Reykjavík - 04.02.1904, Blaðsíða 4

20
33 afar-háa verí,
sem nú er ú flski, ætti að hvetja menn til að kaupa 70 Tonna FlSKI'
KUTTER, sem af sórstökum ástæðum er til sölu og fyrir tæpu ári
síðan er keyptur frá útlöndum. Verðið óheyriiega lágt. — Söluskilmálar
ágætir. Menn semji við undirritaðan,
Matth. I*óröarson.
il útgerðarmann
Segldákur. Manilla, tjörguð og ótjörguð.
Skipmannsgarn. Línur.
SALT. Ég á von á stórum farmi (um 1000 Tons) af
Trapani salti
um miðjan þennan mánuð beint frá Trapani. Hrergi hetri saltkaup.
^sgeir Signrðsson
Leikfélag Reykjavíkur.
Sjalðþrotið
verður leikið
1 siðasta sinn
á Sunnudaginn kemur (7. þ. mán.).
0 s t a r
fást beztir í verzlun
Einars Árnasonar.
Til leigu!
frá 14. Maí næstk., í húsunum nr.
7 a og 7 b, við Lindargötu: góð
íbúðarherbergi með eldhúsi og
geymsluplássi.
Kartöflnr
dauskar,
^íppelsinur
í verzlun
Einars Árnasonar.
Dugleg og þrifin
vinnustúika getur fengið vist frá 14.
Maí, p. á., á barnslausu heimili,
gott kaup borgað. Ritstjóri ávísar.
Til neytenda ins ekta
Kína-lífs-elixirs.
Með því að ég hefi komist að
raun um, að margir efast um, að
Kína-lifs-elixírinn só eins góður og
áður, skal hér með leitt athygli að
því, að elixirinn er algjörlega eins og
ann hefir verið, og selst sama verði
og fyr, sem só 1 kr. 50 aur. hver
flaska, og fæst hjá kaupmönnum al-
staðar á íslandi. Ástæðan til þess,
að hægt er að Selja hann svona ódýrt
er sú, að allmiklar birgðir voru flutt-
ar af honum til íslanbs, áður en
tollurinn var lögtekinn.
Neytendurnir áminnast rækilega
um, að gefa því gætur sjálfra sín
vegná, að þeir fái inn ekta Kína
lífs-elixír með merkjunum á miðanum,
Kínverja með glas í hendi og flrma-
nafninu, Waldemar Petersen, Frederiks
havn, og, —j,-- í grænu lakki ofan á
stútnum Fáist elixírinn ekki hjá
þeim kaupmanni, sem þér verzlið við,
eða verði kraflst hærra verðs fyrir
hann en 1 krónu 50 au., eruð þér
beðnir *að skrifa mér um það á skrif-
stofu mína á Nyvei 16, Köbenhavn.
Waldomar Petersen,
Kerisla í ljósmóðurfræði byrjar I. íilarz,
en ekki 1. Maí oins og stóð i næst síðasta
blaði.
Mær í lögreglu-þjónustu.
Sannar sögur
eftir Miss Loveday Bbooke.
IY. Tygilhnífurinn,
[Frh.].
„Ég er nú helzt á því“, tók hr.
Dyer fram í og sneri sér að henni,
„að bezt sé að skoða þetta tygiihnífa-
mál út af fyrir sig, án nokkurs sam-
bands við hálsfestina. Mér er nær
að ætla, að þegar við komumst
lengra áleiðis að rannsaka þetta mál,
munum við komast að raun urn, að
þessir tveir atburðir eigi ekki skylt
saman. Það er ofurvel hugsanlegt,
að þessir tygilhnífar sé sendir í gáska
— þó ég játi, að það sé nokkuð
grátt gaman — af einhverjum ónær-
gætnum gárung, sem álítur þetta
góða skemtun."
Nú létti mjög svipnum á séra
Hawke. „Æ, haldið þér það — skyldi
það geta verið?" mælti hann; „ja,
það létti steini af hjartanu á mér,
ef ekki væri annað í efni en það.
Nóg er af gárungunum í heiminum;
víst er um það. Mér kemur til hug-
ar, að hann Jack systursonur minn
er mikið hjá okkur um þessar mund-
ir; hann er nú ekki eins vandaúur
í öllu, eins og ég vildi hann væri;
en meðal kunningja hans hljóta að
vera heilmargir þeir strákslánar, sem
vísir væru til slíks og þvílíks.
„Heilmargir slíkir strákslánar með-
al kunningja hans“, tók Miss Love-
day upp; það styrkir óneitanlega
mikið tilgátu hr. Dyers. Hinsvegar
held ég þó h'ka, að við verðum að
hugsa okkur, að það geti verið, að
tygilhnífarnir séu sendir í fullri al-
vöru af þeim mönnum, sem við háls-
festar'stuldinn hafa verið riðnir, og
það í þeim eina tilgangi, að gera yð-
ur hræddan og reyna þannig að aftra
því, að nein rekistefna sé gerð út af
þjófnaðinum. Ef svo er, þá er sama,
hvorn endann á þræðinum við tök-
um fyrst upp og reynum að rekja.
Ef við þá flnnum manninn, sem sent
hefir hnífana, þá erum við viss um
að finna þjófinn; eða ef við rekjum
þar til við finnum þjófinn, þá getur
ekki verið langt að leita þess sem
sent hefir hnifana.
Nú dofnaði aftur yfir séra Hawke.
„Það er ákaflega óþægilegt að vera
svona settur," sagði hann seinlega
„Ég býst við að þessir menn, hver-
jir sem þeir eru, sendi mór þrjá
tygilhnífa næsta sinn, og þá má ég
telja mig dauðadæmdan. Ég hefi al-
drei hugsað út í það fyrri en núna,
en nú man ég það glögt, að ég fékk
ekki fyrsta hnífinn fyrri en eftir að
ég hafði haft orð á því við konuna
mínaí áheyrn vinnuhjúanna, að róttast
mundi að skýra lögreglustjórninni
frá festarstpldinum; mór fanst það
vera skylda mín gagnvart Sir tíeorge,
úr því að festin hafði horfið í mín-
um húsum.“
„Hafði konan yðar nokkuð á móti
því, að þér leituðuð aðstoðar lög-
reglunnar?" spurði Miss Loveday.
„Já, hún var ákaft á móti því;
hún var alveg samdóma Miss Monroe
um það, að ekki skyldi hreyfa þessu
neitt. Ég hefði ekki komið til hr.
Dyers í gærkveldi, ef ekki hefði viljað
svo til, að konan mín var alt i einu
sótt til systur sinnar, sem hafði
veikst snögglega. Annars hefði það
að minsta kosti dregist fyrir mér að
koma. Ég vona þér misskiljið inig
ekki. Þér megið ekkí ætla, að ég
sé ekki húsbóndi á mínu heimili.“
„Nei, auðvitað -auðvitað!" svar-
aði Dyer, „En færðu þær, frú Hawke
og Miss Monroe, nokkra ástæðu fyrir
því, að þær vildu ekki láta snúa sér
til lögreglunnar í þessu máli?“
„Já, sjálfsagt einar hundrað á-
stæður, og ég mán fæstar af þeim.
Miss Monroe færði það til, að þá
yrði hún að mæta fyrir dómi til að
bera vitni; og því vildi hún með
engu móti þurfa að eiga í; og yfir
höfuð þótti henni festin ekkí vera
verð alls þess umtals og rekistefnu,
sem ég vildi gera út af henni. En
ég skal segja yður, að festín hefir
verið virt meir en níu hundruð
punda vírði [yfir 16,000 kr.J; ogMiss
Monroe hafði erft hana eftir móður
sína.“
„Hvað sagði þá frú Hawke ?“
„Frú Hawke var samdóma Miss
Monroe, þegar h.ún heyrði til; en
þegar Miss Monroe var ekki við og
konan mín talaði um þetta við rnig,
þá bar hún fyrir sig alt aðrar ástæð-
ur móti því að leita aðstoðar hjá
lögreglustjórninni. Hún sagði, að
ungar stúlkur væru ævinlega hirðu-
lausar um skrautgripi sína; það gæti
vel verið að hún hefði týnt festinni
í Peking, og það væri lang-líklegast
að hún hefði aldrei til Engiands
komið. “ (Frh.).
HÚð tii leigu strax á Laugavegi.
Ritstj. ávísar.
TIL LEKiU 14. Mai stoia, karners eid-
hús með geymslu; uppíýsingar gelur Þórð-
ur Magnússon, í húsi Hróbjarts skósmiðs.
TIL íSOLU .jNorsk skíði með umbúðum.
Norskt Húðlat (Hvi.epose), Selskinnsbuxur
og Oliuíöt. GuðmundurHávarðsson, Jijarna-
borg.
TIL bOLU stórskipssegl og blakkir.
Kitstj. ávisar.
KVLNfc) VTN'J’A lanst 2. þ. m. á gotum
bæjarms. Vitja má á Laugaveg P7.
ATVINNU óskar ungur og áreiðanieg-
ur regiumaður, annað hvort við reiknings-
hald, ritstörl' eða aðra þokkalega vmnu.
Aigr.m. vísar á.
isA, sem tekið hetir hatt í misgripum á
lónaðarmanna-daussamkomunni ;J0. J an.,
er vmsamlegast Deðinn að skiia lionum til
Hjartar Hanssonar lijá Lryde.
OKOLL, iítið sem ekkert brúkað, til
sölu með miklurn afslætti Kítstj. ávisar.
Pbentsmibja Keykjavíkur.
Prentari PORV. PORVARÐSSON.
Pappírmn frá Jóni ÓlafsByni,