Reykjavík - 15.02.1901, Qupperneq 1

II. árgangur.
Næsta blaft á'Föstudaginn 1. Marts.
4. tölublað.
REYKJAVIK
ATJQT.'VSIISJGA- OGr 3'KETTAB3^A.S.
Útgefandi og ábyrgðarmaður:
borvarður Þorvarðsson.
Föstudaginn 15. Febr. 1901. i “*■ **"#**.
ALT FÆST í THOMSENS BOÐ.
(B/na og eléavdlar
KRISTJÁN ÞORGlMSSON.
■ *«:****####**# **##**#** ##■
| cJJliRíar Siraéir |
jaf altilbúnum karlmannsfatnaði|
* sem saumaður er á vinnustofu
* minni. er nú til, og selst með
* afarlágu verði. Margar tylftir
* af Jakkaldæðnaði, „IJlsters",
* Yfirfrökkum; einnig sérstakt:
* Jakka, Vesti og- Buxur.
* Alt bjá |
| H ANDERSEN
t 16 AÐALSTRÆTI 16. £
* #
■##*#####################«
!«■ -------—-----—-a
í skóverzlun
JSúðviRssonar
eru alt af nægar birgðir al
útlendum og innlendum
SKÓFATNAÐI.
-H
Cyvinéur Jlrnason
4 LAUFÁSVEG 4
hofir ávalt altilbúnar Líkkistur, og
alls konar húsgögn, hvort heldur eru
póleruð eða máluð, Myndaramma af
mörgum sorturn, o. fl.
JSosié zffirfylgjanéi:
NÚ með „Skáiholt.i“ komu til
SIGF. EYMUNDSSONAR
nægar birgðir af ýmsum nýjum efn-
um til ljósmyndagjörðar. Einnig ijós-
myndavól, sem tekur hesta á harða-
spretti, skip á hraðri siglingu o.s.frv.
■#####################*##a
* *
Tilbúnir Líkkranzar $
# 40 50 tegundlir #
# fallegastir í bænum, frá 40 au. $
# til 10 kr., einnig alls konar blóm *
* og Lukkuóskakort
Í* ' fást á Skóiavörðustíg II.
####*####*#####*#######*■
jDjurfi ícflí.
Ensk lögreglusaga eftir Dick Donovan.
(Frh.). Jæja, þegar hann var um
tvítugt kom hann hingað til að dvelja
hór í sumarfríinu í foreldrahúsum.
Hann hafði lagt hart á sig við að
les undir próf og var nú dálítið þreytt-
ur. Um þessar mundir var hann, það
óg megi sega, einhver hinn snotrasti
ungur maður, sem ég hefi nokkru
sinni séð, og því var hverri stúlku
vorkunn þó að hún feldi ástarhug
til hans. Eitthvað hálfum mánuði
eftir að hann kom heim í þetta sinn,
varð heldur en ekki uppnám hér í
litla þorpinu okkar við það, að greifa-
dóttirin, Elísa, hvarf alt í einu. Faðir
hennar hafði ferðast til bæjar hér í
grendinni og var fáeina daga að
heiman; en er hann kom heim skaut
honum heldur en ekki skelk í bringu,
er hann frétti, að dóttir hans hefði
horfið úr húsinu nóttina áður og væri
ekki komin heim aftur. Greifanum
fólst svo mikið um þessa fregn, að
nævri lá, að liann misti ráð og rænu.
Elísa var augasteinninn hans, og þó
aldrei hefði hann gert sór þær vo-nir,
sem hann vitanlega gerði sér, um
gifting hennar, þá unni liann henni
hugástum. Iiins og nærri má g’eta,
varð alt í uppnámi hér um þessar
slóðir. Greifinn var mjög vinsæll
maður og allir sýndu honum hlut-
tekning í raunum hans. Það var ger
nákvæm leit um alla grendina, en
það kom, þvi miðnr, alt fyrir ekld.
Ef nokkur maður vissi um hvarf henn-
ar, þá þagði sá hinn sami rækilega“.
í Rvík og nágrenni 50 a., ef bl. er sent m. pósti þá I kr.
FOR GEMYTLIGE MENNESKER.
Humoristiske Gemyt, Fixeer og Trylle-Artikler til Moro
i Selskaber. M c del-P h ot og ra ph ier fra 35 0re.
Pikante Boger. Skriv efter Prisliste! og ind-
læg 16 ore i islandske Frlmærker.
J. A. Larsen.
Lille Kongensgade 39. Kebenhavn.
| Frá Ameríku
■ útvegar S. B. Jónsson, Dunkárbakka í ■
? Dalasýslu, vajidaðar prjónavélar ákr. B0.00, 2
P einnig garðplóga ásamt herfi á kr. 30.00
■ og stærri plóga með lilutfallslega lágu ■
F verði. Ennfremur skilvindur og öll &- 5
P liölcl, er tilheyra smérgerð á hoimilum xg
Á og á verkstæðum. Hver einstök pönt- ■
P un tekur langan tíma. Sendið því J
P pantanir yðar sem fyrst.
„Og hvar var Delaporte ungi meðan
á öllu þessu stóð?“
„Hann var hér í þorpinu og virtist
vera mjög sorgbitinn. Hann hjálp-
aði til að leita að henni, og ekki fór
hann héðan úr þorpinu fyrri en mán-
uði eftir að greifadóttirin hvavf“.
„En greifinn?"
„Og drottinn minn! Hann var
alveg frá sér af harmi og fór að verða
geggjaður á geðinu. Ég gerði allt,
sem ég gat, til að hugga hann og
hughreysta; en því var miður, þetta
mótlæti hafði lagst of þungt á hann,
og rnánuði eftir hvarf dóttur sinnar
réð hann sjálfum sér bana með því
að taka inn eitur“.
Hinn góði prestaöldungur hafði kom-
ist mjög við meðan hann sagði mór
söguþessa; tárin streymdu af augum
hans og hann laut niður og tautaði
fyrir munni sér: „Guð veri sál hans
náðugur".
Ég þagði um hríð meðan hann var
að jafna sig nokkuð, og spurði hann
svo:
„Herra prestur, lá enginn grunur
á Delaporte unga um hvarf greifa-
dótturinnar ?“
„Jú, í fyrstu var það .flestra álit
og menn höfðu hann alment grunað-
ann; en það, hversu hann kom fram
eftir hvarfið og hve nærri hann sýnd-
ist taka sér það, eyddi öllum grun
gegn honum, svo að menn fóru öliu
fremur að vorkenna honum.
„Yit.a menn nokkuð, hvað um Elísu
varð?“
„Nei. Nú eru mörg ár síðan.
Leiði greifans er fyrir löngu vallgró-
ið og fjölmargir af þeim þorpsbúum,
sem þá voru uppi, eru nú lagðir lágt
í mold í kirkjugarðinum; þar á meðal
foreldrar Delaportes". (Frh.).