Reykjavík - 05.01.1907, Qupperneq 1

1R e $ kj a vík
15 löggilta blað til stj örnarvalda-birtingar á Islandi.
VIII., 1
Útbreiddasta blað landsins.
Upplag yfir 3000.
Laugardag 5, Janúar 1907.
Áskiifendur í bænum
yfir 1000.
VIII., 1
4X5?" FjEST 1 TgOMSEHS MAGASlWI. “g&í
Og elflftVólflr aelur Kristján Þorgrímsson.
Ofnar <>K el.ln vólar-
ÍOOOOCOOOOOOOQOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOÍ
V erzlunin
Edinborg.
Karlmannsfatnaðardeildin.
Enn þá fengum við fleiri tilbúna karlmanna- _
fatnaði sams konar og við seldum svo mikið af um 8
daginn.
Verðið er þó heldur meir kaupandanum í
vil en áður.
Drengjaföt af öllum stærðum, sem við selj-
um mjög ódýrt til Nýjárs.
I vefnaðarvörudeildina
nýkomið mikið af inum eftirsótta striga.
35 pr. alin í pökkum.
oocooocooeeooo
„REYKJAV 1K“
Arg. [60—70 tbl.] kostar innanlandB 2 kr.; erlendis
kr. 3,00—3 sh.— 1 doll. Borgist fyrir 1. Júlí.
Auglgsingar innlendar: á 1. bls. kr. 1,60; á 2.
3. og 4. bls. 1,25 — Útl. augl. 33*/»°/° hærra. —
Afsláttur að mun, ef mikið er auglýst.
Útgef.: Hlutafélagið „Reykjavík“.
Ritstjóri, afgreiðslumaður og gjaldkori:
Jön Ola,f«son.
Afgreiðsla Laufásvegi 5, kjallaranum.
gRitatjórn: -„ stofunni.
Telefónars
29 ritstjóri og afgreiðsla.
71 prentsmiðjan.
Snjótittling-urinn.
Vetrarmjöllin hylur hér
hvert eilt strá í mónum;
snjótittlingur einn þar er
úti’ í köldum snjónum.
Krýpur hann þar á kaldri fönn
kvalapressu gróinn,
stingur neti’ í óða önn
o’n í kaldan snjóinn.
Leggur hann fram lífskraft sinn,
leitar eftir bita,
veðurl)arinn veslinginn
vantar skjól og hita.
Enga fæðu finna ltann
föstum niðri’ í lilaka,
sorgbitinn á svellið hann
sezt og fer að livaka.
Út í helkalt hriðarblak
liarmastunum gróinn
lætur hann sitt tónataJc
titra yfir snjóinn.
Gegn um veðra grimman dans
gellur röddin blíða.
Ég skal sorgar-sönginn lians
setjast við að þýða.
í litla fuglsins sorgar-söng
svífur i döprum tónum
kvörtun undan kvala-þröng
í köldum vetrar-snjónum.
Uti’ á fönnum á hann sæng
undir brolum frera,
kraftur þverr í köldum væng
kroppinn hans að bera.
Knýr hann manna miskunn á,
mýkir tóna alla,
um brauðmolana biður þá,
borðum af sem falla.
Hann er að kalla’ í kvala-nauð:
»Kærleiksríki lóinn!
Láttu koma korn og brauð
kaldan út í snjóinn!«
Svífur þar um svella braut
svangur bræðra skarinn
horaður í hungurs þraut
hríðar-stormum barinn.
Lofar hann, ef þið líknið þeini,
að líða gleði hlaðinn
syngjandi um sólargeim
sumarljóð í staðinn.
Lofar hann, ef lifað fær,
að leilca á mjúlíum tónum
erfiljóð um erjur þær
sem átti liann í snjónum.
Segist munu’ um sumar'stund
sitja út við móinn,
lcveða þar með léttri lund
ljóð um vetrarsnjóinn.
Veslings fugl, þótt vetrar-él
valdi þér núna pínum,
síðar muntú syngja vel
í sólskins-brelikum þínum.
Þinnar hörpu þekki’ eg óm,
j)ú kant beztu lögin,
þú munt æ með hennar hljóm
hrífa dýpstu slögin.
Árdags-sólar yl og ljós
út um móa gróna
grefurðu’ á blóm og græna rós
gegn um mjúka tóna.
Hjá þér oft um ævi-stund
undi ég í næði
meðan j)ú mér léttir Jund
litlu morgunkvæði.
Þú hefir tekið tóna-val,
treysl á strengi alla;
þú gazt inn í andans sal
eldmóð látið falla,
Þér ég margai þakkir geld,
þú mátt til að lifa;
yfir kaldan fanna-feld
farðu nú að tifa.
Vertu’ að syngja sönginn þinn,
sveiílaðu léttum tónum,
svo að einhver Samverjinn
sjái þig þarna’ í snjónum.
Svb. Björnsson.
Nýárs-ávarp til ráðherrans.
Ræða Jóns Ólafssonar.
[Sakir ógangsins í „Vesta“ og illrar að-
stöðu varð ræðumaður að sleppa nokkru úr
og stytta. En ræðan er hér eins og hún
var saman tekin].
Mér hefir verið falið að vera
framsögumaður óska og tilfinninga
þeiri'a manna, sem saman hafa
safnast hér við áraskiftin, og mér
er það Ijúft.
Vér höfum komið liingað í kvöld,
elcki sem neinar stjórnarsleikjur til
að smjaðra fyrir valdhafanum;
ekki þeir af oss, sem erum fylgis-
menn núverandi stjórnar, til þess
að fagna /to/c/cshöfðingja vorum,
þvi að vér vitum vel, að það geiur
fyrir hvern llokk komið að verða
að hafa þann mann í ráðherra
sæti, sem flokksmenn liaus finna
til, að er stöðunni tæplega vaxinn.
Nei, við komum hmgaö : kvöld
til að fagna ráðherranum Hannesi
Hafstein, til að fagna þvi, að ráð-
herra-sætið skipar sá maður, sem
vér ernm sannfærðir um, að til
þess var bezi fallinn, af þvi að
hann var því bezt vaxinn fyrir
fiestra hluta sakir, J)ezt fallinn allra
þeirra, sem landið átti völ á, án
nlls tillits íil Ilokka og flokkaskip-
unar; sá maður, sem lieíir til þessa
vaxið við hverja þraut viðfangs-
efnanna, og l)orið gæfu til að vinna
landinu svo ómetanlegt gagn.
Já, ég minnist sambandstengsl-
anna við umheiminn og' landshlut-
anna á milli.
Það hefir verið glatt tunglsljós
fvrirfarandi kvöld, en í kvöld er
þyJdunikið og sér ekki til tungls-
íns, en samt njótum vér birtu þess
gegn um skýin.
Þegar ég frétti það áðan, ldukk-
an undir 10, að sæsíminn okkar
væri að likindum bilaður, þá fanst
mér draga ský yfir gleði kvöldsins.
Iíg gekk út í dyrnar og sá, hve
þykt var í lofti, og mér heyrðist
ég heyra hræfugla-hlakk í loftinu
— eitt augnablik. En bara eitt
einasta augnablik.
Nei, yfir því getur þó engúin
fagnað, hugsaði ég. En það er
heldur ekkert til að Kía hugfallast
yfii’,
Eg er engimi veðurspámaður, en
það legst i mig, að þi lia ský hvili
ekki lengi yfir.
Og svo !• it ég i anda fram á
nýja árið.
Og þá sá ég lýsa í lofti, Þá
mintist ég þess, að þetta nýbyrjaða
ár á að verða bjart ár, gleðiár,
hamingju-ár íslands.
A þessu ári eiga samningar að
hefjast um réttarbætur á stöðu
lands vors og' réttindum þess.
Og þá veit ég, að allir, sem til
þess hugsa og þekkja Hannes Haf-
stein, munu fagna þvi, að hann
situr við stýrið.
Því betur sem livei maður þekk-
ir hann, því sterkari verður þessi
sannfæring, að hann einmitt sé
•»rétti maðurinn á réttum stað«.