Reykjavík - 02.12.1905, Blaðsíða 2

226
REYKJAVÍK
Andalrúar-farganiö,
Xafnkeiidur nefndarmaður hér i bœn-
um, Guðmundur Jakobsson snikkari og
byggingarnefndarmaður, hefir af sínum
pólitíska Irúbróöur, andalrúarprestinum
séra Einari Hjörleifssyni rilstjóra, ginst
til að fara að fúst við andatrúarkukl,
dáleiðstur eða dranga-uppvakningar
(nleita fregna af framliðnum«).
Pað er að líkindum petta, sem nú
hefir haft pær illu afleiðingar fyrir
manninn (G. J.J, að hann er orðinn
albrjálaður, og hefir verið pað nú
um nokkra daga, og vóru engin bata-
merki á honum sögð, er vér fréttum
af honum síðast, í gœrkvöldi (29. Nóv.J,
En pessa árangnrs má oft vœnta af
dáleiðslu-káki. Er pví ötl ástœða lil
fyrir fólk, að forðast pennan fáránlega
loddarasknp eins ng heitan etd
Út um land virðist pessi ófögnuður lílið
útbreiðast enn, sem betur fer. Pó kvað
pctta fagnaðarerindi hafa fcngið einn
ötulan trúboða í Pingeyjarsýstu, hr.
héraðslækni Pórð Pátsson, sem boðar
par rösktega bœði pjóðrœðis-félagstrú og
andatrú.
í Kelduhverfi og Axarfirði œtti að
vera góður jarðvegur fyrir andatrúna,
prátt fyrir pað, pólt par sje fólk skyn-
samt og mennilegt, pví að fyrir eitthvað
ai uíii úoi ii i/iekui siltuh Kurdec's
lesnar par eins og evangelium, og vóru
pá atlmargir andatrúarmenn par — en
enginn peirra vissum vér til, að fengíst
pá neitt við kukl eða uppvakningar.
Nokkrar sögur höfum vér heyrt af
kukli hr. P. P., og skutum vér, lesend-
um til skemmtunar, geta tveggja. Auð-
vitað seljum vér pœr ekki dýrara en
vér keyptum. Svo skýrir maður oss
frá par úr grendiuni:
Eill sinn sem oftar teitaði lœknir
fregr.u af frarr.kðr.i::::, vsktn :;pp prais-
konu, pá dána fyrir eitthvað 70 árum,
og talaði Iiún við pá fyrir munn mið-
ilsins.
Hún var spurð:
1. Kemst ritsíminn á?
Svar: Já.
2. Stendur hann lengi ?
S v.: 29 ár.
3. Hvað tekur pá við — Marconi-
loftritun ?
S v.: Nei, önn ur uppfundn ing m iklu
merkilegri, sem engum manni hefir
enn til hugar komið.
4. Hvað verður núverandi ráðherra
lengi við völd enn?
S v.: 2 ár til.
Svo bar til í sumar, að sýslumaður
reið út í Húsavík. Er hann skyldi heim
ríða, fundust ekki hestar hans, enda
var á níðapoka og itt til leilar. Varð
hann pví að fá hcsta að táni til heim-
reiðar, Hann kom á heimleiðinni til
læknis og hitti svo á, að læknir var við
uppvakningarkukl (dáleiðslu?) um morg-
uninn. Ilafði lœknir pá tal af vinnu-
manni, Jóni að nafni, er dauður var
fyrir nokkrum árum par í sveitinni.
Jón sálugi var spurðnr, hvað heslun-
um sýslumannsins liði. Hann sagði
peir vœru fundnir og mnndu koma kl.
10 pá um kvöldið að brúnni, sem pá
var verið að gera (á Jökulsáj. Sýslum.
vildi pó ekki Ireysta á spásögnina og
reið lciðar sinnar. Ekki komu hestarnir
að brúnni pað kvöld og ekki tvo dag-
ana næstu, ekki fyrri en á 3. degi, og
ekki á peim tíma dags, er draugurinn
hafði spáð fyrir miðdsins munn.
Skyldi nu spádómurinn um valdatíð
ráðherrans reynast áreiðanlegri?
t-andshomauna tnilli.
Suður-Múlasýslu, 8. Nóv. 1905.
Leiðarþing héldu þeir þingmenn
Sunnmýlínga Ólafur Thorlacius og Guttormur
Vigfússon í Djúpavogi þann 31. Október s. I.
Á fundinum vóru mættir allmargir kjósend-
ur úr Geithillnahreppi og nokkrir úr Berunes-
hreppi.
2. þingm. sýslunnar G. V. skýrði frá og út-
listaði 13 ný lög, sem stjórnin hafði átt upp-
tökin að, og þótt þar væri fljótt yfir sögu
farið, sakir þess, hve tíminn var naumur,
fengu menn greinilegri hugmynd um lög þessi,
en þeir höfðu áður. Sérstaklega skýrði hann
vel tollaukalögin, bændaskólalögin, lög um
vátrygging sveitabæja og lög um ritsíma og
talsíma.
I. þingm. Ól. Th. skýrði frá lögum, sem
þingm. höfðu flutt; einkum lögum um stofnun
fiskiveiðasjóðs. Hann sagði, að eins og
stjórnarfrumvörpin hefðu verið mörg og mikil-
væg, eins hefðu þingm.frumvörpin verið fá og
léttvæg. Leíðarþingin áleit hann óþörf nú á
þessari miklu dagblaðaöld; það hefði verið
öðru máli að gegna á þjóðveldistímanum forna.
Þessari skoðun hans á leiðarþingunum var
mjög fastlega mótmælt og bent á, að skýr-
ingar blaðanna sumra væru bæði síuttar og
oft og einatt fremur villandi en hitt.
Hann vildi og spara tillagið til landsíma
og taldi tollaukalögin hafa óþarfa álögur í
fór með sér.
G. V. ræddi um pólitík andþófsmanna, ávit-
aði harðlega undirskriftasmölun þjóðræðis-
liðsins, sem gengi í þá átt að etja konungs-
valdinu og stjórninni á móti þingi þjóðar-
innar, það væri harla skrítið þjóðræði þetta
og þvíumlíkt! Hann sýndi fram á, hve það
væri hættulegt, að stuðla til þess í orði eða
verki, að rýra vald þingsins og auka vald
konungsins; það komi i bága við alla okkar
stjórnarbaráttu, væri fulikomin mótspyrna
gegn þjóðfrelsinu, og sagðist vonast til að
menn létu ekki tæla sig til slíks ódæðis.
Ól. Th. tók það fram, að hann ætti engan
þátt í undirskriftasmöluninni, væri henni mót-
fallinn, og hefði ekki skrifað undir.
Fundarstjórinn séra Jón Finnsson tjáði sig
algerlega mótfallinn áskoruninni um frestun
á að samþykkja lög um ritsíma og talsíma,
sem undirskriftaskjölin færu fram á.
G. V. skýrði svo frá afdrifum undirskrifta-
málsins og ríkisráðsfleygsins og sýndi fram á,
að reynslan hefði þegar sýnt, að koma ráð-
herra í rikisráðið og undirskrift forsætisráð-
herrans hefði engin áhrif á ísl. mál, enda
sæti ráðherra vor nú ekki samkvænt undir-
skrift ins núverandi forsætisráðherra. Sérstöðu
ráðherra vors væri þannig engin hætta búin
þótt stjórnarskifti yrðu í Danmcrku. Um rit-
símasamninginn við ið »mikla norræna« og
um laudsímann talaði hann langt og snjalt
erindi, sem fræddi fundarmenn um ýmislegt
mjög mikilsvert. Því almenningur hefir enn þá
ekki haft tækifæri til að lesa þingtíðindin,
enda eru þau því miður lesin af mjög fáum
hér. —
Um heimild ráðherrans til að gera samn-
inginn átti hann dálítið orðakast við Ól. Th.,
einkum um fjárveitinguna á fjárlögum 1904—
1905. G. V. las svo þessa umþráttuðu grein
orðrétt upp úr fjárlögunum og mótmælti með
fullum rökum því áliti Ól. Th., að orðin »til
ritsíma« væru að eins yfirskrift — sá skop-
legi skilningur á orðum þessum er líka búinn
að ganga sér til húðar. — Um þetta tóku
fleiri í sama strenginn sem G. V.
Fundurinn hafði nú staðið í nokkrar klukku-
stundir og endaði með inum vanalegu þakkar-
ávörpum frá háífu beggja, þingm. og fundar-
manna.
Þannig lauk þessum góða og fjöruga fundi.
Áheyrandi.
Heimssndanrta milU.
Reykjavik, 1. Desbr.
Mai'coní-skeyti í dag lætur ið
versta af ástandinu í Rúslandi;
helzt búizt við alniennri opin-
berri uppreist um alt land á bvení
stundu. — í Moscow [Sebasto-
pol?] heílr brytt á samsæri með-
al hermanna. Herflokkur þar
neitaði að skjóta á bermenn og
sjómenn, er spázéruðu uni stræt-
in og sungu uppreistarsöngva og
báru rauða fána. í þess stað
skaut herflokkurinn á foringja
sína og fjellu margir af þeim. —
Yerkmannaráðið í Pétursborg
símaði þegar árnaðaróskir til
uppreistarmannanna í Sebastopol
og kvað þá sett bafa fyrirdæmi, er
vonandi yrði fylgt um alt Rúsland.
1000 rúsn. hermenn, er verið
höfðu fangar Japana og komu
úr haldi lil Vladivostok, réðust
þar á skytning foringja og drápu
4 af þeim. Þeir urðu þó yfir-
bugaðir af Kósakkaliði. En mjög
fær það Rúsum áhyggju, bver
uppreistarandi er í öllum her-
mönnum, þeirn er verið bafa
fangar Japana.
TRej??ijavtfi og greno.
Hr. Björn Rjörnsson frá Gröf
kom heim úr hringför sinni norð-
ur um land og segir sina íör góða.
Nú eru samningar undirskrifaðir
um allan stauraffulning alt vest-
ur yfir Holtavörðubeiði (frá Seyð-
isfirði eystra). Menn höfðu skoðað
staurana, en eftirkeppnin að flytja
staurana mikil. Valtýingar hafa
verið engu deigari að taka að sér
flutninginn, beldur en beima-
stjórnarmenn.
Hverju skyldu balarófu-blöðin
finna upjx á næst um þetta mál?
„Hólar*‘ komu í gærmorgun i
Hafnarfjörð; korna bingað eftir
1—2 daga.
Xína-ríjs-€lixír
er að eins ósvikift frá IValdemar
Peterst‘11, Frederikshavn — Keb
enhavn.
Þeir eru tímarnir að siðalögmálið
er svo spilt, að jafnvel kaupmenn,
sem annars eru taldir áreiðan-
legir menn og velmetnir, skirr-
ast ekki við að bafa á boðstólum
ettirstælingar af vörum, sem viður-
kendar hafa verið að gæðum og
mikilsmetnar áratugum saman, að
eins fyrir litilfjörlegs ávinnings sakir,
og því verður það ekki nógsamlega
brýnt fyrir hagnýtendum, hve vara-
samir þeir skuli vera, þegar þeir kaupa.
Ávinningurinn, sem ávalt er mikiu
meiri á eftirstælingunni, heldur en
ágóðinn af ósviknu vörunni, er auð-
vitað mismunandi, og í hlutfalli við
gæði eftirstælingai inmrr, með öðrum
orðum í hlutfalli við það, hvað þess-
um mönnum þykir ekki ganga of
nærri virðingu sinni að hafa á boð-
stólum; en hvort sem ávinningurinn
er stór eða smár, þá tæia þeir þó'
kaupandann, og selja honum vöru..
sem hann æskir alis ekki, og það enn
fremur vöru, sem ekki gerir honum
það gagn, sem hann ætlast til, að
fá fyrir peninga sína, sem hann oft
hefir unnið fyrir með súrum sveita,,
og alt þetta er gert á kostnað áreið-
anlegrar vöru — að því er Kína-Lífs-
Elixírið snertir, þá er það vara, sem
þeim er alls ekki auðið að stæla á
allra minsta hátt.
Þetta er dýrkeypt reynsla min, því
að aldrei er þó tjón kaupandans eins-
mikið og tjón framleiðanda innar ó-
sviknu vöru, sem hann hefir varið
megni ævi sinnar. til að framleiða,
svo að verð vöru hans stendur ekki
nærri því í hlutfalli við það starf,
sem hann hefir varið til að fram-
leiða vöruna.
Ég verð því að brýna fyrir neyt-
endum, að varast sérliverja eí'tir-
stæling og gæta þess ávalt, að stút-
urinn á glasinu sé búinn grænu
lakki og á því standi innsiglið 1'
og að á miðanum standi Kínverji
með staup í hendi uppi yfir nafni
framleiðandans: Waldemar Petersen,
Frederikshavn — Kobenhavn.
Fæst hvervetna á 2 kr. glasið.
NÚ ERU
fastir kaup-
endur ,Reykja-
víkur1 hér inn-
anbæjar
á 9. hundrað
Pað mun vart
flnnast nokk-
urt það heim-
ili í bænum, að
ekki sé þar
haldin ,Reykj a-
vík‘.
Á eiiiii sWi liti1, scm lielli1 68
ilniiíirliás, mi III liaiiwiilnr að ItoyajavlL
'M&T Pad er óðs inanns tvði
að birla bœjarmönnum aug-
lýsingar annarsUiðar en í
,Reykjaeih‘. — Pað er að
kasta peningum í sjóinn.
NÝKOMIÐ í
W. ð. lSrciðfjörðs* -verxlun.
Hrokkin sjöl, Hálstau ogm. m. 11
Vorull hvít og hrein fæst keypt á
Grettisgötu 24.