Norðurland - 07.01.1905, Blaðsíða 3

59
Nl.
að tala fyrst. Urðu þá Danir að miðla
málum og kom þar, að varpað var hlut-
kesti um, hver fyr skyldi tala. Margt
fleira varð þeim og til sundurþykkis
í för þessari.
Viðbætir.
Khöfn 9. des.
Nýjustu fréttir segja, að Japönum
hafi tekist a.lí>gereyða öllum flota
Rússa, er kvíaður er inni í Port Arthur-
höfn. Þetta er fyrsti árangurinn af því
að Japanar náðu 203 metra hæðinni á
vald sitt.
\
Sextánmœlt.
>Pegasus« síra Matthíasar rann nqrð-
ur í Þingeyjarsýslu, svo sem fyr er
ritað (Norðurl. 26. nóv.). Hann fór
um á Sandi í hríðarveðri og sá Sigur-
jón til. S. hefir gaman af hestum og
þótti klárinn bera sig vel; greip hann
þá beizli, hljóp í veg fyrir hestinn,
handsamaði hann og lyfti sér á bak;
en fákurinn var vanur sporinu og greip
þegar niður:
Haustar að; hvín í naustum;
hrönn svellur; loftvog fellur;
þrútnar hagl; hlíðar hvftna;
hækka svell; röðull lækkar. —
Elnar svall; alúð fölnar;
aukast lín; trygðir dvína;
magnast draipb; menning hnignar:
málróf vex; smækka sálir.
Sigurjóni heyrðist sem hlegið væri
f fjöllunum. Hann leit í kring um sig
og sá að hesturinn hafði sveigt til
hægri handar á skeiðinu; sló hann
þá í lend hestinum og lét hann taka
annan sprett:
Fýkur snær; fljótin lokast;
fjall er hvítt; langt til vallar.
Harðna frost; hrannir stirðna;
hljótt er loft; spurul nóttin.—
Magnast raun; montið dignar;
mál lækkar; hugsýn stækkar;
samhygð vex; — svellur að gamni;
sjón sparast. Dregur að vori.
>Ó, svei,« kvað við í fjöllunum.
En S. knúði hestinn 1 þriðja sinn:
Roðnar ás; ægir hljóðnar;
eygló rís; dalinn lýsir;
hlýnar blær; hjarnið þánar;
hjóm þverrar; strengir hljóma.—
Vakna þrár; varmi kviknar;
von hækkar; sjóndeild stækkar;
magnast vit; mæðu hnignar.
Merki hefst: Allir til verka!
>Ungæðisbragur er á, nú fer hann
til vinstri,* kvað við í fjöllunum. Stökk
þá S. af baki og bað Óðinn sjálfan eiga
þann hest, sem ill mögulegt væri að
rfða beint. En fákurinn frísaði, sperti
taglið, hristi hausinn, brá honum undir
sig, gerði snögt viðbragð og þaut af
stað austur um. Sá þá S. hvar hryssa
gnagaði á hnjótum, grannleg en af
góðu kyni að sjá; útigengin og tam-
in lítt. S. beizlaði hryssuna, scttist á
bak og blístraði við; en hryssan brá
á skeið, fór hægt fyrst en sókti sig
þegar leið á sprettinn:
Fró er að lóga af fróðleikssjóð,
fagnað magna í óði, þjóð,
— fléttað rétta fljóði ljóð —
finna í minning gróðurstóð. *
S. sté af baki, lagði höndina yfir
makka hryssunni, klappaði framan á
* Stóð=þyrping, sbr. hvannstóð.
bóginn og mælti svo um að hún leit-
aði sér staðar. En hryssan gneggjaði
við og rann vestur sveitir; er svo
sagt að hún hafi sést á Vaðlaheiði
og stefnt til Akureyrar.
Út með Laxá.
Sólin uppá himni heiða
hauður skrýðir geislahjúpi.
Ain rennnr bjarta, breiða
beina leið að hafsins djúpi.
Ut með henni einn eg reika,
augum víða renni mínum.
Fram undan mér lömbin leika
ljúfum eftir mæðrum sínum.
Fram með straumi heldur hröðum
heiðblá áin — prýði sveita.
Einungis á stöku stöðum
strengir hvftir litnum breyta.
Silfur-tærum dropum dagga
dreifðar glitra krónur blóma.
Iðuhringir öndum vagga
orpnir gulli sólarljóma.
Ljósir runnar lágra skóga
ljómaðir af sólu glita.
Hinumeginn heiðin frjóa
hlær í skrauti þúsund lita.
Þegar sól úr sævi stfgur,
sveipar roða jarðar vanga,
og að kveldi, er hún sígur
yndi mest er hét að ganga.
Konráð Vilhjálmsson.
A fundi >félags íslenzkra stúdenta
í Khöfn« þ. 7. des. 1904 var svohljóð-
andi ályktun samþykt í einu hljóði:
»Fundurinn skorar á íslendinga að
afstýra hluttöku íslands í »nýlendu-
sýningu þeirri, sem halda á í Kaup-
mannahöfn á sumri komandi, þar eð
oss, sakir stöðu vorrar í ríkinu, menn-
ingar vorrar og þjóðernis, er ósam-
boðið að taka þátt í henni. Ennfremur
lýsir fundurinn óánægju sinni yfir því,
að nokkurir íslendingar hafa orðið til
þess að heita liðsinni sínu til sýningar-
innar, og er það því ótilhlýðilegra sem
það eru einmitt þeir menn, er skyldir
eru stöðu sinnar vegna og eiga beztan
kost á, að halda uppi sæmd og sjálf-
stæði íslands.*
>Landsföðurleg umhyggja.«
Ekki er það einsdæmi þetta, sem síra
Einar Þórðarson alþingismaður gerir hér
að umtalsefni í blaðinu f dag. Höfða-
hverfishérað hefir staðið læknislaust
sfðan 1. október f haust. Þó þrír
læknar séu á Akureyri ber stjórnin
ekki við að biðja neinn þeirra fyrir
að sinna því læknishéraði, t. d. ef
einhver drepsótt kæmi þar upp. Ekki
er það varlega farið af stjórninni að
skipa heilum læknishéruðum utan við
allan rétt til læknishjálpar. Afleiðing-
arnar gætu orðið dálítið óþægilegar,
ekki að eins fyrir það læknishérað,
heldur líka fyrir alt landið. Það þarf
tröllatrú stjórnarinnar á roluhætti þjóð-
arinnar, til þess að mönnum sé boðið
slíkt.
Bæjarstjórnarkosning
fór fram hér síðasta fimtudag. Kosnir
voru Júlíus Sigurðsson og Oddur Björns-
son f stað þeirra Magnúsar Kristjáns-
sonar og J. Norðmanns.
Ekki lítur út fyrir að kjósendur hér
í bæ séu vel búnir að átta sig á nýju
kosningalögunum til bæjastjórna. Magn-
ús Kristjánsson kaupmaður hafði feng-
ið fyrir kosninguna áskorun frá um
130 bæjarbúum um að gefa kost á
sér, þó ekki væri hann skyldur til að
taka kosningu. Hann verður við þess-
ari ósk og fær svo ein 40 gild atkvæði,
er riðinn niður af flokksbróðir sfnum
Júlíusi Sigurðssyni og fylgdarliði hans.
Annað er það athugavert við þessa
kosningu, að meðmælendur eins list-
ans höfðu vanrækt að geta um stöðu
sfna og heimili allflestir og er sú kosn-
ing þvf að líkindum ógild, enda er
sagt að yfir henni muni verða kært.
Rjómabúin.
Rjómabúið í Fnjóskadal, sem um er
getið í síðasta blaði, er nú stofnað.
Stofnfundur var haldinn á Hálsi 3. þ.
m. Búist er við að félagsmenn verði
um 40, með 200—250 kúgildi. For-
maður félagsins er Bjarni Benedikts-
son á Vöglum; meðstjórnendur Krist-
ján Jónsson á Veisu og Guðni Þor-
steinsson í Lundi. Endurskoðendur: síra
Ásmundur Gfslason á Hálsi og Jóhannes
Bjarnason á Þverá.
Víða koma að fréttir um stofnun
rjómabúa, eða hreyfingu í þá átt. Mý-
vetningar er sagt að hafi málið á prjón-
um og í Húnavatnssýslu er líka von
á nýjum rjómabúum í Þorkelshóls- og
Engihlíðarhreppum.
»Perwie«
kom hingað á nýársdag og fór aftur
á þriðja í nýári. — Jón Guðmundsson,
snikkari hér í bæ, fór með skipinu til
útlanda.
Jón f Múla,
alþingismaður, kom hingað með
Perwie. Héðan fer hann út í Höfða-
hverfi og verður þar á aðalfundi Kaup-
félags Svalbarðseyrar 16. þ. m. Ferð
hans er heitið alla leið til Reykjavík-
ur og þaðan til útlanda.
Fyrsta skip
Thorefélagsins, sem væntanlegt er
hingað á þessu ári er »Mjölnir« ; á
að fara frá Höfn í febrúarm. »Kong
Inge« er væntanlegur hingað 16. marz.
Alls fer »Kong Inge« 7 ferðir hingað
frá Kaupmannahöfn á þessu ári og
»Mjölnir« líklega álíka margar.
Leiöréffing.
Gjallarhorn getur þess að Bernharð
sál. Laxdal hafi fyrst sýkst af botn-
langabólgu, sem eg hafi opererað á-
rangurslaust og sýkst ári síðar af berkla-
veiki f lungum. Þetta er rangt. Mein-
semd sú er eg opereraði var ígerð
innvortis, sem stafaði af berklaveiki
og kom skurðurinn að góðum notum,
þó ekki gæti hann læknað aðalsjúk-
dóminn, sem þá þegar var byrjaður,
berklaveiki í lungunum.
G. H.
Mannaláf.
í vetur hafa dáið Andrés Illhugason,
realstudent, á Halldórsstöðum í Lax-
árdal, var á þrítugsaldri, ættaður úr
Rangárvallasýslu, Jósías bóndi Rafns-
son, sem lengi bjó á Kaldbak við
Húsavík, veiðimaður mikill og talinn
forspár, ennfremur í Aðaldalnum Sigur-
veig Guðmundsdót/ir, um sjötugt, móð-
ursystir Sandsbræðra, en föðiysystir
Fjallsbræðra.
Nýdáinn er á sjúkrahúsinu Júlíus
Jónsson, bóndi á Brakanda. Hann var
fluttur þangað meðvitundarlaus eftir
byltu á höfuðið hér í bænum, og and-
aðist nokkurum dögum síðar. Heilinn
hafði skaddast.
Skarlafssóff
er nú að eins á einu heimili, svo
kunnugt sé.
Spæjarinn.
Skáldsaga eftir Max Pemberton.
XXVIII. IFramhald.)
»Þið eruð bæði börn,« sagði hann og
tók frammí fyrir Marían. »Þið haldið að
alt sé leikur — herskip Rússlands og her
þess haldið þið að sé ekki annað en leik-
fang og þó getið þið látið peninga detta
ykkur í hug, eins og það fólk, sem eldra
er og ráðsettara.«
Hún þagði við þessum ákúrum.
>Já,« bætti hann við í mjög alvarlegum
róm. »Þið getið hugsað um peningana, en
þið eruð líka börn. Þér, fröVen, hafið drýgt
mikinn glæp gegn landi mínu. Ef eg ekki
tryði þeirri sögu, sem Páll hefir sagt raér,
ef eg ekki sæi að hér er að ræða um af-
sökun, sem hlýtur að vera fullgild, þegar
kona á í hlut, þá dytti mér ekki í hug að
vera hér stundinni lengur. En eg er ekki
eins og hinir piltarnir. Eg skal segja yður
það, eg þekki karlmennina og eg þekki
kvenfólkið. I mínum augum eru þau eins
og fólkið í skáktaflinu. Eg hefi séð mörg-
um mönnum stungið niður í líkkistuna og
eftir eitt eða tvö ár er eg líka úr sögunni.
Þér eruð ung og lífið liggur opið fyrir yður.
Eg skal gera yður lífið þægilegt. Þér skuluð
búa í Englandi og Páll fer með mér til
Parísar. Mér er ljúft að sjá ungleg andlit
í kringum mig og eg er orðinn einn míns
liðs nú á elliárunum. Væri hér að eins um
mig einan að ræða þá gæti eg lofað meiru.
En þvf verð eg að fá framgengt að Páll
geti snúið aftur heim til ættjarðar sinnar
og það með fullum sóma. Þér megið ekki
halda að eg sé harðbrjósta, eg tala eins
og vinur ykkar beggja og öðru vísi getur
þetta ekki orðið. Þetta er eina ráðið.«
Marian maelti ekki orð, hún sat náföl
og þegjandi. Henni fanst á þessari stundu
sem guð og menn hefðu yfirgefið hana og
þó fanst henni að hún mætti ekki neita
þvf að leggja þetta í sölurnar
»Það er Páls vegna,« sagði hún með
beiskum tárum í augunum. »Sé þetta
eina ráðið, þá verður það svo að vera, og
guð hjálpi okkur báðum.«
Ekkert var Tolma ógeðfeldara en að
að sjá konu örvæntingarfulla og geta ekki
þerrað tár hennar. Vöxtur og ásýnd hinnar
fögru, grannvöxnu meyjar, er var svo brjóst-
umkennanleg, vakti upp í huga hans endur-
minninguna um tilfinningar hans á æsku-
árunum. Hann tók Marian um höfuðið,
lagði það á hné sér og þerraði burtu tár-
in, er glitruðu á augum hennar. »Barnið
mitt,« sagoi hann blíðlega, »ef gamall
maður getur gert kraftaverk, þá ætti það
að ske í dag. En hvað á eg að gera? Ef
við óskum þess sð nafn Páls þekkist fram-
ar á Rússlandi, verðum við þá ekki að
Ieggja þetta f sölurnar og það með ánægju?
Sé hann hjá yður, verði hann maður-
inn yðar, þá mun verða sagt: í hennar
augum er hann þess virði sem hún getur
á honum grætt. Menn munu segja að þér
hafið ekki alla þá uppdrætti, er þér ætlið
að selja ensku stjórninni og Páll eigi að
gera þá fyrir yður. Þegar það sé fengið
gerið þér að eins gys að honum, leitið
yður uppi annan skotliðsforingja og annan
Krónstað. Þetta mun verða sagt.«
Prjónavélar
með verksmiðjnverði pantar
Otto Tulinius.
Sauðakjöt, Sauðatólg,
Satt/iskur
alt ágœt vara, fæst keypt í pakkhúsi
J. Norðmanns á Oddeyrartanga all-
an síðari hluta pessa mánaðar (út-
sala byrjar 16. þ. m.) kl. 12 — 2 á
hverjum virkum degi.