Reykjavík - 24.08.1901, Síða 1

II. árgangur.
26. tölublað.
▲xrai.TBixrajk- o» thjctt.a bt.í
Útgefandi og íibyrgðarmaður :
Þorvarður Þorvarðsson.
Laugardaginn 24. Ágúst 1901.
MP" ALT FÆST í TH0MSENS BÚÐ.
(Bfna og selur KRISTJÁN lláaválar f’ORGRlMSSON. F0T fyrir m án a ðarafb orgun fást hJá REINH. ANDERS0N.
*######*####*##*####*##*#####****#**###**###***##***
10 au. %3íréfs&fni
^ Nýjar vörurl ^ ^ Nýtt verð! ^
VERZLUN
<3óns vfCelgasonar
12 LMJGAVEG 12
selur ýmsar nauðsynjavörur til heim-
ilisþarfa, þar á meðal:
Smjðr (skilv.) — Saft (súra og sæta)
Sitronolíu — Hveiti, fl. teg. — Ger-
púlver — Kardim. — stautað. Pipar
Borðsalt — Canel — Ostur fl. teg.
The, gott og ódýrt, fl. teg.
Enn fremur: Fatatail, mjög sterkt
Drengjafataefni •— svuntutau — Kjóla-
tau — Sirts — Tvinna og margt fl.
Alt ódýrt eftir gæðurn. — Kaup-
endur afgreiddir samstundis.
skóverzlunmni
4 cflusturstrœti 4? I
eru alt af miklar biigðir af út- P
lendum og innlendum 9
SKÓFATNAÐI.
Alt afar ódýrt.
^igurðssorp Sj $>. ©unnoraaop. ^
Blámanna-blóð.
Saga eftir W. I). HOWELLS.
1. kapítuli.
Pað var eitthvað nær miðjum Júlí-
mánuði, að Olney kom heim aftur til
Boston; en þegar hann loksins var
kominn heim aftur í fæðingarborg sína,
þá varð hann svo fjárskalega einmana,
eins og manni er hætt við að verða
um hásumarið í Boston, miklu frem-
ur en í nokkium öðrum bæ. Auð-
vitað var nóg lif í borginni: sífeld
iðja, starf og strit — þetta flaug alt
* 'oftinu, eins og það gerir ávalt í
Ameriku. En þær unaðsemdir og
skemtanir, sem hann á yngri árum
(10 arkir góður skrifpappir, 10 umslög, þerriblað) penni)
fást í ÞlNGHOLTSSTR. 4.
korv. korvarSaeon.
hafði átt sinn þátt í, þær virtust
nú liggja í dái eða þær voru þá að
minsta kosti sér til viðhressingar flutt-
ar eitthvað burtu úr bænum í sumar-
Jeyfinu, einhversstaðar ofan á sjávar-
bakka. Hann rakst ekki á neinn,
sem hann þekti, og hér í fæðingar-
borg sinni lifði hann því eins og út-
lendur ferðamaður, alveg eins og hann
hafði gert meðan hann var í Norður-
álfunni. Auðvitað hafði hann verið
nokkuð lengi burtu, en það var þó
merkilegt, hvað alt það, sem honum
áður hafði verið svo gagnkunnugt og
hversdagslegt, var nú orðið undarlegt
og torkennilegt.
Það voru nú tíu dagar síðan hann
lét í haf frá Liverpool, en honum fanst
næstum eins og skipið mundi hafa
í ógáti siglt með sig í hring, svo hann
hefði tekið land í Liverpool aftur.
Því að þótt honum þætti það sárt,
þá minti Boston hann á margan hátt
á Liverpool, þessa hversdagsiegustu
borg í öllu Englandi. Og þó hafði
verið við Liverpool eitthvað stórskor-
ið, sem Boston hafði alls ekki. Ilann
fann mest til, að bæirnir væru líkir,
þegar hann var í mjóu og leiðinlegu
götunum í gamla bænum ; og þar átti
hann einmitt heima. Og fólkið, sem
hann hitti, minti hann iíka á fólkið
í Liverpool. Þai- hafði hann stór-
furðað á, hve alt fátæka fólkið var
eitthvað amerískt að sjá; hér i Boston
furðaði hann ekki minna á, hvað fá-
tæka fólkið var enskulegt í útliti.
Þetta var undarlegt, og það er ekki
netna hálf skýring á ráðgátunni, þótt
þess sé getið, að í há-hundadögunum
er varla nokkurn Ameríkumann að
Afgreiðsla bl. er hjá útg., Þmgholtsstr. 4.
Verð á ,,Reykjavík“ út um land er 1 kr.
„Rcykjavik“ kemur út á Föstu-
dögum (síðdegis). Auglýsingum sé
skilað í síðasta lagi á Fimtudags-
kvöldum.
Landsbankínn um þingtímann opinn kl. 10—I. Banka-
stjórnln vlð 10—11 árdegis.
Héraðalæknirinn er í sumar (til30.Sefl.)heima 10—II.
finna í allri Boston. Hinn helmingur
gátunnar var samt óráðinn og hann
gat ekki skýrt þetta fyrir sér á ann-
an hátt en syo, að allir þeir menn i
stórborgum, sem verða að vinna fyrir
sér með líkamlegri vinnu, hlytu að fá
á sig sama svip og blæ í öllum lönd-
um. Einkum þóttist hann taka eftir
þessu á kvennfólkinu, og allra helzt
á ungu stúlkunum, sem hann mætti,
þegar þær voru að koma heim frá
vinnu sinni; og fyrsta Sunnudaginn
eftir að hann kom heim, fór hann út
i listigarð til þess að virða þær fyrir
sér í ró og næði þessar ungu vinnu-
stúlkur. Þær reikuðu þar fram og
aftur sér til skemtunar og hlýddu á
hljóðfærasláttinn, og svo voru þær að
smáspjalla hver við aðra, það var aúð-
heyrt á tungutakinu, að langflestar
þessar ungu stúlkur voru írskar í
fyrsta eða annan lið. Gömlu kerling-
arnar voru ljótar, þrekvaxnar, gaml-
ar og grettar bændakonur, oft með
þessu liálfgerða apasmetti, sem gerir
það svo auðveit fvrir þá listamenn,
er draga upp skrípamyndir, að draga
írsku andlitin svo auðkennileg, að
engutn blandast hugur um, að þekkja
þjóðernið. En ungu stúlkurnar báru
sig ekki vel; þær voru ekki vel vaxii-
ar, bleikar og blóðlausar í andliti, og
skrokkurinn allur hálf veiklulegur; en
auðvitað kastaði þetta stundum eins-
konar fínleika-blæ á þær. Þær gengu
oftast þjár eða fjórár saman, með
langa og mjóa handleggina vafða
hver utan um mittið á annari; og
það leit út fyrir, að þær héldu mikið
upp á rauðar Jersey-treyjur, sem féllu
vel að líkamanum og létu alt skapn-
aðslag sjást sem bezt. En Olney var
læknir og ieit á þær læknis-augum
og komst satt að segja að þeirri niður-
stöðu, að ef þær ættu við gott viður-
væri og góð lífs-kjör að búa, þá gætu
þær orðið mæður að eins fríðu og
eins sterkbygðu mannkyni eins og eldri
ameríska kynslóðin var. En þær höfðu
,.nú flutt vestur um hafið til að sæta
lífskjörum, sem hvorki voru svo blíð