Reykjavík - 07.04.1908, Blaðsíða 3

RE'V K J AVI K
59
SunlightSápa
' ;'/íWv
1 Mk
Þeir sem nota blaut-
asápu til þvotta kvíða
einlægt fyrir þvotta-
deginum.
Notið Sunlight sápu
og hún mun fiýta
þvottinum um helming.
Preföld hagsýni—
tími, vinna og penin-
gar.
Farið eftir fyrirsögninni, sem
er á öllum Sunlight sápu
umbúðum.
Raflýsing er ráðgjört að koma á
innan skamms á ísafirði og Patreks-
tirði. Jóhannes rafmagnsfræðingur Reyk-
dal í Hafnarfirði var fenginn vestur
til að skoða staðháttu og láta uppi á-
lit sitt um málið. Leizt honum þar
vel á í báðum stöðunum. Vatnsaflið
er nægilegt, og ekki langt til að sækja.
Á Patreksfirði er ráðgjört að koma
um leið á vatnsveitu.
Botnvörpuskipið „íslendingur"
kom inn úr annari ferð sinni á föstu-
daginn var, eftir tæprar viku útivist.
Hann kom með fullfermi af fiski, bæði
í „lest“ og á þilfari. Allan þennan afla
hafði hann fengið í nánd við Vest-
manneyjar.
Um skipskaða hefir frézt austan
úr Árnessýslu, frá Loftsstöðum. Sagt
er að þrír menn hafi drukknað þar,
og eru þeir nefndir Priðfinnur á Galta-
stöðum, Stefán Jóhannesson Skóganesi
og Sigurður Þorgeirsson Háfi.
Óljósar fregnir hafa og borist hingað
um það, að skipi hafi borist á í
Stokkseyrarsundi þennan sama dag.
Botnvörpuskipið „ Jónforseti“ kom
hingað inn á höfnina á miðvikudaginn
var, hlaðinn af fiski (30,000 fiska).
Allan þennan fisk hafði hann fengið í
nánd við Vestmanneyjar.
Um Viðvíkurprestakall sækja
prestarnir Einar Pálsson í Gaulverjabæ,
Jónmundur Halldórsson á Barði, Þor-
leifur Jónsson á Skinnastað og guð-
fiæðiskandídat Sigurbjörn Á. Gíslason.
Tvö ný klöð eða tímarit eiga að
hefja göngu sína hér í vor. Annað
verður verzlunarblað. A það að koma
út 12 sinnum á ári minst, hvert blað
ekki minna en 10 síður í fjögra blaða
broti. Blaðið á einungis að ræða
verzlunarmál og vera bæði á íslenzku
og Ensku. Ritstj. þess verður Grim-
úlfur H. Ólafsson. Hitt blaðið eða
Klukkur, úr og úrfestar,
| sömuleiðis gull og silfurskraut-
< gripi borgar sig bezt að kaupa á
Laugavegi nr. 12.
Jóhann Á. JónasRsn.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOO-OOOC
timaritið á að verða iðnaðarmannablað,
og gefur ,,Iðnaðarmannafélagið“ hér
það út. Það á að koma út 4 sinn-
um á ári. Ritstjóri þess verður húsa-
gerðameistari Rögnvaldur Ólafsson.
Háyflrdómari L. E. Sveinbjörnsson
hefir fengið lausn í náð frá embætti
sínu 30. f. m. Hann hefir verið í
landsyfirréttinum í 30 ár, þar af tæp
20 ár formaður róttarins.
Kristjáni Jónssyni yfirdómara er veitt
háyfirdómaraembættið, Jón Jensson
varð 1. meðdómandi og Eggert Briem
skrifstofustjóri 2. meðdómandi.
Búnaðarfélag stofnuðu Garðbúar
31. marz, fyrir forgöngu síra Kristins
DaníelssonaráÚtskálum, Eggerts Gísla-
sonar í Kothúsum og Þorsteins Ólafs-
sonar í Miðhúsum. Ætla þeir að ráða
til sín plægingarmann sumarlangt með
hestum og tilheyrandi verkfærum. Hafa
þeir og í hyggju, að senda ungling
hingað á gróðrarstöðina í vor til að
kynna sér ýmsar ræktunaraðferðir, láta
hann síðan verða með plægingamann-
inum í sumar, og hafa hann svo eftir-
leiðis í þjónustu búnaðarfélagsins.
Bátxir nieð 2 inönnuiii héðan úr
Reykjavík fórst á Hvalfirði á sunnu-
daginn var. Mennirnir voru Jón Vest-
dal og Vernharður Fjeldsted. Báðir
voru þeir hinir efnilegustu menn á
bezta aldri. Fjeldsted lætur eftir sig
konu og börn, en Jón Vestdal var ó-
giftur. Hann var fóstursonur Sigfúsar
Eymundssonar bóksala hér.
Yextir af útlánum lækka nú um
lh°/o í báðum bönkunum hér. Yerða
eftirleiðis 6V2 af hundraði. Auglýsing
um þetta frá Landsbankanum er á
öðrum stað hér í blaðinu, og „lslands-
banki“ hefir tjáð blaðinu hið sama
frá sinni hálfu.
Smælki.
Oscar II. Svíakommgur kom að
öðru hverju í barnaskóla í Stokkhólmi
til þess að hlusta á frammistöðu barn-
anna. Hann hafði þá stundum til að
leggja spurningar fyrir nemendurna.
Einu sinni spurði hann börn í einum
bekk, hvort þau gæti nefnt sér nokkra
mikla Svíakonunga. Telpa ein svaraði:
„Osear II. “ — „Geturðu þá nafngreint
nokkur afreksverk hans“, mælti kon-
ungur. Að lítilli stundu liðinni kvaðst
stúlkan með tárin í augunum ekki
geta það. Konungur klappaði henni á
kinnina og sagði brosandi: „Gráttu
ekki barnið mitt, það er ekki að bú-
ast við að þú getir það, þegar ég get
það ekki“. ^
Mannalát.
Á Akureyri lézt 25. febr. síðastl.
Kristján Sigfússon skólastjóri
við barnaskólann þar. Kristján heitinn
var rúmlega fertugur að aldri. Hann
var í hvívetna hinn bezti drengur.
Tómas bóndi Guðmundsson á
Járngerðarstöðum í Grindavík dó úr
lungnabólgu 25. f. m. Tómas heitinn
var dugnaðarmaður hinn mesti og í
öllu vel metinn maður.
Maður frá Austur-Krókum í Fnjóska-
dal varð úti um fyrri mánaðamót. Hann
hét Björn Jónsson, af mörgum
kailaður „búfræðingur".
í danska vcrzlunarblaðinu „Bör-
sen“ er nýlega talað um að augu
manna sé farin að opnast fyrir því, að
á íslandi muni mega afla fjár ekki
síður en annarsstaðar. Segir blaðið að
nú sé í ráði að koma á fót stórvöxn-
um verksmiðjurekstri á Suðurlandi.
Það er niðursuða á alls konar fiski og
kjöti. I sambandi við þessa verksmiðju
á svo að vera áburðarverksmiðja til
að hagnýta allan úrgang. Undir húsin
er þegar búið að tryggja sér lóðir, sem
liggja ágætlega vel við.
Blaðið lætur vel yfir þessari ráða-
gerð, og segir að á íslandi sé einmitt
fyrir hendi öll skilyrði þess, að slíkur
iðnaður verði rekinn þar með góðum
árangri.
Þá talar blaðið um hlutafélag það,
sem verið sé að mynda af íslending-
um og nokkrum dönskum mönnum,
sem voru í konungsförinni í sumar.
Hlutafélag þetta kaupir jörðina „Bræðra-
tungu“, og ætlar að reka þar búskap.
Aðalstöð félagsins verður í Reykjavík,
og formaður fólagsstjórnarinnar á að
vera íslendingur. —
I „Bræðratungu" eru engjar miklar
og sléttar. Eftir rannsóknum þeim
sem „Heiðafélagið" danska hefir gert
á Suðurlandinu, álíta menn að heyfeng
megi margfalda í „Bræðratungu" með
framræslu og áveitu. Ráðanautar
„Búnaðarfélags íslands" álíta jörð þessa
ágætlega fallna til nautgriparæktar,
enda er áformað að leggja mikla á-
herzlu á smjörgerð og mjólkurhagnýt-
ing samhliða sauðfjárrækt í stórum stíl.
Tóbaksdósirnar.
(Þýtt).
(Framh.)
Og Felthorpe hafði nú ekkert að
gera þarna lengur. Hann gat nú tek-
ið tóbaksdósirnar — arfleifðina sína,
og haldið á burtu. En þegar hann nú
stóð þarna við dánarbeðinn og virti
fyrir sér líkið, fanst honum það eitt-
hvað svipað því að raska ró hins fram-
liðna, að fara að bisa við að ná dós-
unum úr hendi hans og stinga þeim
á sig. Hendin var líka svo fast krept
utan um þær, að ekki var hægt að
ná þeim nema með töluverðu átaki.
Felthorpe leit til Netley’s frænda síns,
sem stóð þögull við gluggann í her-
berginu, rélt eins og hann ætlaði sér
að vera þar á verði, til þess að gæta
að því, að ekkert væri borið á burtu
þaðan.
„Frank“, sagði Felthorpe, „ég held
ég hætti við að taka þessa dánargjöf
með mór. Það er bezt að jarða dós-
irnar með honum. Þetta er nú ef til
vill heimska úr mér. En mér finnst
samt eins og eitthvað viðkunnanlegra
að vita dósirnar fara með honum í
gröfina".
„Rétt eins og þór sýnist“, sagði
Netley. „Það var annars leiðinlegt að
skilmálarnir skyldu vera þannig, að þú
mátt ekki selja dósirnar".
„Hvað sem skilmálunum líður, þá
mundi ég ekki farga dósunum“.
Felthorpe beygði sig niður að líkinu
og kysti það á ennið. Að því búnu
rétti hann frænda sinum hendina og
mælti:
„Við skulum skilja í bróðerni. Ég
ber engan kala til þín. Vertu sæll!“
„Ætlarðu ekki að bíða eftir jarðar-
förinni ?“
„Nei, ég ætla inn til borgarinnar í
kveld“.
„Og þú hefir ákvarðað að skilja
dósirnar eftir?“
„ Já, óg óska eftir að þær verði jarð-
aðar með honum“.
Felthorpe gekk niður stigann og inn
í bókaherbergið. Hann staldraði þar
við æðilengi, enda átti hann hálíbágt
með að slíta sig frá þessum æsku-
stöðvum sínum. í rökkurbyrjunina
kom gamli Brooks inn til hans.
„Hvernig ætlið þér að haga burtför
yðar héðan, herra“, spurði hann.
„Ég ætla að ganga til járnbrautar-
stöðvarinnar".
„Því þá að ganga. Það er nóg af
hestum í hesthúsinu?"
„Látum þá vera þar kyrra. Þeir
eru eign frænda míns. Og kom þú
nú með kápuna mína, Brooks".
„Ég kem á eftir yður að viku lið-
inni, herra minn!“
„Það er gott. En ef þú skiftir skoð-
un, þá láttu mig vita“.
Brooks hristi höfuðið. „Það kemur
ekki fyrir. Þér eruð nú orðinn hús-
bóndi minn", mælti hann.
Þeir urðu samferða út að garðshlið-
inu. Það var næstum því orðið full-
dimt.
„Tókuð þér með yður tóbaksdós-
irnar, herra minn“, spurði Broolcs.
„Hvað veizt þú um sögu þeirra",
spurði Felthorpe.
„Ég var trúnaðar maður frænda yðar
sálaða", sagði Brooks, „og ég veit að
dósirnar Yoru sérstaklega yður ætlaðar“.
„Ég skildi þær eftir“.
„Skilduð þér þær eftir handa . . . .“
„Þey! Þey ! Ég skildi þær eftir i
hendi hins framliðna. Hann dó með
þær, og ég óska að þær verði jarðað-
ar með honum“.
„Það er mesta heimska! Þér Yitið
eklsi hvað þér eruð að gera, herra
minn! Þær verða aldrei jarðaðar með
honum. Getið þér ímyndað yður að
Netley léti það viðgangast?" [Niðurl.]
íggert Claesseti,
yfirréttarinálaflutningsmaður.
Pósthússtr. 17. Talsimi 16.
Yenjulega heima kl. 10—11 og 4—5.