Reykjavík - 08.03.1902, Blaðsíða 2
>
Landsbókawfníð <r opið daglega kl. 12—2, og til 3 á
Mánud., Miðv.d. og Laugard., til útlána.
Landaskjalasafníð splð á Þrd., Fimtud., Laug.d. kl. 12—I.
Náttórugripasafnlð er aplð á Sunnud., kl. 2—3 siðd.
Forngripasafnið er opið á Miðv.d. og Laugard., kl. II—12.
Landsbanklnn oplnn dagl. kl. II—2. B.-stjórn vlð 12—I.
Sðfnunarsjóðurinn opinn I. Mánudag I mánuði, kl. 5—6.
Landshðfðingjaskrlfstofan opln 9—lOt/j, IU/q—2, 4—7.
Amtmannsskrifstsfan opin dagl. kl. 10—2, 4—7.
Bsejarfógetaskrlfstofan opin dagl. kl. 9—2, 4—7.
Póststofan opin 9—2, 4—7. Aðgangurað box-kðssum 9-9
Bssjarkassar tasmdlrhelgaog rúmh. daga 7l/a árd.,4 sfðd
Afgrolisla gufusklpafólagslns opln 8—12, I—8.
Bajarstjórnarfundir I. og 3. Fimtudag hvers mánaðar.
Fátsskranefndarfundlr 2. og 4. Fimtudag hvers mán.
Héraðslaknlrlnn er að hltta heíma dagl. kl. 2—-3.
Tannlskn. heima 11—2. Frí-tannlækn. I. og3. Mád. I mánuði.
Frilækning á spítalanum Þrlðjud. og Fðstsd. II—I.
sýndu henni allir sem ungri, hvítri
hefðanneyju, og hún fann svo sterk-
lega til þess, að þessi ástæða veitti
henni engan rétt til kurteisi þeirra.
Henni hefði fallið miklu léttara, ef
þeir hefðu verið ókurteisir við hana
eða jafnvel ósvífnir; en þetta, hvern-
ig þeir rendu til hennar eins og þög-
ulum bænaraugum nærri því eins og
hundar, svo að mjög mikið bar á aug-
unurn, það eins og hálflamaði allan
hennar þrótt; henni fanst eins og
þessi bænaraugu krefjast hlutdeildar í
sér, því að hún væri ein, sem heyrði
tii þeirra hóp, og hún fann sárt 'til
þess, að þetta var hennar kynflokkur
af mannkyninu. Hún hafði aldrei
fyrri tekið eftir því, hversu andstyggi-
legir þeir voru með nefin flöt og út-
flent nasagötin, með þessar þykku
fláu varir og ennið afturhalt, og hök-
una, en húðina kolsvarta og sléttglja-
andi. Það var eins og þeir væru
skopleg skripa-eftirmynd af mönnum,
þeim mun verri en aparnir sem þeir
voru mönnum líkari. Já, ljótir voru
karlmennirnir, en háifu ljótara kvenn-
fólkið, hvort heldur skrækrómu ungu
stúlkurnar, sem voru að gera sig
hlæilegar með þvi að reyna að tolla
í tÍ2;kunni í búningi og látæði, eða
kerlingarnar gamlar og grettar, sem
komu vaggandi út úr afturhýsunum,
sem þær áttu heima í, til þess að fá
sér hreint loft. Og kolsvörtu krakka-
angarnir litlu, sem hlupu og ærsluð-
ust á strætinu með hávaða, voru eins
og umskiftingar. Fr»mi..
JZrd úllöndunþ
Eftib Jón Olafssoh.
Útl. blöð til 22. Febr. segja þetta
helzt:
Búastrlðið. Eftir Jólaósigurinn við
Tweefontein, sem Bretar biðu fyrir
Búum, er De Wet stýrði, kom það kapp
í Kitchener lávarð, að hann réð fast-
lega með sér, að láta nú þegar til
skarar skríða, hvað sem það kostaði,
og ná helztu foringjum Búa á vald sitt
og sundra liði þeirra. Lið Búa var
þá mest í þrem aðaldeiidum; stýiði
DeWetteinni, Delarey annari, enBotha
inni þriðju. Sendi Kitchener þá Elliot
hershöfðingja með átta herfylkinguiu
gegn De Wett. Bak við De Wett var
í samhengi röð varðhúsa, er Bretar
höfðu reist, og skyldi hún varna því,
að De Wett kæmist yfir þá linu. En
Elliot átti að kringja um lið De Wetts
á þrjá vegu og hiekja þá Búana að
varðhúsa-línunni. De Wett hafði yfir
2000 manna; skifti hann því nú i smá-
flokka og flæmdist á ýmsa vega und-
an Elliot og narraði hann svo, að
hann vissi aldrei glðgt, hvar De Wett
var. Stóð svo alt f sama þófi fram
um miðjan Janúar.. Pá sá Kitchener
að meira þurfti til; safnaði nú að sér
23 herfylkingum (columns) í viðbót og
fór með-gegn De Wett og t.ók nú sjálf-
ur yfirforustuna. Fám dögum síðar
lenti ein herfylking hans í orustu við
Búa-sveit, og lá nærri að foringinn
brezki, Wilson ofursti, yrði handtekinn
og öll svait hans, og féll mikið af liði
hans. Annar brezkur foringi var hepn-
ari, hitti fámenna Búasveit, undir for-
ustu undirforingja eins, og náði af
henni þeim tveim failbyssum, er Búar
höfðu tekið af þeim við Tweefontein.
Nú herti Kitchener enn meira á, tvö-
faldaði gæzluliðið við varðhúsahnuna
og þrengdi hringinn um De Wett, og
6. Febrúar þóttist hann mundi hafa
hendur í hári hans. En um nóttina
lék De Wect það bragð. er minnir á
Rómverja fornu, er þeir áttu við Hanni-
bal, að hann rak stóra hjörð nauta
yfir varðhúsa-h'nuna, og leyndist meg-
inher hans innan um nautin, lágu
frarn á makka á hestunum, og sluppu
þannig i myrkrinu. Kitchener hélt
liði sínu alt að varðhúsalínunni, en
greip í tómt, því að De Wett var
sloppinn. Bretar náðu að eins fám
einum strjálflokkum, 6—8 manns í
hverjum. De Wett hefir haldið liði
sínu til landnorður-fjallanna í Óraníu.
En lið Kitcheners var úttaugað af
þreytu og áreynslu.
í annan stað átti Methuen hersh.
með miklum liðsafnaði að handsama
Delarey og hans lið. En fyrir honum
fór enn verr en Kitchener. Hann misti
margt manna í viðureign við Búa, en
varð ekkert ágengt. Sú er ein saga
skopleg sögð í Daily Telec/raph af Mo-
thuen í þessari viðureign, að einn dag
kom honum njósn um, að Búar sætu
í herbúðum þar skamt frá. Hann brá
við og hélt um nóttina þangað, sem
þeir áttu að vera, finnur þar herbúð-
ir (tjöld), ræðst þegar á þær í snarpri
árás og hertekur þær viðstöðulítið. En
honum brá í brún, er hann fann, að
þetta var brezkt lið á leið til sjálfs
hans með vista flutning og vopna.
Fékk hannafþessu háðung semvonvar.
í Höfða-lvðlendu logar alt í upp-
reisnarbáli gegn Bretum; meiri hluti
þegna þeirrra þar eru Búar að kyni.
Bretar tóku þar af- lifi í haust, for-
ingja þann, er Scheper hét, vei látinn
mann, fyrir liðveizlu við Búa. En við
það espuðust allir Búar í lýðiendunni.
Hlutur Breta í Afríku horfir nú mjög
erfiðlega, en gremjan eykst sífelt heima
á Bretlandi gegn stjórninni. Málaleit-
un frá Hollendingum um frið tók
brezka stjórnin á þá leið, að Búar
yrðu sjálfir að semja um það við sig,
og yrðu samningarnir að fara fram í
Afríku.
Damuörk. J.átinn er þar 15. f.m.
V. Homp ráðgjafi. Verður itarlegar
minst í næsta blaði.
Frímerki islenzk ný ætlar ráðgjafi
vor að gefa út, og skora dönsk blöð
á hann, að láta þau verða snildarverk
að fegurð og bjóða, öllum dönskum
listamönnum að keppa um, hver feg-
ursta fyrii mynd geti búið til fyrir þau.
Skyldi þau ekki eiga að komast á 1904,
er vér fáum stjórnarbótina, og verða
í þess minningu?
Baiidarikin. Efri málstofa Banda-
þingsins hefir nú staðfest óbreyttan
samninginn um kaup á eignum Dana
í Vestureyjum (St. Thomas, St. Croix
og St. Jan).
Í'ráðlaustirðritliil. Marconi hefir
nú sent út skýrslu um firðritun sína.
Hún kom ut i Lundúnum. Bráðiaus
firðritun er nú stöðugt og reglulega
rekin á 25 stöðvum i ýmsum heims-
álfnm, og auk þess hagnýtt á38her-
skipum og 25 verzlunarskipum. —
Yiir Atlautshaf sendir liauu uú á
þeiinan hátt 25 orð á minútuniii,
þ. e. jafn mörg og send verða með
síma. Hann segist engan kvíðboga
bera fyrir þvi, að veðrátta eða loft-
breytingar geti valdið sér neinum
tálma. Og önigl segir hann það, að
auðvelt sé að varna því, að neinn
geti komist að orðsendingnnum ann-
ar en viðtökustöðin rétta. Fyrir orð-
sendingarnar megi taka 45 au. fyrir
orðið (í stað 90 au. með ritsímanum).
[Þetta er tekið eftir Björgvinarblaði
19. Febrúarj.
Leo Tolstoj liggur fyrir dauðanum.
Látiuii er Dvfferin Jávarðui. Hans
verður nánar minst í næsta blaði.
XiandahornQnnQ q milli.
t Meðbjörgunarskipinu norska frétt-
ist munnlega eftir skipstjóra nýkomn-
um til Noregs af Eskifirði, að látinn
væri consnl Carl D. Tuliuliis á Eski-
firði. Hann mun verið hafa hátt, á
sjötugs-aldri. Tulinius var afbragðs-
maður að gáfum, einn með bezt ment-
uðu kaupmönnum þessa lands. Hann
var gestrisnasti maður á öllu Austur-
landi, ef ekki á öllu íslandi, höfðingi
i hvívetna, bezti drengur og sannar-
legt mikiimenni.
Seyðisfirði, N.-M., 23. Jan. — Sölvi
Bjórnsson á Ekkjufelli varð úti á Fjarð-
arheiði. — 28. s. m.: Eftir illviðra-
bálkinn framan af þ. m. kom góðviðris-
kafli um miðjan mánuðinn, svo að
snjó leysti að mestu. En 24. þ. m.
spiltist tið aftur, gerði hríð með frosti
og stormum; frostin hafa verið 10—
13 0 Réaum. í dag kyrt og bjart,
en frost sama. — 6. Febr.: Fyrir mán-