Reykjavík - 18.04.1905, Qupperneq 1

‘ tgefandi: hlutafklaoib „Kbvkjavík"
Abyrgðarmaður: .Jðn Olafssok.
Afgreiðandi: Sigríbub Olafsson
(búð Jóns Ólafssonai', Kyrkjutorgi).
IRe^hjavtk.
Kostar um árið 60—70 tbl.) 1 kr.
(erJendis kr. 1,R0 — 2 sh. — nO ets).
Teiefónar: Nr. 29 (Aðalstr. 16)
og 80(þiughúsið) — 71 (Prentsmiðjan).
Útbreiddaata blað landsins.
Bezta fréttebleðið. - SJpplag 3100.
VI. árgangur.
ÍViðjudaginn 18, Apríl 1905.
21,, A. tölubiað.
rŒor.
Vakir vor í blæ! Yfir svcit og sæ
nú svífur boðið: að kasta blund;
dansar bára blá, stökkur straumkvik á
og streymir ljós yfir bleika grund.
Svella segl við hún, en við sólarbrún
kveðja sveina framgjarna haukleg sprund.
Enn á seltu’ er svalt. Víst er vorið kalt;
en vitum til, hvernig síðar fer,
þegar Harpa kveður og Glóey gleður
með gliti náttlöngu fold og ver,
svo að klakinn þíðist og skarðið skrýðist,
er skaflinn grákaldi úr því fer.
Meðan ísar brotna’ og þokur þrotna’,
er þörf á rosum að hreinsa til.
Wí meir sem geysist, þess ljúfar Ieysist
og loksins fellur svo allt í vil,
og blómin glóa og börðin gróa
og lilika sólroðin húsa-þil.
hó að vor sé kalt, samt það vekur alt,
sem veit til sigurs í hjarta manns,
undir randir gelur og veg þeim velur,
sem vinna sumarsins blómsturkrans.
^Heilir hildar til, heilir hildi frá«
koma hermenn vorgróðurs ísalands.
pumarmorgun.
Vikið við vísu eftir Björnstj, Björnson.
Lag eftir Södermann.
Nú glóir sól yflr grænan skóg!
Æskubros yflr fornum fjöllum,
feginshvískur á dalavöllum!
Himins gull yflr grund og sjó!
Nú ljómar sól yfir hlíð og hól!
Þokan beltast við bjargarætur,
blóm hvei-t nývaknað hlær og grætur
lofandi þig, sem gafst ljósið, sól!
Nú blikar sól yflr breiðan sæ!
Röðulgeislarnir glitra’ og skína
glatt í bárum, sem rísa’ og dvína
hægt í morgunsins milda blæ.
<P. G.
Og Sveinbjörn Egilsson lætur fóstur-
jörðina taka með sér öll börn sín,
„fugla, orma, hesta, menn og fé“, og
heilsa fagnandi Sumardeginum fyrsta.
Til Jóns Thoroddsens kemur sum-
arið í gervi fallegrar stúlku:
„Ríður Harpa í tún,
roðar röðull á brún,
rósurn stráir um löndin og æginn.
Vakna sveinar við það,
glaðir hlaupa á hlað,
Hörpu vilja þeir leiða í bæinn.
Þorsteinn Erlingsson sér til
sumarsins
„með sól í fangi, blóm við barm
og bros á vanga norður í heiminn".
En alt af kemur sumarið þó ekki
með sól og hita. Gamii Benedikt
Giöndal lýsir einu sinni Sumardegin-
um fyrsta svona:
Sumarilagurinn fyrsli.
Hjá okkur er skammdegið svart
og sólarlítið. Eti í þess stað er líka
sumarið okkar lengi síbjart og ngetur-
i laust.
Þetta er gömui vísa um löngunina
eftir sumrinu:
„Senn kemur sumarið,
sólin blessuð skin;
víst batnar veðrið,
þá veturinn dvín“.
Sumarið er alt af velkomið, og því
meir sem veturinn hefir verið kald-
ari og skuggalegri. Svo kvað Sig-
urður Breiðfjörð:
„Vetrar þrumur flýja frá,
fagnar guma sægur;
allir fuma’ á fót að sjá
„Víða um æginn vöst upp rís,
veður bæi hrista,
svellakragi saman frýs
Sumardaginn fyrsta".
Nu í ár er sumarið komið á
undan sumardeginum fyrsta.
Jörðin er farin að kasta af sér
vetrarhaminum, og bráðum fer fjör
vorsins að færast í alt, fossarnir og
lækirnir að velta fram af brúnunum,
jörðin að grænka, og lóurnar að syngja
í móunum. Vorsins löngu dagar eru
að nálgast með blómstur og bláan
himin, og snjótittlingurinn fer að verða
að syngjandi sólskríkju.
Veturinn kveður vel og við vænt-
um gleðilegs sumars.
Þ. G.
fyrsta sumardægur".