Reykjavík - 07.01.1904, Side 4

4
AUTO-KQPÍUBJEKUR
hefi ég enn til sölu, 4to, 9 kr. 38 a.
Jón Ólafsson.
Landsbókasafaið
verður framvegis opið hvern virkan
dag frá kl. 12—3 og 6—8 síðdegis.
Stjörnarnefndin.
Ben. S. fórarinsson óskar öll-
um sínum viðskiftavinum góðs
og gleðilegs Nýárs; þakkar þeim
fyrir gamla árið, og biður J»á
að gleyma sér ekki.
Mær í iögreglu-þjónustu/
Sannar sögur
eftir Miss Lovedat Brooke.
IV. Tygilhnífurinn.
„Það verð ég ærlega að játa, að
þ'essi tygilhnífa saga virðist mór
nokkuð torskilin; en aftur það er til
háJskeðjunnar kemur, sem horfin er,
þá sýnist mér það hljóti að vera
hverju barni auðskilið mál“, sagði
Dyer og var dálítið önugur. „Þegar
ung kona glatar dýrindis skrautgrip
og reynir að þagga málið niður, þá
er svo sem auðskilið, hvernig í öllu
liggur".
„Stundum“, svaraði Miss Brooke,
„er sú skýringin, sem liggur i aug-
um uppi, einmitt sú ranga, en ekki
sú rétta".
Þennan morgun höfðu þau herra
Dyer og Miss Brooke verið að smá-
kýta af og til. Það getur vel verið
að austanvindurinn bitri hafi með-
fram verið orsök til þess, því að
hann hafði þeytt ódæmum af ryki
í augun á Miss Brooke, þeg-
ar hún var á leiðinni til Lynch
€ourt, og nú kæfði hann niður í
reykháfinn og blés reyknum frá
arninum framan í herra Dyer. Svo
mikið er víst, að bæði vóru þau
úfin í skapi. Þau höfðu rætt um
margvíslega hiuti um morguninn, og
hvað sem þeim bar á góma, þá var
það segin saga, að þau þurftu jafn-
an að vera á gagnstæðum skoðun-
um.
Þolinmæði herra Dyers virtist vera
á þrotum.
„Nú, nú“, sagði hann og sló í
skrifborðið, „ef þér víljið endilega
ganga að þeirri reglu vísri, að jafnan
beri að hafna því sem bersýnilegt er,
en kjósa það óljósa, þá rekur brátt
að því fyrir yður, að þór neyðist til
að sanna, að tveir og tveir séu ekki
fjórir. En ef þér viljið með engu
móti líta á málin frá mínu sjónar-
miði, þá er að minsta kosti engin
ástæða fyrir yður til að vera með
ónotum út af því“.
„Hr. Hawke langaði til að fá að
tala við yður, herra", sagði einn af
skrifurunum, sem kom inn í þessari
svipan.
Þetta kom sér vel til að slíta taJi
þeirra. Hve mjög sem þeim oft
bar á milli, vóru'þau bæði nógu forsjál
til þess að láta aldrei skiítavini sína
vera þess vara.
Geðvonzkan hvarf úr hr. Dyer á
svipstundu.
„Látið þér herrann koma inn“,
sagði hann við skrifarann; svo sneri
hann sér til Miss Loveday: „Það er
séra Anthony Hawke; það er í hans
húsi, að ég sagði yður að Miss Mon-
roe dveldi um stundarsakir. Hann
varprestur í ríkiskyrkjunni ensku, en
sagði af sór embættinu fyrir eitthvað
20 árum, því að þá fékk hann auð-
ugt kvonfang. Sir George Monroe er
í Sínlandi og hefir sent dóttur sína
hingað frá Peking og komið henni
fyrir hjá' séra Hawke, til þess að
fjarlæga hana frá áleitnum biðlum,
sem honum þótti lítið manntak í“.
Síðustu orðin mælti hr. Dyer í lág-
um hljóðum og bar ótt á, því að
séra Hawke kom inn í herbergið í
þessum svifum.
Séra Hawke var maður um sex
tugt, gráhærður, alrakaður, breiðleit-
ur og andlitið sællegt, en nefið í
minsta lagi, og fyrir það fékk and-
litið á sig dálítið barnalegan svip.
Hann heilsaði kurteislega, en var þó
dálítið órólegui og eins og ruglaður.
Loveday leit svo á, sem hann mundi
vera maður áhyggjulaus og ánægð-
ur, en eitthvað hefði þá í svipinn
raskað hugaró hans og jafnvægi.
Hann leit hálf-vandræðalega til
Miss Loveday; en hr. Dyer fiýtti sór
að tjá honum, að hún væri konan,
sem hann vonaðist til, að mundi
hjálpa sér t.ií að ráða fram úr vanda-
mrli því sem nú lægi fyrir.
„Ef svo er, þá getur ekkert verið
því til fyrirstöðu að ég sýni yður
þetta", sagði séra Hawke; „það kom
með póstinum í morgun. Þór sjáið,
að óvinur minn ofsækir mig án af-
láts“. Um leið og hann sagði þetta,
tók hann upp úr vasa sínum stórt,
breitt, ferhyrnt umslag og tók út úr
því pappírsörk.
Á örk þessa var með penna og
bleki dregið eitthvað, er líktist tveim
tygilhnífum; þeir voru svo sem sex
þumlunga langir og óvenju oddhvass-
ir.
Dyer horfði á myndina með mestu
athygli.
„Við skulum bera þessa mynd og
umslagið saman við myndina, sem
þér fenguð áður, og umslagið um
hana“, sagði hann og dró um leið
út skúffu úr sktifborðinu sínu og
tók upp úr henni umslag, sem var
að öllu leyti eins og þetta síðara.
En á pappírsörkina, sem var 1 því
umslagi, var ekki dreginn nema einn
tygilhnífur. [Frh.]
TRe^íijavik oa örenð.
—o—
Veöráttan. Einlæg vonzku-veður,
oftast suð-austan og sunnan með úr-
komu; örsjaldan frost, og þá lítið,
með norðurátt. Einatt all-hlýtt (alt
að 6°—7°). 29. f. m. varð hér um
2^/s þml. regnfall á sólarhring.
Kvef illkynjað gengur víða hér í
bænum.
Landsbankinn hefir gert þá breyt-
ingu á, að bankastjórann er nú að
hitta þar alla virka daga kl. 11 — 2.
Bankastjórnin er viðstödd eins og áð-
ur að eins frá kl. 12 — 1.
Á afgreiðslustofu bankans var ver-
ið að gera breyting nú um hátíð-
arnar, snúa afgreiðsluborðinu frá
norðri til suðurs, í stað þess, að áð-
ur sneri frá austri til vesturs. Við
það verður miklu meira afgreiðslu-
rúm við borðið, og mun það vera
tilgangnrinn, að sparisjóðsdeildin fái
sérstakt afgreiðslusvæði fyrir sig og
sórstaka afgreiðslumenn.
Aftur á móti heyrist ekkert um,
að skift verði afgreiðslutímanum, svo
að víxlakaup fari fram á sérstökum
tíma og fasteignalán og sjálfskuldar-
ábyrgðarlán sér. Væri þó full ástæða
til þess.
tslandsbanki mun ekki taka til
starfa hér fyrri en í Marz. Að
minsta kosti hefir hann leigt sér hús-
rúm frá 1. Marz. Það er á neðsta
gólfi í austurendanum á inu nýja
húsi Guðjóns úrsmiðs Sigurðssonar.
Vesturendann á sama húsi leigir Thor-
steinsson konsúll, og mun ætla að
hafa þar eitthvað af veizlnn sinni.
Hr. Hannes Hafstein hefir leigt
2. gólf alt í þessu sama húsi. Þar
verður bústaður ráðherrans.
C. Ziinscn konsúll hefir leigt 3.
gólfrými sama húss frá 14. Maí n. k.
Hús Guðjóns Sigurðssonar er ið
stærsta og vandaðasta hús í einstaks
manns eigu hér í bæ. Það stendur
audspænis pósthúsinu á horni Póst-
hússtrætis og Hafnarstrætis.
J. Gr. Ilalberghóteleigandi hafði 30.
f. m. verið borgari hér í bænum 25
ár. Þann dag fyrir fjórðungi aldar tók
hann borgarabréf sem veitingamaður.
Þá stóð á horni Austurstr. og Aðalstr.
lítið og óálitlegt hús. Nú stend-
ur þar Hotel ísland, reisulegasta hó-
tel á landinu, og fyllir út ferhyrning-
inn milli fjögra stræta (Aðalstr., Aust-
urstr., Veltusunas og Vallarstrætis).
Munu aðkomumenn, er að garði ber,
óvíða geta fengið sélegri híbýli og
betri beina í bæ, sem ekki er stærri
en Reykjavík.
Leikhúsiö. Þar hefir nú undan-
farið verið leikið „Gjaldþrotið“ [sem
er alveg eins rótt mál í eintölu eins
og fleirtölu] eftir Bjernstj. Bjern-
son, inn langmerkasti og áhrifamesti
sjónleikur, sem nokkru sinni hefir
verið reynt við á ísl. leiksviði. Og
stærra hrós er eigi auðið að segja
um leikfélagið, en að því tekst leik-
urinn svo, að menn njóta ins mikla
og fagra efnis leiksins með ánægju.
Rúmsins vegna verður það að
bíða næsta blaðs, að minnast frek-
ara á leikinn.
En það teljum vér víst, að þenn-
an leik geti félagið sýnt fleiri kvöld
en nokkurn annan hingáð til, svo
hrifið er fólk yfir honum.
VERZLUN
EINARS ÁRNASONAR
óskar ölluin Yiðskiþtavíiium
sínum
Sleðilegs nýárs
meö ]>akklæti fyrir gamla áriö
og von um góð viðskifti á
þessu nýja.
Sjóvettlingar,
órónir, keyptir háu verði í
LIYERPOOL.
2 járnrúni,
alveg ný, til sölu. Gjafverð. Rit-
stjóri ávísar.
VOTTORÐ.
Konan mín hefir í 10 ár þjáðst af
taugagikt og taugaveiklun og leitað
ýmsra lækna, en engan bata fengið.
Síðan hún fór að taka inn Kína-lífs
elixír WaldemarsP etersens, hefir henni
liðið mjög vel og hefir hún því í hyggju
að halda því áfram.
Stenmagle á Sjálandi 7. júlí 1903.
J. Pedersen.
timburmaður.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjtflest-
um kaupmönnum á íslandi, ántoll-
hækkunar, svo að verðið er eins og
áður, að eins 1 kr. 50 a. flaskan.
Til þess að vera viss um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur
beðnir að líta vel eftir því, að-Á—V.
standi á flöskunni í grænu lakki, og
eins eftir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen, Fredrikshavn, Danma-ik.
Smáleturs-auglýsingar borgist fyrir-
fram, 3 au. orðið, eigi yfir 15 bókstafi
Minst augl. 25 au.
SÍÐASTLIÐIÐ sumar fanst poki um
borð í Hólar með hvítu lérefti o. f. Rétt-
ur eigandi getur vitjað hans til Jóhann-
esar Guðmundssonar, Laugavegi 47.
Tapaðist 3. Jóladag hárprjónn (gran-
atfiðrildi) á leið úr Aðalstræti upp að
Skólavörðu. Fumlarlaun. Ritstj. ávisar
eiganda.
IV* Jfæsta blað
kemnr út árðegis á
fimtnðag.
Prentsmibja ItEYKJAVl'KUIt.
0 Frentarl PQRV, PQRVARÐSSOM.
Pappirizm frá J6oi_0laf»nyui