Norðurland - 16.02.1907, Blaðsíða 1

NORÐURLAND.
Ritstjóri: Sigurður Hjörleifsson, læknir.
*
28. blað. j Akureyri, 16. febrúar 1907. J vi. ár.i j
yVllir sem skulda pjorðurlandi dskrífendagjöld og
fyrir auglýsingar eru beðnir að borga sem fyrsf
Sjk •!! jal Ijdil biójr K,
heldur fund í stóra salnum i Templarahúsinu d mánudags-
kvöldið kl. 81/2.
*
Skemtisamkoma félagsins -**
verður d sama stað laugardaginn 23. p. m., hefst kl. 7. —
Borðhald, ræður, söngur, fimleikar og aflraunir, upplestur,
sjónleikur, dans o. fl. — Ndnara um tilhögun skemtunarinnar
i fundarboðinu.
Félagsstjórnin og skemtinefndin.
Um leið og eg hérmeð leyfi mér að tilkynna viðskifta-
mönnum mínum að eg hefi selt verzlunarhúsinu CARL
HÖEPFNER í hendur skuldir pær og inneignir, sem
voru við verzlun mína nú við síðustu áramót, pakka
eg peim traust pað og velvild, sem peir hafa sýnt
mér undanfarin ár.
Frá 1. janúar 1907 held eg verzlun minni áfram með vefnaðar-
vörur, skófatnað og ýmislegt fleira, pó pannig að hönd selji hendi,
enda verða vörurnar seldar með talsvert lægra verði en nokkurn
tíma hefir tíðkast hér í bænum.
Akureyri, 14. febrúar 1907.
Virðingarfylst
Gudmanns Efterfl.
Með pví að CARL HÖEPFNERS verzlun á Akur-
— samkvæmt ofanritaðri auglýsingu — tók á móti
öllum skuldum og inneignum frá Oudmanns Efterfl.
verzlun 1. janúar p. á., pá skal pað tekið fram, að
Höepfners verzlun óskar og vonar að njóta sömu
hylli og velvildar af hálfu viðskiftamanna Gudmanns Efterfl. verzl-
unar framvegis, sem sú verzlun hefir notið hingaðtil og æskir eftir
framhaldandi viðskiftum allra áreiðanlegra manna.
Svo skal pað og tekið fram, að skuldir peirra manna, sem engan
samning gera við undirritaðan um skuld sína við Gudm. Efterfl.
verzlun, fyrir 1. maí nk. verða kallaðar inn 31. júlí p. á.
Akureyri 14. febrúar 1907.
Kr. Sigurðsson,
verzlunarstjóri Carls Höepfners verzlunar.
^r, ^r, ^r, ^r, ^r, ^r, ^r, ^r, ^r, ^r, ^r, jp, ^r, ^r,
Iðnaðarsýningin.
Eins og reikningur sá, sem birtur
er hér í blaðinu ber með sér, varð
litilsháttar ágóði á sýningunni. Eftir
uppástungu forstöðunefndarinnar verð-
ur fé þetta sett á vöxtu til þess tíma
er iðnaðarsýning verður haldin hér
næst.
Iðnaðarmannafélag Akureyrar.
A síðasta aðalfundi félagsins skor-
uðust þeir Oddur Björnsson, Sigtrygg-
ur Jónsson og Friðbjörn Steinsson,
sem stjórnað hafa félaginu sfðan það
var stofnað, undan því að taka við
endurkosningu. — I stað þeirra kaus
félagið Jón Guðmundsson timburmeist-
ara (formann), Pál Jónsson kaupmann
(skrifara) og Davíð Sigurðsson timbur-
meistari (gjaldkera).
Fundarboð.
Stofnfundur fyrir Akureyrardeild
Heilsuhœlisfélagsins verður haldinn á
Hotel Oddeyri nœsta sunnudag 17.
febrúar kl. 4'/2 e. m.
Arlðandi að allir bœjarbúar,
sem vilja styðja mdlið, mœti.
Guðm. Hannesson.
Reykjavíkur-pistlar.
m.
Enginn vafi er á því, að mörgum
manni hér á landi hefir leikið for-
vitni á pví, og að margir hafa gert
sér nokkuð títt um það í hugan-
um, hvernig hinir framsæknari Danir
mundu líta á aftureldinguna hér á
landi — kröfur og vonir þjóðar-
innar um sjálfstæði og frelsi. Ekki
eingöngu þeir Danir, sem sérstaka
stund leggja á framsókn í stjórn-
málum. Engu óannara hefir mönn-
um verið um að fá að vita hugar-
þel þeirra, sem taldir hafa verið
gæddir mestu klmennu víðsýni, mest-
um skilningi á mönnum, mestri sann-
girni og réttlæti, mestum andlegum
menningarþroska.
Og ekki er því að leyna, að í
augum margra íslendinga — sjálf-
sagt alls þorra þeirra íslendinga,
sem eitthvað hafa dvalist í Kaup-
mannahöfn — hefir einn danskur
maður borið af öðrum Dönum í
þessum efnum að ýmsu leyti.
Maðurinn er Georg Brandes.
Hann einn danskra manna, þeirra
er nú eru á lífi, hefir getið sér heims-
frægð með ritum sínum. Hann hefir
manna mest tekið í strenginn með
frelsinu í öllum þess myndum. Hann
hefir oft sýnt, að hann hefir aðdáan-
Iega glöggan skilning á hugsun-
um annarra manna, jafnvel þeirra,
sem hugsa með alt öðrum hætti en
hann sjálfur.
Um íslendinga hefir hann sagt
langtum magnmeiri góðvildarorð en
aðrir Danir. Um Dani hefir hann
farið ómildum orðum fyrir það, hve
lítið þeir sintu bókmentum vorum
og sjálfstjórnarkröfum. Og um þjóð
vora hefir hann meðal annars sagt,
að hún sé „aðalsmenn Norðurlanda".
Af honum höfðum vér ástæðu til
að búast við betra en af flestum
öðrum Dönum.
Nú hefir hann tekið til máls, hefir
ritað í „Politiken" tvær greinar um
oss, sem hingað eru komnar.
Ekki eru samt kröfur vorar rædd-
ar þar með venjulegum hætti. Ekki
er þar skýrt frá þeim með almennri
kurteisi. Ekki er sanngirnin í þeim
lögð á neina vogarskál þar. Ekki er
með nokkuru orði sýndur nokkur
litur á því, að gera lesendunum
skiljanlegt, hvernig á því standi, að
íslendingar hugsi um land sitt og
þjóð þann veg, sem þeir gera.
Aðalhugsunin í ritgjörðum Brand-
esar er sú, að það sé hámark hrok-
ans, ósvífninnar og vitleysunnar, að
Islendingar, danskir menn, sem búi
í dönsku landi, sem Danir eigi,
skuli koma fram með annan eins
sérviHingshátt, eins og þcir láti nú
af sér spyrjast.
Aðferðin, sem Brandes hefir valið
til þess, að Dönum geti skilist, hver
endemis-vitleysa það sé, sem fyrir
íslendingum vaki er sú, að rita skop-
greinar um kröfur, er Amager-menn
komi með. Amager er, svo sem
kunnugt er, ofurlítið eyjar-krýli austan
við Sjáland, álíka stórt og Álftanes,
og nokkur hluti Kaupmannahafnar
er á eynni. Að öllu leyti finst hon-
um, eftir því sem honum farast orð,
Amager hafa meiri rétt til sjálfstæð-
is en ísland. í síðari greininni gerir
hann ráð fyrir sams konar kröfum
frá öðrum landshlutum Danmerkur.
Pó að skopblær sé á greinunum,
eru þær auðsjáanlega ritaðar af mik-
illi gremju og töluverðum ofstopa.
Islendingum er brigzlað um fámenni
og fátækt. Þegar konungur komi til
Reykjavíkur, geti þeir ekki hýst hann
með öðru móti en því, að reisa
handa honum skálahjall. Vond hafi
lyktin verið að forfeðrum þeirra, og
ekki geti þeir ferðamenn, sem mest
lof beri á þá, slegið þeim gullhamra
fyrir hreinlætið enn í dag. Oss er
ráðlagt að reyna að koma upp sápu-
gerðarverksmiðju og láta hana ekki
fara á höfuðið. Einar Benediktsson
fær háð, sem á að vera napurt,
fyrir fánakvæði sitt og önnur afskifti
af fánamálinu.
Og Danir eru eggjaðir lögeggjan.
íslendingar „hafa látið sér skiljast
það, að alt má bjóða Dönum. Þeim
má neita um rétt til þess að stunda
fiskiveiðar í dönskum sjó, jafnvel
um rétt innborinna manna í dönsku
landi", segir Brandes. Þeir hafa enga
aðra þrá, en þá löngun kvenna að láta
elska sig. Fái þeir því til vegar
komið, eru þeir þess albúnir að lofa