Norðurljósið - 10.10.1887, Blaðsíða 3

59 —
24. s. m, kom „Camoens“ hingað að sækja sauði þá er
Coghill hafði keypt og hingað voru reknir. Varð Camoens
að liggja hér sökum storma og illviðra til pess 29. Fór
‘hann pá héðan með fjölda fjár og hesta. Sama dag kora
annað gufuskip („Horseguards") hér innáfjörðinn og ætlaði
að sækja hingað sauði en vegna þess að Camoens var þá
búinn að taka pað, sem keypt var, snéri það þegar til Húsa-
víkur, og tók þar markaðssauði þá, sem þangað voru reknir.
„Grána", kaupskip Gránufélagsins, er legið hefir inni'
lokuð í ís á Austfjörðum síðan í sumar, er nýlega komin
á Siglufjörð.
Tíðarfar. 26, og 27. sept rak niður stórfenni í sumum
sveitum norðanlands. í úthluta J»i*geyjarsýsls var sumstaðar
ókleyfur snjór í byggðum og fé fenati; en *«mstaðar inn til
dala sást varla föl á jörðu. Svipaðar fréttir eru Mgðar úr
S kagafjarðarsvslu. þann snjó hefir nú tekið aptur, en fremur
hefir verið vætusöm tíð, og stundum köld.
Skipstrand. Nýlega strandaði kaupskipið MIda“ ná-
lægt Kópaskerjum átti að fara á Borðeyrl. Einn af skip-
verjum drukknaði. Skipskrokkurinn er sagður heill, en sigl-
ur brotnar og reiði slitinn.
Yestnrfarar fáeinir fóru héðan með Camoens um
daginn.
Dánir. Nýlega er dáinn gagnfræðingur J>orbjörn Magnús-
son í Saurbæ, nngur maður og efnilegur. Hann varlfrændi
og uppeldisonur séra Daníels Halldórssonará
Hólmum.
Einnig er nýlega látinn hinn góðfrægi prestaöl dungur
síra Jón Austnxann að Stöð í Stöðvarfirði.
«Thyra» kom í dag. Engar merkar íréttir af Suður-
eða Yesturlandi.
Persónuleg pólitík.
J>ví miður er persónuleg pólitik, sem svo er kölluð,
allr* þjóða mein. Hvernig stendur svo á þvi ? J»að stend-
ur svo á þvi, að pólitískar skoðanir eru nær æfinlega eigi
algildar skoðanir, þannig að þær eins og sanni sig
sjálfar, heldur eru einmitt persónulegar, hans eða mín —
og þó helzt mín eigin skoðun. En eigin skoðanir verða
eðlilega kapps- og metnaðarmál, þar sem mál- og rit-
frelsi á sér stað. J>etta sanna öll allsherjar deilumál. Og
svo myndast flokkar, menn ólíkra eða gagnstæðra skoðana.
Og svo festist bardaginn, svo vex kappið, og svo fer að syrta
að eli svörtu, eins og á Stiklastöðum. þá koma refsinorn-
irnar, ástríðurnar, einkum og sér i lagi, tortryggnin til
mótflokksins sú óvild og sljógskyggni gagnvart réttri
afstöðu málsins hinumegin, sem ætið slær meiri eða minni
myrkva á allt málið allt deiluefnið, enda stundum svo, að
málefnið sjálft og þess sannleiki og sigur hverfur fyrir hinu
persönulega, eða verður meðal fyrir augnamið. Sé kappið
byrjað, er fi okkadráttur byrjaður, og með honum er máls-
ins sigur í veði. f>etta þurfa allir menn sem vilja talaeða
rita um politík, að leggja sér á hjarta, fyr enn á bólminn
er komið.
—• x.
t
Bj&rn Benidiktsson Blðndal.
(Til ekkju hans Gróu Blöndal.)
Syrg þú ekki, svanni kær,
sálin lifir Guðs í hendi
þó að dagur æfi endi,
enginn sem að varnað fær.
Erfitt þó sé opt að skilja
aldaföðurs hulda ráð
verður hans að hlýta vilja
hentast oss í lengd og bráð.
* *
*
Ö hve fljótt og óvænt bar
eyrna þinna til hin þunga
sögn, er látinn sagði hinn unga
sem að eitt og allt þitt var.
Hver má lýsa harmi þínum
hans við spurða dauðafregn,
er með bitrum broddi sínum
brjóstið nísti þitt í gegn.
Hver er þyngri sorg en sú
sem að skilnaðstundin veknr,
þegar straumur tímans tekur
ástvin burt, sem elskar þú?
Hvað er þyngra en tregatárin
tryggðavinar moldum hjá?
viðkvæm harma verða sárin
vakin hjartans rótum á.
Ein er bót, er sérhver sál
samt við stærsta hefir meini:
Hærra öllu harmakveini
hljómar Drottins Iíknarmál.
Dimmum sorgar drunga eyðir
Ðrottins náðarsunna skær,
og á myrkar lífsins leiðir
Ijóma friðar björtum slær.
*
*
Gjarnan vildi’ eg geta sagt
góða sprund þér hjálparyrði,
harmi gegn sem huggun yrði,
er hefir Drottinn á þig lagt.
Ei eg get né megna meira,
mælska léð þó væri snjöll,
en þig að hvetja huggun heyra
hans, sem þerrar tárin öll.
Hannes S. Blöndal■
£r dýraríkinu. 1. Fyrir skömmu fann læknir einnfót-
brotinn svöluunga í hreiðri og var hrosshári vafið um bein-
brotið. Hann vafði hárið utanaf fætinum og yfirgaf hreiðr-
ið. Skömmu seinna kom móðir ungans og er hún sá hvern-
ig komið var tók hún hárið og vafði því aptur rækilega ura
brotna fótinn.
2. Fiskarnir hafa aldrei haft orð á sér fyrir gáfur. En
það þykir þó fullsannað, að ýmsir fiskar geta gjört sig skilj-
anlega hver fyrir öðrum bseði með því að gefa frá sér hljóð
og svo með ýmsum hreyfingum. Karfar t. d. þegar þeir
finna eitthvert æti, þá fara þeir opt langar leíðir til þess að
tilkynna það öðrum bræðrum oínum, er ovo fylgja þeim að
ætinu. Hér á landi heyrir maður opt talað um fiskakon-
unga eða fiskamæður, er menn hugaa sér eem leiðtoga eða
foringja annara fiska; hjátrúin hefir skapað ýmsar kynjasög-
ur um þá, er leitt hefir til þess að fróðir menn hafa álitið
allt slíkt hégiljur og hindurvitni. En nú hafa náttúrnfróðir
menn þóttst taka eptir þvf með fullri vissu að þ etta á sér
stað hjá sumum fiskum t. d. urriðanum. það er opt að
einn urriði vanalega hinn stærsti íer í broddi fyrir heilli
fylkingu, er fylgir honum hvert sem hann fer. Hið sama
er og að segja um ýrnsa sjávarfiska t. d. síldina o, fl.
3. 29,000 fetuppi í loptinu. Margir fuglar geta
flogið ótrúlega hátt oglagað sig eptir þéttleika loptsins betur
en öll önnur dýr. Á íslandi er ö r n i n n annálaður fyrir há-
fleygi. „Örninn flýgur fugla hæst“ o. s. frv.