúmstöðum. Kona Bjarna
sál., er nú lifir mann sinn, var Sigurrós Þor-
láksdóttir, Þorlákssonar dannebrogsmanns í
Skriðu í Hörgárdal. Þrjár dætur og einn
sonur þeirra hjóna eru lifandi. Bjarni sál.
bjó lengst af að Vöglum á Þelamörk, þar
sem tengdafaðir hans hafði búið, og nokkur
ár var hann hreppsnefndaroddviti í Qlæsi-
bæjarhrepp. Bjarni sál. var hinn grandvar-
asti maður og guðhræddur; hann var mjög
gefinn fyrir söng og hljóðfærasiátt, sem
aðrir frændur hans. Greiðvikinn var hann,
meðan efni hans entust, við hvern, sem þurfti.
H.
Mannalát
í Húnavatnssýlu.
Nýlega andaðist Hannes bóndi Þórðarson
í Galtarnesi, á sjötugsaldri, með merkari
bændum í Víðidal.
Einnig er nýdáin úr tæringu Siglir-
björg Jónsdóttir prests Þorlákssonar að
Tjörn á Vatnsnesi. Efnileg og góð stúlka.
Þá er og nýlega látin Marsebil Aradðttir,
móðir Ara bónda Árnasonar á Illugastöðum
og þeirra systkina, góð kona og vel látin.
Sömuleiðis er og nýlega dáin Margrét
Stefánsdóttir á Sauðadalsá. Einkar vænleg
og efnileg stúlka.
„Oft fer sá vilt, er gefa skal“.
Af því að ýmsir — þar á meðal nokkurir
sveitungar mínr — hafa Iátið það í ljósi,
að eg mundi vera höfundur að bréfkafla
úr Höfðahverfi, sem prentaður er í 4.
tölubl. »Þjóðólfs« þ. á., þá lýsi eg því hér
með yfir, að eg hefi ekki ritað nefnda grein
og veit ekkert um það, hver hana hefir
samið.
Vona eg því að þeir, sem hingað til
hafa eignað mér þessa ritsmíði, leiti sér
að nýum höfundi. Máske þeir færist þá
nær sannleikanum.
Litlagerði 10. marz 1903.
Skafti Jóhannsson.
Heiðurssamsæfi
héldu nokkurir Reykdælir, Jóni Ólafssyni
fyrverandi umboðsmanni á Einarstöðum í
Reykjadal, „fyrir framúrskarandi dugnað og
góða samvinnu; færðu þeir honum að gjöf;
vandaðan kampung, með gyltu nafni hans
á. Fyrir mynni heiðursgestsinstöluðu: Hólm-
geir Þorsteinsson í Valnakoti og Sigurður
Sigfússon á Halldórsstöðum, en fröken Unn-
ur Benekiktsdóttir frá Auðnum í Laxárdal
flutti kvæði. Ennfremur var skemt með söng
og fleiri ræðuin. Þótti samsætið fara vel
fram, eftir því sem föng voru til“.
Vindlagerðarverksmiðja
ný, er væntanleg hér í bæinn. Með
>Mjölni« kom danskur vindlagerðarmaður,
Dahl, og á að standa fyrir verksmiðjunni,
sem verður eign O. Tuliniuss kaupmanns.
Tíðarfar.
Vikan byrjaði með stórhríð, er hélst í
þrjá daga. Rak þá niður fönn allmikla, en
frost voru ekki mikil. En þegar hríðinni
létti af, herti frostið til muna.
>Mjölnir«,
gufuskip Tuliniuss kom hingað fimtu-
daginn 12. þ. m. Útlend blöð komu til 20.
f. m. og er ekkert verulegt að frétta frá
öðrum löndum, það er ekki hefir áður
frézt. Skipið lagði á stað aftur í gær, og
tóku sér far með því til Khafnar, verzlun-
arstjóri Joh. Christensen, til Englands Mr.
Jones trúboði og systir hans — hún al-
farin, en hann væntanlegur aftur í vor.
Af Hjalteyri fór með skipinu O. Möller
kaupmaður til útlanda. Svo fóru og með
>MjöIni« Húsvíkingar þeir og Grímseying-
ar, er hingað hröktust á mánudaginn.
Ferðamenn.
Með síðasta pósti komu Halldór Gunn-
laugsson, fyrv. verzlunarstjóri á Oddeyri,
nú bókhaldari á Skagaströnd, til þess að
vera við jarðarför móður sinnar, frú Mar-
grétar Halldórsdóttur, og Þorkell Þorkels-
son, merkur bóndi í Skagafirði, til þess
að fá lækning á handarmeini. Um síðustu
helgi voru hér á ferð Björn hreppstjóri
Jónsson á Veðramóti með tveim sonum
Nl.
sínum, til þess að vera við jarðarför Guð-
rúnar Sigurðardóttur á Möðruvöllum, tengda-
móður B. J.
Af Hjalfeyri
er skrifað 15. þ. mán.:
„Ooodtemplarastúkan „Fram" gekst fyrir
því, að haldinn var sketntifundur hér þ. 1.
þ. m. með söng, ræðum og stuttum sjón-
leik, sem góður rómur var gerður að. Sam-
komuna sóttu á annað hundrað manns. Hún
mun vekja talsverða eftirtekt á stúkunni og
starfsemi hennar, bæði að því er snertir hina
góðu baráttu í bindindismálinu og svo við-
leitni hennar við að skemta fólki, sem alt
of lítið er gert í sveitum. Ef bindindisfé-
lagsskapurinn legði stund á það alment,
yrði gagnið af honum tvöfalt.
Aflalaust með öllu."
X
Verzlunarfréttir frá Kaupm.höfn
21. febrúar 1903.
Saltkjöt.
Sem stendur er það mjög léleg vara.
Eftir því er engin eftirspurn og óseljan-
legt sem stendur. Frá íslandi komu
árið 1901 11,000 tunnur, en í haust
17,000 tn. Alls mun hér vera óselt
nú um 6,000 tn. kjöt; þetta er einkum
frá Rússlandi, Búlgaríu og Síberíu, og
nokkuð frá íslandi. Af ísl. kjöti mun
vera óselt nú 1,300 tn. og er von á
700 tn. þaðan með vorinu.
Fiskur.
A þessum vetri hefir lítið sem ekkert
aflast í Noregi, hvorki við Finnmörk
né Lofoten, en vertíðin er hvergi
nærri úti enn, svo þetta getur nú
breyzt. Hvað íslenzkan fisk snertir, er
nú ekkert fyrirliggjandi af málfiski og
talsvert sózt eftir honum. Eftir smá-
fiski og ýsu er minni eftirsókn í bráð.
Útlit fyrir fremur gott verð á þessari
vöru í vor og fram eftir sumrinu.
Lýsi.
Vara þessi er í allgóðu verði. Sem
stendur fást 36—37 krónur fyrir tn.
— 210 pd. — með tré, af ljósu, tæru
lýsi.
Síld.
Við Skotland mikill síldarafii í vet-
ur, en síldin fremur léleg og verðið
lágt.
Haustull.
Af þessari vöru lítið fyrirliggjandi;
verðið er 0.45—0.46 a. pd.
Prjónasaumur.
Vara þessi er í mjög lágu verði,
og sumar tegundir lítt seljanlegar.
X
Spæjarinn.
Skáldsaga eftir Max Pemberton.
[Framhald.]
>Farið þér nú, Páll«, sagði hann; >eg
gleymi því ekki, að þér eruð maður, jafn-
framt því sem þér eruð hermaður. Farið
þér nú og fáið þér yður kaffi og hittið
þér mig svo á gufuskipabryggjunni. Við
verðum svo samferða yfir um og þér skul-
uð fá að heyra, hvernig í öllu liggur.«
Páll þakkaði honum með nokkurum
sundurslitnum orðum og flýtti sér burt.
Hersirinn horfði á eftir honum og augna-
ráðið var ekki óvingjarnlegt.
»Þarna er elskhugi á ferðinni, maður,
sem hefir látið töfrast af laglegu andliti,«
sagði hann eftir nokkura stund. »Hann fær
sjálfsagt vitið smátt og smátt; en fái hann
það ekki, þá vitum við, hvernig við eig-
um að fara með hann. Við sendum hann
oft út til vígisins; sé svo nokkur frekari