Reykjavík - 13.12.1905, Blaðsíða 3

REYKJAVÍK
235
son. — Hvítá—Hvalfirði, Guðm. Hávarðsson.
— Hvalfirði—Reykjavik, Ágúst Benediktsson,
Lágholti.
Þannig eru nú samningar fullgerðir um
stauraflutninginn alla leið milli Seyðisfjarðar
og Reykjavíkur.
Bókmentir.
Séra Matthías.
fegar hann varð sjötugur í haust, gengust
einhverjir Reykvíkingar fyrir því að senda
honum ávarp. En svo vandlega fóru þeir
leynt með pað, að vér og margir aðrir, sem
fúslega hefðum vottað honum þökk og sam-
fagnað, vissu ekki af þvi fyrri en um seinan.
Um sömu mundir gaf hr. D. Ostlund út
minningarrit um hann með mynd. Það vóru
fjórar ritgerðir, 2 eftir Þorst, Gíslason (ævi-
ágrip og um kveðskap skáldsins), ein eftir
Guðm. Hannesson (um skáldið heima hjá sér)
og ein eftir Guðm. Finnhogason (um erfiljóða-
kveðskap skáldsins). Skemtilegust þótti oss
ritgerð Guðm. Hannessonar, en hinar allar vel
skrifaðar; á ritgerðum F\ G. þó meira að
græða, en á ritgerð G. F.
Myndin var ekki góð, og prentunin ekki
sem bezt.
Kverið er mjög eigulegt, enda kvað útg.
vera farinn að prenta 2. upplag af þvi.
„Krig og Fred. Aktuel
illustr. Tidende. Kh. (Aller).
Þetta er vikublað í sama broti sem »Reykja-
vik«, en 8 bls. tölublaðið, með ágætum myntí-
um af samtiða mönnum og viðburðum. Rað
kostar að eins 2 kr. 60 au. árgangurinn.
Ytri frágangur er góður, eins og á öllu, sem
Aller gefur út. F’etta er ágætlega skemtilegt
blað að hafa jafHframt fréttasögu isl. blaða.
Og verðið er frámunalega lágt.
„Saitdhedssageren(l
heitir hálfsmánaðarrit danskt, 16 bls. 8TO hvert
tölubl. F’að er málgagn andatrúarmanna. Rit-
stjóri þess er Sigurd Trier, sonur ins
merka, gamla heiðursmanns H. Trier’s. í þeim
tbl., sem oss hafa send verið til sýnis, höfum
vér enga vel ritaða grein fundið. Rökleiðsla
öll óvisindaleg í alla staði. Mannanafnadýrk-
un er þar nóg, en bókstaflega ekkert á rit-
inu að græða, nema það skyldi vera það að
kynnast einfeldni og trúgirni manna.
Karitas
heitir kvenfélag hér i bæ, undir forstöðu
ráðherrafrúarinnar, sem starfar að því að
koma á barnahæli fyrir börn fátækra mæðra.
Félagið hefir gera látið mjög lagleg merki;
þar er íslenzki haukurinn hvítur á blám feldi
og stendur á: »Barnahælið Karitas«. Merkin
eru nokkru stærri en frímerki, og kosta 5 au.
hvert. Alt, sem inn kemur fyrir sölu þeirra,
gengur til barnahælisins, og fást þau á Póst-
húsinu hér (og væntanlega á fleiri póststöð-
vum á landinu). Menn setja þessi merki á
bréf jafnframt frímerkinu, annaðhvort sama
megin eða þá eins og innsigli hinum megin á
bréfið. Það er ódýrt og fyrirhafnarlaust að
gera góðverk með því að kaupa nokkur af
merkjum þessum. Pess ættu sem flestir að
minnast, ekki sízt um Jólin.
--- i— — --
„Óhreinn andi.“
Ég var heima hjá mór.
Heimili hafði óg valið mér í ofur-
lítilii rifu þar sem saman kom vegg-
ur og loft í herberginu. Það fer
lítið fyrir mér, en ég sá og heyrði
alt hvað í herberginu gerðist.
Ég hafði orðið þess vör, að her-
bergið var leigt af fólki, sem trúir
á anda. Stundum iætur það borð
og stóla dansa. Stundum dáleiðir
það einhvern, sem það kallar „miðil“,
og leitar fyrir hans munn og. meðal-
göngu frétta af framliðnum.
Það var kvöld. Söfnuðurinn var
kominn. Þar týrði svo lítið ljós, að
hálfrokkið var í herberginu, eða enn
dimmra.
„Hvar er miðillinn?" spurði séra
Einar.
„Ja, hvar er miðillinn?" tók hver
upp eftir öðrum.
„Slagsíðan? Hann erátúr. Hann
kemur varia í kvöld.“-
Þá var spurt, hvort nokkur, sem
inni var, væri góður miðill. —
Því svaraði enginn fyrst.
Loks gaf sig einn fram og sagði:
„Ég er nýr i Söfnuðinum að visu.
En* gjarnan má reyna mig.“
Hann var dáleiddur.
„Kú sefur hann,“ sagði presturinn.
„Ég skal þá spyrja hann,“ sagði
„generalinn."
„Ég vil fá að tala við anda Jóns
Sigurðssonar," mælt generalirin.
„Hann er ekki viðlátinn sem stend-
ur,“ svaraði miðillinn.
„Þá vil ég ' fá að tala við. anda
einhvers framliðins íslenzks merkis-
manns í stjórnmálum,“ sagði „gen“.
„Hér er einn,“ segir miðillinn.
„Hver er það?“
„Andi Björns Jónssonar,“
„Hvaða Björns.— á Skarðsá?*
„Nei, Björns ritstjóra íReykjavík."
„Það er vitleysa, það getur ekki
verið rétt. Hann er hér~staddur og
er á lífi.“
„Jú. Það er , rétt. Hann var
skorinn upp í Höfn fyrir nokkrum
árum, og þá gaf hann upp öndina,
og sá andi er ég, sem tala. En
jafnsnart sem hann hafði gefið upp
■ öridina, skauzt annar andi í skrokk-
inn — einn af þeim, sem rekinn
var í svín fyrir nærri 1900 árum.
Hann hefir í Björns líkama búið síðan,
en verið jafnan kulvis og fókk sér
því korksóla-skó og bjarnarfeld til
að halda heilsrr og hita. En óg, sem
við ykkur tala, er sá sanni andi hans,
sem úr honum skrapp í Höfn. Mór
er mesta skapraun að þessum anda,
sem nú er í minum fyrri líkam’s-
umbúðum, og væri einhver þess
megnugur að særa hann út, vildi ég
vinna það til að flytja aftur í mínn
fyrri bústað.“
„Hér er óhreinn andi! Förum héð-
an!“ sagði prestur.
Allir fóru út, nema generalinn.
Hann varð einn eftir.
En ég flutti mig þegar úr húsinu.
Veggja-tittla.
TRe\)ftjavtfí oq Qrenö,
Fangavörfturi nn 1 svartholinn.
í gærdag, er fangavörðurinn opnaði
kompuna, þar sem Skúli járnsmiður
sat inni, sá er víxlana falsaði, þá
þreif Skúli til hans, rykkti honum inn
í klefann, en st.ökk út sjálfur og
skelti í lás. Fangavörður mátti
dumma þarna inni 2 klukkustundir.
spázéra um strætin. Stundu fyrir
hádegi tókst honmn loks að finna
lögregluþjón á Austurstræti, og varð-
þar fagnafundur, og urðu þeir sam-
ferða í bróðerni til Sigurðar fanga-
varðar.
It i* v f a s kri n a.
1. Er orð'ð „blá-vindóttur“ tíðkað
um hesta lit ?
S/s Iioiig Tryg-re kom í morg-
un sunnan úr Keflavik. Fer til vest-
urlandsins í kvöld.
Ofsa-rok var hér aðfaranótt Mánu-
dags og morguninn eftir. Mesta mann-
hætta var að vera á gangi sumstað-
ar í austurbænum, því að járnplöt-
urnar úr þakinu á Félagsbakaríinu,
sem brann, flugu í lofdnu eins osr
skæðadrífa, og mátti stór mildi heita
að enginn bar af örkuml nó bana.
En hér í bæ er engin lögreglustjórn
eða eftirlit með neinu.
Andatrúar-söfnuður séra Einars
Hjörleifssonar hefir í vetur samkomu-
sal leigðan hér austur í bæ. — Björn
Jónsson ísaf.-ritstj. hélt nýlega ræðu
í Oddfellow-stúkunni hór um anda-
trúna og vitranirnar, er oss sagt.
Hafði að sögn látið í Ijósi, að helzt
líti ' út fyrir, að það væri eitthvert
skipulegt félag anda [andlegt þjóð-
ræðisfélag?], sem birtist andatrúar-
dýrkendum hér. Hafði svo boðið
félagsmönnum að koma síðar á sam-
komu hjá andatrúar söfnuðinum.
Svar: „Yindóttur“ er altítt um
hesta-lit, víðast um land. En
„blá-vindóttui “ hefi ég aldrei
heyrt.
2. Fyrirspyrjandi um uppfundning
viðvíkjandi hljiiðfæraslætti. —
Gerið svo vel að finna oss að máli.
Brjóst
CS
Óteljandi
Mur fi Slipsi
fyrir .1
■■ÁLSLÍmi) er 4 og
5 falt, með KínverslLi'i
straiiiii^u. sem er in
bezta og fínasta.
Alt óflýrara en annarstaðar í
t'fíi
mm
SAMKOMUHUSIÐ
„Laura“ lagði í gær af stað til
útlanda. Með henni m. a. Emil Jen-
sen bakari, Björn Kristjánsson kaup-
maður o. fl.
„l{eykjavíliin“, sern margir vóru
farnir að verða hræddir um, kom loks
ofan frá Borgarnesi og Akranesi í dag
heil á hófi.
BETEL
við Ingólfstræti og Spítalastig.
Samkomur verða haldnar framvegis
cins og liér segir:
Sunnudaga: Kl. 2 e. h. Sunnudagaskóli.
.RL 6'/2 e. h. Fyrirlestur. Miðvikudaga:
Kl. 8. e. h. Biblíusamtal. Laugardaga:
Kl. 11 f. h. Bænasamkoma og biblíulestur.
Kirkjusálmasöngsbókin verður viðhöfð.
Allir velkomnir á samkomurnar. [tf.
Vinsamlegast I). Östlund.
,,Gambetta“, eimsk. frá Edin-
borgar verzlun, sem lagt hafði héðan
út áleiðis til útlanda, kom hingað
inn aftur í gær. Hafði snúið aftur
fyrir illviðri.
Skúli komimi í leitiruar. Skúli,
sem strauk í gær úr varðhaldi, gerði
það ' að eins til að „finna stúlkuna
sína“. En er til kom, þorði hann
ekki að fara heim til hennar; fiél't
að lögregluþjónarnir(!) kynnu að vera
þar. Fór svo niður á „Hótel ísland"
og gladdi sig þar með glöðum. Fór
síðan til kunningja síns og fékk að
vera í nótt, en í morgun var. hringt
í telefóni til miðstöðvar, og beðið
um telefónsamband til bæjarfógeta.
En fógetinn hefir ekki ráð á að halda
telefón. Þá var hringt upp hjá kaup-
manni þar í næsta húsi við fógeta,
og hann beðinn að koma orðum til
fógeta. Umboðsmaður hans kom og
að fóninum og heyrði, hvar Skúli
væri niður kominn. Þá var farið að
leita að lögregluþjónunum, en enginn
lögregluþjónn fanst neinstaðar.
Svo fór Skúli út að viðra si£5>g
Hús til sölu,
smærri og stærri á góðum stöðum
hér í bænum. Tækifæriskaup, og góðir
söluskilmálar, og ber að semja við
Þorsteiu Griimiarsson, fyrv.
lögregluþjón, Þingholtsstræti 8 B.
Reykjavik. [ah.—61
Guðm. Gestsson, Laugav. 2, sker ramma,
utan um myndir, mjög ódýrt. [—59.
er bezta liftryggingafélagið,
Eitt, sem sérstaklega er vert
;flir, er það, að »DAN« tekur
menn til líftryggingar með þeim fyrir-
vara, að þeir þurfa eugin ið-
g,-jöl<l siö I ><> i-;í':i . ef þeir slasast
eða verða ófærir til vinnu. Sérstök
ágætiskjör fyrir bindindismenn.
Allar nauðsynlegar uþþlýsingar, bréf-
legar sem munnlegar.gefur aðalumboðs-
maður Dans fyrir Suðurland.
1). Ostlund, Reykjavík.
Jölatré
fást í
Jhomsens jKíagasíni.
að taka