Norðurland - 06.11.1915, Qupperneq 1

NORÐURLAND.
Akureyri 6. nóvember 1915.
XV. árg.
llm láð og lög.
—Innborgunarverð póstávísana var
ákveðið á manudaginn: Brezkt ster-
lingspund kr. 17.90, þýzkt rikismark
kr. 0.78.05 og frakkn. franki kr.
0.66.05.
— Stefán Bjarnason skipstjóri i
Reykjavik er nýfarinn til Pýzkalands
til þess að sœkja þangað nýjan botn-
vörpung, sem hejir verið smíðaður
þar fyrir Reykvikinga og heitir
„Gylji*.
—Alþingistiðindin hafa ekki orð-
ið prentuð vegna pappirsleysis íRvik.
Aðeins fyrsta heftið af umrœðunum
er prentað.
— Bœjarsiminn i Reykjavik fjölg-
ar mjög simalinum um þessar mund-
ir. Um austurbæinn er verið að leggja
síma heim til 150 nýrra notenda.
— Látin er Þórunn Jónsdóttir,
kona Brynjólfs í Engey.
— Sláturfélag Suðurtands slátraði
rúmlega 20 þúsund fjár i haust.
— Samsæti var Þorv. Jónssyni
prójasti á ísafirði haldið á laugar-
daginn. Ræður héldu þeir Helgi Jóns-
son bankastjóri, Guðmundur Bergs-
son póstafgi eiðslumaður.Guðm. Jóns-
son kandidat og svo heiðursgestur-
inn. Samsætismenn gáfu prófasti
mikið og vandað gullúr til minja og
ennfremur sjóð nokkurn, er bera
skal nafn hans, en hann skal sjálj-
ur ráða til hvers verður varið. Kvæði
var prófasti og flutt frá Guðmundi
Guðmundssyni skáldi.
— Tvœr miklar skáldsögur eru
nýlega komnar út á ensku, er báð-
ar gerast á íslandi og hafa vakið
talsverða eftirtekt.
— Opinberunarbók: Halldór Gunn-
lögsson stórkaupmaður i Reykjavlk
og ungfrú Elín Guðmundsdóttir.
— Haukur Gíslason (prestur á
Sjálandi) er orðinn aðstoðarprestur
við Holmens kirkju í Kaupmanna-
höfn. Þangað fer konungur vor (og
fólk hans) oftast er hann fer til
messu.
Auglýsing.
, Samkvæmt fyrirmælum ráðgjafans fyrir
Island skal eg hér með leiða athygli að
eftirnefndum kenslubókum sem vel löguð-
um til notkunar við barnakenslu i skólum
og heimahúsum á íslandi. Bækurnar <_ru:
Barnabækur alþýðu, 1. bók. Stafrofskver,
samið af J. J. (með skrifletri og myndum).
Kaupmannahöfn 1899, á kostnað Bókasafns
alþýðu.
Barnabækur alþýðu, 2. bók. Nýjasta barua-
gullið. Kaupmannahöfn 1899, kostnaðar-
maður Oddur Björnsson.
Reykjavík, 13. janúar 1900.
Landshöfðinginn yfir fslandi.
Magnús Stephensen.
Jón JMagnússon.
(Stjórnartíðindi fyrir ísland. B-deild. I.
16. dag janúarmánaðar 1900.)
barnaoullið er nú nær uppselt
(5000 eintök), en STAPROPSKVBRIÐ er
komið út í nýrri, endurbættri útgáfu og
fæst hjá bóksölum og í bókaforlagi
Odds Björnssonar.
— Öll lagafrumvörp frá siðasta
Alþingis voru staðjest aj konungi
vorum á miðvikudaginn.
— Ráðherra Einar Arnórsson lagði
af stað heimleiðis frá Kaupmanna-
höfn á eimskipinu Jsland* í morg-
un.
— Gift eru i Winnipeg ungfrú Sól-
veig Þorsteinsdóttir niðursuðumanns
Einarssonar frá Akureyri og Charles
Nielsen (frá ísafirði) póstafgreiðslu-
máður.
— iðnnemafélagið „Þráin“ í Reykja-
vik hejir stofnað sjóð er skal varið
iil að verðlauna þá er skara jram
úr á iðnskólanum þar.
— Á iðnskólanum i Reykjavík eru
55 nemendur, flestir múrarar og járn-
smiðir.
— Á Hvalfirði syðra var einkenni-
leg illhvela-orusta á mánudaginn.
Dauðar hrefnur náðust eftir orustuna
og var talsverður fengur í.
—Hið nýja Landsbankahús i Reykja-
vík á að verða griðar mikil bygging
og yegleg ásýndum og standa á Arn-
arhóli norðan við Hverjisgötu en neð-
an við jramlenging Ingólfsstrœtis.
— Sagt er að jylgismenn Sigurð-
ar Eggerz („Þversummenn“) i Rvik
ætli að hejja nýtt blað um áramótin
er eigi að verða á stœrð við „tsafold*
og koma út tvisvar í viku. Það kvað
eiga að heita „Víkingur* og síra
Kristinn Daníelsson á Útskálum að
verða ritstjöri þess.
— / Vestmannaeyjum var mokjiski
á vélarbáta siðastliðna viku og óvana-
lega skamt sótt. Verðið á jiskinum
blautum er þar mjög háti.
V e t u r.
Vindurinn hrín, en ránardœlur reiðar
risa við strönd, og faldinn teygja hátt.
Tryllast að dröngum bunguvaxnar
breiðar
byltast um fast, og reyna öflgan mátt.
Fjalltindar úfnir yzt hjá haji vaka,
œðandi stormur lemur klettabörð.
Hamranna bergmál óminn endurtaka
ógnþungt er leika náttúruöjlin hörð.
Harður er vetur hér á norðurströndum,
hamramir kraftar okkur tíðum þjá.
Veit eg er hlýrra suður i sælulöndum,
samt mun eg aldrei skifti nokkurþrá.
Kaidinn og frostið knýja menn til starfa.
— Kveifur og rœflar þurja sifelt yl. —
Sá verður aldrei þjóð til neinna þarja,
sem þolir ei að finna dál’tið til.
Heill sé þér vetur, hér á norðurströnd-
um.
Hugrekki’ og dáð þú skapar okkur hjá.
Fegurst er ísland enn af norðurlönd-
' um,
ajlþrungið, frjálst, með jöklum krýnda
brá.
Heilnœmur andi blæs af fannabreiðum.
Bjart yfir sveit, er eygló skín á snæ.
Tignarleg sjón, er máni’ af himni
heiðum
hrlmfölva slœr á tind og strðnd og sæ.
Hannes Jónasson.
Bær brann
á Jarlstöðum í Höfðahverfi um síð-
ustu mánðamót. Þar brann talsvert af
innanstokksmunum, rúmfatnaði o. fl.
er alt var óvátrygt.
Öllum, sem hafa sýnt mér
hluttekningu í sorg minni,
votta jeg innilegasta þakk-
lœti.
Akureyri 5. nóv. 1915.
Magdalena M. Sœmundsen.
Sjúkrasamlag Akureyrar
hélt tund mánudaginn I. nóvember.
Formaður samlagsins, Friðjón Jensson
læknir, skýrði frá hag félagsins og
eftir skýrslu hans að dæma, stendur
félagið sig furðanlega vel. Það á rúm-
ar 700 kr. f varasjóði, og eru ekki
horfur á, að mjög mikið þurfi að
skerða hann i næstu framtfð.
Einkennilegt er það, að meðlima-
talan hefir fækkað, en ekki fjölgað,
síðan samlagið var stofnað. Uppruna-
lega vóru meðlimir 180 f samlaginu,
en nú eru þeir aðeins kringum 130.
Maður skyldi ætla eftir þessu, að fá-
tækt manna færi óðum þverrandi hér
á Akureyri og væri gleðilegt að vita
til þess, ef aðeins væru 130 fátækar
manneskjur hér í bænum. En þvf mið-
ur er víst öðru nær, og efalaust er
fjöldi af bæjarbúum, að minsta kosti,
eins þurfandi þess að vátryggja heilsu
sfna, eins og þeir, sem í samlaginu
eru nú, Að ekki miklu fleiri hafa geng-
ið í samlagið en raun hefir orðið á,
er sennilega aðeins hugsunarleysi að
kenna. Þeir, sem ekki hafa orðið fyr-
ir alvarlegum veikindum, gleyma þvf
þráfalt, hve heilsan getur verið fall-
völt og gleyma þvf um leið, að lang-
varandi veikindi eru vön að eyða efn-
um manna og jafnvel koma þeim á
sveitina.
Fæstir vanrækja að vátryggja hús
sfn eða skip, en margir vanrækja að
, vátryggja heilsu og líf og eiga menn
þó ekki alt undir því tvennuf S. M.
36
hræðsluna um hann og leiðindin sem eg hefi orðið
að þola meðan hann hefir verið í burtu. Því þú
skalt ekki hugsa að eg sé alveg ódrædd. Það getur
sannarlega hugsast að það sé guðs vilji að Ludvig
eða annar hvor bræðranna verði eftir á vígvellinum
. . . og þó dauðinn sé fagur þar og karlmannlegt
sé að falla . . .
— Pú talar eins og þú sért að lesa auglýsingu!
— . . . f*á væri það samt voðalegt ef þeir mistu
lífið. Aumingja mamma! Guð huggi hana ef eitthvað
yrði að Gustaf bróður mínum eða Karl bróður . . .
En það er ómögulegt og við skulum ekki tala
um það . . . Nei, eg og Ludvig förum til baðstað-
ar. Það er nú áreiðanlegt. Eg vil helzt fara til Karls-
bad. Eg var þar einu sinni þegar eg var ung telpa
og skemti mér stórkostlega.
— Og eg var f Marienbad. Þar sá eg Arno í
fyrsta skifti . . . En því sitjum við svona aðgerðar-
lausar. Hefir þú ekki efni í sárabindi? Við skulum
búa til nokkrar ræmur.
Einn af þjónunum kom inn með bréf, rétti það
að Lori og fór svo út aftur.
— Frá Gustav bróðir, kallaði Lori upp með
gleðirödd og braut innsiglið.
Þegar hún var búin að lesa fáeinar lfnur rak hún
upp hljóð, misti bréfið á gólfið og kastaði sér nið-
ur f legubekk.
— Kæra Lori, sagði eg með djúpri meðaumkun.
Hvað er um að vera, er maðurinn þinn . , .
33
komið með okkur. Hún var dóttir yfirhershöfðingjá
eins og eg, og gift lautinant eins og eg, en auk
þess sem maður hennar var í stríðinu voru þar
einnig tveir bræður hennar. En hún var ekki vitund
hrædd um þá. Hún trúði því fast að verndarengill
ættarinnar mundi varðveita alla ástvini hennar, svo
þeir kæmu heilir á húfi heim aftur að ófriðinum
loknum.
Hún tók mér með miklum fagnaðarlátum og
mestu vinsemd — Guð blessi þig, kæra Martha!
En hvað það var fallegt af þér að koma til mín.
En þú ert svo föl í andliti og dauf — — — það
eru þó ekki komnar neinar sorgarfréttir frá vígveil-
inum?
— Nei, hamingjunni sé lof. En þetta ástand er
alt sorglegt.
— Ja svo! Nú, þú átt við að hermenn okkar
bíða alt af ósigur. En kærðu þig ekki um það
Næstu tíðindi munu flytja okkur sigurfréttir.
— Hvort sem við sigrum eða töpum er striðið
hræðilegt. Ó hve margfalt meiri sæla yrði ekki í
heiminum ef aldrei væru neinir bardagar.
— En hvað ætti þá að gera með hermennina?
— Já hvað ætti að gera með þá. Eg hugsaði mig
um. Þá gætum við og allur heimurinn verið án
hermanna.
— Heimska er að heyra til þín. Það væri skemti-
legt ef engir hermenn væru til í heiminum. Til allr-
ar hamingju getur veröldin ekki verið án þeirra.