Norðurljósið - 12.02.1891, Blaðsíða 3

NORÐURLJÓSIÐ.
11
1891'
fessuin tmlnuði. |>ann 4. p. m. hirtu fle?tir það sem óhirt í Húuavatnssýslu viljað reyna til að skýra,
Var af töðum. Nýting var einnig góð penna mánuð en gras-
vöxtur niisjafn.
S e p t e m h e r m á n. Vestan purviðri hinn 1., pá
tioröaustan ópurkur 2. og 3. Síðan- vestan parkar til hins
9.: Hinn 10. norðlægt yeður, gránaði í fjöll, svo vestan
þurkur pann 11. f>á suðlæg poka.og skúrar pann 12. Hinn
13. og 14. suðvestan pokur. Ópurkar at suðri 15. til 17.,
Var pann dag dynjandi sunnanregn og hvassviðri. £>á vest-
læg purviðri að mestu til pess 27. Síðan norðaustan kuldi
■og él 28., en hríðarveður af sötnu átt 29. og 30. Hinn 20.
■og 21. pessa mánaðar hættu menn almennt heyskap, enda
sumir nokkru fyr. Nýting var á heyjum í góðu, lagi,. og
lieyafli varð allstitðar ( góðu meðallitgi. Rótiirávextir urðu
sumstaður i betra meðallagi i yöxt. Fyrstu fjársöfn voru
22. til 26, pessa mánaðar, sem venjulegt er. Geldfé og yfii
höfuð altt té var vænt,. einkanlega á hold. Málnytupeningur
gerði víðast hvar í þetra meðallagi gagn Sauðir. gengu
lieldur vel á mörkuðum. mest 22. kr, minnst 17,kr.
Oktobermán. Suðlægt veður. Nokkuð mikilj snjór á
jörð hinn 1. og 2., en hvessti og gjörði frostlaust af suðaiistri
■og suðri með skúrum til liins 7. , Komst pá yeður af vestri
og suðvestri til hins 15., Síðan norðaustiin hægviðri til pess
18.. pá suðvestan pýðviðri til hins 23., og komst svoafnorð-
íiustri með snjóéljúm annaðslagið pað eptir var mánaðarins.
N ó v e iii b e r m á n. Fyrstu, 5 daga p. m norðan og
norðvestan með hvassviðri og fyosti 6—8° Hinu 6. og 7.
suðvestan leysing, en pann 8.,suðaustan krapaél, gerði pá
gjjá eða svella-lög og illt i högum til liins 12. Síðan hján-
aði og gerði öríst til hins 22-, komst pá á norðaustan til
hins 25. með liægu frosti, 4—6° og litilli snjókomu. Síðan
xrstan átt og marsuð jörð út minuðipn. ,
Decembermán. Allan pennan mánuð, vestan og
'suðvestan átt. Jörð stóð að mestu a,l-auð, einungis stðku
sinnum fðl. Tíðarfar var pví hið bezfa sem elztu menn
inutia ekki betra, einkanlega livað staðviðri, og veður-gæði
snerti.
Arferðs 1890 heíir pví verið meðal hinna beztu, sem
komið hafa á Austurlandi.. Reyndar var árferði gott 1880 en
l>ó tæplega eins gott. Bjargræði matina Uefir verið hið besta,
petta ár til sjós og lands. Vershm hefir að ynörgu leyti verið
hagfeld. f>ó verðlag hafi verið nokkuð. hátt á flestum út-
(endum vörum, pá var verðlag á innlendum yöram hel.dur í
liærra lagi. Töluverð áhrif á alla veizlun Austfirðinga, til
liins betra, lietir »pöntunavfélag Fljótsdalshéraðsy, ,er pví
bæði pörf og sjálfsögð skyida al|ra;;sem geta að styrkja petta
íélag, rneð að ganga i pað. Einnig parf stjórn og allt fyrir-
koniuLg lél;§sins «ð vera svo fullkomið og aðlaðandi sem
mögulegt er, sem eg reyndar efa eigi að sé svo sem unnt er,
«n félagið er mannfátt, ,pað pyrftu fleiri sveitir en nú eru
■að ganga í það.
í>ó árferði hafi verið afbragðs gott petta ár, pá Lafa hin
tniklu veikiudi og manmlauði, einkum barna, tafið vinnu, og
linekkt víða bjargræði manna, einkum par sem yeikindin
voru inest um fiábjargrasðistimann.
Síðan votið 1888 læör verið gpýt árferði, og búnaði
hænda lieldur pokað áfrain. þessi viðauki má ekki verða
„uppgangseyrir1, eins og hann pví miður ajlt of víða er.
Hvað er f>-að ps, sem vér lielit eigum að leggja stuud á I
góðu árunum ? Til að svara pessari spurningu, parf ekki
íinnað en að lesa söguna um hantí Jósef Jakobsson, Hvað
gerði hann á Egiptalandi forðum? Hann safnaði forðaágóðu
áruuutn, svn öli iitn egi^tska pjóð og Hciri pjóðir höfðu nóg
til að liífa aí á vondn árunum.
ÁTHtHiASEMD
við bréf Húnverska bóndans.
I 1, tblublaði Norðurljóssins þ. á, hefir einbver bóndi
hvað lagi í
orðinu „miðlunarmaður-1 í stjórnarskrármálinu. Honum
skilst nú í pví liggja, að sá. sem sé miðlunarmaður „hafi
vísyitanclif, viljandi, miðlað af rétti pjóðarinnar í hendur
stjórnarinnar11. J>essi skýring er með öllu röng, og verður
hún ekki réttari fyrir pað, að hún er opt endurtekin, enda
hafa miðlunarmenn mótmælt henni með góðum rökum.
Engum pingmanni. hvorki miðlunarmanni né öðrum hefir
dottið í lmg að neita pvi, að Islendingar hafx eðlisrétt til
sjálfsforræðis, og pá hefir peim pví síður dottið i hug að
svipta landsmenn pessum rétti að nokkru, enda gætu peir
pað eigi pótt peir vildu, pví að sá réttur liggur hvorki
undir peirra atkvæði né annara. En hitt hefir menn
greint á um , hver vegur muncli líklegastur til að gjöra
pennan rétt að lagarétti. Sumir hafa viljað berja höfðinu
við steininn1', eins og bóndinn segir. f>essir menn kalla
sig sjálfstjórnarmenn. Árangurinn hefir enginn orðið, eius
og, allir vita. Hinsvegar hafa aRtaf verið nokkrir pingmenn,
sem hafa viljað ná pví með lagi og lempni, er eigi hefir
náðst með kappí, eins og sá sem komast vill upp á hátt
fjal), fer fyrst upp á fyrsta hjallann og hvílir sig par, svo
upp á annan o. s. frv., pangað til upp á fjallið er komið.
En sá sem Stökkva vill upp á fjallið í einu stökki, kemur
alítaf niður í sömu sporin og preytir sig til einkis. í miðl-
un ínálanna á.síðasta pingi lá nú ekki annað en pað, að
reyna að koma saman pessum tveim flokkum á pinginu, er
hvorigur ætlar sér eða vill gefa eptir neitt af réttindum
Islands, má pvi eigi bera peim pað á brýn, sein peir eru
eigi valdir að ; enda bætir pað eigi fyrir málinu né neinum
málstað, að gjöra móttsöðumönnum sínum getsakir. Eg skal
nú eigi um pað segja, hvort árangurinn af aðferð peirra,
sem vilja fylgja niáli pessu með lagi og lempni, mund
verða me.iri en af hinni aðferðinni, pvi að sú aðferð hefir
enn eigi komizt undir atkvæði konungs. En liklegfi
pykir mér sú aðferð til árangurs én hin, pví mér er ekki
jafnkunnugt úm, eíns og bóndanum sýnist að vera, hvað
það er, sem <fyr eða síðar muni gjöra það að verkum, að
Danastjórn lilýtur að sleppa honum (p. e. rjettinum, sem
lún hefir gagnvart oss) nauðug viljug*. — Að öðru leyti
get eg ekki hetur skilið orð bónda pessa, en að hann vilji
alls eigi h.alda fram stjórnarskrármálinu á nokkurn hátt>
cmeðan Estrúp og hægrimenn sitja við stýrið».
J. A. Hjaltalín.
Víða er pottur brotiim.
í grein Í „pjóðviljanum“ 20. nóv. f. á., með fyrirsögn-
inni „111 h ú s a k ynn i“, segir meðal annars:
„Hér á Isnfirði hafa [margar fjölskyldur ekki nenia
eina ofurlitla herbergiskitru, og par inni er pá soíið, setiði
eldað, purkaður pvottur, pégar svo ber undir, fieygt frá
sér sjófötum o. s. frv.; komi ókunnugur maður, sem betru
hefir af að segja inn í sumar pessar holur, par sem eigi er
gætt pvi meiri prifnaðar, getur honum jafnvel orðið ómókt
af pví illa og banvæna andrúmslopti, sem par er inni, en
peir, sem eru orðnir pví samdauna , finna pað auðvitað
miklu síður, pó að pað hljóti að hafa skaðleg áhrif á
héilsufar þeirra. og einkum ungbarnanna.
Eátæklingana marga rekur auðvitað neyðin til að leita
sér sem ódýrasts húsnæðis, en af lmsráðendum virðist pað
heimtandi, að peir leigi eigi hús sin til fleiri en góðu hófi
gegnir, eða troði ekki fólkinu eins og sild í tunnu, pvi að
pó að peir á pann máta hafi nokkru rneira upp úr húsum
sínum, pá liggur mér við að segja, að sumt af pví séu
blöðpeningar".